რა არის ტელეპათია და როგორია ეკლესიის დამოკიდებულება მის მიმართ? გვესაუბრება მღვდელი ილია ჭიღლაძე: „ტელეპათია, ანუ ტერმინი რომლითაც დღეს აღნიშნავენ განსაკუთრებულ უნარებს, როგორიცაა წინასწარმცოდნეობა, გულისზრახვათა გამოცნობა, შორ მანძილზე მომხდარ, ან სამომავლოდ მომხდარ ამბავთა გამოცნობა, სეკლესიო ტერნიმოლოგიით შეესატყვისება წინასწარმეტყველება, სასწაულთმოქმედება, წინასწარმხედეველობა.
ეს არის განსაკუთრებულნი ნიჭები, რომელიც შეიძლება სულიწმინდით ებოძოს ადამიანს, განსაკუთრებული სულიერი ღვაწლის შედეგად, როდესაც ყოველგვარი ვნებებისაგან განიწმინდება მისი სხეული და სული. მხოლოდ ვნებების დამთრგუნველს შეიძლება მიენიჭოს ღვთისაგან ამგავრი ნიჭები. შეუძლებელია ვნებებით აღძრულ ადამიანში ამგავრი ნიჭები ღვთებრივი წარმომავლობის იყოს. ეშმაკი, რომელიც არის ღვთის ანტიპოდი და ცრუ მიმბაძველი, ცდილობს ამგვარი უნარებითაც გაეჯიბროს უფალს, ის ხშირად მანიპულირებს რწმენაში გამოუცდელი, ან სულაც ურწმუნო ადამიანებით და აძლევს ამდაგვარ ”ნიჭებს”, მაგრამ უნდა ვიცოდეთ, რომ ამის ძირი არაა წმინდა და არც ნაყოფი არ იქნება წმინდა.
წმ. მამათა სწავლებით, ყოველ ადამიანს მართებს დიდი სიფრთხილე ყოველგვარი სასწაულის მიმართ, უნდა გვახსოვდეს, რომ ხშირია ბოროტი ძალისაგან მოსული ცრუსასწაულებით ცდუნება და დაცემა ადამიანისა. წმ. მღვდელმთავარი ეგნატე (ბრიანჩანინოვი) ბრძანებს: „სიმდაბლის სიღრმე ამავდროულად არის წარმატების სიმაღლე. სიმდაბლის უფსკრულში ჩასვლით, ზეცად ავდივართ; ვინც ზეცაში ასვლას სიმდაბლის გარეშე ცდილობს, ის ამპარტავნებისა და დაღუპვის უფსკრულში ვარდება“, ანუ თავმდაბლობა არის პირველი საფეხური ღვთებრივისაკენ სავალ გზაზე.
ქრისტიანული ასკეტიზმის დიდი მასწავლებელი, წმ. იოანე სინელი ცრუსასწაულების შესახებ ბრძანებს: „როდესაც ამპარტავნების ეშმაკი განმტკიცდება თავის მსახურებში, მაშინ ეცხადება მათ ძილში ან ცხადად, ნათლის ანგელოზის ან მოწამის სახით, გამოუცხადებს მათ საიდუმლოებს და თითქოს ნიჭებს უბოძებს, რომ ეს უბადრუკები მოიხიბლნენ და სრულიად გონებაცდომილნი გახდნენ“. ამასთან, უნდა ვიცოდეთ, რომ სულიწმინდით ბოძებულ ნიჭებს აქვთ მხოლოდ ერთი დანიშნულება – დაგვეხმაროს ცხონებაში, ღვთებრივი სასწაულები, ანუ ნიშნები მხოლოდ ამ ფუნქციის მატერებელნი არიან, თუმცა, რა თქმა უნდა, ხშირად იქვე ჩანს ღვთის კაცთმოყვარება.
