როგორც ჰელზინგი გვამცნობს "1916 წელს, ნიუ-იორკში ბნაი ბრიტის შეხვედრაზე, იაკობ შიფი, "კჰუნ ლოებ და კომპანი" ბანკის პრეზიდენტი, არჩეულ იქნა რევოლუციური ორგანიზაციის - "სიონისტური მოძრაობა რუსეთში" თავმჯდომარედ.
1917 წლის 13 იანვარს, ებრაელი ლეიბა ტროცკი (ადრე ბრონშტეინი) აშშ-ში ჩავიდა და მიიღო ამერიკული პასპორტი. ის შემთხვევით დაინახეს, როდესაც იაკობ შიფის რეზიდენციაში შედიოდა. შიფმა და ტროცკიმ შეხვედრაზე განიხილეს სიონისტური უწესრიგობანი რუსეთში და აგრეთვე ის გაკვეთილები, რომლებიც მეფის უიღბლო ჩამოგდების დროს მიიღეს. ი. შიფი აფინანსებდა ტროცკის "აჯანყებულთა" მომზადებას. ისინი ძირითადად ნიუ-იორკის ოსტენდ-ებრაელები იყვნენ და ნიუ-ჯერსიში, როკფელერის "სტანდარტ ოილ კომპანის" ნაკვეთზე გადიოდნენ მომზადებას. კარგად რომ მოემზადნენ პარტიზანული ომის ტაქტიკაში, ტროცკის აჯანყებულებმა დატოვეს ამერიკა. შიფმა ისინი 20 მლნ. ამერიკული დოლარით (ოქროში) დააფინანსა (10 მლნ. 1905 წელს და 10 მლნ. 1917 წელს). "ტროცკის აჯანყებულები" გემით - "კრისტიანიაფიორდით" გაემგზავრნდნე რუსეთში, სადაც გაშალეს "ბოლშევიკური რევოლუცია".
"კომიტეტ-300"-ს ტროცკი და ლენინი ბრიუს ლოკჰარტის მეშვეობით დაუკავშირდნენ. 1917 წლის თებერვალში მეფე ჩამოაგდეს, მმართველობა კი დროებითი მთავრობის ხელში გადავიდა, რომელსაც თავადი გიორგი ლვოვი მეთაურობდა. მაგრამ ეს ჯერ კიდევ არ იყო ის, რასაც სახელმწიფო ნგრევის მასონური გეგმა ითვალისწინებდა.
აქ დავუბრუნდებით იმ მოვლენებს, რომლებიც აღწერილი იყო თავში "ბოლშევიკური რევოლუციის ნამდვილი მიზეზი". მასში აღწერილია, თუ როგორ დატოვეს ნიუ-იორკი ტროცკიმ და მისმა აჯანყებულებმა, რომელთაც თან წაიღეს 20 მილიონი ამერიკული დოლარი ოქროთი. გემი, რომელიც ი. შიფის მიერ იყო დაზვღეული, 1917 წლის 3 აპრილს დააკავა კანადის სახელმწიფო სამსახურმა ჰალიფაქსში (ახალ შოტლანდია). აღმოჩნდა, რომ ილუმინატების გეგმა იფუშებოდა, მაგრამ აქ იაკობ შიფმა გამოიყენა ყვეალ მეგობარი ამერიკის შეერთებული შტატებიდან და ინგლისიდან იმისთვის, რათა ეს მოგზაურობა გაგრძელებულიყო ყოველგვარი შეფერხების გარეშე. როგორც კი ევროპას მიაღწიეს, ტროცკი პირდაპირ შვეიცარიაში გაემგზავრა, რათა იქ შეხვედროდა ლენინს, სტალინს, კაგანოვიჩსა და ლიტვინოვს, და ამრიგად, აქ გამოყენებული სტრატეგიის ერთიანობა ძირითადად ახსნილი იყო.
აქ ალბათ ინტერესს მოკლებული არ იქნება აღვნიშნოთ, რომ ომში მონაწილე ყველა სახელმწიფოს წარმომადგენლები და აგენტები ხშირად ხვდებოდნენ ერთმანეთს შვეიცარიაში. დღევანდელი სახის შვეიცარია შეიქმნა 1815 წელს. ვენის კონგრესის შედეგად ის იძლეოდა საკუთრი, მუდმივი ნეიტრალიტეტის გარანტიას.
