ჯონ კოლემანი «300-თა კომიტეტი» 2

  უმაღლესი დონის პარალელური საიდუმლო ხელისუფლება ბნელი სარდაფებიდან და საიდუმლო იატაკქვეშეთიდან არ მოქმედებს. ისინი ყველას დასანახად თეთრ სახლში, კონგრესში, დაუნინგის ქუჩის 10-ში და ბრიტანულ პარლამენტში განთავსდნენ. ისინი მონსტრების შესახებ იმ საშინელი და ძარღვებში სისხლის გამყინავი ფილმების მსგავსნი არიან, რომლებშიც მახინჯი იერის, გრძელთმიანი და კიდევ უფრო გრძელკბილებიანი ურჩხული ჩნდება, ღრიალებს და გარშემო დუჟს აფრქვევს. ამ ფილმებს უბრალოდ ყურადღება გადააქვთ სხვა რამეზე, ნამდვილი ურჩხულები კი საქმიან კოსტიუმებს ატარებენ და სამუშაოდ კაპიტოლიუმის ბორცვზე ლიმუზინებით მიდიან.




ეს ხალხი თვალთახედვის არეშია. ეს ხალხი მსოფლიო მთავრობისა და ახალი მსოფლიო წესრიგის მსახურები არიან; მოძალადის მსგავსად, რომელიც აჩერებს მანქანას და საკუთარ მსხვერპლს სახლამდე მიყვანას სთავაზობს, ის გარეგნულად სულაც არ ჰგავს ურჩხულს, რომელსაც სინამდვილეში წარმოადგენს. ის რომ ასე გამოიყურებოდეს, მისი მიზანში ამოღებული მსხვერპლი შიშისგან აკივლებული გაიქცეოდა. ეს შეფასება სამართლიანია ყველა მთავრობისთვის ნებისმიერ დონეზე. პრეზიდენტი ბუში არ გამოიყურებოდა უმაღლესი დონის პარალელური მთავრობის გულმოდგინე მოსამსახურესავით; მაგრამ ნუ შეეცდებით _ იგი ისეთივე ურჩხულია, როგორც საშინელებათა ფილმის მონსტრი.


წამით შევჩერდეთ და დავაკვირდეთ, თუ როგორ გასცა პრეზიდენტმა ბუშმა 150 ათასი ერაყელი ჯარისკაცის მხეცურად დახვრეტის ბრძანება, როცა თეთრდროშიანი სამხედრო მანქანების კოლონა, რომლებიც ჟენევის კონვენციის თანახმად ერაყში ბრუნდებოდა ჯარების გაყოფისა და ბრძოლიდან გაყვანის შესახებ შეთანხმების შესაბამისად. წარმოიდგინეთ, რა საშინელებას განიცდიდნენ თეთრდროშიანი ერაყელი ჯარისკაცები, როდესაც მათ მიბრჯნით ხვრეტდნენ ამერიკული თვითმფრინავები. ფრონტის სხვა მონაკვეთზე 12 ათასი ერაყელი ჯარისკაცი ცოცხლად ჩამარხეს ტრანშეებში, რომლებშიც ისხდნენ. განა ეს შემზარავი არაა, ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით? საიდან მიიღო პრეზიდენტმა ბუშმა ბრძანებები, ემოქმედა ასე შემზარავად? მან ისინი საგარეო საქმეების სამეფო ინსტიტუტიდან მიიღო, რომელსაც მანდატი «300-თა კომიტეტისგან» ჰქონდა მიღებული, ორგანიზაციისგან, რომელიც ასევე «ოლიმპიელების» სახელით არის ცნობილი.


როგორც ჩვენ დავინახავთ, «ოლიმპიელებიც» კი არ მალავენ თავიანთ სახეებს. ისინი ხშირად სპექტაკლს მართავენ, რომელიც უკვე ნახსენებ პარიზის საავიაციო გამოფენას თუ შეედრება, იმ დროს, როდესაც შეთქმულებების ნიადაგზე გაგიჟებული უცნაური ხალხი ამ შეთქმულებების ძებნაში დროს არასწორ ადგილზე და არასწორი მიმართულებით ხარჯავს.


