ჭეშმარიტი და ცრუ თავისუფლების შესახებ.ზ. გოგოლაძე.

ნაწილი პირველი

ჭეშმარიტი და ცრუ თავისუფლების შესახებ

     თანამედროვე მედიის საშუალებები, ახალგაზრდული გადაცემები, ტელეშოუები და ა. შ. ცდილობენ, მოზარდ თაობებში „უკომპლექსო“ და „თავისუფალი“ ადამიანის იდეალი დანერგონ: „იყავი თავისუფალი და სრულიად დამოუკიდებელი“, „ნურავის და ნერაფერს ნუ დაემორჩილები“ (წყურვილის გრძნობის გარდა); „შენი სხეულის ბატონ–პატრონი თავად ხარ და შეგიძლია, როგორც მოგესურვება, ისე გამოიყენო“ „შენს საქმეში ვერავინ ვერ ჩაერევა, მათ შორის,  ვერც შენი მშობლები.“ მაგრამ რა არის ეს „უკომპლექსობა“ და „თავისუფლება“? საიდან მოდიან მისი ფესვები და რა არის მისი ნამდვილი მიზანი?

პირველი და ურჩი და დამოუკიდებელი, ულტრათავისუფალი“ პიროვნება, მის მიერ მოწყობილი პირველი „რევოლუცია“ და ხვედრი.

   წმ. წერილიდან ცნობილია, რომ ყოვლადკეთილმა ღმერთმა თავდაპირველად ანგელოზთა სამყარო შექმნა, სადაც ღვთაებრივი მადლი სუფევდა და ყველა ანგელოზი ღვთაებრივი სიყვარულით იყო აღვსილი, მაგრამ შემდგომში ერთ–ერთმა დიდმა და ძლიერმა ანგელოზმა ლუციფერმა (სინათლის მატარებელი), საკუთარი თავი ღვთის თანასწორად მიიჩნია და ღმერთთან თავის გატოლება მოინდომა, ამით მან საკუთარი თავი ღვთაებრივ მადლს განაშორა და ღვთის მოწინააღმდეგედ, სატანად იქცა, მან სხვა ანგელოზებიც დაიყოლია და ისინიც ურჩ, ღვთაებრივი წესრიგის და ჰარმონიის წინააღმდეგ მებრძოლ „რევოლუციონერ“ დემონებად აქცია. ადამიანის შექმნის ფუნქცია იყო – შეევსო დემონთა დაცემის შედეგად დაცარიელებული ადგილი ღვთის სასუფეველში.

   ადამიანების მდგომარეობის გამო სურით აღძრულმა სატანამ პირველი ადამიანებიც ისეთივე ამპარტავნული სურვილით: ღვთის მსგავს პიროვნებებად ქცევის პერსპექტივით აცდუნა, დაარღვევინა ღვთის მცნება და ღვთაებრივი ჰარმონიით და წესრიგით აღვსებულ პირველ მიწიერ სამოთხეშიც ადამიანებს შფოთი და არეულობა შეატანინა, ადამიანის ცოდვით პირველქმნილი ბუნებაც დაიწყევლა: წარმოიშვა ადამიანების ჯანმრთელობისათვის მავნე ბუნებრივი მოვლენები, აღმოცენდა მავნე და სხამიანი, საკვებად უვარგისი მცენარეები, ზოგიერთა ადრე თვინიერმა ცხოველმა ზნე შეიცვალა და მტაცებელ, ადამიანისათვის საშიშ მხეცად იქცა, ადამიანმაც დაკარგა სხეულებრივი სრულყოფილება და მისი სხეული დაექვემდებარა ავადმყოფობასა და სიკვდილს.

   ყოველივე ზემოთთქმულიდან გამომდინარე, ღმერთმა პირველ ადამიანებს შექმნისთანავე მისცა ყველაზე ძვირფასი საჩუქარი – ჭეშმარიტად თავისუფალი ნება, მაგრამ მათ იგი არასწორად გამოიყენეს ეშმაკის წინადადებაზე დათანხმების გამო თავიანთი მოქმედებით გახდნენ სამოთხიდან განდევნილები, საკუთარ თავსაც და მათ შთამომავლობას თავს დაატეხეს ღვთის რისხვა და ხორციელი სიკვდილი.

ღვთაებრივი თავისუფლება.

   ღმერთმა პირველი ადამიანები თავის ხატად და მსგავსად შექმნა. ღვთის ხატება ადამიანში არის გონება, თავისუფალი ნება და უკვდავება, აქედან ყველაზე ძვირფასი საჩუქარი ჭეშმარიტად თავისუფალი ნება იყო, მაგრამ მათ არასწორად გამოიყენეს იგი, ეშმაკის შთაგონების დაჯერებით მათ დაარღვიეს ღვთის მცნება, შესცოდეს და ამის გამო თავიანთი მოქმედებით საკუთარ თავსაც და მის შთამომავლობასაც თავს დაატეხეს ღვთის რისხვა და ხორციელი სიკვდილი.

   მართლმადიდებელი ქრისტიანისათვის თავისუფლება ეს არის განთავისუფლება ცოდვებისაგან, ანუ საკუთარი სულის განწმენდა ცოდვითი ჩვეულებებისაგან, და მისწრაფებებისაგან, ამის შედეგი კი იქნება „მონანიების ღირსი ნაყოფის გამოღება“, რის გარეშეც შეუძლებელია სულის გადარჩენა (მათე 3: 8–10).

სატანური ფსევდოთავისუფლება და მისი ნამდვილი არსი.

   ყოველივე ზემოთთქმული შეეხებოდა ჭეშმარიტ, ღვთაებრივ თავისუფლებას, მაგრამ ამის გარდა არსებობს სხვა, პირველი კაცისმკვლელის, ტყუილების დიდოსტატის და სიცრუის მამის – ეშმაკის (იოანე 8: 44) მიერ შეთხზული ფსევდოთავისუფლება, რომელიც ადამის შთამომავლებს დღემდე უსისინებს: გახდეს ღვთის ურჩი, მისი ნებისა და მცნებების დამარღვეველი და სამაგიეროდ მისივე მიერ შეთავაზებულ ცოდვებში განცხრომით ცხოვრებას პირდება.

   ფსევდოთავისუფლების მქადაგებელი ადამიანების გაგებით „უკომპლექსოდ“ ყოფნა ნიშნავს, იყო, „სრულიად თავისუფალი“, მაგრამ რისგან? – ყველაფერ იმისაგან რაც ადამიანის ცხოვრებას ზნეობრივ ჩარჩოში აქცევს და მოუწოდებს, არ ჩაიდინოს ნებისმიერი სურვილი, რომელიც ხშირად უკავშირდება რომელიმე მომაკვდინებელ ცოდვას, ასევე თავად საზოგადოების მიერ დაწესებული (ზნეობრივი) დაუწერელი კანონები, რომლებიც ხშირ შემთხვევაში დასაბამს ღვთის მცნებებიდან იღებენ (მაგ. დედ–მამის, უფროსების პატივისცემა). სწორედ ამ რელიგიურ და საზოგადოებრივ მოთხოვნა–აკრძალვებს ეძახიან ეს ადამიანები „კომპლექსებს“, მაგრამ სწორედ ეს ე. წ. „კომპლექსები“ არიან ის თვისებები, რომლებითაც ადამიანი განსხვავდება ცხოველისაგან, რადგან ერთადერთი ჭეშმარიტად „უკომპლექსო“ არსება ცხოველია: მისთვის არ არსებობს არც ერთი ზნეობრივი კანონი და არც რელიგია. მას შეუძლია სრულიად შიშველმა იაროს, ხესთან დაიკმაყოფილოს ფიზიოლოგიური მოთხოვნები და აშკარად, ყველას დასანახად დაამყაროს სქესობრივი კავშირი ნებისმიერი მისი მოდგმის არსებასთან მიუხედავად სხესისა (საკუთარი დედ–მამისა და და–ძმის ჩათვლით). ასეთი „უკომპლექსობა“ კი პროგრესი კი არა, პირიქით – რეგრესია, რადგან ეს არის ადამიანში ღვთის ხატების შებრალვა და მისი არა განღმრთობა, არამედ პირიქით – გაპირუტყვება, ანუ ადამიანის დაცემა ჯერ პირუტყვის, შემდეგ კი ლამის დემონის დონემდე.

სატანის და მისი დემონების მთავარი თვისება.

   სატანის და მისი დემონების უმთავრესი ცოდვაა – ღვთის მიმართ დაუძლეველი ზიზღი, გამოხატული საზიზღარი და განუწყვეტელი ღვთისგმობით. დემონები შემოქმედს ვერაფერს ავნებენ, ამიტომ, მთელი თავიანთი ბოროტება მათ ღვთის ხატად შექმნილი ადამიანების წინააღმდეგ მიმართეს. ღმერთს უყვარს თავისი ქმნილება, ეს იციან დემონებმა და ცდილობენ, რაც შეიძლება მეტი ზიანი მიაყენონ ღვთის სიყვარულის საგანს, დასცენ ისინი ცოდვით, ამით ჩამოაშორონ ღმერთს – მარადიული სიკეთის და სიყვარულის წყაროს და ღვთიური მადლის ნაცვლად სატანურ სასოწარკვეთაში ჩააგდონ. ზოგიერთი მათგანი კი თავიანთ სამსახურში ჩააყენონ, რათა მათი მეშვეობით სხვა ადამიანები აცდუნონ და ამ მოქმედებით ისინი თავად დაამსგავსონ დემონებს, რადგან დემონთა მიზანი ადამიანების ცდუნება და ცოდვებში ჩაგდებაა. რისი საბოლოო შედეგი როგორც ცოდვილი, ისევე მისი  მაცდუნებელი ადამიანის მარადიულ ჯოჯოხეთში ჩაგდება და იქ მათი უწყვეტი ტანჯვა იქნება.

  

ებრაელი ერის ღვთივრჩეულობა, ღალატი და ამის შედეგი.

   ჭეშმარიტმა ღმერთმა თავისი მოწყალებით ამოირჩია ებრაელი ერი, რათა მათ შორის დაცულიყო მისი ჭეშმარიტი სწავლება და რწმენა მხსნელის (მესიის) შესახებ (შესაქმე 3: 15), მაგრამ კერპთაყვანისმცემლობის გამო ებრაელთა ერთიანი სახელმწიფო ჯერ ორ (ისრაელის და იუდას) სამეფოდ გაიყო, ხოლო შემდეგ ორივე მათგანი განადგურდა ასურეთის და ბაბილონის ჯარების შემოსევის შედეგად. ამ დროს იუდას სამეფოს მოსახლეობის დიდი ნაწილი ბაბილონში გადაასახლეს, სადაც ებრაელ სწავლულთა ერთმა ნაწილმა ქალდეური ფილოსოფია შეითვისა, სადაც ღმერთის პიროვნება საერთოდ უარყოფილი იყო. მათი შეხედულებით, სამყარო  თავისით შეიქმნა, ხოლო თავად სამყარო გაგებული იყო, როგორც მსოფლიო ჰარმონია, რომელიც მართავდა სამყაროს და ყველა მის ნაწილს. ამ ფილოსოფიის მიმდევართა აზრით, ღმერთი ვლინდებოდა მიწის, ქარის, მზის, ასევე  უსულო სხეულების და ნივთიერების სახით და იგივდებოდა ბუნების თვითწარმომშობ და მარადიულ სუნთქვასთან, ასეთი მსოფლმხედველობა კი მიდიოდა ადამიანის, როგორც ქმნილებათა შორის ყველაზე გონიერი და სრულყოფილი არსების გაღმერთებისაკენ.

   ადამიანის გაღმერთების ეს იდეა მოგვიანებით იქვა ძველი და თანამედროვე ოკულტიზმის საფუძვლად.

   გასაგებია, რომ ამ სწავლებას, გაჟღენთილს უცნაური, მაგრამ უდაო პოეზიით, ყოველთვის გააჩნდა ხიბლი, შემძლე, ყველა ადამიანის სამშვინველის დატყვევებისა. იგი სულ ურო ძლიერად იზიდავდა მას, რომ მისი პირდაპირი შედეგი იყო ადამიანური სიამაყის გაფურჩქვნა და გაღმერთებული ადამიანის თაყვანისცემა. ადამიანმა, მისი აზრით, გაწმინდა რა ზეცა ყოველგვარი თავისზე ზემდგარი არსებისაგან, თავად გახდა ამ ქვეყნის ჭეშმარიტი ღმერთი. სადაც მას ყველა სხვა არსება მას თავისზე დაბალი და დამორჩილებული ჰგონია.

   ამ მომენტიდან ყველა ზნეობრივი საფუძველი, რომელზედაც მყარდება ცივილიზაცია, ფესვებიდან იყო მოკვეთილი: (ამ იდეის შემოქმედთა აზრით) ადამიანმა, ბუნების ერთადერთმა ჭერშმარიტმა ღმერთმა არ უნდა მოიყაროს მუხლი ცარიელი და ყრუ ზეცის მიმართ, პირიქით, მან უნდა მოძებნოს ღმერთი საკუთარი გულისთქმების და ინსტიქტების სრულ დაკმაყოფილებაში. ქალდეველთა ფილოსოფიის ამ მოძღვრებაში ადამიანის არსების თავისუფალი ნება იქცა ღმერთად. მის მიმართ წინააღმდეგობა, მისი შებოჭვა და დისციპლინირება წარმოადგენდა უკანონობას. მის მიმდევართა აზრით, „ჭეშმარიტი რელიგია“ შედგებოდა ყველა ადამიანური გულისთქმის დაკმაყოფილებასა და მის თაყვანისცემაში.

   ადამინის სიამაყის ეს რელიგია ბაბილონში დახვდათ სრულიად სხვა წარმომავლობისა და მოძღვრების მქონე ებრაელ ლევიტელებს. მიუხედავად იმისა, რომ ებრაელებს დამპყრობნი სძულდათ, ებრაელი ლევიტელები და ქალდეველი ქურუმები ერთმანეთს ძალიან დაუახლოვდნენ.

