სიყვარული - დუტუ მეგრელი

აწმყოზე სრულად გამიტყდა გული,
წარსული კრულვით მაგონდებოდა
და მომავალიც ვერა-რა ნუგეშს,
ვერა-რა იმედს ვერ მპირდებოდა;

თავს უსარგებლოდ ვრაცხდი ქვეყნისთვის;
მთელს ჩემს სიცოცხლეს ვსთვლიდი არა-რად;
ფუჭად მიმაჩნდა ყოველი წამი
და დავეძებდი სიკვდილსა მარად;

როცა შემიპყარ, შენ, სიყვარულო,
და გარდაჰქმენი ჩემი არსება;
კვლავ მომეც ძალა, მაცოცხლებელი,
კვლავ მოანიჭე ჩემს სულს ღვთაება;

კვლავ დაუბრუნე გულსა იმედი,
კვლავ ბნელს სიცოცხლეს სხივი მოჰფინე
და კვლავ გამხადე კაცად, ღვთის ხატად,
კვლავ განმაახლე, კვლავ აღმადგინე!..

ასე ყვავილსა, დამზრალს გოლვისგან
კვლავ განაცოცხლებს ციური ნამი,
კვლავ დაუბრუნებს თავისს შვენებას:
კვლავ დაუდგება მას ტკბილი წამი!