georoyal.ge გილოცავთ ახალ წელს, და გისურვებთ ჯანმრთელობას, ბედნიერებას, ოჯახებში სიმშვიდეს, ხვავსა და ბარაქას, გამრავლებას და მტერზე გამარჯვებას - ოკუპირებული მიწების დაბრუნებას!
ღმერთმა ხელი მოგვიმართოს 2014 წელს და საერთოდ მომავალში ქართველებს!
ეს წერილი დაიწერა წლების წინ, გაზეთ "ჯორჯიან თაიმსის" რედაქტორის თხოვნით (მაშინ იქ ვმუშაობდი) და საახალწლოდ გამოქვეყნდა.
ყველა ქართველს გვაქვს მსგავსი ოცნება, მოდი წარმოვიდგინოთ როგორი გვინდა იყოს ჩვენი ქვეყნისა და მსოფლიოს მომავალი. წერილს გთავაზობთ მცირე ცვლილებით.
გ. მ.
დღეს წარმოვიდგინოთ როგორი გვინდა იყოს საქართველო მომავალში. ხვალიდან ვიზრუნოთ ჩვენი სამშობლოს დიდი მომავლისათვის.
ჩვენი წარმოსახვა, ოცნება, უფრო სწორად, მიზანი, მხოლოდ ჩვენი ფანტაზიით არ არის შექმნილი. საქართველოზე არსებულმა წინასწარმეტყველებებმა, გადმოცემებმა, თქმულებებმა, რაც მთავარია ჩვენმა სურვილმა, ოცნებამ, მოგვცა საშუალება დღევანდელი იმედიანი წერილის დაწერისა.
რასაც ახლა წაიკითხავთ მარადიული მიზანია ქართველობისა. ამ მიზნით უნდა გავზარდოთ შვილები და შვილიშვილები.
მომავლის წარმოდგენა:სასწაული პირველი: (და ეს არის უმთავრესი პირობა სხვა სასწაულთა მოხდენისა, ეს, ერთგვარად, თავისუფალ ნებაზეა დამოკიდებული, თუ მოვინდომებთ, უსათუოდ მოხდება ღვთის მადლით):
ქართველი ხალხის აბსოლუტურმა უმრავლესობამ გაიხსენა, რომ მართლმადიდებელია და დაიწყო ეკლესიურად ცხოვრება. ყოველი ქართველი დაადგა მონანიებისა და სიყვარულის ჭეშმარიტ გზას...
ამან გამოიწვია არნახული აღორძინება ქვეყნისა.
შეწყდა ძარცვა, ქურდობა, ბანდიტობა, მკვლელობა, ნარკოტიკების გასაღება, აღმოიფხვრა კორუფცია. ამან გამოიწვია ეკონომიკის სწრაფი აღმავლობა. გამოსწორდა სოციალური მდგომარეობა ქვეყანაში, ოჯახები მოღონიერდა, ხალხს გაუჩნდა საშუალება დაავადებებთან ბრძოლისა, სახლის, კარ-მიდამოს მოწყობისა, შვილებისათვის კარგი განათლების მიცემისა...
სასწაული მეორე: ქართველებს გაახსენდათ, რომ აუცილებელია ძლიერი სახელმწიფო, და ამ გზაზე, ასევე, გაგვახსენდა, რომ მართლმადიდებლური სარწმუნოება აღიარებს მონარქიულ წყობილებას. საქართველოში აღსდგა მეფობა და კონსტიტუციური, სახალხო სახით დადგინდა. საპატრიარქოში გაიზარდა პატარა ბაგრატიონი - საქართველოს ჭაბუკი მეფე. ქვეყანას ხელმძღვანელობენ მეფე და პატრიარქი, პარლამენტი და მთავრობა.
საკანონმდებლო ხელისუფლება, პარლამენტი დაკომპლექტდა ეროვნული და დემოკრატიული ძალებით, ნამდვილი კანონშემოქმედებით, რომლებიც ერთმანეთს ეჯიბრებიან საქართველოსთვის თავდადებაში, ხალხის სამსახურში.
აღმასრულებელი ხელისუფლება დაკომპლექტდა პროფესიონალი და პატიოსანი კადრებით. პოლიტიკურ პარტიებსა და, საერთოდ, ქართველებს შორის დამყარდა მავასხელობითი (სავალდებულო) სიყვარული.