ნათქვამის საილუსტრაციოდ მოვიხმობ ერთ ამბავს, სასწაულთმოქმედი მამის, წმ. პაისი დიდის ცხოვრებიდან (ხსენება 19 ივნისს): ერთხელ მისი მოწაფე ქალაქში წავიდა ხელსაქმის გასაყიდად. გზად ერთი ებრაელი გადაეყარა, რომელმაც შენიშნა მისი გულუბრყვილობა და გადაწყვიტა ეცთუნებინა. “საყვარელო, რატომ გწამს უბრალო კაცი, ჯვარზე გაკრული? – უთხრა მან. – ის არ არის ჩვენი ამდენი ხნის ნანატრი მესია, მის ნაცვლად სულ სხვა მესია მოვა”. პაისის მოწაფე მიამიტი და ცოტა გონებასუსტიც იყო და უპასუხა: “შესაძლოა, მართალიც იყო”. უდაბნოში დაბრუნებულ მოწაფეს პაისიმ ზედაც აღარ შეხედა და ერთი სიტყვაც არ აღირსა. ბოლოს, ხანგრძლივი ხვეწნა-მუდარის შემდეგ, ჰკითხა: “ვინა ხარ? მე შენ არ გიცნობ. ჩემი მოწაფე ქრისტიანი იყო, მას წმ. ნათლისღების მადლი ჰქონდა, შენ მას არ ჰგავხარ. ხოლო თუ მართლა ჩემი მოწაფე ხარ, მაშინ წმ. ნათლისღების მადლი დაგიკარგავს და ქრისტიანის სახე აღარა გაქვს”. მაშინ მოწაფემ ტირილით უამბო ებრაელთან შეხვედრის ამბავი. პაისიმ უთხრა: “ჰოი, ბედკრულო! რა უნდა იყოს იმ სიტყვებზე უარესი, რითაც შენ ქრისტე და მისი ღმრთაებრივი ნათლისღება უარყავი? ახლა წადი და იგლოვე საკუთარი თავი, როგორც გინდა, ჩემ გვერდით შენი ადგილი აღარ არის. შენი სახელი მათ შორის ჩაიწერა, ვინც ქრისტე უარყო – მათთანვე მოგელის სასჯელი და წამება”. ასეთი განაჩენი რომ მოისმინა, მოწაფე სინანულში ჩავარდა და დიდხანს ევედრა წმიდანს შეწევნას. ღირსი მამა სენაკში დაეყუდა და შესთხოვა უფალს მიეტევებინა მისთვის ცოდვა. ღმერთმა შეისმინა წმიდანის ლოცვა და გამოუცხადა, რომ შეუნდოდამნაშავეს. პაისიმ უთხრა მოწაფეს: “შვილო, ერთად აღვუვლინოთ ღმერთს მადლობა და დიდება, რადგანაც ღმრთისმგმობი, არაწმიდასული განდევნა შენგან, მის ნაცვლად კი სული წმიდა მოგივლინა და წმ. ნათლისღების მადლი დაგიბრუნა. ამიერიდან გაფრთხილდი, შენი დაუდევრობით კვლავ არ გაება მტრის მახეში, არ შესცოდო და ჯოჯოხეთის კერძი არ გახდე”. სხვა უამრავი ამბის გახსენებაც შეიძლებოდა, მაგრამ, ვფიქრობ, წმინდა მამათა ეს სწავლებანი ნათელი მაგალითია იმისა, თუ რამხელა სიფრთხილე მართებს ადამიანს, რომ ხიბლის ცდუნებისაგან დაიცვას თავი.“
თეონა ნოზაძე
ეს არის განსაკუთრებულნი ნიჭები, რომელიც შეიძლება სულიწმინდით ებოძოს ადამიანს, განსაკუთრებული სულიერი ღვაწლის შედეგად, როდესაც ყოველგვარი ვნებებისაგან განიწმინდება მისი სხეული და სული. მხოლოდ ვნებების დამთრგუნველს შეიძლება მიენიჭოს ღვთისაგან ამგავრი ნიჭები. შეუძლებელია ვნებებით აღძრულ ადამიანში ამგავრი ნიჭები ღვთებრივი წარმომავლობის იყოს. ეშმაკი, რომელიც არის ღვთის ანტიპოდი და ცრუ მიმბაძველი, ცდილობს ამგვარი უნარებითაც გაეჯიბროს უფალს, ის ხშირად მანიპულირებს რწმენაში გამოუცდელი, ან სულაც ურწმუნო ადამიანებით და აძლევს ამდაგვარ ”ნიჭებს”, მაგრამ უნდა ვიცოდეთ, რომ ამის ძირი არაა წმინდა და არც ნაყოფი არ იქნება წმინდა.წმ. მამათა სწავლებით, ყოველ ადამიანს მართებს დიდი სიფრთხილე ყოველგვარი სასწაულის მიმართ, უნდა გვახსოვდეს, რომ ხშირია ბოროტი ძალისაგან მოსული ცრუსასწაულებით ცდუნება და დაცემა ადამიანისა. წმ. მღვდელმთავარი ეგნატე (ბრიანჩანინოვი) ბრძანებს: „სიმდაბლის სიღრმე ამავდროულად არის წარმატების სიმაღლე. სიმდაბლის უფსკრულში ჩასვლით, ზეცად ავდივართ; ვინც ზეცაში ასვლას სიმდაბლის გარეშე ცდილობს, ის ამპარტავნებისა და დაღუპვის უფსკრულში ვარდება“, ანუ თავმდაბლობა არის პირველი საფეხური ღვთებრივისაკენ სავალ გზაზე.