ახლა შეთქმულთა წინაშე წამოიჭრა საკითხი, თუ რა გზით შეიძლებოდა მეამბოხეების გადაყვანა და მათი იარაღის გადატანა შვეიცარიიდან რუსეთში. ამას პასუხი გასცა გერმანული საიდუმლო პოლიციის ხელმძღვანელმა, როტშილდის აგენტმა მაქს ვარბურგმა, რომელმაც შესთავაზა ჩაესვათ ისინი ერთ დაბეჭდილ სარკინიგზო ვაგონში და დაჰპირდა მათ უსაფრთხო მგზავრობას რუსეთის საზღვრამდე. როდესაც მატარებელი პირველად გაჩერდა გერმანიის ტერიტორიაზე, მასზე ორი გერმანელი ოფიცერი ავიდა, ისინი ექსპორტირებას უწევდნენ მას. ეს გენერალ ერიხ ლიდენდორფის ბრძანებით გაკეთდა.
მაქს ვარბურგი იყო "ფედერალური სარეზერვო ბანკის" პირველი პრეზიდენტის, პოლ ვარბურგის ძმა. 1917 წლის ივლისის გადატრიალებამ, რომელსაც მხარს უჭერდნენ საერთაშორისო ბანკირები, თავდაპირველად მარცხი განიცადა და ლენინს, თავის რამდენიმე ამხანაგთან ერთად, ფინეთში გაქცევამ მოუწია. ბოლოს, 1917 წლის ნოემბერში მათი საქმე წარმატებით დასრულდა.
იმ ფინანსურ დახმარებას თუ გადავხედაავთ, რომელიც ნიუ-იორკში სწავლას მოსდევდა, ეს აღარ მოგვეჩვენება იმდენად განსაცვიფრებლად. სისხლისმღვრელი სამოქალაო ომის განმავლობაში, რომელიც ბოლშევიკურ რევოლუციას მოსდევდა, ლენინი უცილობელ ლიდერად რჩებოდა პოლიტიკურ სფეროში, ხოლო ტროცკიმ ორგანიზაციის სამხედრო ტოტი, "წითელი არმია" შექმნა. სახელწოდებაც შემთხვევით როდი შეურჩია. ბოლშევიკების "წითელი არმია" ტროცკის მეთაურობით საერთაშორისო ბანკირების სასიკვდილო იარაღს წარმოადგენდა.
ლენინის თანამებრძოლები, ძირითადად, ებრაელები იყვნენ. 1919 წლის 29 მარტის "ტაიმსი" წერდა: "ბოლშევიკური მმართველობის ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო ნიშანია ხელმძღვანელ ორგანოებში არარუსი ელემენტების პროცენტული უმრავლესობა. ბოლშევიკური მოძრაობის ცენტრალური აპარატის შემადგენლობაში კომისრებსა და ლიდერებს შორის, ებრაელები 75% შეადგენენ.
გენერალ ნესვალოდოვის ჩანაწერებიდან საფრანგეთის საიდუმლო სამსახურმა დაადგინა, რომ იაკობ შიფმა პირადად რუს რევოლუციონერებს კიდევ 12 მილიონი ამერიკული დოლარი გადასცა. ნესვალოდოვმა, გარდა ამისა, დაასახელა ბოლშევიკური რევოლუციის დამატებითი კრედიტორები: ფელიქს ვარბურგი, ოტტო ხანი, მორტიმერ შიფი, ჯერომ გ. ჰანაუერი და ჟიტოვსკი. მილიონობით რუსის განადგურება და დანარჩენის დამონება ნაკლებად აინტერესებდათ საერთაშორისო ბანკირებს, რომლებიც თავიანთი მიზნისკენ, მსოფლიო ბატონობისკენ მიისწრაფვოდნენ.
ამრიგად, თებერვლის რევოლუციას აფინანსებდა ი. შიფი და ინგლისური დიადი ლოჟის დიდი ზედამხედველი, გამოჩენილი პოლიტიკოსი და ბანკირი ლოდრი მილნერი. მილნერის აქტიურობის შესახებ ირლანდიის წარმომადგენელმა ბრიტანეთის პარლამენტში აღნიშნა: "ჩვენმა ლიდერებმა პეტროგრადში გაგზავნეს ლორდი მილნერი იმ რევოლუციის მოსამზადებლად, რომელმაც გაანადგურა თვითმპყრობელობა მოკავშირე ქვეყანაში".