მიგიქცევიათ ყურადღება იმისთვის, თუ როგორ ასრულებს დედოფალი ელისაბედ მეორე ბრიტანული პარლამენტის გახსნის ცერემონიალს? იქ, ყველას დასანახად «300-თა კომიტეტის» მეთაური იმყოფება. ყოფილხართ ოდესმე შეერთებული შტატების პრეზიდენტის ფიცის დადების ცერემონიალის მოწმე? იქ ყველას დასანახად «300-თა კომიტეტის» სხვა წევრი იმყოფება. მთელი პრობლემა მხოლოდ ადამიანურ აღქმაშია.


ვინ არიან ეს შეთქმულები, რომლებიც ყოვლისშემძლე «300-თა კომიტეტს» ესახურებიან? ჩვენი საზოგადოების ყველაზე ინფორმირებული ნაწილი აცნობიერებს, რომ შეთქმულება არსებობს და ეს შეთქმულება სხვადასხვა სახელს არის ამოფარებული, მათ შორის ისეთების, როგორებიცაა «ილუმინატები», «მრგვალი მაგიდა», მასონობა, «მილნერის ჯგუფი». მათთვის «საერთაშორისო ურთიერთობების საბჭო» და «სამმხრივი კომისია» ასოცირდება იმ ყველაფერთან, რაც მათ შიდა და საგარეო პოლიტიკაში არ მოსწონთ. ზოგიერთმა ისიც იცის, რომ «მრგვალმა მაგიდამ» ვაშინგტონში ბრიტანეთის ელჩის მეშვეობით დიდი წვლილი შეიტანა შეერთებული შტატების საქმეებში. პრობლემა ისაა, რომ უხილავი მთავრობის წევრების მოღალატური საქმიანობის შესახებ რეალური ინფორმაციის მოპოვება ძალიან რთულია.


ვციტირებ წინასწარმეტყველ ესაიას მტკიცებას, რომელიც ქრისტიანულ ბიბლიაშია მოცემული: «მოისპობა ჩემი ერი უმეცრების გამო, რადგან შენ უარყავი ღვთის შემეცნება, და მეც გადაგაყენებ ჩემი მღვდლობიდან» (4.6.). ზოგიერთ მკითხველს, ალბათ, უკვე სმენია ჩემ მიერ უცხო ქვეყნების დახმარების შესახებ სკანდალის გამოაშკარავების ამბავი; ამ პუბლიკაციაში მე დავასახელე შეთქმულთა რამდენიმე ორგანიზაცია, რომელთა რიცხვიც ლეგიონია. მათი საბოლოო მიზანი იყო აშშ-ის კონსტიტუციის გაუქმება და ამ ქვეყნის, როგორც ღვთის რჩეული ქვეყნის, ჩართვა მსოფლიო მთავრობის მიერ მართულ უღმერთო ახალ მსოფლიო წესრიგში, რომელიც კაცობრიობას დააბრუნებს ბევრად უარეს პირობებში, ვიდრე ბნელი საუკუნეების დროს იყო.


გადავიდეთ კონკრეტულ ისტორიულ მაგალითებზე, თუნდაც იტალიის კომუნიზაციისა და დეინდუსტრიალიზაციის მცდელობაზე. «300-თა კომიტეტმა» უკვე დიდი ხანია, დაადგინა, რომ მომავალში მსოფლიო უნდა გახდეს უფრო უკეთესი და უფრო პატარა – ბევრად პატარა, ვიდრე ახლაა. აი, რაშია უკეთესი მსოფლიოს მათეული იდეა. მუქთამჭამელთა მილიარდები – შეზღუდული ბუნებრივი რესურსების მომხმარებლები – წუნდებული და განადგურებული უნდა იყოს. ინდუსტრიალური პროგრესი კი ხელს უწყობს მოსახლეობის რიცხვის ზრდას, აქედან გამომდინარე, ძველი აღთქმის მცნება გამრავლებისა და მიწის დამუშავების შესახებ უნდა გადაისინჯოს.


