შევინანოთ ჩვენი კადნიერება და უმადურობა, რომლითაც

ღვთის მადლს ვამცირებდით და ამიერიდან კრძალვით აღვასრულოთ მისი  მცნებები. ვაღიაროთ: ღირსნი ვართ, რომ ცოცხლად შთანგვთქას მიწამ, რომ ზღვამ თავისი ტალღებით დაგვფაროს, რომ მზემ დაგვწვას თავისი სხივებით და რომ ბოლოს, ჯოჯოხეთში შთავინთქათ და მარადიული ცეცხლი მწველი ალით გვწვავდეს.
მაგრამ, ვიდრე ცოცხლები ვართ, მთელი ჩვენი ცხოვრება, შესაძლოა, სინანულისა და მოწყალე ღმერთისაკენ მიბრუნების დროდ იქცეს, რომელიც მუდამ მზადაა, შეგვინდოს ჩვენ, ვინც დავივიწყეთ ჩვენი ცოდვები და თავის სასუფეველში დაუსრულებელი ნეტარება გვიბოძოს.




წმ. ნიკოდიმოს მთაწმინდელი