7,000,000,000 in HD

ფრთხილად, გინება და ბილწსიტყვაობა გენებს ცვლის!

გინება პრაქტიკულად ყველგან ისმის, ისეთ ადგილებშიც კი, სადაც ეს ყოვლად შეუფერებელია, _ საგანმანათლებლო დაწესებულებებში, ოჯახში, საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში.

 ბიოლოგიის მეცნიერებათა დოქტორმა, სამედიცინო და ტექნიკურ მეცნიერებათა აკადემიკოსმა პ. გორიაევმა ცდების მეშვეობით დაადგინა, რომ ცილის ქრომოსომები ცოცხალი ორგანიზმის ფორმირებისთვის საჭირო მთელ ინფორმაციას ფლობენ.
მრავალრიცხოვანი ექსპერიმენტებით მან დაამტკიცა, რომ ნებისმიერი ცოცხალი არსების გენეტიკური აპარატი ერთნაირად რეაგირებს გარეგან სტიმულატორებზე გენების ცვლილებით. როგორ ხდება ეს? ცნობილია, რომ ადამიანი 75% წყლისგან შედგება.

ადამიანის მიერ წარმოთქმული სიტყვები წყლის სტრუქტურას ცვლის, აწყობს მისი მოლეკულების რთულ ჯაჭვს, რითაც იცვლება მისი თვისებები, და შესაბამისად იცვლება მისი მემკვიდრეობითი კოდიც. უარყოფითი სიტყვების რეგულარული ზემო- ქმედებისას ხდება გენების სახეცვლა, რაც მოქმედებს არა მხოლოდ უშუალოდ ამ ადამიანზე, არამედ მის შთამომავლობაზე. გენების სახეცვლილება აჩქარებს ორგანიზმის დაბერებას, ხელს უწყობს სხვადასხავა დაავადების განვითარებას და ამგვარად ამცირებს სიცოცხლის ხან-გრძლივობას. და პირიქით, პოზიტიური სიტყვების და აზრების ზემოქმედებით ადა-მიანის გენეტიკური კოდი უმჯობესდება, ფერხდება ორგანიზმის დაბერების პროცე-სი  და სიცოცხლის ხანგრძლივობა იმატებს.

სლავებში გინება წყევლის ტოლფასია. მაგალითად, გინების ერთ-ერთი სიტყვა იწყება ასო «е»-ზე, რაც სლავური წარმოშობისაა და ითარგმნება როგორც „წყევლა“. ამგვარად ადამიანი, რომელიც მას წარმოთქვამს, იწყევლის თავის თავსაც და გარშემომყოფთაც. ადამიანი, რომელიც წარმოთქვამს გინების სიტყვებს, ავტომატურად მოუწოდებს ყველაფერ ბინძურს და ავადმყოფურს საკუთარ თავზე, თავის შვილებზე და მთელ თავის მოდგმაზე.

ხშირად, გინების მოყვარული ადამიანი გაოცებას და მწუხარებას გამოთქვამს იმის თაობაზე, რომ აწუხებს სერიოზული პრობლემები პირველ რიგში შარდ-სასქესო სისტემაზე, სხვა დაავადებებიც და ამავდროულად კვლავ აგრძელებს ბილწსიტყვაობას.

გინება _ ეს „ფორმატია სუსტი, გაუწონასწორებელი ადამიანისა“, რომელსაც
არ ძალუძს ცხოვრებაში თავისი ადგილის პოვნა. გინება აბინძურებს ენას, ანგრევს მის
სილამაზეს და ჰარმონიას, მიყავს პიროვნება დეგრადაციამდე.

ამგვარად, კიდევ ერთხელ იქნა დამტკიცებული, რომ ბილწსიტყვაობაში იმალება უდიდესი დესტრუქციული ძალა. და ადამიანს რომ შეეძლოს დაინახოს, თუ როგორი უზარმაზარი დამანგრეველი ენერგიაა მასში, რომელიც ვრცელდება გინების სიტყვებიდან ყოველ მხარეს აფეთქებული ბომბის დამრტყველი ტალღის მსგავსად, მაშინ არასოდეს აღარ წარმოთქვამდა მათ!

file:///D:/%D0%9D%D0%BE%D0%B2%D0%B0%D1%8F%20%D0%BF%D0%B0%D0%BF%D0%BA%D0%B0/%D0%B7%D0%B0%D0%B3%D1%80%D1%83%D0%B6%D0%B5%D0%BD%D0%BE.htm

"ერთი ქალი შემიყვარდა"