როგორც უკვე აღვნიშნეთ, გერმანიასა და ავსტრია-უნგრეთს რევოლუციონერთა მხარდაჭერის მიზეზი ჰქონდათ - ისინი იმედოვნებდნენ მათ წინააღმდეგ მებრძოლი რუსული არმიის გახრწნა-განადგურებას. აქაც მათ ეხმარებოდნენ ებრაელი ბანკირები, შიფ ვარბურგის ნათესავები და კომპანიები.
1917 წელს, როგორც მ. ნაზაროვი აღნიშნავდა, მასონებისგან შედგებოდნენ:
1. ებრაული პოლიტიკური ორგანიზაციების ბირთვი პეტერბურგში;
2. დროებითი მთავრობა (დროებითი მთავრობის ყველა II მინისტრი მასონი იყო);
3. პეტროგრადის მუშათა და ჯარისკაცთა დეპუტატების საბჭოს პირველი ხელმძღვანელობა (პრეზიდიუმის სამივე წევრი მასონი იყო - ა. ფ. კერენსკი, მ. ი. სკობელევი).
კერენსკის შესახებ ცნობილია, რომ იგი იშვილა ციმბირელმა მასონმა, რომლისგანაც გვარი მიიღო. ემიგრაციაში მას ებრაელი ქალის შვილად, არონ კირბისად თვლიდნენ. მას 32-ე ხარისხში ხელდასხმულ მასონად, მასონურ-ებრაული ტიტულით, "კადოშის რაინდად" მიიჩნევდნენ (შოტლანდიური მასონობა). თვითონ ტროცკი ებრაული მასონობის, "მირაიზმის" 97-ე ხარისხს მიეკუთვნებოდა.
1917 წელს კერენსკი ჯერ მეორეხარისხოვანი როლის (იუსტიციის მინისტრი) შემსრულებელი იყო. როგორც პ. ლანინი აღნიშნავს: "მომავალმა მთავარ-რწმუნებულმა", რომელმაც დარჩდილა გაკვირვებული, მაგრამ უპროტესტო მილუკოვი, შესძლო დაერწმუნებინა დიდი თავადი მიქაელ ალექსანდრეს ძე, რომ მან უარი უნდა თქვას მეფისგან გადმოცემულ ტახტზე - რასაკვირველია, რუსეთის სახელმწიფოს საკეთილდღეოდ.
შემდგომ ცნობილია, რომ ამ ისტერიულმა ყბედმა, დემაგოგმა და ნევრასტენიკმა, რომელიც სწრაფად გაძვრა პრემიერად და მთავარ უმაღლეს ხელმძღვანელად, ნახევარ წელიწადში გაანადგურა არმია, სახელმწიფო ხელისუფლება, სასამართლო, პოლიცია, გააუფასურა რუსული ფული, დაანგრია ეკონომიკა და გზა გაუხსნა მსოფლიო მაფიის საბოლოო მიზანს - რუსული სახელმწიფოებრიობის, განათლებული კლასისა, რუსული ეკლესიისა და კულტურის მოსპობის აღსრულებას.
ბოლშევიკების მასონებთან კავშირის შესახებ ჩენ ბევრი ისტორიული მასალა მოგვეპოვება. კერძოდ, მენშევიკი ნიკოლაევი წერდა, რომ მასონურ ორგანიზაციაში შედიოდნენ ბოლშევიკებიც. სწორედ მათი საშუალებით აწვდიდნენ მასონები ლენინს ფულად დახმარებას (1914 წ.). ამ ფინანსური აქციის შესახებ, რომელსაც ლენინი დადებითად შეხვდა, წერდა აგრეთვე გ. ი. არონსონი (მასონი 1941 წლამდე).