  

კაბალა ებრაელებში.

   გარდა ფილოსოფიისა, ებრაელმა სწავლულებმა ქალდეველებისაგან გადაიღეს კაბალა (შავი მაგიის სახეობა), რომელიც თავისთავად წარმოადგენდა დემონების რელიგიას და კულტს და მიუთითებდა საშუალებებზე, თუ როგორ უნდა შევიდეს ადამიანი უშუალო კონტაქტში დემონებთან. ებრაელმა სწავლულებმა ეს ქალდეური მოძღვრება მიიღეს, თავისებურად გადააკეთეს და „რჩეული ერის“ სიამაყეს შეუთანხმეს. სწორედ აქედან წარმოიშვა ფარისეველთა კაბალა (ებრ. გადმოცემა), რომელიც ებრაელ სწავლულთა თაობებს ზეპირად გადაეცემოდა, შემდგომში საფუძვლად დაედო თალმუდს და 800 წელი ასაზრდოებდა მას.

იუდეველები და მასონობა.

   ებრაელი ერის ფარულმა მმართველებმა ე. წ. „სიონის ბრძენთა საკრებულომ“ თავიანთი მიზნების აღსასრულებლად ხელოვნურად შექმნა და დღემდე იყენებს საიდუმლო ორგანიზაციებს – მასონურ ორდენებს.

   1095 წელს რომის პაპმა ურბან მეორემ ჯვაროსნული ლაშქრობა გამოაცხადა და ევროპელი რაინდები წმინდა მიწის დასახსნელად დაიძრნენ. მათ დასახსნელად იქმნებოდნენ სამხედრო–სამონაზვნო  ორდენები, რომელთა ფუნქცია დაჭრილი და ავადმყოფი მეომრების და პილიგრიმების მოვლა და მათთვის თავშესაფარის მიცემა იყო. 1113 წელს შეიქმნა ჰოსპიტალიელთა  –  წმ. იოანე იერუსალიმელის სახელობის ორდენი. ეს ორდენი პალესტინაში საომარი მოქმედებისას დაუკავშირდა სატანისტ – „ილუმინატური“ ორდენის „ღმერთის მეგობრების“ ერთ–ერთი განშტოების ებრაელ–კალატოზთა „სიონის ორდენს“.  ევროპელი რაინდები  მის შემადგენლობაში შევიდნენ და მას თავიანთი ორდენის სახელწოდება მისცეს. სამაგიეროდ, ეზიარნენ საიდუმლო სატანურ სწავლებას და რიტუალებს. იოანიტებმა სწრაფად შექმნეს თავიანთი წესდება და სტრუქტურა, რომელიც რომის პაპმა დაამტკიცა, ამიერიდან ისინი პაპის მფარველობით და პრივილეგიებით სარგებლობენ.

   1119 წელს „იოანიტმა“ რაინდებმა დააარსეს „ტამპლიერთა“ (ლათ. ტემპლ–ტაძარი) „სოლომონის ტაძრის მაშენებელთა“  (იგივე მეტაძრეთა) ორდენი. ისინი ფლობდნენ უდიდეს სატანურ საიდუმლოებებს. მათი ფესვები მოდიოდა ძველი ეგვიპტიდან, ბაბილონიდან და ალექსანდრიიდან. ტამპლიერები თაყვანს სცემდნენ ბაბილონელთა „ბაალის“ ერთ–ერთი სახეობის „ბაფომეტის“ კერპს, ყაჩაღობდნენ, ეძლეოდნენ სოდომურ ცოდვას. ორდენის რიგებში რაინდად მიღებისათვის აუცილებელი რიტუალი ქრისტესაგან საჯაროდ განდგომა და ჯვარზე დანერწყვება იყო. ტამპლიერთა ორდენის მეორე, უფრო მაღალი და შესაბამისად უფრო საიდუმლო კურთხევისას „განდობილი“ „წოდებით აღმატებულს“ სამჯერ უნდა მთხვეოდა ტუჩებზე, ჭიპსა და საჯდომზე. ეს წესი ძალიან უახლოვდება სატანური შაბაშის ერთ–ერთ რიტუალს. პოლიტიკური შეთქმულების მოწყობის გამო. 1307 წელს პაპ კლიმენტი მეხუთის ბრძანებით ინკვიზიციამ და მეფე ფილიპე მეოთხემ (ლამაზმა) ორდენი გაანადგურეს. ორდენის უმაღლესი ხელმძღვანელი – „დიდი მაგისტრი“ ჟაკ დე მოლე 1314 წელს კოცონზე დაწვეს. დევნილი ტამპლიერები შოტლანდიაში გაიქცნენ და იქ ჩამოაყალიბეს შოტლანდიური (ფარული, ოკულტური) რიტუალის ორდენები. ზოგი ტამპლიერი შევიდა ჩვეულებრივ ქვისმთლელ–კალატოზთა (ფრანკ–მასონთა) ამქარში. ტამპლიერებმა ისინი აზიარეს ტავიანთ საიდუმლო სატანურ რიტუალებს. ასე ამოეფარნენ სატანისტი ტამპლიერები მშვიდობიანი კალატოზების ფრანკ–მასონების სახელს. ტამპლიერთა ორდენიდან შემდგომში მრავალი დასახელების მასონური ორდენი წარმოიშვა.

   მეთექვსმეტე საუკუნეში მასონური ორდენებიდან მოხდა მასონური ლოჟების გამოყოფა. 1717 წელს რამოდენიმე ინგლისური ლოჟის ნებაყოფილობითი გაერთიანების შედეგად შეიქმნა „ინგლისის დიადი ლოჟა“ (მსოფლიოს დედა ლოჟა). ინგლისიდან მასონობა გავრცელდა ირლანდიაში, საფრანგეთში, ესპანეთში და ევროპის სხვა ქვეყნებში. 1731 წლიდან – რუსეთში, იქიდან – საქართველოში: ტფილისის და ქუთაისის გუბერნიებში.

   მსაონების მიერ არის ორგანიზებული დასავლეთ ევროპის ქვეყნებში მომხდარი ყველა რევოლუცია და გადატრიალება.

   იგივე “სიონის ბრძენების“ ინიციატივით მოხდა პაპისტურ საკრებულოში პროტესტანტიზმის თესლის ჩათესვა, ხოლო მასონური ყოველთვის ხელს უწყობდნენ „ადამიანების უფლებების“ და პროტესტანტიზმის განვითარებას. უფრო მეტიც, ყოველი ლოჟა პასუხისმგებელი იყო პროტესტანტიზმის განვითარებაზე.

  

                                            კაბალა, იუდაიმზი, სატანიზმი  და მასონობა.

   ცნობილი სატანისტი ელიფას ლევი ამტკიცებდა: „ეს ცოდნა – კაბალა ჩვენ გადმოვიღეთ ებრაელებისაგან, ხოლო მათ იგი მიიღეს ქამის შთამომავალი საბეისტი ქალდეველებისაგან“. ებრაული კაბალა წარმოადგნს ფრანკმასონობის ფილოსოფიურ საფუძველს და მის გასაღებს. ელიფას ლევი ამატებს: „ყველა ილუმინატის – იაკობ ძების, სვედენბორგის, სენ–მარტენის რელიგიური რიტუალები ნასესხებია კაბალიდან. იგივე კაბალიდან გადაიღეს თავიანთი ყველა სიმბოლოები და საიდუმლოებები ყველა მასონურმა საზოგადოებებმა“. სატანიზმისა და მასონობას უახლოეს კავშირს და მათ იდენტურობას ადასტურებს მათი საერთო ტიტულები: მაგალითად, სატანისტების (ცალკეული ჯგუფის) ხელძღვანელი იწოდება „დიდ ოსტატად“, იგივე ტიტული გააჩნია მასონური ორდენის ხელმძღვანელსაც, ხოლო იმ პირებს, ვინც მიაღწევს შავ მაგიაში უმაღლეს ცოდნას, უწოდებენ „ილუმინატებს“. აღსანიშნავია, რომ „აღმოსავლეთის ტამპლიერთა“ ორდენის ერთ–ერთი სახელგანთქმული წარმომადგენელი ალისტერ კროული თანამედროვე სატანიზმის იდეოლოგად არის აღიარებული, ხოლო „წმინდა პალადიუმის“ სატანური ორდენის ხელმძღვანელები იმავდროულად „დამსახურებული მასონები“ არიან.

   რაბინი ისააკ უაიზი წერდა: „მასონობა არის იუდაური დაწესებულება, რომლის ისტორიაც, ხარისხებიც, თანამდებობებიც, ლოზუნგებიც და კანონებიც თავიდან ბოლომდე იუდაურია.“ გენერალ ერიჰ ლუდენფორდის სიტყვით, მასონურ ლოჯაში შესული, ახალგანდობილი ადამიანი, რომელსაც მასონური რიტუალის თანახმად, „დიდი ოსტატის’  ადონარიმ – ქირამის სიმბოლურ კუბოში აწვენენ, კუბოდან წამოდგომის შემდეგ ხელოვნურ ებრაელად წარმმოდგება, ხოლო 1906 წელს გამოცემული „მასონური ენციკლოპედიის“ თანახმად, „თითოეული ლოჟა (მასონების შესაკრებელი ადგილი) არის იუდაური ტძარის  სიმბოლო, ისევე, როგორც „სკამის ყოველი ოსტატი“ (მასონური ტიტული) არის იუდეველთა მეფის წარმომადგენელი, ხოლო თითოეული ფრანკ–მასონი უნდა განასახიერებდეს იუდაურ მუშაკს.“

   

სატანისტების შეხედულება ადამიანის თავისუფლების შესახებ.

   ზემოთმოხსენიებული  ქალდეური ფილოსოფია შემდგომში უთუოდ დაედო საფუძვლად  სატანისტების ფილოსოფიას, რომელშიც ადამიანის, როგორც სრულიად თავისუფალი არსების თაყვანისცემა ერთ–ერთ ძირითად მოძღვრებად იქცა.

   ცნობილი სატანისტი ალისტერ კროული წერდა: „არ ასებობს სხვა ღმერთი გარდა ადამიანისა, მას უფლება აქვს, იცხოვროს თავისი კანონებით, როგორც უნდა და სადაც უნდა. აქვს უფლება მოკვდეს ისე, როგორც სურს და დახოცოს ისინი, ვინც მას ამ უფლებებს უზღუდავს“.

   ანარქისტი მიხეილ ბაკუნინი ასე განადიდებდა ეშმაკს: „ეშმაკი არის სწორედ პირველი თავისუფლადმოაზროვნე და სამყაროს მხსნელი. ეს მან გაანთავისუფლა ადამი და თავისუფლებისა და ადამიანურობის ბეჭედი დაასვა შუბლზე. ეს მან გახადა ის დაუმორჩილებელი“.

   ანარქისტი ბაკუნინი ამოწმებდა, რომ მეორე დიდი სოციალისტი და მარქსის მეგობარი პრუდონი სატანის თაყვანისმცემელი იყო. თავის ნაშრომში „რევოლუციისა და ეკლესიის სამართალი“ წერდა: „ჩვენ ღმერთის ჩაურევლად ვიძენთ ცოდნასა და საზოგადოებასაც მის გარეშე ვფლობთ. საერთოდ, ყველა წინ გადადგმული ნაბიჯი, ეს არის ღმერთზე გამარჯვება“. იგი ისტერიულად გაჰყვიროდა: „ღმერთი სისულელეა და სილაჩრე. ღმერთი პირფერობაა და სიყალბე, ღმერთი ტირანიაა და სიღატაკე. ღმერთი ბოროტებაა . . . ყველა, ვინც კი თავს იდრეკს საკურთხეველის წინაშე, მეფეთა და მღვდელთა საბრალო მონაა და უნდა გასამართლდეს. ხელაღპყრობილი ვფიცავ, რომ შენ სხვა არაფერი ხარ ღმერთო, თუ არა ჩემი გონების ჯალათი და ჩემი სინდისის მათრახი . . . ღმერთი წინააღმდეგია კულტურის, წინააღმდეგია თავისუფლების, წინააღმდეგია ადამიანის“. პრუდონის ეს აზრები სულაც არ არის ორიგინალური და თანამედროვე სატანისტების ქადაგების აუცილებელ საგანს წარმოადგენს.

   გერმანიის სოციალ–დემოკრატიული პარტიის ფუძემდებელი, ეროვნებით ებრაელი მოსე ჰესი წერდა: „უსარგებლოა და უშედეგოა, მიიყვანო ადამიანი ჭეშმარიტ თავისუფლებამდე, აზიარო ის ჭეშმარიტ კეთილდღეობას და არ გაანთავისუფლო ისმ სულიერი მონობისაგან, რასაც რელიგია ჰქვია . . . ზეციერი და მიწიერი ტირანიაც მონობაზეა გათვლილი“.

   1912 წელს ჟურნალში „სპირიტისტთა კავშირი“ დაიბეჭდა ცნობილი მასონის, ოსვალდ ვირტის მოხსენება, სადაც იგი წერს: „მასონობის კავშირი ამბოხებულ ანგელოზთან სავსებით გასაგებია“, ვირტის აზრით, ლუციფერი „ღვთაებრივი ადმინისტრაციის აღმაშფოთებელი უსამართლობის გამო აღუდგა ღმერთს“. „არსებითად სინათლის ანგელოზი (ლუციფერი) წარმოადგენს თავისუფლების სულს და ამ მნიშვნელობით მასონობა სავსებით შეიწყნარებს ლუციფერიანელობას“, წერს იგი.

