კაცი უნდა ეცადოს და ყოველი ღონე უნდა მოიხმაროს,

რომ თვით მისი სული და გული, და ბოლოს თვით სხეული გარდაიქცეს ღვთის ტაძრად და სადგომად. მან უნდა შეამკოს თავი თვისი სათნოებითა, სიწმინდითა, სასოებითა და უმეტესად სიყვარულითა. და მხოლოდ მაშინ შეიქმნება იგი ღვთის სადგურად სიტყვისამებრ უფლისა: „უკეთუ ვისმე ვუყვარდე მე და სიტყვანი ჩემნი დაიმარხნეს, მამამანცა ჩემმან შეიყვაროს იგი და მოვიდეთ მისსა და მისთანა დავადგრეთ“ (იოან. 14.23).




წმ. ეპისკოპოსი გაბრიელი(ქიქოძე)