სასწაული მესამე: საქართველოს დაუბრუნდა დაკარგული ტერიტორიები. ახლა საქართველოს საზღვარი იწყება აზოვის ზღვასთან მდინარე ყუბანის შესართავიდან. საზღვარი მერე აღმოსავლეთისაკენ მიუყვება კავკასიონის წყალგამყოფ ქედს (დვალეთი რჩება საქართველოში), შემდეგ მდინარე აგრიჩაისაკენ უხვევს სამხრეთისაკენ (საქართველოში რჩება საინგილო), შემდეგ გაუყვება მდინარე მტკვარს აღმა (საქართველოში რჩება ძველი კამბეჩანის ნაწილი, მტკვრის მარცხენა სანაპირო).
მერე, ჩვენი სამშობლოს საზღვარი გაივლის ისტორიულ ქართლის საზღვარზე, ბამბაკის მთებზე (საქართველოში რჩება ლორე).
შემდგომ ამისა, საქართველოს საზღვარი გაივლის ჩრდილის ტბის სამხრეთით და მიემართება მდინარე არაქსისაკენ, როგორც ადრე იყო, გადაკვეთს მას და გადაუხვევს დასავლეთისაკენ. მერე კვლავ გადაკვეთს არაქსს და საქართველოს შემადგენლობაში ტოვებს აღმოსავლეთ ლაზეთს, კლარჯეთს, შავშეთს, ტაოს, კარულს (ყარსს), თორთუმს, ბასიანს, კარნუ-ქალაქს (ძველ დიაოხს - ახლანდელი არზრუმი და მისი მიდამოები), სპერს, ბაიბურთს, გემუშთენეს (ქალდიას).
აქედან საზღვარი მიემართება პონტოს მთების გასწვრივ და მდინარე თერმოდონთან ერთად უერთდება შავ ზღვას (საქართველოს შემადგენლობაში რჩება შუა და დასავლეთ ლაზეთი - ტრაპიზონი, კერასუნტი, კოტიორა).
საქართველოს ტერიტორია არის 150 000 კვ. კმ.
მეზობლებმა ისტორიული ქართული ტერიტორიები საქართველოს ნებაყოფლობით დაუბრუნეს. ამ ტერიტორიებზე მცხოვრებ არაქართველთაგან (რუსები, ოსები, აზერბაიჯანელები, დაღესტნელები, სომხები, თურქები, ქურთები) ნაწილი გადასახლდა თავის ისტორიულ სამშობლოში, ნაწილი კი საქართველოში დარჩა და ბედნიერად ცხოვრობს.
სასწაული მეოთხე: საქართველოში ირანიდან დაბრუნდა შაჰ-აბასის მიერ გადასახლებულთა შთამომავლობის დიდი ნაწილი. თურქეთის ქართველობის დიდი ნაწილი (ლაზები და მესხები), რომლებიც გაფანტულნი იყვნენ მთელი თურქეთის ტერიტორიაზე, დაუბრუნდა მშობლიურ კუთხეებს, დიდ მესხეთსა და ტრაპიზონ-ქალდია-ლაზეთში.
საქართველოში დაბრუნდნენ 1921. 1945, 1992-2004 წწ. ემიგრირებულთა ოჯახები.
დაბრუნებულთა დიდი ნაწილი დაუბრუნდა წინაპართა სარწმუნოებასაც, მეორე ნაწილი კი ისლამს სწავლობს ქართულ ენაზე.
საქართველოში დემოგრაფიული მდგომარეობა გაუმჯობესდა, ქართველთა რიცხვმა იმატა და იმატა.
სასწაული მეხუთე: ქართული ენა გახდა ძალიან პოპულარული მთელ მსოფლიოში. სხვადასხვა ქვეყნებში ასიათასობით ახალგაზრდა ეუფლება რუსთველის ენას.
აფსუა-აფხაზებმა გაიხსენეს, რომ ქართველი აფხაზები მათი ყველაზე უახლოესი ნათესავები და მეგობრები არიან, აფხაზეთში და მთელი საქართველოს ტერიტორიაზე სკოლებში ასწავლიან აფსართა ენის საფუძვლებს.
ქართულ სკოლებში ასწავლიან ქართული ენის დიალექტებისა და განშტოებების საფუძვლებს. ქართული სალიტერატურო ენა კიდევ უფრო გამდიდრდა და დიალექტ-განშტოებებიდან შემოსულ-დაბრუნებული სინტაქსით, ლექსიკით, შესაძლებლობებით.