   მასონობის დოქტრინა შემდგომშია: თანასწორობა და თავისუფლება არის ადამიანის, როგორც ბუნების სრულყოფილი არსების განუყოფელი თვისება. პირველი დარტყმა (ადამიანის ზ. გ.) თავისუფლებას მიაყენა საზოგადოებამ და ხელისუფლებამ. მესაკუთრეობისა და ხელისუფლების ერთადერთ დასაყრდენს წარმოადგენს საეკლესიო და სამოქალაქო კანონები. იმისათვის, რომ ადამიანი აღდგეს თავისუფლების და თანასწორობის  ბუნების მიერ მინიჭებულ უფლებებში, საჭიროა დაიწყოს ყველა რელიგიის, ყველა საზოგადოებრიობის განადგურებით და დამთავრდეს მესაკუთრეობის განადგურებით და თავისი რელიგიის დამყარებით, რომელიც დაფუძნებული იქნება არა რწმენაზე, არამედ გონებაზე.

   სატანისტების წიგნების გამომცემლური მოღვაწეობა საფუძვლიანად არის მოფიქრებული: ყველა მათი გამოცემა ორიენტირებულია პირველ რიგში ახალგაზრდობისათვის და გამოიცემა მასიურ, ფასის მიხედვით ხელმისაწვდომ სერიებად. აუცილებლად აღსანიშნავია ორი „საბაზო“ თავისი ხასიათით წიგნები: ლა ვეის „სატანისტური ბიბლია“ (1969 წ.) და კროულის „კანონის წიგნი“ (1976 წ.), რომლებიც შინაარსით მსგავსნი არიან.

  „სატანისტური ბიბლია“ არის  თავისებური ლოგიკით თანმიმდევრული ნამუშევარი, ხატავს რა (სატანისტურ) სარწმუნოებას, რომელიც იწვევს უზარმაზარ ინტერესს ახალგაზრდა ადამინებს შორის.

   იგი პროპაგანდას უკეთებს მძვინვარე დამოუკიდებლობას, ანარქიას, ბუნტს და რადიკალურ თვითკმარობას, ნებისმიერი ავტორიტეტის უარყოფას – რელიგიურს, საზოგადოებრივს ან მშობლებისას.

   ლა ვეი, წარმოადგენდა რა თავის მოძღვრებას, როგორც „ხორცის რელიგიას“, ამტკიცებდა: ნებისმიერი მორალური კოდექსები – უბრალოდ წინაღობებია, რომელთა გადალახვა აუცილებელია. იგი ქადაგებს ინსტიქტების სრულ თავისუფლებას, და პირველ რიგში მათ, რომლებიც შეკავებულები არიან საზოგადოებაში არსებული ზნეობრივი კანონებით. მის სიტყვებში ისმის პირდაპირი მოწოდება, შეუზღუდავი წაქეზება  ჩვეულებრივ გულისწადილების (პრინციპით „ახლა და აქვე“) აღსრულებისკენ, განსაკუთრებით – აგრესიულების და სექსუალურებისა, სხვა შეხედულებების მიმართ სრული გულგრილობით.

   მსგავს მითითებას – „აკეთე ის, რაც გინდა, ამაშია მთელი შენი კანონი“ – იძლევა ალისტერ კროულიც. მის წიგნს წითელ ხაზად გაჰყვება მტკიცება, რომ ნებისმიერი ადამიანი, რომელიც ემორჩილება კანონებს ან რომელიმე ბრძანებებს (რა თქმა უნდა, სატანისაგან წამოსულის გარდა), აღმოჩნდება, რომ არის სუსტი, და იგი შეუბრალებლად უნდა მოისპოს.

   და რა თქმა უნდა, მოზარდის აზროვნებაში, განსაკუთრებით პერიოდში, როდესაც ყალიბდება ფუძემდებელი განწყობები ავტორიტეტების და ძალაუფლების მიმართ, მსგავსი „ქადაგებები“ჭეშმარიტად მომაკვდინებლად მოქმედებენ. ამბოხი ავტორიტეტების წინააღმდეგ – საკმაოდ დამახასიათებელია ეგრეთწოდებული გარდამავალი ასაკისათვის; არ არის გასაკვირი, რომ სატანური იდეოლოგია უკიდურესად მიმზიდველია მოზარდებისათვის, რომლებმაც მოასწრეს შეხვედროდნენ გარკვეულ აკრძალვებთან დაკავშირებულ  სიძნელეებს . . . „მიიღე სიამოვნება სხვების ხარჯზე“ თავისი არსის მიხედვით, ასეთია სატანიზმის თეორეტიკოსების დევიზი.

   მოუწოდებენ რა მოზარდებს ბუნტისაკენ მორალის და ყველანაირი ავტორიტეტების წინააღმდეგ, „ზნეობრიობის მარწუხებისაგან“ მათი ინსტიქტების განთავისუფლებისაკენ, სატანიზმის მასწავლებლები ერთგულად  (ეს მათთვის აბსოლუტურად ლოგიკურია)  გამოდიან ტრადიციული რელიგიის დისკრედიტაციისათვის . . . „სატანისტურ ბიბლიაში“ მოხსენიებული ცხრა მცნების შინაარსი დაიყვანება შემდეგ აზრამდე: ის, რაც ქრისტიანობის მიერ იწოდება ბიწიერებად, არის სათნოება. სატანიზმის საფუძვლადდადებული იდეებს შორის არიან ასეთებიც: „ნამდვილი სიხარული შენს მტრებზე შურისძიებაა“ (გავიხსენოთ სერიალებში საკმაოდ ხშირად გამოთქმული ფრაზები: „მე შენ ამას არასოდეს გაპატიებ“; ‘სამაგიეროს გადაგიხდი“ და ა. შ. რომლებიც ელვის სისწრაფით ვრცელდება საზოგადოებაში, როგორც დადებითი პოზიცია და ამიტომაც მისაბაძი საქციელი); „ყველაფერი, რაც არის დაკავშირებული ოფიციალურ რელიგიებთან, შეძლებისდაგვარად უნდა წაიბილწოს.“ 

. ლა ვეი „ამხელდა“ „სასულიეროთა თვალთმაქცობას“ მათი კონცეფციების არაცხოვრებისეულობას, სამაგიეროდ იგი ხატავდა „რეალობის“ სურათს, სადაც მიმდინარეობს უწყვეტი ბრძოლა, ძლიერები უცვლელად თრგუნავენ სუსტებს, ადამიანი წარმოგვიდგება, როგორც მძვინვარე ცხოველის მოწინავე ფორმა, ხოლო სიყვარული, თანაგრძნობა და სულიერი სითბო გამოცხადებულია მიუტევებელ სისუსტედ.

   . . . ფაქტია, რომ თანამედროვე მოზარდებისათვის სატანიზმის ფილოსოფია არის რაღაც საოცრად ნაცნობი და არა  უცნაური, საშინელი და უცხო. 

   ძალაუფლება, რომელიც „აძლევს უფლებას“ იყოს თავისუფალი ნებისმიერი შეზღუდვისაგან – არის სატანური რელიგიის შინაარსი. აქ – საკუთარი ‘მე’–ს ზეიმია, რომელიც ხდება სამყაროს ცენტრად და უფრო მეტიც – ღმერთად: სატანისტის ღვთაება“ არის „ადამიანი–მხეცი”; „თითოეული ადამიანი წარმოადგენს ღმერთს, თუკი ის საკუთარ თავს აღიარებს ასეთად.“

   ამგვარად, თანამედროვე სატანიზმი სულაც არ წარმოადგენს რაღაც ექსცენტრულ რელიგიას, რომელსაც არა აქვს თავისი შინაგანი ლოგიკა. პირიქით, ეს არის საკმაოდ მწყობრი, ლოგიკურად დასაბუთებული, ძლიერი ფსიქოლოგიური მოტივაციის მქონე მოძღვრება. და მისი ერთ–ერთი უპირატესად დამახასიათებელი ნიშან–თვისება არის აშკარა და მიზანმიმართული მუშაობა ჭეშმარიტი ქრისტიანული სულიერების და ზნეობრიობის წინააღმდეგ.

                                                  სატანისტების „მცნებები.“

   სატანიზმი ქრისტიანობის უშუალო დამახინჯებაა, სატანა მოკლებულია შემოქმედებით საწყისს და არ შეუძლია არაფერ ახლის გამოგონება, ამიტომ მას ღვთის მცნებები და დადგენილებები შებრუნებულად გადააქვს. სატანისტებთან სიყვარული სიძულვილით (და მრუშობით) იცვლება, სიკეთე–ბოროტებით, ადამიანის სულის მარადიული სწრაფვა შემოქმედთან ერთად მარადიული ნეტარებისკენ – წუთიერი ხორციელი ტკბობით.

   ალბათ, ბევრმა არც კი იცის, რომ სატანისტებსაც აქვთ “მცნებები“, სულ 13 „მცნება“, რომლებიც ასევე ეხმატკბილებიან ადამიანის ყველა გულისთქმის დაკმაყოფილებას. მათგან მეორე ასე გამოითქმება: „ნუ აღიარებ აკრძალვებს“; მეოთხე: „ნუ ჩაახშობ შენში მისწრაფებებსა და გულისთქმებს“, (ამის მსგავსი ტექსტი, ხშირად გამოითქმება სატელევიზიო რეკლამებით) ხოლო სატანისტების „შავ ბიბლიაში“ წერია: „სატანა თავისი დიდი გულმოწყალებით კაცობრიობას ყველაფრის ნებას აძლევს და ჩუქნის ყველა ე. წ. „ცოდვას“, რომელთაც ადამიანი ფიზიკურ, ინტელექტუალურ, ან ემოციურ კმაყოფილებამდე მიჰყავს“.

                                  სატანისტების ბრძოლა ქრისტეს ეკლესიის წინააღმდეგ.

  სატანისტებისათვის ასევე დამახასიათებელია ბრძოლა ჭეშმარიტი ღმერთის მორწმუნეთა საკრებულოს – ეკლესიის წინააღმდეგ. რომელიც სხვადასხვა მეთოდის – აშკარა ტერორის, ცილისწამების, ფარული თუ აშკარა დევნის და ა. შ. გამოყენებით მრავალი საუკუნის განმავლობაში მიმდინარეობდა,  ხოლო 1871 წლის 15 აგვისტოს სატანის უმაღლესმა ქურუმმა და უმაღლესი განდობის მასონმა ალბერტ პაიკმა ე. წ. „წმინდა პალადიუმის“ სატანური ორდენის ელიტასთან ერთად განიხილა და დაამტკიცა დოკუმენტი, რომელიც სხვა საკითხებთან ერთად ითვალისწინებდა მეთოდურ  ბრძოლას „ადონაიზმის“ – მართლმადიდებელი სარწმუნოების და ეკლესიის წინააღმდეგ.

   სატანისტების ამ გეგმებმა თავიანთი განხორციელება ათეისტური სახელმწიფოს – საბჭოთა კავშირის არსებობისას ჰპოვეს, მაგრამ სატანის გათვითცნობიერებული ან გაუცნობიერებელი მიმდევრების მიერ ეს ბრძოლა დღემდე გრძელდება კიდევ უფრო შეფარული და დახვეწილი მეთოდების გამოყენებით.

   სატანისტების შეკრების – „შაბაშის“ დასაწყისში ხდება „მონანიება პირიქით“. დამსწრეები ცინიკურად იხსენიებენ ყველა კეთილ საქმეს, რისი ჩადენაც უნებლიედ მოუხდათ წარსულში. ისინი პირობას დებენ, რომ არასოდეს ჩაიდენენ კეთილ საქმეებს და ყველა ცოდვით შესცოდავენ. სატანისტების ეს აღთქმა მდგომარეობს ღვთის ყველა მცნების მიზანდასახულ დარღვევაში: ღვთის უარყოფა და მისი შეცვლა სატანის მსახურებით ან ათეიზმით, მომაკვდინებელი ცოდვების ქადაგება–პროპაგანდა; მშობლების და უფროსების უპატივცემულება და მათდამი ურჩობის პროპაგანდა, ამ მეთოდით კი ეროვნულ–ტრადიციული ღირებულებების მატარებელი ოჯახების სტრუქტურის მოშლა–განადგურება; მკვლელობის ყველა ფორმის, მათ შორის აბორტის, მისი შემცვლელი კონტრაცეფციის (ანუ სამედიცინო პრეპარატების გამოყენებით ნაყოფის ჩასახვის თავიდან აცილება, რაც უკვე მრუშობის წახალისებაა, რადგან კანონიერ (ჯვარდაწერილ) ცოლ–ქმარს შორის სექსუალური ურთიერთობა ღმერთმა გამრავლებისათვის დაუშვა, ხოლო კონტრაცეფცია ნიშნავს სექსს ნაყოფის ჩასახვის გარეშე) პროპაგანდა და ა. შ.

სატანური „თავისუფლების“ პროპაგანდისტთა მიზანი.

   რაში სჭირდებათ სატანისტების გაცნობიერებულ თუ გაუცნობიერებელ მიმდევრებს ასეთი „თავისუფლების“ ქადაგება? იმიტომ, რომ ადამიანები მათდამი უნებურად ჭეშმარიტ ღმერთს დააშორონ, სამაგიეროდ კი სატანის უკუმცნებებს აზიარონ, რათა  თავიანთი „ღმერთის“ კერძად აქციონ და ასე დაღუპონ მათი უკვდავი სულები.

   ღმერთმა ყველა ადამიანს ყველაზე ძვირფასი–თავისუფალი ნება მიანიჭა. და ადამიანი თავად აკეთებს არჩევანს ღვთის მცნებებსა და სატანის უკუმცნებებს შორის, განსაზღვრავს ვისი შვილობა უნდა: ღმერთის თუ ეშმაკის და აქედან გამომდინარე, თავად გამოაქვს განაჩენი თავისი უკვდავი სულისათვის – ღვთის მცნებების დაცვით ღმერთთან ერთად მარადიულ სასუფეველში ნეტარება თუ სატანასთან ერთად ჯოჯოხეთში ტანჯვა, სადაც დრო საერთოდ არ არსებობს და ის ადამიანები, რომლებიც მომაკვდინებელ ცოდვებში გარდაიცვალნენ, დღემდე იტანჯებიან, ხოლო უფლის მეორედ მოსვლისა და საყოველთაო განკითხვის შემდეგ მარადიულ ჯოჯოხეთში მოხვდებიან, საიდანაც გამოსავალი აღარ იქნება.