ამის გარდაუვალ შედეგად გვევლინება ქრისტიანობის საფუძვლის გამოთხრა; ინდუსტრიალური ეროვნული სახელმწიფოების ნელი, მაგრამ განუხრელი ნგრევა; ასეულობით მილიონი ადამიანის განადგურება, რომელთაც «300-თა კომიტეტი» «ჭარბ მოსახლეობად» განიხილავს; ასევე ყველა იმ ლიდერის თავიდან მოცილება, რომლებიც გაბედავდნენ და წინ აღუდგებოდნენ «300-თა კომიტეტის» მიერ გლობალურ დაგეგმარებას ზემოაღნიშნული მიზნების მისაღწევად.


კომიტეტის პირველი დარტყმები იტალიამ და პაკისტანმა მიიღეს. იტალიის აწ განსვენებული პრემიერმინისტრი ალდო მორო იყო ერთ-ერთი ლიდერი, რომელიც მისი ქვეყნისთვის გაწერილი «ნულოვანი ზრდის» პოლიტიკისა და მოსახლეობის შემცირების წინააღმდეგ გამოვიდა. ამით მან «რომის კლუბის» რისხვა დაიმსახურა, რომელსაც «ოლიმპიელებმა» ამ პოლიტიკის განხორციელება დაავალეს. 1982 წლის 10 ნოემბერს რომში სასამართლოზე მოროს ახლო მეგობარი აძლევდა ჩვენებას, რომ ყოფილ პრემიერმინისტრს ემუქრებოდა საგარეო საქმეთა სამეფო ინსტიტუტის აგენტი, რომელიც ასევე «300-თა კომიტეტია» წევრი იყო და ამავე დროს აშშ-ის სახელმწიფო მდივნის პოსტს იკავებდა. ადამიანი, რომელიც მოწმემ დაასახელა, ჰენრი კისინჯერი იყო და მის თავბრუდამხვევ აღმასვლას ჩვენ დეტალურად განვიხილავთ.


შეგახსენებთ, რომ პრემიერმინისტრი მორო 1978 წელს «წითელი ბრიგადების» ტერორისტებმა გაიტაცეს და შემდგომში მხეცურად მოკლეს. «წითელი ბრიგადების» წევრების სასამართლოს დროს ზოგიერთი მათგანი აძლევდა ჩვენებას იმის შესახებ, რომ მათ იცოდნენ მოროს მხეცური მკვლელობის შეთქმულებაში აშშ-ის მაღალი თანამდებობის ოფიციალურ პირთა მონაწილეობის შესახებ. როდესაც მოროს ემუქრებოდა, კისინჯერი, რა თქმა უნდა, აშშ-ის საგარეო პოლიტიკას ახორციელებდა, მაგრამ უფრო «რომის კლუბის» ინსტრუქციის შესაბამისად მოქმედებდა, რომელიც 300-თა კომიტეტის საგარეოპოლიტიკურ ქვედანაყოფს წარმოადგენდა.


მოწმე, რომლის ჩვენებამაც ღია სასამართლო პროცესებზე აფეთქებული ბომბის ეფექტი გამოიწვია, გორადო გერცონი, მოროს ახლო თანამებრძოლი გახლდათ. მისი გამაოგნებელი ჩვენებები იტალიური ტელევიზიისა და რადიოს ეთერში 1982 წლის 10 ნოემბერს გადაიცა და ასევე რამდენიმე იტალიურ გაზეთში დაიბეჭდა, მაგრამ აშშ-ში ეს უმნიშვნელოვანესი ინფორმაცია უბრალოდ მიჩუმათდა. ყოველთვის ყველაფრის მცოდნე თავისუფლების ისეთმა ცნობილმა ბასტიონებმა, როგორებიცაა «ვაშინგტონ პოსტი» და «ნიუ იორკ ტაიმსი», არ მიანიჭეს ამას არანაირი მნიშვნელობა და გერცონის ჩვენებებიდან არც ერთი სიტყვა არ გამოაქვეყნეს.