დვალეთში და ჩრდილო ქართლში (ცხინვალის რეგიონში), ასევე მთელ საქართველოში მცხოვრებმა ოსებმა გაიხსენეს, რომ მათი წინაპრების ერთი ნაწილი, დვალები, ქართველები იყვნენ, რომ მათში ქართული სისხლიც ჩქეფს ალანურთან ერთად, რომ ოსები და ქართველები საუკეთესო მეგობრები, მეზობლები და მოყვრები იყვნენ ისტორიულად.
დვალეთში, ჩრდილო ქართლში და საქართველოს სხვა რეგიონებში ისწავლება ოსური ენა. სახელმწიფოს უმაღლეს სასწავლებლებში გახსნილია აფსარული და ოსური ფაკულტეტები მთელი ქვეყნის მასშტაბით.
ამ საქმეში გამოირჩევიან თბილისის, სოხუმის, ცხინვალის, ქუთაისის, ტრაპიზონის, არზრუმის და სხვა უნივერსიტეტები.
საქართველოში მცხოვრები სხვა ყველა ეროვნების წარმომადგენლები დიდი პატივისცემით ეპყრობიან ერთმანეთს.
ქურთებმა, ოსებმა, აზერბაიჯანელებმა, აფსუებმა, ჩეჩნებმა, ინგუშებმა, დაღესტნის ერებმა, ჩერქეზ-ადიღე-ყაბარდოელებმა, ყარაჩაელებმა, ბალყარელებმა, ლათინურისა და კირილიცას მაგივრად, თავიანთი ენებისათვის ქართული დამწერლობა აირჩიეს, კერძოდ მხედრული. ქართული ანბანი გაცილებით უკეთ გამოხატავს ამ ენების ფონემების ბუნებასა და სიმდიდრეს.
ქართული სალიტერატურო ენა კიდევ უფრო გამდიდრდა და განვითარდა. გამდიდრდა ქართული ლიტერატურა ქართველი და ქართულენოვანი მწერლების ნაწარმოებებით.
სასწაული მეექვსე: საქართველოს მეზობლად შეიქმნა დამოუკიდებელი სახელმწიფოები:
ერთიანი ადიღე (ჩერქეზეთი), ბალყარეთი, ყარაჩაი, ოსეთი, ინგუშეთი, იჩქერია-ჩეჩნეთი, დაღისტანი... ეს სახელმწიფოები გახდნენ საქართველოს უახლოესი მოკავშირეები. შეიქმნა კავკასიის კავშირი. კავკასიის კავშირი საქართველოსთან ერთად გაერთიანდა ევროკავშირში ავტონომიური უფლებებით.
ამან გამოიწვია მკვეთრი ეკონომიკური აღმავლობა კავკასიის ქვეყნებში. განვითარდა მეცნიერება, კულტურა, სპორტი.
მსოფლიოში შეიქმნა იბერიელ ხალხთა კონგრესი, რომელიც იაფეტური ცივილიზაციის მემკვიდრე ხალხების დაახლოებას უწყობს ხელს.
სასწაული მეშვიდე: მართლმადიდებლურად მოინათლა ძალიან ბევრი ადამიანი მთელ მსოფლიოში. საქართველოს მაგალითმა დაანახა მთელ კაცობრიობას ორთოდოქსული ქრისტიანობის ჭეშმარიტება. მსოფლიოს ხალხებმა გააცნობიერეს, რომ ღმერთისათვის ყველაზე მეტად მოსაწონი, მისაღები და ერთადერთი ჭეშმარიტი სარწმუნოება არის მართლმადიდებლობა.
კაცობრიობა მიხვდა, რომ ქართველთა წარმატების, სილაღის, სილამაზის, ტალანტის, გადარჩენისა და აღორძინების აუცილობელი პირობაა თავდადება რწმენისათვის.
მსოფლიოში შეწყდა ომები, მკვეთრად იკლო კრიმინალმა, ხალხებმა ნათესავთშორისი ქორწინება აკრძალეს, კაცობრიობა ცდილობს იცხოვროს მორალურად, სექსუალური უმცირესობები ქრებიან, ახალგაზრდობა უმანკოებასა და პატიოსნებას ერთგულებს.
მსოფლიო შეიცვალა, იმიტომ, რომ ქართველებმა გაიხსენეს თავისი მისია და კაცობრიობას დაანახეს ჭეშმარიტი უფლის მეგობრის გზა.
