თავისუფალი კალატოზები ამერიკაში.(7)

მას შემდეგ, რაც როზენკრეიცერებმა 1694 წელს თავიანთი კოლონია (დღევანდელი პენსილვანია) დაარსეს, თავისუფალმა კალატოზებმა, თავის მხრივ, 1730 წელს ინგლისის დედა ლოჟის თანხმობით პირველი ლოჟები გახსნეს.

ამერიკის შტატების შექმნა, - ეს იყო თავისუფალ კალატოზთა მრავალსაუკუნოვანი ფარული მოღვაწეობის შედეგი. ამერიკელების ომი დამოუკიდებლობისთვის ორგანიზებული იყო მასონების მიერ და ისინი მართავდნენ მის მსვლელობას. აშშ-ს კონსტიტუციაც მათ მიერ იწერებოდა. ამერიკელი პრეზიდენტების დაახლოებით მესამედი მასონთა წარმომადგენლები იყვნენ. ასევე ფართოდ იყვნენ ისინი წარმოდგენილნი კონგრესსა და სენატში. ამერიკული ბეჭედი, ყოვლისმხედველი თვალი - პირამიდა, სახელმწიფო გერბი ბეჭდის მეორე მხარეს, ფენიქსი და ასევე თავდაპირველი დროშა 13 ვარსკვლავითა და 13 ზოლით - თავისუფალი კალატოზების ძველ და მნიშვნელოვან სიმბოლიკას წარმოადგენდა; ეს ყოველივე როტშილდების დავალებით იყო დამუშავებული, მონახაზი კი გააკეთა ვაისჰაუპტმა, ხოლო თვით სიმბოლიკა უძველესი ეგვიპტის ხანიდან არის აღებული. ილუმინატორულ-დოლარული პირამიდის სქემას საფუძველი დაუდო ფილიპ როტშილდმა, როგორც ამას წერს თავის შეყვარებულზე ენნი რიდი მისსავე წიგნში - "დაგლეჯილი ატლასი".

დამოუკიდებლობისათვის ბრძოლის დასრულების შემდეგ თავისუფალ კალატოზთა ამერიკული ლოჟები გამოეყო ინგლისურ დედალოჟას და წარმოქმნა თავისი საკუთარი "დიდი ამერიკული ლოჟა". ის შედგებოდა "იორკის წრისგან" (რომელიც 10 ხარისხს შეიცავდა, მეათე ტამპლიერის ხარისხია) და "შოტლანდიური წრისაგან" რომელიც 33 ხარისხად იყო დაყოფილი.

თავისუფალ კალატოზთა უმრავლესობას სწამს, რომ 33-ე ხარისხის ზევით არავითარი ლოჟა არ არსებობს, სინამდვილეში კი 33-ე ხარისხის წევრები შემდგომ ილუმინატების ხარისხში იკურთხებიან.

"დიდი აღმოსავლეთის" ყველა ევროპულ ლოჟას მთლიანად აკონტროლებდნენ ბავარიელი ილუმინატები. თუმცა ამერიკელი თავისუფალი კალატოზები ამ დროისთვის ჯერ კიდევ არ იყვნენ ვაისჰაუპტის "ილუმინიზმის" სულით გაჟღენთილები. ეს მოხდა საკმაოდ მოგვიანებით.

შესაბამისი შენიშვნა დღევანდელ სიტუაციასთან დაკავშირებით: საჭიროა ვიცოდეთ, რომ დღეს თავისუფალ კალატოზთა 90%-ს ორგანიზებულებს ლოჟებში არავითარი წარმოდგენა არა აქვს თუ რას განიზრახავენ მათი უზენაესი ბელადები, რომლებიც ილუმინატებთან არიან შეერთებულნი. თავისუფალი კალატოზები, ისევე როგორც სხვა ორგანიზაციები, გამოიყენებიან როგორც საფარი, რომლებსაც ილუმინატები თავიანთი გავლენის განუწყვეტელი გაფართოებისათვის იყენებენ.

ლინდონ ლარუში ამას შემდეგნაირად აღწერს: "თავისუფალ კალატოზთა ადგილობრივი ლოჟები გვიჩვენებენ მხოლოდ იმას, თუ რას აკეთებენ ისინი დროის დიდი მონაკვეთის განმავლობაში. ესენი ძირითადად არიან ხელმძღვანელები, რომლებიც მისდევენ გარკვეულ, მათვის საერთო მიზანს, იყენებენ რა ამისათვის საიდუმლო ზეწოლას და სხვა ფარულ ილეთებს მეფოკუსეების არსენალიდან. იმის მიხედვით, თუ როგორ გრძელდება მათი ერთობლივი თანამშრომლობა, ისინი არც თუ ისე იშვიათად მიიჩნევენ, რომ შეუძლიათ შეასრულონ ადგილობრივი ხელმძღვანელის როლი მოცემულ ტერიტორიაზე. საქმისა და კარიერისთვის ეს კარგია. ასევე მათი ცოლებიც აღმოჩნდებიან ხოლმე შესაფერის საზოგადოებრივ გარემოცვაში და შესაძლებელია იღებდნენ კიდეც არანაკლებ გამოჩენას. მაგრამ მწვერვალზე ყოველივე ეს სრულიად სხვაგვარად გამოიყურება. ლოჟების უბრალო ძმებს არავითარი წარმოდგენა არ გააჩნიათ იმაზე, თუ რა ხდება მაღლა.