ერთი ქალი შემიყვარდა,
ქალი, ხოხბისკისერა.
როცა ვკითხე, თუ ვუყვარდი,
მიპასუხა:
- ისე, რა!
გული წალკოტს დაემგვანა,
ნარწყავსა და ნაბარავს.
გულს ჩავძახე: - შემიყვარებს?
ამომძახა:
-აბა რა!.
ერთი ქალის სიყვარულმა
გული გადამისერა,
მთვარეს ვკითხე: - შემიყვარებს?
მიპასუხა:
-ისე, რა!..
მთვარემ გული გამიტეხა,
დავრჩი ბედის ამარა,
ცისკარს ვკითხე: - შემიყვარებს?
მიპასუხა:
- აბა რა?!
მე მიყვარდა, იმან კიდევ
გული არ მომაბარა...
მკითხა - ჩემთვის თავს გაწირავ?
ვუპასუხე:
- დავფიქრდები... ან გავწირავ, ან არა!..


გენრი დოლიძე

"შენს მერე მიყვარს ფიქრი"

შენს მერე მიყვარს ფიქრი,
აგორებული ზვირთად...
მერე კი ჩემი კერა
მხრებზე, რომ მაწევს ტვირთად...
ჯერ, შენ მიყვარხარ!
ჯერ, შენ!
შენით ვიპოვე თავი,
შენით გამითბა სული,
შენითვე ვიცანი ავი...
შენით შევიცან ყველა
და დროის სამი ფერი,
მინდა მოგიძღვნა ერთად
სამყაროს ყველა ფერი...
ჯერ,შენ მიყვარხარ!
ჯერ,შენ!
ფიქრით შენათან ვარ კრძალვით,
შენსკენ მოვილტვი ისევ,
მთელი გრძნობით და ძალით...


გიორგი ხვედელიძე

ნათლისღება – ერთ-ერთი უმთავრესი ქრისტიანული დღესასწაული.

ნათლისღება ერთ-ერთი უმთავრესი ქრისტიანული დღესასწაულია. ნათლისღების დღესასწაულზე და მის წინა დღეს ყველა მართლმადიდებლურ ტაძარში სრულდება წყალკურთხევა დიდი აიაზმის წესით. ნაკურთხი წყალი ურიგდებათ მორწმუნეებს. ამ წყალს უფლის მიერ კურთხეული იორდანის მადლი ეძლევა და, ჩვეულებრივი წყლისგან განსხვავებით, არ იხრწნება. ის შეგიძლიათ მთელი წლის განმავლობაში შეინახოთ და განსაცდელისა და ავადმყოფობის დროს მიიღოთ.

“ნაკურთხი წყალი – დიდი აიაზმა ოჯახებში მთელი წლის განმავლობაში უნდა იყოს შენახული და ყოველდღიურად, უზმოზე უნდა იღებდნენ მას.

სიტყვა – აიაზმა წარმოოიშვა ბერძნული სიტყვისაგან – „აგიოს“ – წმინდა; „მეგალი აიაზმა“ – ითარგმნება, როგორც „დიდი სიწმინდე“. ამიტომ ეს დიდი სიწმინდე ყოველ თვის უნდა გქონდეთ სახლში და მიიღოთ მადლი ღვთისა,”- უწმიდესი და უნეტარესი სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II (19 იანვარი, 2009 წ.).

ნათლისღება – ეს არის დღე, როცა უფალმა ჩვენმა იესო ქრისტემ მდინარე იორდანიაში სიმდაბლით იოანე ნათლისმცემლისგან ნათელიღო და წყალი ხრწნილებისაგან განწმიდა, რათა მის მიერ ცოდვათა მოტევება მოენიჭებინა ჩვენთვის.

მაცხოვარმა თვითონ კი არ მიიღო სიწმიდე ან, როგორც უცოდველი, განწმედას კი არ საჭიროებდა, არამედ ნათელიღო ჩვენი შეწევნისათვის, შემუსრა ეშმაკი და განწმედილი წყლით ჩვენი უსჯულოება განბანა.

ამ დღეს ღვთის განცხადება ეწოდება, რადგანაც სწორედ მაშინ განცხადდა პირველად სამება – ძე ნათელს იღებდა, სულიწმიდა მტრედის სახით ჩანდა, ხოლო ციდან ისმოდა მამის ხმა : „ესე არს ძე ჩემი საყვარელი, რომელ მე სათნო ვიყავ”.


ტროპარი: რაჟამს იორდანეს ნათელ იღე შენ, უფალო, მაშინ სამებისა თაყვანისცემა გამოსჩნდა, რამეთუ მამისა ხმა გეწამებოდა, და საყუარელად ძედ სახელ-გდვა შენ, და სული წმიდა სახითა ტრედისათა დაამტკიცებდა სიტყვისა მის უცდომელობასა, რომელი განსცხადენ, ქრისტე ღმერთო, და ყოველი სოფელი განანათლე, დიდება შენდა.