   ყოველივე ზემოთთქმულიდან გამომდინარე, აშკარაა, რომ თანამედროვე „ადამიანთა თავისუფლების“  და „უფლებების“ გამაღმერთებელი საერთაშორისო ორგანიზაციები და ცალკეული ადამიანები ნებით თუ უნებლიედ სატანის – პირველი რევოლუციონერის – ღვთის ურჩი, მისგან განმდგარი და „თავისუფლებისმოყვარული“ პიროვნების აშკარა ან ფარული მიმდევრები არიან, ხოლო მათი მოძღვრება სხვა არაფერია, თუ არა სატანისტური მოძღვრების ძალიან ცუდად შენიღბული სახესხვაობა.

ნაწილი მეორე

თავისუფალი სექსის რაობა და მისი ისტორია.

   სატანური „თავისუფლების“ მეხოტბენი ცდილობენ, ახალგაზრდობაში ე. წ. „თავისუფალი სექსის“ კულტის დანერგვას, ამ ადამიანების სურვილია უახლოეს მომავალში დედამიწაზე საბოლოოდ დაამარცხონ და სამუდამოდ განდევნონ ქრისტიანული მორალი, ხოლო მის ნაცვლად დაარსონ ისეთი „ახალი საზოგადოება“, რომლისთვისაც საყოველთაო „თავისუფალი სექსი“ ყველასათვის მიღებული ნორმა იქნება.

   ვნახოთ, საიდან მოდის ეს იდეა სინამდვილეში

ვნახოთ, საიდან მოდის ეს იდეა სინამდვილეში.

   წმ. წერილის თანახმად, მართალი სეითის და ურჯულო კაენის შთამომავლობათა შერევის შედეგად წარმოიშვა ახალი ცივილიზაცია, სადაც მართალი ნოესა და მისი ოჯახის გარდა ყველა ადამიანი ისე ღრმად იყო მძიმე ცოდვებში ჩაფლული, რომ მათი გამოსწორება უკვე შეუძლებელი იყო. ასეთი უზომო გარყვნილების გამო ღმერთმა გაანადგურა პირველი ცოდვილი ცივილიზაცია. გადარჩა მხოლოდ ნოე და მისი ოჯახი (დაბადება მეექვსე თავი).

   მრუშობის და სექსუალური გაუკუღმართებების ყველა ფორმის (მამათმავლობა, ლესბიანობა და სხვა) მასიურად გავრცელების გამო ღმერთმა გაანადგურა ნაყოფიერი მიწების მფლობელი ქალაქები – სოდომი და გომორი (შესაქმე მეცხრამეტე თავი) მათ ადგილზე ახლა არის მკვდარი ზღვა, ხოლო ნორმალური ადამიანისათვის მიუღებელ ამ ცოდვებს დღემდე ეწოდებათ სოდომური ცოდვები.

   წინასწარმეტყველ მოსეს მეშვეობით ჭეშმარიტმა ღმერთმა იმ დროისათვის ერთადერთ თავის რჩეულ ერს – ებრაელებს მისცა ათი მცნება, რომელთა შორის ერთ–ერთი გამოითქმებოდა: „არ იმრუშო“ (გამოსვლა 20: 14) მრუში ადამიანი სიკვდილით ისჯებოდა (ლევიტელთა 20: 10; 2 რჯული 22: 22). სიკვდილით ისჯებოდა ის ქალიშვილი, რომელსაც გათხოვებამდე ჰქონდა ქალწულება დაკარგული, რათა აღმოფხვრილიყო ბოროტება ღვთის რჩეულ ერში  (2 რჯული 22: 20–21).

   მრუშობის ერთ–ერთი უფრო მძიმე ფორმა: ჰომოსექსუალიზმი, მამათმავლობა და სხვ. ასევე იყო აკრძალული: „არ დაწვე მამაკაცთან დედაკაცური წოლით. ეს სისაძაგლეა“ (ლევიტელთა 18: 22). ამის გამკეთებელი ასევე სიკვდილით ისჯებოდა: „ვინც მამაკაცთან დაწვება ისე, როგორც ქალთან წვებიან, სიბილწეს ჩაიდენენ ორივენი. უნდა მოკვდნენ, მათზეა მათი სისხლი“ (ლევიტელთა 20: 13).

   უფალ იესო ქრისტეს მოსვლის შემდეგ ძველი აღთქმისეული მკაცრი კანონები, რომლებიც ებრაელი ერის გულქვაობის გამო იყო დაწესებული დამნაშავის სიკვდილით დასჯას ან გაშოლტვას მოითხოვდნენ, შეიცვალნენ ახალი აღთქმის კანონებით, რომლებიც მიმართულია მცოდველი ადამიანის გამოსწორებისათვის. ახალი აღთქმის წმ. წერილში ასეთ გარყვნილ ადამიანებზე წერია: „მათმა ქალებმა მათი ბუნების წესი არაბუნებრივით შეცვალეს; ასევე კაცებმაც დაუტევეს ქალებთან ბუნებრივი წესი, და გულისთქმით გახურებულნი აღერივნენ ერთმანეთს, მამრი მამრთან იქმოდა სარცხვინელს, და თავადვე იღებდნენ თავიანთი ცთომის საკადრის სასჯელს. და რაკი იუკადრისეს გონებით ღმერთის წვდომა, ამიტომაც უჯერო საქმეთა საქმნელად მისცა ღმერთმა ისინი უკუღმართ ვნებას“ (რომაელთა 1: 18–28); ამიტომ „ვერც მეძავნი, ვერც კერპმსახურნი, ვერც მემრუშენი, ვერც ჩუკენნი (ანუ ონანიზმის მოქმედნი), ვერც მამათმავალნი, ვერც მპარავნი, ვერც ანგარნი, ვერც მემთვრალენი, ვერც მაგინებელნი, ვერც მტაცებელნი ვერ დაიმკვიდრებენ ღმრთის სასუფეველს“ (1 კორინთელთა 6: 9–10).

   მოაბის მეფე ბალაკმა წინასწარმეტყველ ბალაამს სთხოვა იმ დროისათვის ღვთის რჩეული ერის–ებრაელების დაწყევლა, მაგრამ ბალაამმა ეს ვერ შეძლო, რადგან არ იყო მათში არც ერთი ცოდვა (რიცხვნი 23: 21, 23), არამედ უფლის შთაგონებით ისინი დალოცა (რიცხვნი 23: 7–24; 24: 5–9), მაგრამ როდესაც ებრაელმა მამაკაცებმა დიწყეს წარმართული კერპის – ბაალ ფეღორის (ანუ პეორის) მსახურება და მისი კულტისათვის დამახასიათებელი მრუშობა მადიამელ ქალებთან (თანამედროვე ტერმინოლოგიით „თავისუფალი სექსი“), ღვთის ნებით 24 000 ებრაელი ამოწყდა (რიცხვნი 25: 1–3,  11).

   მოსე წინასწარმეტყველის და იესო ნავეს ძის გარდაცვალების შემდეგ, როდესაც გარდაიცვალა ებრაელების მთელი თაობა, მოვიდა ახლი თაობა, რომელმაც არაფერი იცოდა ჭეშმარიტი ღმერთის, მისი მცნებების და მის მიერ არსრულებული სასწაულების შესახებ (მსაჯულთა 2: 10). ებრაელებმა დაივიწყეს უფალი და ემსახურებოდნენ ბაალებსა და აშორეთებს (მსაჯულთა 2: 13).

   აშორეთი (სხვადასხვა ქვეყნებში და რეგიონებში იგივე აშერა, იშთარი, ასტარტა). ფინიკიელების, და სირიელების მთავარი ქალღმერთი, მიწათმოქმედების და ნაყოფიერების, ვნებისა და სიყვარულის ეროტიკული ქალღმერთი იყო. აშერას სახელით მისი კულტი გავრცელებული იყო სემიტურ ხალხებში, აქადელებსა და იემენელებში. იგი დაკავშირებული იყო ნაყოფიერების და სექსუალურობის კულტთან. აშერას ქანდაკები იდგმებოდნენ (მუხოვან) კორომებში, რომლებიც ითვლებოდნენ წმინდად და ორგიასტული კულტის აღმასრულებელ ადგილებად. 19 შემთხვევაში აშერა აღნიშნავდა „ხის ბოძს“ (ბოძებს). იშთარის სახელით მისი კულტი გავრცელებული იყო აქადელებს შორის. იშთარი ითვლებოდა მეძავების, ჰეტერების და ჰომოსექსუალების მფარველად. იგი გამოისახებოდა ლომზე ამხედრებული შიშველი ქალის სახით ხელში მახვილით. პოემაში გილგამეშის შესახებ იშთარი იყო ღმერთების, ადამიანების და ცხოველების საყვარელი, რომლებსაც შემდგომში ღუპავდა. იგივე პოემაში გილგამეში მას საყვედურობს მის საყვარლებთან გამოჩენილი ავხორცული სისასტიკის გამო. ურუქში იშთარის კულტი დაკავშირებული იყო ორგიასტულ ზეიმებთან, სექსუალური თავისუფლების გამოვლენასთან, ქურუმი ქალების „კადიშტუ“–ების (იგივე „იეროდულები“) მიერ საკუთარი ქალწულების მსხვერპლად შეწირვასთან. იშთარის ბერძნული სახელწოდება იყო ასტარტა – ავხორცობის და სიამოვნების დემონი. ჯოჯოხეთის არქიდემონი. მითოლოგიის თანახმად, მკვდართა სულების დედოფალი. მისი კულტი გავრცელებული იყო მთელ ახლო აღმოსავლეთში. ხომალდის ქიმზე დამაგრებული ქანდაკის სახით ასტარტა იყო ზღვით მოგზაურთა თანამგზავრი.

   ფინიკიელები მას ეთაყვანებოდნენ, როგორც ასტრალურ ღვთაებას, პლანეტა ვენერას განსახიერებას. სიყვარულის და ნაყოფიერების, ომისა და ნადირობის ქალღმერთს. ასტარტის კულტს თან ახლდა ორგიები და „წმინდა“ პროსტიტუცია. მას ემსახურებოდნენ ქურუმი ქალები (იეროდულები), რომლებიც სატაძრო პროსტიტუციას და ორგიებს ეწეოდნენ, მასვე ემსახურებოდნენ საჭურისი (მამაკაცი) ქურუმები, რომლებიც ქალის ტანისამოსს ატარებდნენ და ქალურად როკავდნენ. განსაკუთრებული დღესასწაულების დღეებში ასტარტა თავისი ქურუმი ქალების და ყველა სხვა ქალისაგან აუცილებელ (რიტუალურ ზ. გ.) მრუშობას მოითხოვდა. ასტარტას სახელით მათ წარმოედგინათ ქალი რქებით, რომელიც ასიმბოლოებდა ნახევარმთვარეს შემოდგომის ბუნიაობისას. მას გამოსახავდნენ მშვილდისრის მსროლელი  შიშველი ქალ–მხედრის სახით.

   მეფე სოლომონმა აშორეთის მსახურება იერუსალიმში შემოიღო (3 მეფეთა 11: 5). ეს კულტი ვრცელდებოდა კერპმსახური მეფეების მიერ. აშერას კულტი დაინერგა ჩრდილოეთ ისრაელში მეფე აქაბის და მისი ფილისტიმელი მეუღლის იეზაბელის დროს: „გააკეთა აქაბმა აშერა და თავის წინამორბედ მეფეებზე მეტად აჯავრებდა აქაბი უფალს, ისრაელის ღმერთს“ (3 მეფეთა 16: 33).  

   აშორეთის კულტი მძაფრად იგმობოდა წინასწარმეტყველთა და იდევნებოდა იუდას კეთილმსახური მეფეების (მაგ. მეფე იოშიას იხ. 4 მეფეთა 23: 13–15) მიერ. წმ. წერილი აშორეთს (ასტარტას) მოიხსენიებს, როგორც „სიდონურ სიბილწეს“ (4 მეფეთა 23: 13), რადგან მის მსახურებას თან ახლდა ყველაზე საზიზღარი ორგიები და გარყვნილება.

   შემდგომში ფინიკიელებისათვის ასტარტას სახელი გახდა საზოგადო და არა საკუთარი. ბაალი და ასტარტა ატარებდნენ ყველა ღვთაებების განზოგადებულ სახელებს სირიაში, პალესტინაში და მათ მეზობელ ქვეყნებში. წინასწარმეტყველ იერემიას სიტყვებით იუდეაში ასტარტეს, როგორც ცის დედოფალს, გულმოდგინედ ეთაყვანებოდნენ ქალები.

   ასტარტა ითვლებოდა მზის განსახიერების – ასტაროტის (ჯოჯოხეთის ერთ–ერთი უმაღლესი დემონი) მეუღლედ და დემონოლოგიაში იგი დღემდე მოიხსენიება, როგორც მისი ცოლი ჯოჯოხეთში,

   ქანაანში შესვლამდე ებრაელები თაყვანს სცემდნენ მოაბელთა და მიდიანელთა „ღმერთის“ ბაალ–პეორი (იგივე ბაალ–ფეღორი, ბელფეგორი,) კერპს. დემონოლოგიაში იგი ცნობილია, როგორც ერთ–ერთი ძლიერი დემონი.