1982 წელს გამოქვეყნებულ ამ შემზარავი დანაშაულის მხილებაში მე ვაჩვენე, რომ ალდო მორო, ქრიატიან-დემოკრატიული პარტიის ლოიალური წევრი, მასონურ ლოჟა პ-2-თან დაკავშირებულმა დაქირავებულებმა მოკლეს. მკვლელობის მიზანი იყო, აეძულებინათ იტალია, დამორჩილებოდა «რომის კლუბის» ინსტრუქციებს ქვეყნის დეინდუსტრიალიზაციისა და მისი მოსახლეობის მნიშვნელოვანი შემცირების შესახებ. მოროს გეგმები იტალიის სტაბილიზაციის შესახებ სრული დასაქმების უზრუნველყოფის გზით, პოლიტიკასა და ეკონომიკაში დაძაბულობის მოხსნის შესახებ გააძლიერებდა კათოლიკურ ოპოზიციას კომუნისტების საპირისპიროდ და საკმაოდ გაართულებდა ახლო აღმოსავლეთში დესტაბილიზაციას, რაც «300-თა კომიტეტის» მთავარი მიზანი იყო.


ზემოაღნიშნულიდან ნათელი ხდება, თუ რამდენად შორს მიდის შეთქმულთა გეგმები. ისინი მხოლოდ ხუთწლიანი გეგმების მასშტაბებით როდი აზროვნებენ. ღირს კათოლიკური ეკლესიის შესახებ ვეისგაუპტის განცხადებების გახსენება, რათა მივხვდეთ, თუ რა ძალები იყვნენ ჩართული მოროს მკვლელობაში. მოროს სიკვდილმა იტალიის დესტაბილიზაციის გეგმებს დაბრკოლებები მოუხსნა და, როგორც ჩვენ ახლა ვიცით, შეთქმულებს საშუალება მისცა, ახლოაღმოსავლური გეგმები განეხორციელებინათ 14 წლის შემდეგ, სპარსეთის ყურეში ომის დროს.


«300-თა კომიტეტმა» იტალია საცდელ პოლიგონად აირჩია, იტალია შეთქმულთა გეგმებისთვის მნიშვნელოვანია, რადგან ევროპულ ქვეყნებს შორის ახლო აღმოსავლეთთან ყველაზე ახლოსაა. იგი უკავშირდება ახლო აღმოსავლეთს როგორც ეკონომიკურად, ისე პოლიტიკურადაც. იტალია _ ესაა კათოლიკური ეკლესიის საყრდენი, რომლის განადგურების ბრძანებაც ვეუსგაუპტმა გასცა, ასევე ზოგიერთი ყველაზე გავლენიანი ევროპული ოლიგარქიული ოჯახის სამშობლო, რომლებიც ძველ «შავ არისტოკრატიას» ეკუთვნიან. იტალია რომ დასუსტებულიყო მოროს სიკვდილით, ამას ექნებოდა შედეგი ახლო აღმოსავლეთში, რაც შეასუსტებდა ამ რეგიონში აშშ-ის გავლენას. იტალია მნიშვნელოვანია სხვა მიზეზითაც: იგი ირანიდან და ლიბანიდან ნარკოტიკების ტრასპორტირებისას ევროპაში შესასვლელი კარიბჭეა. შემდეგში ჩვენ დავუბრუნდებით ამ თემას.