კონდაკი: განეცხადე დღეს ყოველსა სოფელსა და ნათელი შენი უფალო აწ მოისახა ჩუენ ზედა, მეცნიერებით მცნობთა მათ შენთა და განსცხადენ ნათელო შეუხებელო.



http://www.ambioni.ge/natlisreba-2


გილოცავთ ნათლისღებას!

კომედი შოუ - მთვრალი მამა

ბედობას გილოცავთ!!!

უძველესი ქართული ტრადიცია – „კუჩხა“ (მეკვლეობა) სამეგრელოში

უძველესი ქართული ტრადიცია – მეკვლეობა სამეგრელოში ძველით ახალ წლის დილას 14 იანვარს სრულდება. მეორე დღე ბედობა, ანუ “კუჩხა” იგივე რიტუალით იწყება, ოღონდ იმ განსხვავებით, რომ 15 იანვარი უფრო “მძიმე” დღედ ითვლება. ამ დღეს სახლში აუცილებლად უნდა გესტუმროს ადამიანი, რომელსაც კარგი ფეხი აქვს. ეს ტრადიცია დასავლეთ საქართველოში საუკუნეების წინაც სრულდებოდა, მაგრამ იერსახე არ შეუცვლია. სამეგრელოში ამ დღესასწაულს სხვა, უფრო მნიშვნელოვანი დატვირთვაც აქვს.

დეკემბრის მიწურულს, 28-29-თვის სამეგრელოს სოფლებში საახალწლო მზადება იწყებოდა. ოჯახის უფროსი, ან თუნდაც ახალგაზრდა წევრი, ოღონდ აუცილებლად მამაკაცი, თხილის ან რომელიმე რბილი ხის ჯოხიდან თლიდა ჩიჩილაკს, რომელსაც თავზე ხისავე ჯვარი უკეთდებოდა და თხმელისა და სუროს ტოტებით ირთვებოდა. ხის ჯვარზე კი ხილი, უმთავრესად ვაშლი და მანდარინი უკეთდებოდა. ბარაქიანობის ნიშნად ჩიჩილაკის ბურბუშელაში ფულსაც დებდნენ. ჩიჩილაკს აუცილებლად ქალები რთავდნენ.

სამეგრელოში ახალ წელს დილაადრიან ოჯახის უხუცესი მამაკაცი ხელში მორთული ჩიჩილაკით და ღომის მარცვლიანი ჯამით, რომელზეც კვერცხი დევს, სახლიდან გარეთ გადიოდა ახალი წლის მოსალოცად. გარკვეული რიტუალის შესრულების შემდეგ სახლში შემოდიოდა, ჩიჩილაკს კუთხეში მიაყუდებდა, ჯამს იქვე მიუდგამდა და თვითონ საახალწლო ტაბლას მიუჯდებოდა, რომელზეც ელაგა: ღორის თავი, ბასილა თავის ხაჭაპურებით, ხილი და სხვა. საუზმის დაწყებამდე მეკვლე ოჯახის ყველა წევრს ტკბილეულით “დააბერებდა.” საუზმის შემდეგ კი იწყებოდა თუთის წკნელებით საახალწლო მილოცვები.

ახალ წელიწადს სამეგრელოში მამლის ყივილზე მთელი ოჯახი ფეხზე დგებოდა მამაკაცები ღორის თავს, ბასილას, საახალწლო გობს სანოვაგით დატვირთულს,მორთულ ჩიჩილაკს და ცარიელ ჩაფს იღებდნენ და მარნისკენ მიდიოდნენ. მარანში შესვლისას ოჯახის უფროსი ხმაამოუღებლად საახალწლო გობს მიწაზე დგამდა, ჩაფს ღვინით გაავსებდა და დაჩოქილი წმინდა ბასილას ოჯახის ბედნიერებას სთხოვდა. შემდეგ მეკვლე გობიდან კაკალს იღებდა და წმ. ბასილას ეხვეწება, რომ მას ამ კაკალივით აევსო მისი ოჯახი ყოველივე სიკეთით. ამის შემდეგ პროცესია სახლისკენ გაემართებოდა და ოჯახის წევრები ერთმანეთს ახალ წელს ულოცავდნენ.

http://tvsmo.com/udzvelesi-qarthuli-tradicia-kuchkha-mekvleoba-samegreloshi/

მარიამ ელიეშვილი და შალვა მორელი სატრფიალო

ძველით ახალ წელს გილოცავთ.