საინტერესოა კიდევ იმის აღნიშვნა, რომ იმ დროს, როდესაც გერმანელი მასონების ერთი ჯგუფი პრუსიიდან სამუშაოდ ამერიკელებთან გადავიდა, სხვა თავისუფალი კალატოზები გერმანიიდან მხარს უჭერდნენ ინგლისს, საიდანაც ისინი საკმაო შემოსავალს ღებულობდნენ. ექვსი გერმანული სახელმწიფოდან ინგლისის მთავრობას მიაწოდეს დაახლოებით 30.000 ჯარისკაცი, რომლის თითქმის ნახევარი ჰესენ-ხანაუდან იყო. ამერიკის წინააღმდეგ წარმოებულ მრავალ ბრძოლაში ბრიტანეთის არმიის რიგებში უფრო მეტი გერმანელი იბრძოდა, ვიდრე ინგლისელი. ხოლო ტრენტინთან მხოლოდ გერმანელები იბრძოდნენ.

მაგრამ როგორი ფინანსური მდგომარეობა იყო ამერიკაში?

ამერიკის პრეზიდენტებს ბენჯამენ ფრანკლინსა და ტომ ჯეფერსონს მიუღებლად მიაჩნდათ იდეა შეექმნათ ისეთი კერძო ცენტრალური ბანკი, რომელიც გააკონტროლებდა აშშ-ს ფინანსებს. ბ. ფრანკლინის სიკვდილის შემდეგ, 1790 წელს, როტშილდის აგენტებმა მოახერხეს ფინანსთა მინისტრის პოსტზე დაესვათ ალექსანდრე ჰამლიტონი. სწორედ მან ჩამოაყალიბა "შეერთებული შტატების პირველი ნაციონალური ბანკი", ამერიკაში პირველი ცენტრალური ბანკი, რომელიც სტრუქტურულად იმეორებდა "ინგლისურ ბანკს" და მას როტშილდი აკონტროლებდა.

1811 წელს, როდესაც ამ ბანკისა და აშშ ხელშეკრულების ვადა ამოიწურა, ამერიკული ეკონომიკა იმდენად იყო დესტაბილიზირებული, რომ ხელმძღვანელობა იძულებული გახდა ხელშეკრულება კიდევ 5 წლით გაეგრძელებინა. ამ დროისათვის როტშილდმა მთელი თავისი ზეგავლენა ინგლისის პარლამენტზე გამოიყენა იმისათვის რათა ინგლისს კვლავ წამოეყენებინა უფლება თავის კოლონიებზე ამერიკაში, რამაც 1812-14 წლების ომი გამოიწვია. ომის მსვლელობისას ამერიკა ვალის გამო იმდენად დამოკიდებული გახდა, რომ მხოლოდ ისღა დარჩენოდა კვლავ სესხი ეთხოვა ბანკირებისთვის.

1836 წელს, პრეზიდენტ ენდრიუ ჯეკსონის დროს, ისინი კვლავ განარიდეს საქმისგან, მაგრამ 1863 წელს მათ ისევ მიიღეს კონცესია და 1913 წელს "ფედერალურ სარეზერვო ბანკად" იქცნენ, ეს არის ამერიკის დღევანდელი ცენტრალური ბანკი.

მაიერ ამშელის სიკვდილის შემდეგ ნათან როტშილდი გახდა გადამწყვეტი ხმის უფლების მფლობელი ოჯახის საკუთრების მართვისას. ამ დგომარეობით ლონდონში მან გახსნა ბანკი "ნათან მაიერ როტშილდი და ბანკის ვაჟები", რომელსაც განყოფილებები ჰქონდა ვენაში, პარიზსა და ბერლინში. ეს საბანკო განყოფილებები აწარმოებდნენ ოპერაციებს ფასიანი ქაღალდების ბაზარზე, მართავდნენ სესხებისა და სადაზღვევო ვალდებულებების საქმეებს, აფუძნებდნენ სხვა ბანკებს, აშენებდნენ სარკინიგზო გზებს, ლითონჩამომსხმელ ქარხნებს, აწარმოებდნენ იარაღს და ა.შ. ამერიკაში "ნ.მ. როტშილდსა და ვაჟებს" წარადგენდნენ ფირმები: "კრუნ ლოევ და ჯ.პ.მ. მორგანი და კომპანია" და "აუგუსტ ბელმონტი და კომპანია".

