ღმერთი

ღმერთი

понедельник, 20 января 2020 г.

ნათლისღება.




..............ქრისტე ყველასთვის ცნობილი იმ დღეს კი არ გახდა, როცა იშვა, არამედ იმ დღეს, როდესაც ნათელს-იღო; მანამდის იგი ხალხისთვის უცნობი რჩებოდა. იმის შესახებ, რომ ხალხი მას არ იცნობდა და გულის-ხმაში ვერ მოდიოდა, მოუსმინე იოანე ნათლისმცემელს, რომელიც ამბობს: “თქვენს შორის დგას ის, ვისაც არ იცნობთ” (იოანე 1,26). და განა გასაკვირია, რომ ხალხი არ იცნობდა მას, რამეთუ თავად იოანეც იმ დღემდე არ იცნობდა მას? “მე არ ვიცნობდი მას; მაგრამ ჩემმა მომავლინებელმა წყლით ნათლის-ცემად, მითხრა: ვისზედაც იხილავ სულს გადმომავალს, და დავანებულს მასზე, სწორედ იგია სული წმიდით ნათლისმცემელი” (იოანე 1,33)........







ქრისტეშობა.







 





четверг, 2 января 2020 г.

პირველი თოვლის სიმღერა - ირაკლი აბაშიძე.

 
წუხელ თოვდა,

 ნეტავ ჩემთან რად არ გაჩნდი,

 გენახე და ძილში თბილად დაგეხურე...

 მე ავდექი პირველ თოვლზე განთიადში

 და ვეძებდი შენს პატარა ნაფეხურებს.


 დაეყარა სახლებზე და ვერის გზაზე

 თოვლი, თეთრად დასახული,

 ასე თეთრად, გულუბრყვილოდ ჰყვავის ასე

 იმერეთში ტყემლის ხეზე გაზაფხული.


 ჰყვავის ასე,

 და განთიადს მიხალისებს

 ეს ზამთარიც, დეკემბერში თოვლის ხვავი,

 ის თბილისის ხეივნებში კიპარისებს

 იმერულად გამოასხამს ტყემლის ყვავილს.


 დგას ბუჩქები ვერის ბაღში, შემკრთალები,

 ზედ თოვლია თუ ფრიალი ფაფანაკთა?!

 ანდა იქნებ ავჭალიდან თეთრ კარვებით

 ადგა ჯარი და თბილისში დაბანაკდა?!


 რა თოვლია!

 შენობებს და ბაღში ხარდანს

 ფარავს, თეთრად დასახული...

 ეს პირველი თოვაც ისე გამეხარდა,

 როგორც გუშინ მიხაროდა გაზაფხული.


 მიხარია,

 ცხელ ზაფხულის დაბრუნებაც,

 წვიმაც, ქარიც, უსაქმურად დანაბერი...

 ბევრი კარგი რამ სცოდნია ამ ბუნებას,

 მაგრამ, კარგო, შენისთანა არაფერი!.


вторник, 31 декабря 2019 г.

ნაძვის ხე და ჩიჩილაკი.

ქეთევან სიხარულიძე (ივ. ჯავახიშვილის სახელობის უნივერსიტეტის ასოცირებული პროფესორი): “საახალწლო მორთულობებში წამყვანი ადგილი ნაძვის ხემ დაიკავა. საიდან მოვიდა ეს ტრადიცია? გერმანული მოდგმის ხალხებში უძველესი დროიდან არსებობდა რწმენა, რომ მარადმწვანე მცენარეები სასიკეთო გავლენას ახდენენ მოსავლიანობაზე. ამიტომ ტოტები, ან მთელი ხეც მოჰქონდათ სახლში. ეკლესია ებრძოდა ამ წარმართულ ჩვეულებას, მაგრამ მერე დააკანონა და შობას დაუკავშირა. უჭკნობ სიმწვანეს აღიქვამდნენ, როგორც მარადიულ სიცოცხლეს. ნაძვის სამკუთხა კონტური წმინდა სამებას გამოხატავდა. ნაძვს რთავდნენ ვაშლებით, რითაც ის სამოთხის ხეს განასახიერებდა. ასევე, მასზე კიდებდნენ ვაფლის ნაჭერს, რომელიც ზიარების პურის სიმბოლო იყო. ნაძვის წვერს კი რთავდნენ “ბეთლემის ვარსკვლავით”.

რუსეთში ნაძვის მორთვა დაიწყეს XIX საუკუნეების შუა ხანებიდან. თავდაპირველად ამას აკეთებდნენ გერმანულ ოჯახებში, რომლებიც მრავლად იყო როგორც პეტერბურგში, ისე – მოსკოვში. შემდეგ ეს ახალი ჩვეულება გავრცელდა რუსებს შორისაც. სავარაუდოა, რომ საქართველოში ნაძვის ხის მორთვა საახალწლოდ რუსეთიდან შემოვიდა.

 საქართველოში ახალ წელს ახლდა მისი აუცილებელი ატრიბუტი – ჩიჩილაკი, რომელსაც “ბასილას წვერებსაც” ეძახდნენ. იგი წმინდა ბასილის სახელს უკავშირდება და, რასაკვირველია, ქრისტიანობის ხანაში უნდა დამკვიდრებულიყო. თუმცა მორთული ხის სიმბოლიკაც ძალიან ძველია და ნაყოფიერებას უკავშირდება. ფიქრობენ, რომ ჩიჩილაკი თავისი ბურბუშელებით მზის სხივებსაც განასახიერებდა. მის თავზე ჯვრის გამოსახულებას აკეთებდნენ და ჩირით, ხილით, სუროს ფოთლებით რთავდნენ. მას მნიშვნელოვანი ადგილი ეკავა საახალწლო ხონჩაზე. ნათლისღების წინა დღეს კი ბასილას წვერებს წვავდნენ და მის ფერფლს ატანდნენ გასული წლის უსიამოვნებებს. ზეპირგადმოცემით, თითქოს პირველი ჩიჩილაკი ღვთისმშობლის მეუღლემ, მართალმა იოსებმა (იგი ხომ ხურო იყო) გაუკეთა პატარა იესოს გასართობად. დღეს ქართულ ოჯახებში ისევ მკვიდრდება ჩიჩილაკი და ადგილს ნაძვის ხის გვერდით იკავებს.”

თეონა ნოზაძე

გილოცავთ ახალ წელს!






 





















                                  სურვილების ასრულების წელი ყოფილიყოს!