ომისშემდგომი იმედის მომცემი გარემოებებისდა მიუხედავად, ზოგადსაკაცობრიო თვალსაზრისით, მეორე მსოფლიო ომი კატასტროფად უნდა ჩაითვალოს. თუმცა, ილუმინატებისთვის ის წარმოუდგენელ წარმატებად იქცა. მეორე მსოფლიო ომი, რომელმაც 30 მილიონი ადამიანი შეიწირა (სოლჟენიცინის მიხედვით 100 მილიონი), უდავოდ წარმოადგენდა ილუმინატების შორს გამიზნულ ჩანაფიქრს, რომლის საბოლოო მიზანი ვაისჰაუპტისეული "ახალი მსოფლიო წესრიგის", ანუ "Novus Ordo Seclorum"-ის დამყარება იყო.
ილუმინატებისთვის ლენინი გახლდათ სწორედ ის ადამიანი, რომელიც მათ რუსეთში სჭირდებოდათ. პოლიტიკური და ფსიქოლოგიური გახრწნის სქემაში კომუნიზმი თამაშობდა მოფარიკავის რაპირის როლს, რასაც შეთქმულები იყენებდნენ, რათა დასავლეთს ერები ეღიარებინა და თავის თავზე აეღო ვალდებულებები, რომლებიც თვით ამ ერთა ინტერესებს ეწინააღმდეგებოდა.
20-იანი წლების დასაწყისში ლენინმა მთელს მსოფლიოს აცნობა თავისი მომავალი გეგმები, რასაც ასე ელოლიავებოდნენ ილუმინატები: "ჯერ ავიღებთ აღმოსავლეთ ევროპას, შემდეგ კი აზიის უმეტეს ნაწილს". სწორედ ეს მიზნები იქნა მიღწეული მეორე მსოფლიო ომის შედეგად. აზიის დიდი ნაწილი მათ მოგვიანებით აიღეს. ვიეტნამის ომიც "განწმენდის" ოპერაციის ნაწილი იყო. მისი საშუალებით იკვრება ყველა თავისუფალი ბოლო.
მეორე მსოფლიო მის ილუმინატებისთვის კიდევ უფრო სასარგებლო აღმოჩნდა სხვა მხრივაც. კერძოდ, ძელი მსოფლიო წყობის მსხვილი ნაპრალები ფართო რღვევის ხაზად გადაიქცა. ამერიკა, რომლის უსაფრთხოება ომის დროს საშიშროების ქვეშ აღმოჩნდა, გადაიხარა იმ აზრისკენ, რომ მან უარი უნდა თქვას საკუთარი პოლიტიკის გატარებაზე და გადაეშვას მალსტრიმის პოლიტიკაში.
მეორე მსოფლიო ომი აშშ-ს დაუჯდა 400 მლნ. დოლარი და სახელმწიფო სესხი გაზარდა 220 მლრდ. დოლარამდე. ამგვარად, აშშ საერთაშორისო ბანკირებმა კარგად მოიმწყვდიეს საკუთარ ბრჭყალებში. მეორე მსოფლიო ომმა მოამზადა საფუძველი სოციალიზმის დამყარებისთვის, რომელიც ინგლისსა და აშშ-ში ეპიდემიის მსგავსად ვრცელდებოდა. ამ ომმა ინგლისსა და აშშ-ს გზა გაუკაფა 1946 წელს გაეროს (გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია) შესაქმნელად, რომლის შტაბ-ბინა ნიუ-იორკში მდებარეობს როკფელერის მიერ ნაჩუქარ ტერიტორიაზე.
გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის სულ ცოტა 47 წევრი ქვეყანა ამავე დროს CFR-ის წევრიც არის. გაერო თავისუფალი კალატოზების ყველაზე მსხვილი ლოჟაა მსოფლიოში, რაც ერთმნიშვნელოვნად წარმოჩინდება მის ემბლემაში. ისევე როგორც ერთდოლარიან კუპიურას "ამშვენებს" ამერიკის "დიდი ბეჭედი", ისიც თავისუფალი კალატოზების სიმბოლოს წარმოადგენს, რასაც კიდევ უფრო დეტალურად შევეხებით წიგნის დასასრულს.