ნათანი ამ პოსტს 1836 წლამდე ინარჩუნებდა, ვიდრე ის არ მოწამლეს ერთ-ერთი საოჯახო შეხვედრის დროს. შეხვედრის მიზეზი იყო მისი ვაჟის, ლიონელ როტშილდის, საქორწინო ზეიმი. ბევრი ამტკიცებდა, რომ ნათანს სიკვდილი იმისათვის მიუსაჯეს, რომ ოჯახის მთელი ქონება მას ხელში მტკიცედ ჰქონდა ჩაბღუჯული.

მისი ვაჟი, ლიონელი, არანაკლები წარმატებით მართავდა "ნ.მ. როტშილდსა და ვაჟებს". ბოლოს და ბოლოს ის არჩეულ იქნა ბრიტანეთის პარლამენტში.

იაკობ (ჯეიმს) როტშილდი პარიზის განყოფილებიდან საოჯახო ქონების მმართველი გახდა 1836-68 წლებში. მემკვიდრეებიდან, ნათანის შემდეგ, ის იყო პირველი.

"ბავარიის ილუმინატებთან" კავშირით როტშილდები წარმოადგენდნენ ფინანსურ ძლიერებას, ეყრდნობოდნენ რა სიონიზმსა და შემდგომში კომუნიზმს, ისინი აფინანსებდნენ და ორგანიზაციას უწევდნენ მრავალ რევოლუციასა და ომს.

მაგალითად, 1861-1865 წლებში, ამერიკის სამოქალაქო ომის დროს, როტშილდები ორივე მხარეს აფინანსებდნენ. 1860 წლის დეკემბრიდან 1861 წლის მაისამდე თერთმეტმა შტატმა (სამხრეთის შტატები), რომელთა ეკონომიკური სისტემა დაფუძნებული იყო მონური შრომის გამოყენებაზე, კავშირიდან გასვლაზე განაცხადა და "კონფედერაციული შტატებად" გაერთიანდა. სწორედ ეს იყო სამოქალაქო ომის მიზეზი აშშ-ს ჩრდილოეთის შტატების კავშირთან. ომი 1861 წელს დაიწყო. სამოქალაქო ომის დაწყების მიზეზი თითქმის მთლიანად მომზადებული და პროვოცირებული იყო როტშილდების აგენტების მიერ. ერთ-ერთი პროვოკატორი ჯორჯ ბიკლი, "ოქროს წრის რაინდების" დამაარსებელი გახლდათ.

ამრიგად, როტშილდების ოჯახი ბიკლისა და მისი რაინდების საშუალებით ეწეოდა პროპაგანდას იმ შტატების სასარგებლოდ, რომლებმაც დატოვეს შტატ-კონფედერანტების კავშირი. "ჯ.პ. მორგანისა" და აუგუსტ ბელმონტის მეშვეობით, სხვა დანარჩენ მოკავშირე შტატებში, როტშილდები პირიქით, კავშირის შენარჩუნების უპირატესობაზე საუბრობდნენ.

როტშილდის ლონდონის ბანკი აფინანსებდა ჩრდილოელებს, პარიზის ბანკი კი - სამხრეთელებს. როტშილდებისთვის ეს იყო ძალიან სარფიანი საქმე. თუ დააფინანსებ ორივე მხარეს და მოამარაგებ იარაღით, შეუძლებელია არ მოიგო! წაგებული მხოლოდ ამერიკელები იყვნენ, - როგორც ჩრდილოელები, ისე სამხრეთელები.

როდესაც პრეზიდენტი ლინკოლნი მიხვდა როგორი თამაში მიდიოდა, 1862-1863 წლებში უარი განაცხადა როტშილდებისათვის უზარმაზარი პროცენტების გადახდაზე. დამატებით მან დაავალა კონგრესს დაეწყოთ "მწვანე" დოლარების ბეჭდვის, რითაც საშუალება ექნებოდა საფასური გადაეხადა ჩრდილოეთის არმიისათვის.

რასაკვირველია, ეს არ შედიოდა როტშილდის გეგმაში, რასაც შედეგად მოჰყვა ის, რომ 1865 წლის 14 აპრილს როტშილდების აგენტმა ჯონ ბუტმა მოჰკლა პრეზიდენტი ლინკოლნი.

მოგვიანებით ჯონ ბუტი ციხიდან გაათავისუფლეს "ოქროს ჯვრის რაინდებმა" და მან ინგლისში მთელი თავისი ცხოვრების დარჩენილი ნაწილი საკმაოდ კარგად გაატარა იმ გულუხვი ფულადი ჯილდოს წყალობით, რომელიც როტშილდებისაგან მიიღო. ლინკოლნის სიკვდილის შემდეგ "მწვანე დოლარები კვლავ უკან გამოითხოვეს და მორგანის, ბელმონტისა და როტშილდის ბანკებმა ჩალის ფასად შეისყიდეს.