ძველით ახალი წელი

ქართული კალენდრის მიხედვით, ახალ წელს სხვადასხვა დროს აღნიშნავდნენ: აგვისტოში, სექტემბერსა და მარტში, ხოლო იანვარში ახალი წლის დადგომა axali weli მე-14 საუკუნის მიწურულს დამკვიდრდა.

საქართველოში ახალი წელი ორჯერ – 1 და 14 იანვარს აღინიშნება. საქართველოს მსგავსად, ძველით ახალ წელს სხვა ქვეყნებიც აღნიშნავენ, მათ შორისაა: რუსეთი, ბელორუსია, სომხეთი, ყაზახეთი, უკრაინა, შვეიცარია, საბერძნეთი და სხვ.

ძველით ახალი წლის აღნიშვნას იწვევს ორი კალენდარული სისტემა. ერთია – იულიუსის “ძველი სტილის” კალენდარი და მეორე – გრიგორიანული “ახალი სტილის”. დღეს, ადამიანები სწორედ ამ “ახალი სტილის” კალენდრით სარგებლობენ.
მართალია, საქართველოში ძველით ახალ წელს დიდი მხიარულებით ხვდებიან, თუმცა ისე არა, როგორც 1 იანვარს. უნდა აღინიშნოს, რომ ეკლესია ძველით და ახალ წელსაც სულ სხვანაირად უყურებს.


ახალი წლის აღნიშვნის ტრადიციასთან დაკავშირებით კუკიის წმინდა ნინოს სახელობის ტაძრის ღვთისმსახური, მამა არჩილ ხაჩიძე ამბობს:
“ახალი წელი რამდენიმე საუკუნეა, საქართველოში და თითქმის მთელი მსოფლიოს ნაწილში 1 იანვარს აღინიშნება. მაგრამ ახალ წელს 1 იანვარს ადრე არ აღნიშნავდნენ, იმიტომ რომ, არ არსებობდა ისეთი კოორდინირება, როგორიც ახლა გვაქვს. თან, ყველა ერს ჰქონდა გამორჩეული დღე, საიდანაც იწყებდა წელთაღრიცხვას…

ახალი წელი, როგორც ასეთი, საეკლესიო დღესასწაული არ არის და ბუნებრივია, ვერ იქნება. ეკლესიას გააჩნია თავისი უამრავი დღესასწაული, რომელსაც ყოველდღიურად აღნიშნავს, რადგან ყოველი დღე უფლის სადიდებელია. ეკლესიას აქვს თავისი დაარსების დღე, სულთმოფენობა. ეს უდიდესი დღესასწაულია.
ბუნებრივია, არსებობს საზოგადოება, რომელიც ერთდროულად არის მრევლიც და ჩვეულებრივი ნაწილი სახელმწიფოსი და იმ გარემოსი, რომელშიც ჩვენ ვცხოვრობთ. საზოგადოებაში ჩნდება კითხვები ახალი წლის ორჯერ აღნიშვნასთან დაკავშირებით. მიუხედავად იმისა, რომ ახალი წელი საეკლესიო დღესასწაული არ არის, ეკლესია მაინც ზეიმობს.

მრევლს რაც შეეხება, თავისუფლად შეუძლია ორივე იდღესასწაულოს. თუმცა, ახალი წელი იმის საბაბად არ უნდა იქცეს, რომ ჩვენი სულიერი სამყარო ავურიოთ. ის სიმშვიდე და მყუდროება, რომელსაც მარხვის განმავლობაში ვინარჩუნებთ, ქარს არ უნდა გავატანოთ, შეგვიძლია აღვნიშნოთ, ოღონდ აუცილებლად მარხვით”.


ambioni.ge

შობის მღვიმე , ქრისტეს ბაგა და ქრისტეს შობის ტაძარი

შობის მღვიმე 

"უმეტეს ჩვენგანს ქრისტეს შობის ადგილი წარმოდგენილი აქვს ჩვენებურ ხის ბაგიან ბოსლად. ეს არასწორი წარმოდგენა პალესტინის ბუნებრივი მდგომარეობის უცოდინარობის ბრალია. პალესტინაში პირუტყვის სადგომად მღვიმეები გამოიყენება. გამოქარული მღვიმე უამრავია იერუსალიმის სიახლოვეს და ბეთლემის გზაზე. ზოგჯერ ისინი ბედუინ-მეაქლემეებს აქვთ დაკავებული, უმეტესობა ცარიელია. ამგვარი იყო მღვიმე, რომელსაც თავი შეაფარა ბეთლემში აღწერაზე წასულმა წმინდა ოჯახმა. მაცხოვრის აღდგომისა და ამაღლების შემდეგ ის ქრისტიანთა სტუმრობის ადგილად იქცა.