ბერბეროვას წიგნიდან ვგებულობთ, რომ მ. გორკი მასონებთან დაახლოვებული იყო თავისი მეუღლის, ე. პ. პეშკოვასა და აყვანილი შვილის, გამოჩენილი ფრანგი მასონის ზ. ა. პეშკოვის (ი. სვერდლოვის ძმის) მეშეობით. ლ. დ. ტროცკი ბოლშევიზმს მასონობიდან დაუკავშირდა და წითელი არმიის მომავალმა ორგანიზატორმა მასში მასონური სიმბოლიკის ნაწილი დაამკვიდრა. აარონ სიმონოვიჩის (გ. რასპუტინის პირადი მდივანი) წიგნში "მოგონებები" მოიპოვება ასეთი აღიარება: "ლეიბა დავითის ძე ტროცკი ილტვოდა მსოფლიოში უდიდესი სახელმწიფოს - რუსეთის დასანგრევად. ამ მიმართებით ის ამბობდა: "ჩვენ რუსეთი უნდა გადავაქციოთ უდაბნოდ, რომელიც დასახლებული იქნება თეთრი ზანგებით და, რომელთაც ისეთ ტირანიას დავუმკვიდრებთ, აღმოსავლეთის დესპოტებსაც რომ არ დასიზმრებიათ. განსხვავება მხოლოდ იმაშია, რომ ტირანია იქნება არა მარჯვნიდან, არამედ მარცხნიდან და არა თეთრი, არამედ წითელი, რამეთუ მოვაწყობთ ისეთ სისხლისღვრას, რომლის წინაშე კაპიტალისტური ომების ყველა ზოგადსაკაცობრიო დანაკარგი გაუფერულდება.
რევოლუციაში თუ გავიმარჯვებთ, რუსეთს გავჭყლეტთ და მის ნანგრევებზე სიონიზმის ძალაუფლებას გავამყარებთ. ჩვენ ვიქცევით იმ ძალად, რომლის წინაშე მთელი მსოფლიო დაიჩოქებს. ჩვენ გიჩვენებთ რა არის ნამდვილი ძალაუფლება. ტერორითა და სისხლისღვრით ჩვენ რუს ინტელიგენციას მივიყვანთ სრულ გამოთაყვანებამდე, იდიოტიზმამდე, პირუტყვულ მდგომარეობამდე...".
ზემოთ უკვე ვილაპარაკეთ ლენინის კავშირზე მასონებთან. ამჯერად საჭირო აღვნიშნოთ ლენინის პოლიტიკისა და დიადი აღმოსავლეთის ფრანგული ლოჟის გროსმაისტერის, ლაფერის პროგრამის თანხვედრა ეკლესიის განადგურების საკითხებთან დაკავშირებიტ. 1904 წელს ლაფერმა მასონობის მიზნად "ყველა ეკლესიისა და დოგმის დამარცხება" გამოაცხადა.
როგორც მღვდელი როდიონი მიგვითითებს: "ლენინი და მისი თანამოაზრეები აშკარად ვერ იტანდნენ ქრისტეანეობას. ეპისკოპოსებსა და სხვა მსახურებს ხვრეტდნენ, ასახლებდნენ საკონცენტრაციო ბანაკებში, ანადგურებდნენ მონასტრებს, ტაძრებს, ეკლესიებს, განსაკუთრებით სდევნიდნენ მართლმადიდებლურ საზოგადოებას, სადაც სუფევდა ქრისტეანული სიყვარული და ურთიერთდახმარება. პრაქტიკულად განადგურდა გლეხობა როგორც კლასი, რომელსაც მართლმადიდებლური მსოფლმხედველობა გააჩნდა და რომელიც განსაკუთრებულად სძულდა მასონურ იდეოლოგიას".
აი, პოლიტბიუროსადმი ლენინის საიდუმლო წერილიდან ამონაწერი, რომელიც ნათლად გვიჩვენებს საბჭოთა ხელისუფლების დამოკიდებულებას ეკლესიისადმი: "სწორედ ახლა და მხოლოდ ახლა, როდესაც შიმშილობის ადგილებში ადამიანებსაც კი ჭამენ და გზები ასობით და ათასობით გვამით მოფენილა, ჩვენ შეგვიძლია ყველაზე გააფთრებული და ულმობელი ენერგიით განვდევნოთ საეკლესიო ფასეულობა. არ შევუდრკებით არანაირ წინააღმდეგობას... ახლა ჩვენ უნდა გამოვუცხადოთ გადამწყვეტი და ულმობელი ბრძოლა შავრაზმელ სამღვდელოებას და მისი წინააღმდეგობა ჩავახშოთ ისეთი სიმკაცრით, რომ მათ ეს რამდენიმე ათწლეულის შემდეგაც ვერ დაივიწყონ".
