ლოცვა. ნ. ლერმონტოვი. თარგმნა _შ. ნიშნიაძე.

ლოცვა. ნ. ლერმონტოვი. თარგმნა _შ. ნიშნიაძე.

დედაო ღვთისაო, მუხლზე დაცემული
შენი ხატების წინ ვიჩენ მოკრძალებას.
შველას როდი ვითხოვ ომში მიმავალი,
ანდა როდი ვითხოვ ღვთიურ მოწყალებას.

დედავ, როდი  მინდა ვიყო კადნიერი,
ჩემი  შეგავედრო სული ცარიელი,
დედავ, უსათნოეს ქალწულს შეგავედრებ,
მისი მწყალობელი იყავ ამიერით.

სული ღირსეული ჰყავი ბედნიერი.
მიეც ცხოვრებაში სათნო თანამგზავრი.
კალთით დაიფარე სული ლმობიერი
და მის მოხუცობას ღმერთო, მომასწარი.

და თუ განსვენების ჟამი მოახლოვდა,
დილა იქნება თუ ღამე სავსე ლოცვით.
დედავ, მწყალობელო  სულთა უმანკოთა
მის სულს მოუვლინე სათნო ანგელოსი.



«Молитва» Михаил Лермонтов



Я, матерь божия, ныне с молитвою
Пред твоим образом, ярким сиянием,
Не о спасении, не перед битвою,
Не с благодарностью иль покаянием,

Не за свою молю душу пустынную,
За душу странника в мире безродного;
Но я вручить хочу деву невинную
Теплой заступнице мира холодного.

Окружи счастием душу достойную;
Дай ей сопутников, полных внимания,
Молодость светлую, старость покойную,
Сердцу незлобному мир упования.

Срок ли приблизится часу прощальному
В утро ли шумное, в ночь ли безгласную -
Ты восприять пошли к ложу печальному
Лучшего ангела душу прекрасную.