ქრისტიანული ასკეტიზმის დიდი მასწავლებელი, წმ. იოანე სინელი ცრუსასწაულების შესახებ ბრძანებს: „როდესაც ამპარტავნების ეშმაკი განმტკიცდება თავის მსახურებში, მაშინ ეცხადება მათ ძილში ან ცხადად, ნათლის ანგელოზის ან მოწამის სახით, გამოუცხადებს მათ საიდუმლოებს და თითქოს ნიჭებს უბოძებს, რომ ეს უბადრუკები მოიხიბლნენ და სრულიად გონებაცდომილნი გახდნენ“. ამასთან, უნდა ვიცოდეთ, რომ სულიწმინდით ბოძებულ ნიჭებს აქვთ მხოლოდ ერთი დანიშნულება – დაგვეხმაროს ცხონებაში, ღვთებრივი სასწაულები, ანუ ნიშნები მხოლოდ ამ ფუნქციის მატერებელნი არიან, თუმცა, რა თქმა უნდა, ხშირად იქვე ჩანს ღვთის კაცთმოყვარება.
ნათქვამის საილუსტრაციოდ მოვიხმობ ერთ ამბავს, სასწაულთმოქმედი მამის, წმ. პაისი დიდის ცხოვრებიდან (ხსენება 19 ივნისს): ერთხელ მისი მოწაფე ქალაქში წავიდა ხელსაქმის გასაყიდად. გზად ერთი ებრაელი გადაეყარა, რომელმაც შენიშნა მისი გულუბრყვილობა და გადაწყვიტა ეცთუნებინა. “საყვარელო, რატომ გწამს უბრალო კაცი, ჯვარზე გაკრული? – უთხრა მან. – ის არ არის ჩვენი ამდენი ხნის ნანატრი მესია, მის ნაცვლად სულ სხვა მესია მოვა”. პაისის მოწაფე მიამიტი და ცოტა გონებასუსტიც იყო და უპასუხა: “შესაძლოა, მართალიც იყო”. უდაბნოში დაბრუნებულ მოწაფეს პაისიმ ზედაც აღარ შეხედა და ერთი სიტყვაც არ აღირსა. ბოლოს, ხანგრძლივი ხვეწნა-მუდარის შემდეგ, ჰკითხა: “ვინა ხარ? მე შენ არ გიცნობ. ჩემი მოწაფე ქრისტიანი იყო, მას წმ. ნათლისღების მადლი ჰქონდა, შენ მას არ ჰგავხარ. ხოლო თუ მართლა ჩემი მოწაფე ხარ, მაშინ წმ. ნათლისღების მადლი დაგიკარგავს და ქრისტიანის სახე აღარა გაქვს”. მაშინ მოწაფემ ტირილით უამბო ებრაელთან შეხვედრის ამბავი. პაისიმ უთხრა: “ჰოი, ბედკრულო! რა უნდა იყოს იმ სიტყვებზე უარესი, რითაც შენ ქრისტე და მისი ღმრთაებრივი ნათლისღება უარყავი? ახლა წადი და იგლოვე საკუთარი თავი, როგორც გინდა, ჩემ გვერდით შენი ადგილი აღარ არის. შენი სახელი მათ შორის ჩაიწერა, ვინც ქრისტე უარყო – მათთანვე მოგელის სასჯელი და წამება”. ასეთი განაჩენი რომ მოისმინა, მოწაფე სინანულში ჩავარდა და დიდხანს ევედრა წმიდანს შეწევნას. ღირსი მამა სენაკში დაეყუდა და შესთხოვა უფალს მიეტევებინა მისთვის ცოდვა. ღმერთმა შეისმინა წმიდანის ლოცვა და გამოუცხადა, რომ შეუნდოდამნაშავეს. პაისიმ უთხრა მოწაფეს: “შვილო, ერთად აღვუვლინოთ ღმერთს მადლობა და დიდება, რადგანაც ღმრთისმგმობი, არაწმიდასული განდევნა შენგან, მის ნაცვლად კი სული წმიდა მოგივლინა და წმ. ნათლისღების მადლი დაგიბრუნა. ამიერიდან გაფრთხილდი, შენი დაუდევრობით კვლავ არ გაება მტრის მახეში, არ შესცოდო და ჯოჯოხეთის კერძი არ გახდე”. სხვა უამრავი ამბის გახსენებაც შეიძლებოდა, მაგრამ, ვფიქრობ, წმინდა მამათა ეს სწავლებანი ნათელი მაგალითია იმისა, თუ რამხელა სიფრთხილე მართებს ადამიანს, რომ ხიბლის ცდუნებისაგან დაიცვას თავი.“
თეონა ნოზაძე
http://www.ambioni.ge/telepatia
Комментариев нет:
Отправить комментарий