   ძველ აღთქმაში ბაალ–ფეღორი არის „ღვთაების“ სახელი, რომელსაც მოაბელები (და არაწმინდა ებრაელები) ეთაყვანებოდნენ ქალაქ სიტტიმში ფეღორის მთაზე. ოსია წინასწარმეტყველი ამ კერპის უხამსი რიტუალების შესახებ ამბობს: „ბალ–ფეღორთან წავიდნენ ისინი, სირცხვილს შესწირეს თავი და ვინც შეიყვარეს, მათსავით საძაგლები შეიქნენ“ (ოსია 9: 10). ნეტარი იერონიმეს თანახმად, „ბელფეღორს, რომელსაც შეგვიძლია ვუწოდოთ პრიაპი, უმაღლეს ხარისხში თაყვანს სცემდნენ ქალები, მისი სქესობრივი ასოს დიდი სიდიდის მიზეზით“. როგორც ჩანს, ბაალ–ფეღორის ყველა კულტში ცენტრალური ადგილი უკავია სიშიშვლეს; მოაბიტელები ეძლეოდნენ ამ კერპს რომელიმე ისრაილიტთან სქესობრივი კავშირის დამყარების წინ.

   ტერმინი პეორი ნიშნავს გაშიშვლებას, გამოაშკარავებას. ბაალ–პეორის კულტი მდგომარეობდა ადამიანის სხეულის იმ ადგილების გაშიშვლებაში, რომლებიც ჩვეულებრივ, დაფარულნი არიან, აგრეთვე აშკარა მრუშებაში.

   თალმუდის თანახმად, ერთი უცხოელი დიდებული ბაალ–პეორის ტაძარში მსხვერპლის შესაწირად შევიდა, მაგრამ როდესაც დაინახა, თუ რას აკეთებდნენ ამ ტაძრის მსახურები, თავის მეომრებს მათი დახოცვა უბრძანა.

    როგორც უკვე აღინიშნა, კერპმსახურებამ ებრაელებს დამანგრეველი შედეგი მოუტანა: ამ ცოდვის გამო ებრაელთა ერთიანი სახელმწიფო ჯერ ორ (ისრაელის და იუდას) სამეფოდ გაიყო, ხოლო შემდეგ ორივე მათგანი განადგურდა ასურეთის და ბაბილონის ჯარების შემოსევის შედეგად.

სატანისტები და „თავისუფალი სექსი“.

   თავისი არსით კერპმსახურება დემონთა მსახურებაა, რადგან წმ. წერილის თანახმად, „ყოველნი ღმერთნი წარმართთანი ეშმაკ არიან“ (ფსალმუნი 95: 5), ზემოთმოხსენიებული წარმართული „ქალღმერთების“ მოდერნიზებულ კულტს დღეს „სტრიპტიზი“ ჰქვია, ხოლო მისი ტაძრების ფუნქციას დღეს სტრიპტიზ–ბარები და მეძავთა სახლები ასრულებენ.

   თანამედროვე პერიოდში კერპმსახურებამ სახელი შეიცვალა და აშკარა სატანიზმად იქცა,

სადრეისოდ აშკარა სატანისტებს აქვთ თავიანთი ყოველკვირეული (პარასკევიდან შაბათის ღამე) და ყოველთვიური „მსახურება“. აგრეთვე საგანგებო და არც თუ ისე ხშირი შეკრებები – შაბაშები, რომლის ერთ–ერთი განუყოფელი ატრიბუტია სექსუალური ორგია.

   სატანისტების სექტაში ახალმისული ადამიანი გადის სატანისტური „ნათლობის“ ცინიკურ რიტუალს. ნათლობა ხდება შერყვნილ წყალში, ამ დროს „მოსანათლზე“ სრულდება სქესობრივი აქტი.

   სატანისტების ‘შავ ბიბლიაში“ წერია: „სატანა თავისი დიდი გულმოწყალებით კაცობრიობას ყველაფრის ნებას აძლევს და ჩუქნის ყველა ე. წ. „ცოდვას“, რომელთაც ადამიანი ფიზიკურ, ინტელექტუალურ ან ემოციურ კმაყოფილებამდე მიჰყავს“. ამიტომაც ‘სატანის ეკლესია“ და სხვა სექტები მხარს უჭერენ სექსუალური ქმედების ყველა სახეს.

   წმიდა მამების მითითებით, ბოროტებას არ გააჩნია არსი, მას ღვთის მიერ შექმნილი ელემენტებისა და სამყაროს ძალთა მსგავსი ნამდვილი, დამოუკიდებელი მყოფობა არ ახასიათებს. იგი არის მხოლოდ ცოცხალ არსებათა მიდრეკა შემოქმედის მიერ დადგენილი მდგომარეობის საპირისპირო მხარეს. ამიტომაც ბოროტების მიზეზი ღმერთი კი არა, თავად ის არსებები არიან, რომლებსაც თავი აარიდეს თავიანთი ნების შეთანხმებას საღვთო ნებასთან. ბოროტება არის ღვთის ნების, მისი მცნებებისა და ადამიანის სინდისში ჩაწერილი ზნეობრივი კანონების დარღვევა. ამ დარღვევას ცოდვა ეწოდება.

   

ვის რად უნდა საზოგადოების გარყვნა “თავისუფალი სექსით“? „თავისუფალი სექსის“  დამანგრეველი ზემოქმედება ერებსა და ადამიანებზე.

   ძველი წელთაღრიცხვის 929 წელს ებრაელი უხუცესების საიდუმლო საკრებულომ შეიმუშავა გეგმა, თუ როგორ დაემორჩილებინათ თავიანთი მმართველობისათვის მსოფლიოს ყველა ხალხი. ეს გეგმა საუკუნეების განმავლობაში იხვეწებოდა და იცვლებოდა „სიონის მთავრობის“ მიერ, რომლებიც ამ გეგმებს საიდუმლოდ  ინახავდნენ.

    ებრაელი ერის ფარულმა მმართველებმა ე. წ. „სიონის ბრძენთა საკრებულომ“ თავიანთი მიზნების აღსასრულებლად ხელოვნურად შექმნა და დღემდე იყენებს საიდუმლო ორგანიზაციებს – მასონურ ორდენებს.

   როგორც უკვე აღინიშნა, ძველ აღთქმის პერიოდში ებრაელთა ერი ღვთივრჩეული ერი იყო, ხოლო მისი დასუსტების მოსურნე მტრები მზაკვრულ მეთოდს მიმართავდნენ: მათ იცოდნენ, რომ ებრაელების ძალა მათ ღვთივრჩეულებაში იყო, ამიტომ ცდილობდნენ, ისინი რომელიმე მომაკვდინებელ ცოდვაში ჩაეგდოთ, რათა ისინი დაეშორებინათ ღმერთისაგან, რადგან ღვთის შეწევნას მოკლებული ებრაელები მათ ვეღარ გაუმკლავდებოდნენ. ამის მაგალითია ზემოთაღნისნული ბიბლიური ამბავი – როდესაც მოაბელთა მეფე მალაკს შეეშინდა ებრაელების, მან ებრაელების დასაწყევლად მოიწვია წინასწარმეტყველი ბალაამი, მაგრამ ღვთის შთაგონებით, ბალაამმა სამჯერ დალოცა ისინი, ხოლო როდესაც ბალაკმა უსაყვედურა მას ამის შესახებ, ბალლამს დაენანა საჩუქრების დაკარგვა და ურჩია ბალაკ მეფეს – ეცდუნებინა ებრაელი მამაკაცები, რათა მათ კერპებისათვის (კერძოდ ბაალ–ფეღორისათვის, იგივე ბაალ–პეორი) სეეწირათ მსხვერპლი და მადიამელ ქალებთან „თავისუფალი სექსით“ ემრუშათ. მოაბელებმა აღასრულეს ბალაამის რჩევა და მათმა ქალებმა დაიწყეს ებრაელი მამაკაცების ცდუნება, როს გულისთვისაც ებრაელებს ღვთის რისხვა დაატყდათ და ერთ დღეში 24 000 ებრაელი ამოწყდა (რიცხვნი 25: 1–9; 1 კორინთ. 10: 8; გამოცხადება 2: 14).

   ამ ისტორიის კარგად მცოდნე „სიონის ბრძენებმა“ მათი მიზნის (მსოფლიოს დასაპყრობა) მისაღწევად იგივე მეთოდით მოინდომეს მსოფლიოს ყველა ხალხის ზნეობრივი გახრწნა–გადაგვარება, რათა მათი მორჩილი მასონური ორდენების მეშვეობით აღასრულებენ.

    „სიონის ბრძენებმა“ ძალიან კარგად იციან, რომ ავხორცობა ყველაზე მეტად არყევს ადამიანის გონებრივ სესაძლებლობებს და მის აზროვნებას მიაპყრობს ადამიანის საქმიანობის ცუდ, ცხოველურ მხარეს.

   1770 წელს ყოფილმა იეზუიტმა ადამ ვეიჰაუპტმა ებრაელი როტშილდების დავალებით დააარსა „ბავარიელ ილუმინატთა“ საიდუმლო ორდენი. მათი მიზანი იყო, რაც ადრეული ილუმინატ–ტამპლიერებისა: (არაებრაელი ერების) მონარქიული სახელმწიფო სტრუქტურების რღვევა – დამხობა, ეროვნებათ ააღხოცვა და ბრძოლა რელიგიის (იგულისხმება არაებრაელი ხალხების რელიგიები) წინააღმდეგ. ბავარიელმა ილუმინატებმა ძველი იდეების ბაზაზე შეიმუშავეს ერთი დოკუმენტი, რომელიც თავის თავში ასევე მოიცავდა მსოფლიო შეთქმულების გეგმას, მისი შინაარსი ცნობილი გახდა 1875 წელს, როდესაც ფრანკფურტიდან პარიზისკენ მიმავალი კურიერი გზაში მეხმა მოკლა. სხვა მასალის გარდა დოკუმენტი გვამცნობს: „საზოგადოების გახრწნით ხალხი მთლინად დაკარგავს ღმერთის რწმენას. (ილუმიტებისაგან კონტროლილებად სახელმწიფოებში) დამოუკიდებლად აზროვნების უნარი უნდა აღმოიფხვრას ხალხში მზა შეხედულებების თანმიმდევრული დაგეგვმით; სულიერი ძალების მოშლა უნდა მოხდეს ფუჭი დემოგოგიის მეშვეობით . . . საყოველთაო და თანაბარი არჩევნების წესის სემოღებით უნდა დამყარდეს უმრავლესობათა განუყოფელი ბატონობა. დამოუკიდებლობის (ანუ ემანსიპაციის ზ. გ.) მიჩვევით განადგურდება (ტრადიციული, ეროვნული ფასეულობების მატარებელი) ოჯახი და მისი აღმზრდელობითი ძალა. განათლების საშუალებით, რომელიც ცრუ და ყალბ სწავლებაზეა დამყარებული, უნდა მოხდეს ახალგაზრდობის გამოთაყვანება, გახრწნა და გზიდან ჩამოშორება . . . „  (კორალფი; „მაიმეტრია, მომავალი მსოფლიო მასწავლებელი“. კონიფერლაგი 1991 წ. გვ. 115).

   1897 წელს ქ. ბაზელში შედგა სიონისტთა პირველი კონგრესი, რომლის მასალები გამოჩნდნენ 1901 წელს რუსი პროფესორის სერგი ნილუსის მიერ გამოქვეყნებულ „სიონის ბრზენთა კრებების ოქმებში“ მათგან მე–9 ოქმში წერია: „ჩვენ გავასულელეთ, დავაჩლუნგეთ და გავრყვენით გოი (არაებრაელი, არაიუდეველი) ახალგაზრდობა, ჩვენთვის საჭირო პრინციპით და თეორიებით“.

   მათგან მართვადი ილუმინატების მთავარი მიზანია ახალგაზრდობის ცნობიერების დაუფლება, რამეთუ (როგორც ეს ჰიტლერმა იცოდა), ვინც ეუფლება ახალგაზრდობას, ის ფლობს მომავალს. (ამისათვის) „თავისუფალი კალატოზები“ ქმნიან და ეხმარებიან ახალგაზრდულ მოძრაობებს. ამასთან, მიზანი ერთია: აზროვნებაზე კონტროლი და ახალგაზრდობის აღზრდა იმ სულისკვეთებით, რაც შეესაბამება მასონობის მიზანს    რისTვის სჭირდებათ იუდეველ „ბრძენებს“ და მასონებს ყოველივე ეს?

   მეოცე საუკუნის დასაწყისში ა. შმაკოვი წერდა: „იუდეველობა, ძირს უთხრის რა სხვა ხალხების რელიგიას, ქორწინებას, ზნეობას, სახელმწიფოებრივ და საზოგადოებრივ წესრიგს, იმედოვნებს, რომ უეჭველად მტვრად აქცევს ამ ხალხებს (ა. შმაკოვი „საერთაშორისო მთავრობა“ მოსკოვი 1911 წ.). ამას თავად თალმუდისტებიც არ უარყოფენ: „ყოველივე იმის ადგილზე, რასაც ჩვენ ახლა ერებს ვუწოდებთ, დარჩება ადამიანობადაკარგულ არსებათა მტვერი, რომლებიც მოკლებულნი იქნებიან იდეალს და მაშასადამე პირუტყვულ მდგომარეობამდე მივლენ . . . ებრაელები იმგვარ ძალაუფლებას მოიპოვებენ პირუტყვულ გარყვნილებამდე დაცემულ ადამიანებზე, როგორიც აქვს თავის შიანურ ცხოველებზე ადამიანს . . . (კ. ალბანსენის მიერ გადმოცემული თალმუდისტთა საერთო გეგმიდან.).

   „ამისათვის თალმუდისტები და მათი მონა–მორჩილი მასონები წარმატებით მიიტაცებენ ყველა სახის საინფორმაციო საშუალებებს, მათი მეცნიერები მეცნიერების ფალსიფიკაციას ახდენენ, მათი ლიტერატორები თხზავენ და პოპულარიზაციას უწევენ ცრუ–ჭეშმარიტებებს, ამკვიდრებენ ცრუ, ყალბ ღირებულებებს“ – ჯერ კიდევ მეოცე საუკუნის დასაწყისში წერდა ბრუკლინის ეპისკოპოსი რაფაელი.

