"ძვირფასო, ბატონო როტშილდ!
მოხარული ვარ მისი უდიდებულესობის სახელით გადმოგცეთ თანაგრძნობა ებრაელთა სიონისტურ მოძრაობასთან დაკავშირებით, რომელიც კაბინეტს შემოსთავაზეს და მან ეს დაამტკიცა.
მისი უდიდებულესობის მთავრობა კეთილგანწყობით განიხილავს პალესტინაში ებრაელი ხალხისთვის ნაციონალური სახელმწიფოს შექმნის საკითხს და ყოველ ღონეს იხმარს ამ მიზნის რეალიზაციისთვის.
ამასთანავე ნათელია, რომ დაუშვებელია რაიმე ზომების მიღება, რომლებიც შელახავს პალესტინაში არსებული არაებრაული საზოგადოების სამოქალაქო ან რელიგიურ უფლებებს, ან ებრაული მოსახლეობის სტატუსს სხვა ქვეყნებში.
მადლიერი ვიქნები თუ მიაწვდით ამ წერილს სინოისტურ ფედერაციას.
მეგობრული სალმით გემშვიდობებით.
არტურ ჯეიმს ბალფური".
აქ ყველაზე საინტერესოა ის არის, რომ როდესაც ეს წერილი იწერებოდა, პალესტინა ჯერ კიდევ თურქეთის მფლობელობაში იყო. ამგვარად, ერთი სახელმწიფო პირდება მეორე სახელმწიფოს მიწას, რომელიც მესამე სახელმწიფოს ეკუთვნის.
რამდენიმე წლის შემდეგ თურქეთი დამარცხდა და ინგლისმა ეგვიპტისა და პალესტინის კონტროლის უფლება მიიღო. ხოლო საფრანგეთმა - სირიისა და ლიბანისა.
როტშილდის როლი ამ გარიგებაში იმაში მდგომარეობდა, რომ გამოეყენებინათ თავისი ზეგავლენა ამერიკაში, რათა მოკავშირეებს ამგვარი შედეგებისთვის მიეღწიათ პირველი მსოფლიო ომის მსვლელობის პერიოდში. სიონისტების ძირითადი დასაყრდენი პუნტქი, რომელიც ბერლინში იყო და მას ხელმძღვანელობდა ლუის დ. ბრანდისისი, გადაიტანეს ნიუ-იორკში.
როტშილდის ბანკის სხვა მნიშვნელოვანი აგენტები იყვნენ პოლკოვნიკი ედუარდ მ. პაუსი და ბერნარდ ბარუხი.
კარგად დაიმახსოვრეთ ეს სახელები, რადგან მათ კიდევ მრავალმნიშვენლოვანი როლის შესრულება მოუწევთ. ვუდრო ვილსონის საპრეზიდენტო კამპანიაში ბარუხი იყო შემსრულებელი პირი. პოლკოვნიკი ჰაუსი კი პრეზიდენტ ვილსონის უახლოესი მრჩეველი გახლდათ, რომელიც კაბინეტს განაწყობდა როტშილდების ინტერესების შესაბამისად და პრაქტიკულად უძღვებოდა მთელს "სახელმწიფო დეპარტამენტს".
სრულიად ნათელი იყო, რომ პრეზიდენტი ვილსონი პოლკოვნიკ ჰაუსის გავლენის ქვეშ იმყოფებოდა და როტშილდის მარიონეტად გადაიქცა. ეს ნათლად გამოიხატა იმაში, რომ მან ვეტო არ დაადო კანონს გერმანიის წინააღმდეგ ომში ჩაბმის საჭიროებაზე.
"ხელდასხმული" ბანკირებისთვის პირველი მსოფლიო ომი განსაკუთრებით მომგებიანი საქმე იყო. ბერნარდ ბარუხმა, რომელმაც სამხედრო მრეწველობის კომიტეტის თავმჯდომარის პოსტამდე მიაღწია, თავისი საწყისი კაპიტალი 1 მილიონიდან 200 მილიონ ამერიკულ დოლარამდე გაზარდა.
ვუდრო ვილსონის შემდეგი მოქმედება პოლკოვნიკ ჰაუსის რჩევამ განაპირობა. მას უნდა აეხსნა ამერიკის კონგრესისთვის "ერთა ლიგის" ჩამოყალიბების აუცილებლობა. ეს ლიგა შემდეგ "გაეროდ" გარდაიქმნა.
აი კიდევ ერთი, ნათელი მაგალითი იმისა, როგორ ელტვოდნენ ილუმინატები მსოფლიო ბატონობას.
დეს გრიფინი ასე აღწერს პირველი მსოფლიო ომს ილუმინატების თვალთახედვით:
1. ნეიტრალიტეტის ამერიკული საგარეო პოლიტიკა, რომელზეც ასე მჭევრმეტყველურად განაცხადა თავის გამოსათხროვა წერილში ჯორჯ ვაშინგტონმა და, რომელმაც თავისი უკიდურესი გამოხატულება მონროს დოქტრინაში ჰპოვა, დღეგრძელი აღმოჩნდა. დამატებით გაჩნდა პრეცედენტი იმისა, რომ ამერიკა შეიძლება გამოყენებულ იქნას როგორც მილიტარისტული იარაღი, რომელიც საერთაშორისო ბანკირების ხელით იმართება.