მას შემდეგ, რაც 1968 წელს «რომის კლუბი» შეიქმნა, სხვადასხვა პოლიტიკური დაჯგუფება სოციალიზმის დროშის ქვეშ ერთიანდებოდა რამდენიმე იტალიური ხელისუფლების დამხობის მიზნით. მათ შორის იყვნენ ვენეციისა და გენუის «შავი არისტოკრატია», მასონური ლოჟა პ-2 და «წითელი ბრიგადები», ამასთან, ყველა ერთ მიზანს ემსახურებოდა. პოლიციის გამომძიებლები რომში, რომლებიც «წითელი ბრიგადების» მიერ მოროს მკვლელობის საქმეს იძიებდნენ, გავიდნენ რამდენიმე საკმაოდ ცნობილ იტალიურ ოჯახზე, რომლებიც მჭიდროდ თანამშრომლობდნენ ამ ტერორისტულ ჯგუფთან. პოლიციამ ასევე შეისწავლა მტკიცებულებები იმის თაობაზე, რომ, სულ ცოტა, 12 შემთხვევაში ეს ცნობილი გავლენიანი ოჯახები თავიანთ სახლებსა და სხვა უძრავ ქონებას «წითელი ბრიგადების» უჯრედებს საყრდენ პუნქტებად სთავაზობდნენ.


ამერიკულმა «არისტოკრატიამაც» შეიტანა იტალიური რესპუბლიკის ნგრევაში თავისი წვლილი. ამ საქმეში განსაკუთრებით გაისარჯა რიჩარდ გარდნერი, რომელიც პრეზიდენტ კარტერის ოფიციალური ელჩი იყო რომში. იმ დროს გარდნერი ბეტინო კრაკსის, «რომის კლუბის» მნიშვნელოვანი წევრისა და ნატოს საკვანძო ფიგურის, უშუალო კონტროლით მოქმედებდა. კრაკსი საკვანძო ფიგურა იყო შეთქმულთა მცდელობებში, დაენგრიათ იტალიის რესპუბლიკა. როგორც დავინახავთ, კრაკსიმ თითქმის მიაღწია წარმატებას იტალიის დესტაბილიზაციაში და, როგორც შეთქმულთა იერარქიაში ერთ-ერთმა მთავარმა მოქმედმა პირმა, შეძლო იტალიის პარლამენტში გაეთრია განქორწინებისა და აბორტების ნებადამრთველი კანონები, რამაც შორს მიმავალი დამანგრეველ სოციალური და რელიგიური შედეგები მოიტანა: ისტორიაში ეს კათოლიკური ეკლესიისთვის მიყენებული ერთ-ერთი უდიდესი დარტყმა იყო, რომელმაც მის ავტორიტეტს და შედეგად, იტალიელი ხალხის მორალური საძირკველსაც გამოუთხარა ძირი.


აშშ-ის პრეზიდენტად რონალდ რეიგანის არჩევის შემდეგ, 1980 წლის დეკემბერში ვაშინგტონში «რომის კლუბისა» და სოციალისტური ინტერნაციონალის ეგიდით მნიშვნელოვანი შეხვედრა გაიმართა. ორივე ორგანიზაცია უშუალოდ «300-თა კომიტეტს» ექვემდებარება. დღის წესრიგის მთავარი საკითხი იყო რეიგანის პრეზიდენტობის ეფექტურობის მინიმუმამდე დაყვანის გზები და საშუალებები. შეთქმულებმა შეიმუშავეს ერთობლივი გეგმა და, თუ უკან მოვიხედავთ, სრულიად ნათელი გახდება, რომ ეს გეგმა საკმაოდ წარმატებით შესრულდა.


