სინანული მეორე მადლია, და გულში [ღვთის] რწმენისა

და შიშისგან იშვება; შიში [ღვთისა] კი მამობრივი კვერთხია, რომელიც გვმართავს, ვიდრე სულიერ სამოთხეს არ მივაღწევთ; ხოლო როდესაც მივაღწევთ, დაგვტოვებს და დაბრუნდება. – სამოთხე ღვთის სიყვარულია.


*


ღვთის შიშს ავყავართ სინანულის გემზე, რომელიც გადასერავს ცხოვრების ცოდვიან ზღვას და მიემართება ღვთაებრივი ნავთსაყუდელისკენ – სიყვარულისკენ.



წმ. ისააკ ასური