რა ბედი ეწია ნაცისტების საიდუმლო სამსახურს (გესტაპოს)? უილიამ ბრემლი გვამცნობს, რომ ცსს-მ მიიღო რიჰარდ გელენის (რუსეთში იმპერიულ-გერმანული საიდუმლო ოპერაციების ხელმძღვანელი) წინადადება დახმარებოდა ევროპაში ამერიკული სადაზვერვო ქსელის ფორმირებაში. გელენის ორგანიზაციამ SS-ის ყოფილი მრავალი წევრი მიიღო თავის რიგებში და ცსს-ს მნიშვნელოვან შემადგენელ ნაწილად იქცა დასავლეთ ევროპაში. მანვე შექმნა ფედერალური რესპუბლიკის საიდუმლო სამსახურის აპარატის ძირითადი სტრუქტურები. ნიურნბერგის პროცესში გამოძიებას დაუმალა სამხედრო დამნაშავეების მამხილებელი ინფორმაციები, კერძოდ, ნაცისტების ფსიქიატრიული ექსპერიმენტების შესახებ, რომლებიც ათეული წლების შემდეგ უნდა გამოეყენებინათ იმ გახმაურებულ ექსპერიმენტში, რომელიც ეხება ადამიანის ცნობიერების კონტროლის საკითხს.
სამაგიეროდ, ილუმინატებმა დააარსეს ინტერპოლი, რომელიც წარმაოდგენს საერთაშორისო პოლიციურ ორგანიზაციას, რომელიც შეიქმნა დამნაშავეებთან და ნარკობიზნესთან ბრძოლის მიზნით და, რომელიც მთელი მსოფლიოს მასშტაბით მოქმედებს. 1972 წლამდე მას ხელმძღვანელობდნენ SS-ის ყოფილი ოფიცრები.
ისრაელის დაარსება
ომმა, როგორც ეს უკვე დაგეგმილი იყო 1871 წლიდან, გახსნა გზა ისრაელის სახელმწიფოს წარმოქმნისკენ. იმისდა კვალად, როგორ იკრავდა პირს ჭრილობები ევროპაში, მსოფლიო საზოგადოების ყურადღებას ნელ-ნელა იპყრობდა ახლო აღმოსავლეთი. სიონისტები უკვე მზად იყვნენ გამოეცხადებინათ პალესტინაში ისრაელის დაარსება. ინგლისი ძალიან აღაშფოთა ორი სიონისტის მიერ ლორდ მაინის მკვლელობამ. 1946 წელს, ჟენევაში სიონისტების კონგრესზე დადასტურდა, რომ ტერორიზმი რჩება სიონისტური სახელმწიფოს დამოუკიდებლობის მიღწევის საშუალებად. ამის შედეგად, პალესტინაში გაჩნდა მრავალი ტერორისტული ორგანიზაცია, რომლებიც ებრაული სახელმწიფოს ჩამოყალიბებას ესწრაფვოდნენ.
ამ ჯგუფებიდან ყველაზე მნიშნელოვანი იყო ორი ორგანიზაცია: მენაჰემ ბეგინის "ირგუნ ცვაი ლეუმი" და იცხაკ შამირის "შტერნი".
ხოცვა-ჟლეტის გაძლიერების შემდეგ, რომელიც პალესტინელმა არებებმა მოუწყვეს ინგლისელებს, საკითხი განსახილველად გაიტანეს გაეროში. ამგვარად, 1947 წლის 29 ნოემბერს პალესტინა ორ - არაბულ და ებრაულ დამოუკიდებელ სახელმწიფოებად აღმოჩნდა დაყოფილი. სახელმწიფოთა დაყოფის პრინციპი, როგორც მართვის ძირითადი კანონი, ჯერ კიდევ ძველი რომის დროიდან იყო ცნობილი - "Divide et impera" ("დაჰყავი და იბატონე"). ამ პრინციპს უცილობლად, 100%-იანი წარმატებით დაუსრულებელი მტრობა მოაქვს. ამ შემთხვევაშიც ასე მოხდა. დაყოფამ გამოიწვია მხოლოდ სისხლისმღვრელი განხეთქილება, რასაც ხელს უწყობდა გაერო. ამასთან ერთად, პალესტინის დაყოფა სიონისტების მიერ განხორციელდა ცალმხრივად. "შტერნის ჯგუფი" და "ირღუნ ცვაი ლეუმი" (ბეგანის ხელმძღვანელობით) სოფელ დეირ იასინს უტევდნენ და მთლიანად გაწყვიტეს მისი მოსახლეობა. ეს გაფრთხილება იყო არაბებისთვის, რათა შეეწყვიტათ ყოველგვარი წინააღმდეგობა. არაბები მეზობელ ქვეყნებში გაიქცნენ და საბოლოოდ გაერთიანდნენ პალესტინის განმანთავისუფლებელ ორგანიაზაციაში, რომელსაც იასირ არაფატი ხელმძღვანელობდა.
1948 წლის 14 მაისს, ისრაელის დამოუკიდებლობის გამოცხადების მომენტიდან დაიწყო არეულობის ახალი ტალღა. ამ დროიდან ახლო აღმოსავლეთი გადაიქცა სიძულვილისა და ტერორიზმის ცენტრად. მაგრამ, სწორედ ამგვარი იყო ილუმინატების გეგმა.
Комментариев нет:
Отправить комментарий