იმპერატორ ადრიანეს სურდა, ქრისტიანთა ხსოვნიდან აღეხოცა იესო ქრისტეს სახელი და ბრძანა, მღვიმეზე ღმერთ ადონისის ტაძარი აეშენებინათ. მაგრამ ვერ გააქრო გარდამოცემა. ქრისტეშობის მღვიმეზე IV საუკუნეში ქრისტეშობის ტაძარი აშენდა. მღვიმეში შემორჩენილია ძველი ჭის ნაშთი, სადაც ბეთლემის ვარსკვლავი ჩავარდა. ამბობენ, თუ დიდხანს ჩააჩერდები ჭის ფსკერს, ბეთლემის ვარსკვლავის მკრთალ ნათელს დაინახავო.
მიწისქვეშა ტაძარი აქ წმინდა ელენეს დროიდანაა. ქრისტეს შობის ადგილი იატაკზე ვერცხლის ვარსკვლავით არის აღნიშნული. ვარსკვლავს 14 სხივი აქვს. ამ ვარსკვლავის ზემოთ ჰკიდია 16 ლამპარი, რომელთაგან 6-6 მართლმადიდებლებსა და სომხებს ეკუთვნით, 4 - კათოლიკეებს.

ქრისტეს ბაგა 

მღვიმის სამხრეთ ნაწილში ბაგის ეკვდერია. მღვიმეში ეს ერთადერთი ადგილი ეკუთვნის კათოლიკეებს. ეკვდერში შესასვლელიდან მარჯვნივ იმ ბაგის ადგილია, სადაც შობის მერე ქრისტე დააწვინეს. ბაგის შიგნითა ნაწილი, როგორც დიდი სიწმინდე, VII საუკუნიდან რომში, სანტა მარია მაჯორეს ტაძარშია დასვენებული. რამდენიმე წლის მერე წმინდა მიწა მუსლიმანებმა დაიპყრეს. ბეთლემში დარჩენილ ბაგის ნაწილს მერე მარმარილო შემოაკრეს. ბაგის ზემოთ ხუთი გაუქრობელი ლამპარი კიდია. მის იქით, კედლისკენ არის პატარა ხატი - ბეთლემელ მწყემსთა თაყვანისცემა ყრმა იესოსადმი.

ქრისტეს შობის ტაძარი

ადრე ქრისტეს შობის ტაძარს სამი კარი ჰქონდა. ორი ამოქოლეს. ერთი კი ზემოდან ისე გადაღობეს, თავდაუხრელად შიგ ვერ შეხვალ. ამ კარს "სიმდაბლის კარი" ჰქვია. დაიმდაბლებ თავს და შეხვალ პალესტინის ერთ-ერთ უძველეს ტაძარში, რომელიც არსებობის 16 საუკუნის მანძილზე არასოდეს შეუმუსრავთ. ტაძრის თაღები ეყრდნობა 44 მარმარილოს სვეტს, რომელზეც ზეთის საღებავებით წმინდანების და წინასწარმეტყველთა ფრესკებია გამოსახული. მხატვრობის ამგვარი ტექნიკა წმინდა მიწაზე სხვაგან არსად გვხვდება. იატაკზე ბიზანტიის იმპერატორ კონსტანტინე დიდის (IV ს.) დროინდელი მოზაიკაა შემორჩენილი. ტაძრის შესასვლელიდან მარჯვნივ რვაწახნაგიანი ბაპტისტერიუმია. ტაძრის მთავარ ნაწილში, კათოლიკონში, არის კანკელი, სომხური საკურთხეველი და მოგვთა საკურთხეველი, ანუ ის ადგილი, სადაც, გარდამოცემით, მოგვებმა, ვიდრე მღვიმეში შევიდოდნენ თაყვანსაცემად, თავიანთი ცხენები მიაბეს.

ტაძარში, მაცხოვრის შობის მღვიმის შესასვლელთან, არის მაცხოვრის წინადაცვეთის ბერძნული საკურთხეველი, სადაც, გარდამოცემით, მერვე დღეს წინადაცვითეს ქრისტე მაცხოვარი. მაცხოვრის შობის ტაძარი ბეთლემში, 339 წლის 31 მაისს აკურთხეს და მას მერე იქ წირვა-ლოცვა არ შეწყვეტილა.


სტატიის ავტორი: კახაბერ კენკიშვილი

karibche.ambebi.ge

ქრისტე იშვა ბეთლემსაო - ნანა კალანდაძე