“ლოცვა” – ბულატ ოკუჯავა

სანამ ბრუნავს დედამიწა
და მზის შუქი გვფარავს,
ღმერთო,ყველას ის უბოძე
რაც სურს,მაგრამ არ აქვს.
ბრძენს – სიბრძნე და შთაგონება,
შიშით დამფრთხალს – ცხენი,
ღარიბს – ფული…
არ ინებო
დავიწყებაც ჩემი.
ღმერთო,სანამ ამ ქვეყანას
მართავს შენი ნება,
ვინცა გთხოვოს,ის დაატკბოს
ხელმწიფობის სნებამ.
ძმისმკვლელ კაენს სინანულის
უწყალობე ცრემლი,
დაღლილს – სიმხნე…
არ ინებო
დავიწყებაც ჩემი.
შენის ყოვლისშემძლეობის
მწამს და ვსწვდები არსსაც,
მწამს,როგორც სწამს მკვდარ მეომარს,
სამოთხეში შთასვლა.
მწამს,როგორც სწამს ყურს კაცისას
შენი ტკბილი სიტყვის,
მწამს,როგორც გვწამს იმ საქმისა,
რაც არა გვწამს თითქმის.
ჰე,უფალო,ღმერთო ჩემო,
მოწყალეო მარად,
სანამ ბრუნავს დედამიწა
და მზის შუწი გვფარავს,
ყველას უძღვენ თუნდ მცირედი
ღვთაებრივი ძღვენი
ყველას უძღვენ…
არ ინებო
დავიწყებაც ჩემი.