იმისთვის, რომ ამ შეთქმულების გრანდიოზულობა და ყოვლისმომცველობა წარმოვიდგინოთ, უნდა დავასახელოთ მსოფლიოს მომდევნო დაპყრობისა და მართვის «300-თა კომიტეტის» მიერ დასახული მიზნები. «300-თა კომიტეტის» სულ ცოტა 40 ცნობილი «ფილიალი» არსებობს და ჩვენ მათ, ყველას, ჩამოვთვლით მათი ფუნქციების აღწერით. როგორც კი ეს გახდება ცნობილი, მარტივი იქნება გავიგოთ, თუ როგორ შეუძლია შეთქმულთა ერთადერთ ცენტრალურ ორგანოს ასე ეფექტურად იმუშაოს და რატომ არ შეუძლია არც ერთ ხელისუფლებას მსოფლიოში, გაუძლოს მის შეტევას ცივილიზებული პროგრესული სამყაროს საფუძვლების წინააღმდეგ, რომლის საფუძველშიც პიროვნების თავისუფლება დევს, როგორც ეს ღიად არის დეკლარირებული შეერთებული შტატების კონსტიტუციაში.


მოწმე გერცონის ფიცის ქვეშ მიცემული ჩვენებების წყალობით, რომელიც მან იტალიაში (ევროპაში და არა _ აშშ-ში) სასამართლოში გაახმაურა, ხალხმა გაიგო, რომ ალდო მოროს სიკვდილის უკან კისინჯერი იდგა. ეს ტრაგიკული ისტორია გვიჩვენებს «300-თა კომიტეტის» უნარს, თავისი სურვილი მოახვიოს უკლებლივ ყველა მთავრობას. მსოფლიოში ყველაზე გავლენიანი საიდუმლო საზოგადოების წევრი (მხედველობაში არ მაქვს მასონობა) კისინჯერი არა მხოლოდ ემუქრებოდა მოროს, არამედ განახორციელა კიდეც თავისი მუქარა მოროს «განადგურების» შესახებ, თუ იგი იტალიის ეკონომიკური და ინდუსტრიული განვითარების გეგმებზე უარს არ იტყოდა.


1982 წლის ივნის-ივლისში ალდო მოროს მეუღლე ღია სასამართლო პროცესზე იძლეოდა ჩვენებას, რომ მისი ქმრის მკვლელობა მოხდა სერიოზული მუქარის შემდეგ, რომელიც, მისი თქმით, «აშშ-ის მაღალი რანგის პოლიტიკური ფიგურის მიერ» ხორციელდებოდა. ქალბატონმა ელეონორა მორომ ზუსტად გაიმეორა გერცონის მიერ დამოწმებული კისინჯერის ფრაზა: «ან თქვენ შეეშვებით თქვენს პოლიტიკას, ან პასუხს გაგებინებთ». მოსამართლემ განმეორებით გამოიძახა გერცონი და ჰკითხა, შეუძლია თუ არა მას, დაასახელოს ის პიროვნება, რომლის შესახებაც საუბრობდა ქ-ნი მორო. გერცონიმ უპასუხა, რომ ეს ნამდვილად იყო ჰენრი კისინჯერი, რომლის შესახებაც მან მანამდე განაცხადა.


გერცონიმ შემდგომში უამბო სასამართლოს იმის შესახებ, რომ კისინჯერი ემუქრებოდა მოროს სასტუმროში ნომერში აშშ-ში იტალიელი ლიდერების ოფიციალური ვიზიტის დროს. მორო იტალიის, ნატოს წევრი ქვეყნის, პრემიერმინისტრი და საგარეო საქმეთა მინისტრი, მაღალი რანგის ადამიანი იყო, ასეთი ხალხი მაფიის სტილის მუქარებისა და ზეწოლის ქვეშ არ უნდა ექცეოდნენ. როგორც იმ დროს, ახლაც კისინჯერი «საერთაშორისო საქმეთა სამეფო ინსტიტუტის» მნიშვნელოვანი აგენტი, «რომის კლუბისა» და «საერთაშორისო ურთიერთობების საბჭოს» წევრია.


კისინჯერის როლი შეერთებული შტატების დესტაბილიზაციაში ქვეყნის სამ ომში ჩართვის გზით _ ახლო აღმოსავლეთში, კორეასა და ვიეტნამში _ კარგადაა ცნობილი, ისევე, როგორც მისი როლი სპარსეთის ყურის ომში, რომელშიც აშშ მოქმედებდა, როგორც «300-თა კომიტეტის» დაქირავებული ჯარი ქუვეითის მის კონტროლქვეშ დასაბრუნებლად. ერაყი საჩვენებელი მაგალითი იყო, რათა სხვა პატარა ქვეყნებმა არც კი სცადონ საკუთარი ბედის გადაწყვეტა.