2. მეფის რუსეთი, რომელიც ფინანსური მონოპოლისტებისთვის მრავალი წლის განმავლობაში ყველაზე მტკივნეულ ადგილს წარმოადგენდა, მსოფლიო არენას ჩამოაშორეს.
3. პირველმა მსოფლიო ომმა მასში მონაწილე ყველა ქვეყანაში მოახდინა სახელმწიფო სესხის ასტრონომიული გაზრდა. ეს კრედიტები მიღებული იყო საერთაშორისო ბანკირებისგან, რომლებიც, როგორ უკვე ვნახეთ, ყველაფერს თავიდან ბოლომდე თვითონ უკეთებდნენ ორგანიზებასა და ინსცენირებას. "სამხედრო მოქმედებების თეატრი" ყოველთვის შემოსავლიანი იყო თავისი მთავარი მმართველებისა და დამფინანსებლებისთვის.
თავისთავად იგულისხმება ის, რომ მოლაპარაკებებიც როტშილდის გეგმის თანახმად მიმდინარეობდა. ამერიკის მხრიდან მონაწილეობდა როტშილდების მარიონეტი ვუდრო ვილსონი, თავისი მრჩეველებითა და როტშილდის აგენტებით. მას თან ახლდა პოლკოვნიკი ჰაუსი და ბერნარდ ბარუხი. ინგლისის მხრიდან მონაწილეობდა ლლოიდ ჯორჯი, "კომიტეტ 300"-ის წევრი; ის თავის მრჩეველ, სერ ფილიპ სასუნთან ერთად იყო, რომელიც ამშელ როტშილდის ერთგული მიმდევარი და ინგლისის "საიდუმლო სახელმწიფო საბჭოს" წევრი გახლდათ. საფრანგეთის დელეგაციას წარმოადგენდა პრემიერ-მინისტრი კლემანსო და ჟორჟ მანდელი. მანდელს, რომლის ნამდვილი გვარია ჯერო-ბეამ როტშილდი, ხშირად ფრანგ დიზრაელსაც უწოდებდნენ. მან თავისი პარტია შესანიშნავად ითამაშა. პოლკოვნიკი ჰაუსი, რომელმაც იმ დროისთვის თავისი ძალაუფლების უმაღლეს წერტილს მიაღწია, ყველაზე საჭირო პიროვნება იყო ვერსალის მშვიდობის კონფერენციაზე.
ერთხელ მოხდა ისე, რომ კლემანსო ჰაუზთან სწორედ მაშინ მივიდა, როდესაც მასთან პრეზიდენტი ვილსონი იმყოფებოდა. ვილსონი იძულებული იყო დაეტოვებინა ოთახი, რათა ჰაუსსა და კლემანსოს თავისუფლად მოელაპარაკათ.
შეთანხმება ფილიპ სნოუდენსმა შემდეგნაირად აღწერა:
"ამ შეთანხმებას შეეძლო დაემშვიდებინა ყველა ყაჩაღი იმპერიალისტი და მილიტარისტი. მან მიაყენა სასიკვდილო დარტყმა ყველას, ვისაც იმედი ჰქონდა, რომ ომის დასრულებას შეეძლო მშვიდობა მოეტანა. ეს იყო არა მშვიდობიანი მოლაპარაკება, არამედ მეორე ომის გამოცხადება; ეს იყო არა მარტო დემოკრატიის ღალატი, არამედ ომში დაღუპულებისაც. შეთანხმება ნათელს ჰფენს ყველა მოკავშირის ნამდვილ მიზანს.
ლლოიდ ჯორჯი ამბობდა:
"ჩვენს ხელთაა წერილობითი დოკუმენტი, რომელიც 20 წლის შემდეგ მოსახდენი ომის გარანტიას წარმოადგენს... თუკი გერმანელ ხალხს შევთავაზებთ ისეთ პირობებს, რომლის შესრულებასაც ისინი ვერანაირ შემთხვევაში ვერ შეძლებენ, მაშინ ისინი უძულებულნი გახდებიან ან პირობა დარღვიონ ან ომი დაიწყონ.
ამრიგად, უკვე გავიგეთ, თუ ვინ შედიოდა იმ ჯგუფში, რომელიც ვერსალის შეთანხმების უკან იდგა და როგორ მიზნებს ისახავდა იგი. მრავალრიცხოვანმა უმეცრებმა შეიძლება მომავალშიც უარყონ "სიონის ბრძენთა ოქმების" დედნების არსებობა, მაგრამ ვერსალის ხელშეკრულებაში როტშილდის აგენტების მონაწილეობა შეუძლებელია აიხსნას შემთხვევითობით.
Комментариев нет:
Отправить комментарий