ამრიგად, სახსრები, როგორც ამ წერილიდანვე ჩანს, განკუთვნილი იყო არა მშიერი ხალხისთვის, რომელთნაც ხელისუფლებას არაფერი ესაქმებოდა, არამედ "გენუაში საკუთარი პოზიციის შესანარჩუნებლად", ანუ პარტიის საიდუმლო პოლიტიკის განსახორციელებლად.
1917 წლის 13 იანვარს, ებრაელი ლეიბა ტროცკი (ადრე ბრონშტეინი) აშშ-ში ჩავიდა და მიიღო ამერიკული პასპორტი. ის შემთხვევით დაინახეს, როდესაც იაკობ შიფის რეზიდენციაში შედიოდა. შიფმა და ტროცკიმ შეხვედრაზე განიხილეს სიონისტური უწესრიგობანი რუსეთში და აგრეთვე ის გაკვეთილები, რომლებიც მეფის უიღბლო ჩამოგდების დროს მიიღეს. ი. შიფი აფინანსებდა ტროცკის "აჯანყებულთა" მომზადებას. ისინი ძირითადად ნიუ-იორკის ოსტენდ-ებრაელები იყვნენ და ნიუ-ჯერსიში, როკფელერის "სტანდარტ ოილ კომპანის" ნაკვეთზე გადიოდნენ მომზადებას. კარგად რომ მოემზადნენ პარტიზანული ომის ტაქტიკაში, ტროცკის აჯანყებულებმა დატოვეს ამერიკა. შიფმა ისინი 20 მლნ. ამერიკული დოლარით (ოქროში) დააფინანსა (10 მლნ. 1905 წელს და 10 მლნ. 1917 წელს). "ტროცკის აჯანყებულები" გემით - "კრისტიანიაფიორდით" გაემგზავრნდნე რუსეთში, სადაც გაშალეს "ბოლშევიკური რევოლუცია".
"კომიტეტ-300"-ს ტროცკი და ლენინი ბრიუს ლოკჰარტის მეშვეობით დაუკავშირდნენ. 1917 წლის თებერვალში მეფე ჩამოაგდეს, მმართველობა კი დროებითი მთავრობის ხელში გადავიდა, რომელსაც თავადი გიორგი ლვოვი მეთაურობდა. მაგრამ ეს ჯერ კიდევ არ იყო ის, რასაც სახელმწიფო ნგრევის მასონური გეგმა ითვალისწინებდა.
აქ დავუბრუნდებით იმ მოვლენებს, რომლებიც აღწერილი იყო თავში "ბოლშევიკური რევოლუციის ნამდვილი მიზეზი". მასში აღწერილია, თუ როგორ დატოვეს ნიუ-იორკი ტროცკიმ და მისმა აჯანყებულებმა, რომელთაც თან წაიღეს 20 მილიონი ამერიკული დოლარი ოქროთი. გემი, რომელიც ი. შიფის მიერ იყო დაზვღეული, 1917 წლის 3 აპრილს დააკავა კანადის სახელმწიფო სამსახურმა ჰალიფაქსში (ახალ შოტლანდია). აღმოჩნდა, რომ ილუმინატების გეგმა იფუშებოდა, მაგრამ აქ იაკობ შიფმა გამოიყენა ყვეალ მეგობარი ამერიკის შეერთებული შტატებიდან და ინგლისიდან იმისთვის, რათა ეს მოგზაურობა გაგრძელებულიყო ყოველგვარი შეფერხების გარეშე. როგორც კი ევროპას მიაღწიეს, ტროცკი პირდაპირ შვეიცარიაში გაემგზავრა, რათა იქ შეხვედროდა ლენინს, სტალინს, კაგანოვიჩსა და ლიტვინოვს, და ამრიგად, აქ გამოყენებული სტრატეგიის ერთიანობა ძირითადად ახსნილი იყო.
აქ ალბათ ინტერესს მოკლებული არ იქნება აღვნიშნოთ, რომ ომში მონაწილე ყველა სახელმწიფოს წარმომადგენლები და აგენტები ხშირად ხვდებოდნენ ერთმანეთს შვეიცარიაში. დღევანდელი სახის შვეიცარია შეიქმნა 1815 წელს. ვენის კონგრესის შედეგად ის იძლეოდა საკუთრი, მუდმივი ნეიტრალიტეტის გარანტიას.
