четверг, 31 октября 2013 г.

თავისი ბალაგანური სიშმაგის წყალობით (უსასრულო "იუმორინები",

"მხიარულთა და საზრიანთა" კლუბები", შოუ და სხვა ვირტუალური გასართობები) ეკრანი ადამიანის რეალობისგან მოწყვეტის ფუნქციას ასრულებს. იგი ადამიანის სულს მიდრეკილს ხდის მიმბაძველობისა და სიტუაციაში ემოციური ჩართულობისაკენ. ადამიანი განიცდის რა პერსონაჟების ფსიქიკურ მდგომარეობას, თვითონაც იწყებს ცხოვრებაში თამაშს, ისე როგორც მსახიობი სცენაზე. ეკრანი ასწავლის ადამიანს, ჩანდეს ისეთი, როგორიც სრულებითაც არ არის სინამდვილეში, ასწავლის სიცრუეს და თვალთმაქცობას. ეს თამაში ცხოვრების ანტითეზაა, ისევე როგორც ტყუილია სინამდვილის ანტითეზა. ი. ვორობიოვსკი წერს: "...საბაზრო ეკონომიკის თეორეტიკოსი ფრიდრიხ ფონ ხაიეკი აცხადებს, რომ ლიბერალური საზოგადოების არსებობისთვის აუცილებელია ადამიანების განთავისუფლება ბუნებრივი ინსტინქტებისგან. მაგ: სოლიდარობის და თანაგრძნობისგან... ასეთი მარტოობისგან უბიძგებენ რუს კოლექტივისტ ადამიანს "слабое Звено"-ს მსგავსი ტელეგადაცემები. საუბარია "ახალი ადამიანის, უფრო ასწორად არაადამიანის შექმნაზე".



მღვდელი ანდრეი გორბუნოვი







Комментариев нет:

Отправить комментарий