   ერთ–ერთი ღვთისმსახურის თეოლოგიურ ნაშრომში ე. წ. დემოკრატიული „თავისუფლების“ შესახებ შემდგომ მამხილებელ სიტყვებს ვეცნობით: „სულიერი პლურალიზმის იდეა“, რომელიც მასობრივი ინფორმაციის საშუალებით, ინტენსიურად ინერგება ადამიანის ცნობიერებაში – პორნოგრაფიული კულტის არნახულ პროპაგანდას წარმოადგენს და ადამიანს ქვენა გრძნობების მონად აქცევს . . . იმისათვის, რომ მანიპულირებეად არსებებად აქციო, სულიერი დაღუპვის კარამდე მიიყვანო და ამასთან ოჯახიცა და ქვეყანაც დაააქციო – ნაცად საშუალებას უნდა მიმართო – ადამიანის ინტელექტუალური ძალები ვნებებში უნდა ჩაძირო და შებილწო. ამ მიზნით ჯერ კიდევ ფაშისტი და იაპონელი დამპყრობნი პორნოგრაფიულ კულტს აქტიურად ნერგავდნენ ოკუპირებულ ტერიტორიებზე, მაშინ, როდესაც – თავიანთ ქვეყნებში სიკვდილით დასჯის მუქარით კრძალავდნენ მსგავს ბიწიერებას“ . . . შიმშილითა და სექსით დამონების ნაცადი საშუალებით მანიპულირებას ოლდოს ჰაქსლი სემდეგნაირად აღწერს: პოლიტიკური და ეკონომიკური დამოუკიდებლობის დაკარგვას აუცილებლად თან ახლავს სექსუალური ტავისუფლების ტენდენცია . . . დიქტატორი კი ყველაფერს გააკეთებს იმისათვის, რომ წაახალისოს კიდეც ეს ამგვარი თავისუფლება . . . ეს ხერხი ხომ უთუოდ სეაგუებს მონობის უცილობელ ხვედრს მის ქვეშევრდომთ . . .“

   მასონური ორდენი „თავის ქალა და ძვლები“ (ანუ სიკვდილის საძმო) სრულად აკონტროლებს აღზრდის სისტემას და ხელმძღვანელობს უნივერსიტეტებს ამერიკაში. ისტორიული მოვლენების შესახებ ნებისმიერი ინფორმაცია, რომელიც ეწინააღმდეგება ამ ორდენის მიერ დაარსებული „ამერიკის ისტორიული საზოგადოების“ ძირითად ხაზს, არ დაისვება სასწავლო პროცესის დროს.

   მასონური ლოჟის ‘ოლიმპიელების“ (იგივე „კომიტეტი 300“ იხ. დ. კოლემანის წიგნი „კომიტეტი 300“ გვ. 4 მასალა მოპოვებულია ინტერნეტიდან) მიერ შემუშავებული იქნა სამომავლო პროგრამა, სადაც სხვა საკითხებთან ერთად გატვალისწინებულია (მსოფლიოს მოსახლეობაში) ეროვნული თვითშეგნებისა და ეროვნული ღირსების სრული მოშლა, ყველა რელიგიის, განსაკუთრებულად ქრისტიანულ–მართლმადიდებლობის მოსპობა და მათ მიერ შექმნილი მსოფლიო რელიგიის დანერგვა–შენარჩუნება; ყველა ადამიანზე კონტროლის დაარსება, მისი ზომბირება შეგნებაზე სპეციალური საშუალებების გამოყენებით, ნარკოტიკების და პორნოგრაფიის ლეგალიზება, მსოფლიო მოსახლეობის შემცირება (ვისაც მასონები „მუქთამჭამელებს“ ეძახიან და თავიანთი მიზნებისათვის  უვარგისებად თვლიან); განათლების სისტემის კონტროლის მთლიანი და საბოლოო დანგრევის მიზნით მასზე სრული კონტროლის დაწესება. მასიური უმუშევრობის შედეგად ადამიანების დემორალიზება, რისი შედეგიც იქნება მათი „დამეგობრება“ ალკოჰოლთან და ნარკოტიკებთან. როკ–მუსიკის და ნარკოტიკების მესვეობით ახალგაზრდობის ჩაბმა არსებული წესწყობილების წინააღმდეგ ბრძოლაში, რისი შედეგი ჯერ ოჯახის ინსტიტუტის, სემდეგ კი ეროვნული სახელმწიფოს შერყევა და დანგრევა იქნება.

   ჯერ კიდევ მეორე მსოფლიო ომის დასასრულის შემდეგ მასონური ორდენის – „საერთაშორისო ურთიერთობათა საბჭოს“ ერთ–ერთმა მთავარმა მოღვაწემ, ამერიკის ცენტრალური სადაზვერვო სამმართველოს“ დამფუძნებელმა ალენ დალესმა განაცხადა: „ჩვენ გადავყრით ყველაფერს, რაც კი გაგვაჩნია, მთელ ოქროს, მთელ მატერიალურ სიმძლავრეებსა და რესურსებს, ოღონდ გავახელოთ და გავაბითუროთ ადამიანები. ადამიანის ტვინი ექვემდებარება ცვლილებას. მასსი ქაოსის დანერგვით ჩვენ სეუმჩნევლად სევცვლით მათ ფასეულობებს ყალბით და ვაიძულებთ, რათა ირწმუნონ ეს სიყალბე . . . ნაბიჯ–ნაბიჯ დატრიალდება თავისი მასშტაბით გრანდიოზული ტრაგედია დედამიწაზე ყველაზე გაუმორჩილებელი ხალხის დაღუპვისა, მისი თვითსეგნების საბოლოო, შეუქცევადი ქრობის პროცესი . . . ლიტერატურა, თეატრი, კინო – ყველაფერი ასახავს და განადიდებს ადამიანის ყველაზე ქვენა გრძნობებს. ჩვენ ყველანაირად დავუჭერთ მხარს და წარმოვაჩენთ იმ ე. წ. „მხატვრებს“, რომლებიც იქადაგებენ და ადამიანის ცნობიერებაში ჩანერგავენ სექსის, ძალადობის, სადიზმის, ღალატის კულტს. ერთი სიტყვით, ყოველგვარ ამორალობას. სახელმწიფოს მართვაში ჩვენ სევიტანთ ქაოსსა და უკუღმართობას.

   პატიოსნება და წესიერება დაცინვის საგნად იქცევა და აღარავის დდასჭირდება, იქცევა წარსულის გადმონაშთად, უხამსობა, თავხედობა, სიცრუე და სიყალბე, ლოთობა და ნარკომანია, ერთმანეთის წინაშე ცხოველური შიში და უსირცხვილობა, მოღალატეობა . . . სოვინიზმისა და ეროვნებათა შორის შუღლს ჩვენ გავაღვივებთ მეტად მოხერხებულად და შეუმჩნევლად. . .

   ამგვარად, ერთმანეთის მიყოლებით ჩვენ სევარყევთ თაობებს. ჩვენ მივხედავთ ადამაინებს ბავშვობის, საყმაწვილო ასაკიდან, ყოველთვის მთავარ ფსონს დავდებთ ახალგაზრდობაზე, გავხრწნით, გავანადგურებთ მას . . .

  

ტრადიციული ოჯახის შესახებ.

   თალმუდის მიხედვით, საზოგადოების საფუძველს ოჯახი წარმოადგენს და „გოების“ (ანუ არაებრაელების) საზოგადოების დასანგრევად თალმუდისტებმა იერიში ეროვნული ტრადიციების მატარებელ ოჯახზე მიიტანეს:

   ნაციონალიზმს, პატრიოტიზმსა და (ეროვნული) ოჯახს გამალებით ეწინააღმდეგებოდნენ (და დღემდე ეწინააღმდეგებიან) განმანათლებელ–ჰუმანისტებად წოდებული მეთვრამეტე–მეცხრამეტე საუკუნის ილუმინატები, ანუ ლუციფერიანელები.

    ხოლო მეოცე საუკუნეში ებრაელი ბოლსევიკი ქალი ა. კალანტაი თავის წიგნში „ახალი მორალი და მუსათა კლასი“ პირდაპირ მოუწოდებდა თალმუდისტ–ებრაელთა უღელქვეშ მოქცეულ მართლმადიდებელ ხალხს თავისუფალი სიყვარულის და პარტნიორთა ხშირი ცვლისაკენ.

   კრებულში „ოჯახი და ყოფა“ ვკითხულობთ: „მომავალ სოციალისტურ საზოგადოებაში, როდესაც ბავშვებია აღზრდა, განათლება და რჩენა უკვე აღარ იქნება მშობელთა მოვალეობა და მთლიანად მთელ საზოგადოებას დაეკისრება, ცხადია, უნდა გაუქმდეს ოჯახიც“ (კრებული „ოჯახი და ყოფა“. შემდგენლები: ვ. ვოლფი; ბ. ბოიჩევსკი; ვ. შტოევი; ი. შიშკევიჩი. მოსკოვი 1927 წ.). „სოციალისტური წყობილების დროს, როდესაც აღარ იარსებებს საოჯახო მეურნეობა, ხოლო ბავშვები დაბადებისთანავე საზოგადოების ხარჯზე აღიზრდებიან, ოჯახის ნაცვლად, სქესთა შორის კავშირის სხვა ფორმები უნდა შეიქმნას“ (ი. ილინსკი „სამართალი და ყოფა“ მოსკოვი–ლენინგრადი. 1925წ. გვ. 13).

ბავშვების „სექსუალური განათლება“.

   მარგარეტ ზანგერი ქადაგებდა, რომ ბავშვის სქესობრივი აღზრდიდან ამოსაღები სიტყვები ‘არ შეიძლება“, რაც მათი ფიზიკური და სულიერი სიჯანსაღის საწინდარი იქნება. მისივე მტკიცებით, ბავშვებთან უბიწოებაზე საუბარი არ შეიძლება . . . უფროსებმა მოზარდებს თავს არ უნდა მოახვიონ საკუთარი მორალური პრინციპები. ყოველგვარი შიშის უკუგდებით უხიფათო სექსის მომხრეები ბავშვებსა და მოზარდებს აგულიანებენ, „დატკბნენ საკუთარი სექსუალურობით“. ნებადართულია სხვადასხვა ასაკის ბავშვეთა „სილამაზის კონკურსები“, სადაც მოზარდები იმთავითვე ეჩვევიან ხორცის აღზევებას და ტაყვანისცემას. ფოტო თუ უმაღლესი მოდელების საბავშვო კურსების აღსაზრდელები, არც თუ ისე იშვიათად, ამ კონკურსების დამფინანსებელ პედოფილთა მსხვერპლნი ხდებიან. არსებობს სექსსაგანმანათლებო პროგრამა – „შესძელი თქვა: „არა“, სადაც ბავშვებს უნერგავენ, რომ ცოდვის ქრისტიანული გაგება ჭკუასუსტობასთან თანაზიარი ველურობაა. სინამდვილეში კი სექსი სიამოვნების მთავარი წყაროა, მაგრამ თუ შენ რომელიმე სახესხვაობისათვის მზად არ ხარ, შესძელი თქვა: „არა!“ (ამას ნებაყოფილობითი იძულება ჰქვია)  მთავარია ნებაყოფილობა. მოგესურვება – კი ბატონო, ვერავინ, მშობლებიც კი ვერ დაგიშლიან, ეს ხომ შენი არჩევანია . . .“

   ვაი–არგუმენტების გამოყენებით, თითქოს (ნებისმიერი სახეობის) სექსი ადამიანს იცავს მარტოობისაგან, ასწავლის სხვა ადამიანებთან ურთიერთობას, მშვენივრად ხსნის დაძაბულობას, „ოჯახის დამგეგმარებლები“ როგორც მოზრდილ ადამიანებს, ასევე ბავშვებს, მოუწოდებენ, სექსუალურად დატკბნენ როგორც საპირისპირო, ასევე თავისივე სქესის წარმომადგენლებთან და საკუთარ თავთანაც. საამისოდ ისინი ადამიანებს მოუწოდებენ ონანიზმისაკენ, ყველანაირი სახის გარყვნილებისაკენ, მამათმავლობისაკენ.

   „ოჯახის დაგეგმარების საერთაშორისო ასოციაციის“ მთავარმა იდეოლოგმა ფრედერიკ ჯაფემ ჩამოაყალიბა ამ ასოციაციის მთავარი მიზნები, რომელთა შორისაც იყო შემდეგი მუხლები:

   ბავსვთა სავალდებულო სექსუალური განათლება;

   ჰომოსექსუალიზმის განვითარება;

საგადასახადო პოლიტიკის შეცვლა უშვილოთა სასარგებლოდ;

   ბავშვებზე ან ბავსვიან ოჯახებზე სახელმწიფო დახმარების შემცირება ან მოსპობა;

   გვიანდელ ასაკში ქორწინებისა და ბავსვთა დაბადებებს სორის შუალედის გაზრდის წახალისება;

   სტერილიზაცია, ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებათა მოხმარებისა და აბორტების ფინანსური უზრუნველყოფა;

   აბორტებისა და სტერილიზაციის ნაბაყოფილობა;

   ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებათა ჯანდაცვის ქსელის გარეშე გავრცელების     ნებადართულობა;

      „ოჯახის დაგეგმარებასთან“ დაკავშირებული დედის სამედიცინო მომსახურების განვითარება.