კისინჯერი ასევე ემუქრებიდა აწგანსვენებულ ზულფიკარ ალი ბხუტოსაც, პაკისტანის სუვერენული სახელმწიფოს პრეზიდენტს. ბხუტოს «დანაშაული» იმაში მდგომარეობდა, რომ მან ხელი შეუწყო მისი ქვეყნის მიერ ატომური იარაღის მოპოვებას. პაკისტანი, როგორც მუსლიმანური სახელმწიფო, მუდმივად განიცდიდა ისრაელის აგრესიის მუქარას ახლო აღმოსავლეთში. ბხუტო 1978 წელს ცივსისხლიანად მოკლა გენერალმა ზია ულ ჰაკმა _ «საერთაშორისო ურთიერთობების საბჭოს» წარმომადგენელმა პაკისტანში.


ხელისუფლებაში დაგეგმილი მოსვლის დროს მუჰამედ ზია ულ ჰაკმა უბიძგა გაგიჟებულ ბრბოს, დაეწვათ აშშ-ის საელჩო ისლამაბადში, რათა ნათლად დაენახვებინა «საერთაშორისო ურთიერთობების საბჭოსთვის», რომ იგი დამოუკიდებელი ლიდერია, რათა მეტი უცხოური დახმარება მოეზიდა და ასევე, როგორც შემდგომში გახდა ცნობილი, მოეკლა რიჩარდ ჰელმსი. რამდენიმე წლის შემდეგ ულ ჰაკს სიცოცხლის ფასად დაუჯდა ავღანეთის ომში ჩარევა. მისი «ჰერკულეს ც-130» აფრენიდან სულ ცოტა ხანში ელექტრონული დაბალი სიხშირის მიმართულმა იმპულსმა იმსხვერპლა, რის შედეგადაც თვითმფრინავმა ჯერ მარყუჟი გააკეთა და შემდეგ მიწაზე დაეცა.


გენერალ ულ ჰაკის თავიდან მოშორების შესახებ «300-თა კომიტეტის» ბრძანების თანახმად მოქმედმა «რომის კლუბმა» სინდისის ქენჯნის გარეშე გაწირა აშშ-ის სამხედროების სიცოცხლე, რომლებიც თვითმფრინავის ბორტზე იმყოფებოდნენ, მათ შორის «თავდაცვის სადაზვერვო სააგენტოს» (US DEFENSE IITELLIGENCE AGENCY) ჯგუფიც, რომელსაც მეთაურობდა ბრიგადის გენერალი ჰერბერ ვასომი. გენერალი ულ ჰაკი გაფრთხილებული იყო თურქეთის საიდუმლო სამსახურის მიერ, რომ არ ეფრინა თვითმფრინავით, რადგანაც ცნობილი გახდა, რომ თვითმფრინავის ჰაერში აფეთქებაა დაგეგმილი. ამის გათვალისწინებით, როგორც მან დაახლოებული მრჩევლების წრეს აუხსნა, ულ ჰაკმა თან წაიყვანა შეერთებული შტატების სამხედროთა ჯგუფი «სადაზღვევო პოლისის» სახით.

http://geworld.net/View.php?ArtId=5561&lang=ge&Title=%E1%83%AF%E1%83%9D%E1%83%9C-%E1%83%99%E1%83%9D%E1%83%9A%E1%83%94%E1%83%9B%E1%83%90%E1%83%9C%E1%83%98-%C2%AB300-%E1%83%97%E1%83%90-%E1%83%99%E1%83%9D%E1%83%9B%E1%83%98%E1%83%A2%E1%83%94%E1%83%A2%E1%83%98%C2%BB