   „ოჯახის დაგეგმარებას“ და ბავშვთა სექსუალურ აღზრდას გააფთრებით იცავდა მასონურ ორდენ „ბინდელბერგელების“ და „ლუციფერის ტრესტის“ (დღეს ამ ორგანიზაციამ „ლუცერის ტრესი“ დაირქვა)  წევრი, მსოფლიო ბანკის ერთ–ერთი დირექტორი რობერტ მაკნამარა. სწორედ მაკნამარამ ჩართო მსოფლიო ბანკი სხვადასხვა ქვეყნებში მოსახლეობის შემცირების გენოციდურ პროგრამაში. ეს სატანისტი პირდაპირ შეპყრობილი იყო კაცობრიობის განადგურების იდეით.  

მსოფლიო მოსახლეობის შემცირება.

      კიდევ ერთი მიზეზი პორნოგრაფიის კულტის ქადაგებისა არის მასონურ ორდენის „კომიტეტ 300“ მიერ შემუშავებული პროგრამა მსოფლიო მოსახლების 2/3 –ით შემცირების შესახებ.

     1729 წელს დაფუძნებულმა „300–თა კომიტეტმა“ (რომლის წევრები იყვნენ და არიან: ჯუზეპე მაძინი, ჯორჯ ლოიდი, ლორდ კარინგტონი, ფრანსუა მიტერანი, ჯოზეფ რეტინგერი, სესილი როდსი, დევიდ როკფელერი, ბარონ ედმონდ დე როტშილდი, ჯორჯ შულცი, ჯორჯ ბუში,) კარგა ხანია „დაადგინა“, რომ მომავალში სამყარო უკეთესად მოეწყობა და იგი რიცხობრივად დღევანდელთან შედარებით მნიშვნელოვნად შემცირდება. უკეთესი მსოფლიოს შექმნა საჭიროებს, მოისპნონ (მათი ტერმინოლოგიის თანახმად) მილიარდობით მუქთამჭამელები, ბუნებრივი რესურსების მომხმარებლები, ისინი, როგორც უმაქნისნი, განადგურებულნი უნდა იქნენ.

   ამ საკითხთან დაკავშირებით „300–თა კომიტეტმა“ დაავალა საირუსუ ვენსუს მოემზადებინა მოხსენება იმის შესახებ, თუ ყველაზე უკეთესად როგორ შეიძლება განხორციელდეს ეს გენიციდი, მისი ეს შრომა გამოვიდა სახელწოდებით „გლობალ 2000–ის ანგარიში“, იგი განხილული და მოწონებული იქნა აშშ სახელმწიფო დეპარტამენტის მიერ . . . „გლობალ 2000–ის“ დებულების თანახმად აშშ მოსახლეობა 2050 წლისათვის შემცირებული უნდა იქნეს 100 მილიონი კაცით. მსოფლიო მოსახლეობა უნდა შემცირდეს სულ ცოტა 2/3 –ით.

   პორნოგრაფიის, ბავშვთა და მოზარდთა გარყვნის ქადაგება პირდაპირ კავშირშია მასონური ორდენის მიერ შემუშავებული მიზნისა, რადგან რაც უფრო მეტი მეძავი, ლესბიანი, ჰომოსექსუალი და სხვა სახის გარყვნილი იქნება „კომიტეტ 300–ის“ მიერ  გასანადგურებლად განწირულთა საზოგადოებაში, მით უფრო ნაკლებად გამრავლდება მათი საზოგადოება და ამ ორდენის მიზანი უფრო იოლი აღსასრულებელი იქნება.

   ამ მიზნის აღსრულებას ასევე ემსახურება ე. წ. „კონტრაცეფციის“ პროპაგანდა, რომელიც თავის თავში მოიცავს პრეპარატების მეშვეობით ქალის დაორსულების აღკვეთას, რაც ასევე უწყობს ხელს „რჩეულთა“ დაცვას დედამიწის ‘ზედმეტი მოსახლეობის“ გაზრდისაგან.

  

                                  „წმინდა პალადიუმის“ სატანური ორდენის გეგმები.

   ყოველივე ზემოთთქმულიდან აშკარაა, რომ „თავისუფალი სექსის“. ანუ სიძვა– მრუშობის ცოდვის პროპაგანდას სატანური ფესვები გააჩნია, ხოლო ამ იდეის მქადაგებელთა სურვილი – დედამიწაზე ქრისტიანული მორალის მოსპობა და სატანისტური აღვირახსნილობის გავრცელების იდეა სრულიად მიესადაგება სატანისტების მიზანს:

   1871 წლის 15 აგვისტოს „წმინდა პალადიუმის“ სატანური ორდენის ელიტის მიერ განხილული და დამტკიცებული იქნა დოკუმენტი, რომელიც სხვა საკითხებთან ერთად განიხილავდა იდეას, რომ ლუციფერისაგან გამოგზავნილი „წმინდა მეფის“  (ანტიქრისტეს) მოსვლის წინ უნდა მომხდარიყო „ადონაიზმის“ (მართლმადიდებელი  ეკლესია და მისი მოძღვრება) ძირფესვიანი აღმოფხვრა და მთელ დედამიწაზე სატანისტების „სიკეთის და სინათლის ღმერთის“ – ლუციფერის „წმინდა სწავლების“ გავრცელება და მსოფლიო ხალხების მომზადება ერთ მსოფლიო სახელმწიფოში გასაერთიანებლად,   სადაც გავრელებული იქნებოდა მხოლოდ ერთი–ლუციფერის რელიგია. 

   სატანისტების ამ გეგმებმა თავისი ასახვა ჰპოვეს „ოჯახის დაგეგმარების საერთაშორისო ასოციაციის“ სამომავლო გეგმებში.

   ტამპლიერთა მასონურ–სატანისტური ორდენის ერთ–ერთი განშტოების – როზენკნეიცერთა ორდენის ფარული წევრის მარგარეტ ზანგერის მიერ შეიქმნა „ოჯახის დაგეგმარების საერთაშორისო ასოციაცია“ (იგივე „შობადობის კონტროლის ლიგა“). მარგარეტ ზანგერი ადამიანებს ორ ნაწილად ყოფდა; „სრულფასოვნებად“ და „არასრულფასოვნებად“. და თავის მკითხველებს „არასრულფასოვნებისაგან“ საზოგადოების განთავისუფლებისაკენ და სტერილიზაციისაკენ (შობადობის უნარის ხელოვნური მოსპობა)  მოუწოდებდა. თავის წიგნში „ცივილიზაციის შემობრუნების წერტილი“  მარგარეტ ზანგერი აღნიშნავდა, რომ „არასრულფასოვნებისაგან“ საზოგადოების გაცხრილვის შემდეგ სექსუალური ენერგიის გამონთავისუფლების ხარჯზე დანარჩენები  შექმნიდნენ ჭეშმარიტ მიწიერ სამოთხეს“, სექსენერგიითა და მეცნიერული იდეის ერთიანობით შეიქმნებოდა „გენიოსთა რასა“. ამ დროს კაცობრიობა განთავისუფლდებოდა ისეთი „ყალბი ღირებულებებისაგან“ როგორიცაა „ველური, უტოპიური ოცნება საყოველთაო ძმობაზე, გამრყვნელი გულჩვილობა და რელიგიურობა“, . . . სექსით კაცობრიობა მიაღწევს დიდ სულიერ გაბრწყინებას, რომელიც გარდაქმნის სამყაროს და გვჩვენებს ამქვეყნიური სამოთხისაკენ მიმავალ ერთადერთ გზას“. ამ ახალ სამყაროში ადამიანები მიხვდებიიან, რომ ბედნიერების ერთადერთი წყარო თავად მათშია – ეს არის მათი სექსუალური ენერგია. ისინი საკუთარ თავში გამონახავენ საიმისო ძალას, გაემიჯნონ მათ, ვისაც თამამად დაარქმევენ „ბიოლოგიურ და რასობრივ შეცდომებს“. ის, ვინც „ბიოლოგიურად უვარგისი“ დედაკაცის დაუბადებელი ჩვილის დაცვას სეეცდება, ყეყეჩად შეირაცხება და გაიკიცხება, რადგან არასრულფასოვნები უნდა განადგურდნენ, ცოცხლად დარჩენილები კი გააცნობიერებენ თავიანთ სექსუალურ ძალას და ხშირად გამოიყენებენ. კაცობრიობა მხოლოდ ასე გაკეთილშობილდება და მიაღწევს უკვდავებას, ამოხსნის მარადიული ცხოვრების საიდუმლოს თანდათან ჩაკვდება ძველი, ტრადიციული მორალი, რომელიც განსჯიდა უწესო სქესობრივ კავშირებს და მეძაობას, რადგან ეს მორალი სახიფათოა როგორც ცალკეული პიროვნებებისათვის, ისე მთელი საზოგადოებრივი კეთილდღეობისათვის. ძველიდან ახალზე გადასვლის ეს პროცესი ისევე, როგორც ნებისმიერი საფუძვლიანი ცვლილება, უთვალავ განსაცდელს უკავშირდება, მაგრამ ამ რევოლუციას ვერაფერი შეაჩერებს . . . მოხმობილი ნაწყვეტი მთლიანად ოკულტური ხასიათისაა, ასე მსჯელობდნენ ძველად კათარები და მანიქეველები, დღეს კი თანამედროვე სატანისტები. იგივე წიგნში ზანგერი წერს: „თანამედროვე მეცნიერება გვასწავლის, რომ გენიალურობა არ არის ღმერთებისაგან ბოძებული მისტიკური ნიჭი . . . იგი ჩნდება ფიზიოლოგიური და ფსიქოლოგიური აკრძალვებისა და შეზღუდვების მოხსნისას, როთაც გვეძლევა პირველყოფილი (სექსუალური) ენერგიის გამოთავისუფლების და ღვთაებრივი სისავსის გმოხატვის საშუალება . . . სქესებისათვის გამოუსადეგარია რელიგიური ნორმები, რაიმე კანონები ან მორალური კოდექსი . . . მოიცილეთ მორალური ტაბუ, რომელიც კაცობრიობას ხორციელედაც და სულიერადაც ზღუდავს, გაანთავისუფლეთ ინდივიდი ტრადიციის მონობისაგან . . . საზოგადოებას მოუწევს ბრძოლით გაარღვიოს სექსუალური ტაბუს თითქმის გაუვალი ბარდები“.

   ზემოთთქმულიდან აშკარაა, თუ ვისგან გადაიღეს „სექსუალური სამოთხის“ მოიმედე ე. წ. „თავისუფალი სექსის“ კულტის პროპაგანდისტებმა დედამიწაზე ქრისტიანული მორალის აღმოფხვრის და „სექსუალური სამოთხის“ დამყარების იდეა. მაგრამ სხვა სატანური იდეების მსგავსად ამ იდეას ახდენა არ უწერია, რადგან საუკუნეების განმავლობაში მრავალ შეგნებულ თუ შეუგნებელ სატანისტს სურდა დედამიწაზე ღვთის ეკლესიის და ქრისტიანული მორალის მოსპობა, მაგრამ სადღეისოდ დედამიწაზე მათი ძვლებიც აღარ არიან, მათი უკვდავი სულები კი სამწუხაროდ, მარადიულ ჯოჯოხეთში იტანჯებიან. სატანისტების და მათი იდეური შთამომავლების მცდელობების მიუხედავად ქრისტეს ეკლესიას და მის მორალს ვერასოდეს ვერ დაძლევენ „ჯოჯოხეთის ბჭენი“ (მათე 16: 18), რადგან ეკლესია ადამიანთა ინიციატივით დაარსებული რომელიღაც პარტია ან ორგანიზაცია კი არ არის, არამედ  იგი ღმერთის მიერ არის დაარსებული და თავად ღმერთი იცავს მას.

როგორი უნდა იყოს მომავალი მსოფლიო „ახალი მსოფლიო წესრიგის“ შემოქმედთა შეხედულებით და რა როლი ექნება მასში „თავისუფალ სექსს“.

   „ახალი მსოფლიო წესრიგის“ შემოქმედთა შეხედულებით მათი მსოფლიო ზეიმპერიის დამყარების პერიოდში ყველა რელიგია (იუდაიზმის გარდა) მათ სორის ქრისტიანული, განადგურებული იქნება, ქრისტიანობა იქცევა წარსულის გადმონაშთად. მათ ნაცვლად იარსებებს მხოლოდ ერთი – მსოფლიო მთავრობის მიერ აღიარებული რელიგია. იმ დროისათვის სატანიზმი, ლუციფერიანელობა და შავი მაგია სასწავლო საგნებად იქცევიან . . . ქორწინება და ოჯახი გამოცხადებული იქნება კანონგარეშედ, ბავშვებს ადრეული ასაკიდან წაართმევენ მშობლებს და მათ აღზრდიან ზედამხედველები, როგორც სახელმწიფო საკუთრებას. თუ ქალი გააჩენს ორ სვილზე მეტს, მოახდენენ მის სტერლიზაციას (გამრავლების უნარის მოსპობა). პორნოგრაფია იქნება დაკანონებული და ყოველმხრივ დაინერგება. ნარკოტიკების გამოყენება სავალდებულო გასდება ცნობიერების შეცვლის მიზნით . . . ადამიანთა მასები დაყვანილები იქნებიან გაწვრთნილი ცხოველების დონემდე, მათ არ ექნებათ საკუთარი ნება და იოლად დასამორჩილებელნი და მართვადნი იქნებიან, მათ შთააგონებენ, რომ ისინი მთლიანად დამოკიდებულნი არიან მსოფლიო მთავრობაზე.

„თავისუფალი სექსი“ საქართველოს ისტორიაში.

   ღმერთმა ყველა ადამიანს და ყველა ერს მისცა თავისუფალი არჩევნის ნება, ამიტომ ადამიანი და ერი პასუხს აგებს მის მიერ ჩადენილ ყველა საქციელზე და ცოდვაზე.

   როგორც უკვე აღინიშნა, ძველი აღთქმის პერიოდში ერთადერთი ღვთივრჩეულ ერს ებრაელები წარმოადგენდნენ, რომლებიც ღვთის მცნებების აღსრულების შემთხვევაში ბედნიერად და მატერიალურ კეთილდღეობაში  ცხოვრობდნენ, ხოლო  ღვთისაგან განდგომის და კერპმსახურებისას ისინი მტრების თავდასხმებით და მათი მონობის უღლით ისჯებოდნენ. ასე გრძელდებოდა უფალ იესო ქრისტეს მოსვლამდე (აღსანიშნავია, რომ იმ დროს ებრაელები რომაელების ძალაუფლების ქვეშ იყვნენ და ცოდვების გამო ისჯებოდნენ). უფლის მიერ კაცობრიობის მისივე ცოდვებისაგან გამოხსნის შემდეგ ღვთის ერად ყოფნის პატივი ჩამოერთვათ ღმერთისაგან განდგომილ, უფლის ხორციელად მკვლელ და საკუთარი თავის და მთელი მათი შთამომავლობის დამაწყევარ ებრაელებს (მათე 27: 25) და გადაეცა ახალ ისრაელს, ანუ ქრისტეს მიმდევართა ახალ ეკლესიას, რომლის შემადგენლობაში რჩეული – უფლის მოძღვრების მიმღები ებრაელები და წარმართობიდან მოქცეული რჩეული ადამიანები შევიდნენ, რომლებიც ქრისტეს ეკლესიაში გაერთიანდნენ (ეფეს. 2; 11–18). მათ რიცხვში ვართ ქართველები, რომლებმაც უკვე ახალი წელთაღრიცხვის პირველ საუკუნეში მივიღეთ ქრისტეს ჭეშმარიტი მოძღვრება. ხოლო საქართველო თავად ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელმა აირჩია თავის თავის წილხვედრ ქვეყნად.

   ისტორიულად ცნობილი ფაქტია, რომ წმ. მეფე დავით აღმაშენებლის და წმ. მეფე თამარის მეფობისას, როდესაც საქართველოს მაღალზნეობრივი ცხოვრების სტილი ჰქონდა, მთლიანი საქართველო ძლიერი და აყვავებული იყო და ქართველთა მცირე ჯარი უმრავლეს შემთხვევაში ამარცხებდა რიცხვმრავალ მტერს, ხოლო როდესაც ლაშა–გიორგის და რუსუდანის ზეობისას ქართველი ხალხის ზნეობა დაეცა, საქართველოს იმ დროისათვის ძლიერი ლაშქარი მონგოლებისაგან დევნილმა ხვარაზმელებმა დაამარცხეს, შემდეგ კი გამარჯვებულებმა თბილისი სასაკლაოდ აქციეს.

   სახარებაში უფალი ბრძანებს: „ვისაც მეტი მიეცა, მეტი მოეთხოვება“ ( ). შუა საუკუნეებში მრუშობა და ყველანაირი სახის გარყვნილება მრავალ ქვეყანაში იყო გავრცელებული, მაგრამ უფალმა მათგან მხოლოდ მართლმადიდებლური ქვეყნის – ბიზანტიის განადგურება დაუშვა, რომლის ადგილზე დღეს თურქეთი მდებარეობს. ღმერთმა ქართველებს ყველაფერი გვიბოძა, რისი მოცემაც შეიძლებოდა (ქართველებს სადღეისოდ მხოლოდ ცხებული მეფის ინსტიტუტი გვაკლია), უპირველეს ყოვლისა, ჩვენ ვართ ჭეშმარიტი ღმერთის მიმდევრები – მართლმადიდებლები, გვაქვს წმიდა წერილი, წმიდა ტაძრები, გვყავს ღვთისმსახურნი, რომლებთანაც, სანამ ცოცხლები ვართ, შეგვიძლია მივიდეთ, ჩავაბაროთ აღსარება, სული ცოდვებისაგან განვიწმიდოთ, ვეზიაროთ უფლის წმ. საიდუმლოებებს და ვიცხოვროთ ღვთის მცნებების დაცვით. ქართულმა მიწამ თავის წიაღში მიიბარა უფლის უფლის კვართ, მისი ორი მოწაფის წმიდა სხეული და სხვა უამრავი სიწმინდე. დედამიწზე არსებობენ ერები, რომლებსაც არა აქვთ მიცემული ყოველივე ეს და რა თქმა უნდა, მათ ბევრი არ მოეთხოვებათ.

   ჩვენი მომავალი თავად ჩვენს ხელთ არის, ღმერთმა ქართველებს ყველაფერი მოგვცა, მაგრამ თუკი ჩვენი თავისუფალი ნებიდან გამომდინარე, ძველი ისრაელივით უარვყოფთ მას და მის მცნებებს არ დავიცავთ, ეს ღვთისადმი უმადურობა იქნება და მის რისხვას გამოიწვევს. წმ. წერილში წერია: „შვილო, უფლისაგან წვრთნას ნუ უგულებელყოფ და მის მხილებებს ნუ წაუყრუებ, რადგან ვინც უყვარს, იმას წვრთნის უფალი. სცემს ყველა შვილს, ვისაც ღებულობს. თუ თქვენ ითმენთ წვრთნას, ღმერთი გექცევათ, როგორც შვილებს . . . ხოლო თუ დარჩებით წვრთნის გარეშე, . . . მაშინ თქვენ ბუშები ყოფილხართ და არა შვილები. და კიდევ: თუკი თქვენი ხორციელი მამები გვწვრთნიდნენ და გვეშინოდა მათი, განა უფრო მეტად არ უნდა დავემორჩილოთ სულთა მამას, რათა ვიცოცხლოთ?“ (ებრ. 12: 5–9). თუკი ქართველი ერი ღვთის მცნებების დაცვით მაღალ მორალურ სიწმინდეს დაიცავს, მას ღვთისა და ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის შემწეობის იმედი შეიძლება ჰქონდეს, ხოლო თუკი პირიქით, „თავისუფალი სექსით“ და ყველანაირი უკუღმართი სექსუალური გარყვნილებით შეიბილწება, მაშინ კარგს არაფერს არ უნდა ველოდეთ.

ვინ არის ადამიანებისათვის ჭეშმარიტი თავისუფლების მიმნიჭებელი და ვინ – ტირანი.

   სატანისტები და „თავისუფალი სექსის“ მომხრეები ცდილობენ, ჭეშმარიტი ღმერთი ადამიანის თავისუფლების შემზღუდველ ტირანად წარმოაჩინონ, მაგრამ ეს პირიქით არის – სწორედ ღმერთმა მისცა ადამიანებს სიცოცხლე და ჭეშმარიტად თავისუფალი ნება, ღმერთი არავის არ ზღუდავს, არამედ უჩვენებს გადარჩენის გზას, სატანა კი, თავისი აშკარა თუ ფარული მიმდევრების მეშვეობით ცდილობს ადამიანის სულის დატყვევებას ყველანაირი გარყვნილების ცოდვით. როგორც ნარკომანს არ შეუძლია ცხოვრება ნარკოტიკის გარეშე, ასევე მეძავს ან მრუშს არ შეუძლია გაძლოს „თავისუფალი სექსის“ გარეშე. იგი, ამ ცოდვის მორევში დანთქმული, საკუთარ თავს იტყუებს და ინუგეშებს, რომ ის არის „თავისუფალი ადამიანი“, რომელიც აკეთებს იმას, რაც მას სურს, მაგრამ იგი თავად არის ტყვე და მონა ამ ცოდვისა, რადგან მას არ ძალუძს წინააღდეგობა გაუწიოს მის სულში (ეშმაკის მიერ და მისი ნებით) ჩაჭედილ ამ ბოროტ მოთხოვნილებას. ამიტომ თავის ამ სისუსტეს და უძლურებას „თავისუფლების“ ნიღაბში მალავს და ამით სხვებსაც და საკუთარ თავსაც დიდი მონდომებით ატყუებს.

   ამ ცოდვასთან ბრძოლა ძნელია, მაგრამ არა შეუძლებელი. წმ. ეკლესიისათვის ცნობილია ფაქტები, როდესაც ღვთის შეწევნით მრუშობის უმძიმესი ცოდვით დაავადებული ადამიანები (მაგ. მარიამ მეგვიპტელი) არა თუ განთავისუფლდნენ ამ სულიერი სენისაგან, არამედ თავიანთი მოღვაწეობით ისე განიწმინდეს თავიანთი სულები, რომ სიცოცხლეში სასწაულებს ახდენდნენ, ხოლო მათი სიკვდილის შემდეგ ეკლესიამ ისინი წმინდანებად შერაცხა და დღეს ისინი თავად არიან ღვთის წინაშე მეოხნი ამ ცოდვით დაცემულებისათვის.

   აღსანიშნავია, რომ სადღეისოდ სტრიპტიზ–ბარებში ყოფნა პირაპირ არის დაკავშირებული ზემოთმოხსენიებული აშორეთის, იშთარის თუ ასტარტის კერპების (ანუ დემონების) „მსახურებასთან“. ამის მოქმედი გოგონები გაუცნობიერებელი კერპმსახურები, ანუ დემონთა ქურუმები არიან, ხოლო მათი შემყურე მამაკაცები – სატანური რიტუალის შეუგნებელი თანამონაწილეები (მკითხავების და მათთან სამკითხაოდ მისული ადამიანების მსაგავსად).

    ღმერთმა ადამიანს მცნებად დაუდო სიწმინდე, სიყვარული და ყველა კეთილი საქმე, ჯილდოდ კი მასთან ერთად მარადიული ნეტარება აღუთქვა. იგი დღემდე თითქოს ეუბნება ადამიანებს: მოდი, შვილო, ჩემთან, დაიცავი ემი მცნებები და იყვი ჩემს სიყვარულში. ჩემთან ყოფნით და ჩემი მცნებების დაცვით შენ დაიმკვიდრებ ჩემს მარადიულ სასუფეველს. მაგრამ თუკი ადამიანი ღმერთს 30 ვერცხლზე ნაკლებად ყიდის ცოდვაზე, ღვთიურ მორჩილებას სატანური ურჩობა ურჩევნია, ღვთის მცნებების დაცვას კი სატანისმიერი უკუმცნებების დაცვა, ღვთაებრივ ჭეშმარიტ თავისუფლებას (ანუ ცოდვებისაგან განთავისუფლება) კი სატანისმიერი „ფსევდოთავისუფლება“ (ანუ აბსოლუტური აღვირახსნილობა) ურჩევნია, თუკი ადამიანი უარყოფს ღმერთს, როგორც მამას და ეშმაკის შვილობას ესწრაფვის, ყველა ამ მოქმედებით მას თავად გამოაქვს განაჩენი საკუთარი უკვდავი სულისათვის – თავის ჭეშმარიტ მამასთან, სატანასთან ერთად მარადიული ტანჯვა ჯოჯოხეთში სადაც დრო აღარ არსებობს და ის ადამიანები, რომლებიც ადამის და ევას შემდეგ მონანიების გარეშე, მომაკვდინებელ ცოდვებში გარდაიცვალნენ, დღემდე იტანჯებიან.

    ღმერთს არ სურს არც ერთი ადამიანის დაღუპვა – იგი მისთვის ურჩი, მაგრამ მაინც შვილია, ამიტომ მისი გამოსწორებისათვის ღმერთი მის პირად ნებაში ჩაურევნელად, ცოდვილზე სხვადასხვა განსაცდელს, მაგალითად ისეთ მტანჯველ ავადმყოფობას მოაწევს, რომლის დროსაც ადამიანი ძალაუნებურად წყვეტს მომაკვდინებელი ცოდვების ჩადენას, მაგრამ თუკი ადამიანი (დემონებივით ან პირველი ნოეს დროინდელი ცივილიზაციის ცოდვილი ადამიანებივით) არ წყვეტს ცოდვების ჩადენას და რაც მეტს ცოცხლობს, მით უფრო მეტს სცოდავს, მაშინ ღმერთი მას უსპობს სიცოცხლეს, რათა მისი სული ჯოჯოხეთში უფრო მეტად არ დაიტანჯოს.

   გამოყენებული ლიტერატურა:

ინტერნების მასალები

იაკობ ალგეთელი „ეკლიანი გვირგვინი მსოფლიოზე“ ქ. თბილისი 2006 წ.

ბერი პაისი „ღვთიური სიბრძნის მართლმადიდებლური ენციკლოპედია“ თბილისი 2007 წ.

ღირსი ლავრენტი ჩერნიგოველი. ჟურნალი „ქვაკუთხედი“  7 2008 წ.  

ნ. ყუბანეიშვილი „ძველი აღთქმის საღვთო ისტორია“ 1990 წ.

პროპოპრესვიტერი მიქაელ პომაზანსკი „დოგმატური ღვთისმეტყველება“ თბილისი 2004.წ.

ს. ნილუსი „ახლოა, კარებთან“ მოსკოვი. სანკტ–პეტერბურგი 1999 წ.

თეოლოგიური ბიულეტენი „ლაზარეს აღდგინება“ ნაწილი 6, 8. 13-14

ნიკოლოზ დობროლუბოვი „მეოცე საუკუნის ფარული ორგანიზაციები“ თბილისი 2001 წ.

მ. ს. ბელენკი „იუდაიზმი“ მოსკოვი 1966 წ.

ციტირებულია ბიულეტენში „ლაზარეს აღდგინება“ ნაწილი 13–14

ციტირებულია ბიულეტენში „ლაზარეს აღდგინება“ ნაწილი 9

ი. მედვედევა. ტ. შიშოვა „კუპრის სიმყრალე“ ზუგდიდი 2002 წ.

 იაკობ ალგეთელი „შავი ძალები და საქართველო“ წიგნი პირველი. 2005 წ. .

ბერდიაკონი აბელი „გლობალიზაციის ანტი

ქრისტიანული არსი“ თბილისი 2008 წ.

                                                                                             ზ. გოგოლაძე.

                                                                                                      2011. წ.