ახლა შეთქმულთა წინაშე წამოიჭრა საკითხი, თუ რა გზით შეიძლებოდა მეამბოხეების გადაყვანა და მათი იარაღის გადატანა შვეიცარიიდან რუსეთში. ამას პასუხი გასცა გერმანული საიდუმლო პოლიციის ხელმძღვანელმა, როტშილდის აგენტმა მაქს ვარბურგმა, რომელმაც შესთავაზა ჩაესვათ ისინი ერთ დაბეჭდილ სარკინიგზო ვაგონში და დაჰპირდა მათ უსაფრთხო მგზავრობას რუსეთის საზღვრამდე. როდესაც მატარებელი პირველად გაჩერდა გერმანიის ტერიტორიაზე, მასზე ორი გერმანელი ოფიცერი ავიდა, ისინი ექსპორტირებას უწევდნენ მას. ეს გენერალ ერიხ ლიდენდორფის ბრძანებით გაკეთდა.
მაქს ვარბურგი იყო "ფედერალური სარეზერვო ბანკის" პირველი პრეზიდენტის, პოლ ვარბურგის ძმა. 1917 წლის ივლისის გადატრიალებამ, რომელსაც მხარს უჭერდნენ საერთაშორისო ბანკირები, თავდაპირველად მარცხი განიცადა და ლენინს, თავის რამდენიმე ამხანაგთან ერთად, ფინეთში გაქცევამ მოუწია. ბოლოს, 1917 წლის ნოემბერში მათი საქმე წარმატებით დასრულდა.
იმ ფინანსურ დახმარებას თუ გადავხედაავთ, რომელიც ნიუ-იორკში სწავლას მოსდევდა, ეს აღარ მოგვეჩვენება იმდენად განსაცვიფრებლად. სისხლისმღვრელი სამოქალაო ომის განმავლობაში, რომელიც ბოლშევიკურ რევოლუციას მოსდევდა, ლენინი უცილობელ ლიდერად რჩებოდა პოლიტიკურ სფეროში, ხოლო ტროცკიმ ორგანიზაციის სამხედრო ტოტი, "წითელი არმია" შექმნა. სახელწოდებაც შემთხვევით როდი შეურჩია. ბოლშევიკების "წითელი არმია" ტროცკის მეთაურობით საერთაშორისო ბანკირების სასიკვდილო იარაღს წარმოადგენდა.
ლენინის თანამებრძოლები, ძირითადად, ებრაელები იყვნენ. 1919 წლის 29 მარტის "ტაიმსი" წერდა: "ბოლშევიკური მმართველობის ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო ნიშანია ხელმძღვანელ ორგანოებში არარუსი ელემენტების პროცენტული უმრავლესობა. ბოლშევიკური მოძრაობის ცენტრალური აპარატის შემადგენლობაში კომისრებსა და ლიდერებს შორის, ებრაელები 75% შეადგენენ.
გენერალ ნესვალოდოვის ჩანაწერებიდან საფრანგეთის საიდუმლო სამსახურმა დაადგინა, რომ იაკობ შიფმა პირადად რუს რევოლუციონერებს კიდევ 12 მილიონი ამერიკული დოლარი გადასცა. ნესვალოდოვმა, გარდა ამისა, დაასახელა ბოლშევიკური რევოლუციის დამატებითი კრედიტორები: ფელიქს ვარბურგი, ოტტო ხანი, მორტიმერ შიფი, ჯერომ გ. ჰანაუერი და ჟიტოვსკი. მილიონობით რუსის განადგურება და დანარჩენის დამონება ნაკლებად აინტერესებდათ საერთაშორისო ბანკირებს, რომლებიც თავიანთი მიზნისკენ, მსოფლიო ბატონობისკენ მიისწრაფვოდნენ.
ამრიგად, თებერვლის რევოლუციას აფინანსებდა ი. შიფი და ინგლისური დიადი ლოჟის დიდი ზედამხედველი, გამოჩენილი პოლიტიკოსი და ბანკირი ლოდრი მილნერი. მილნერის აქტიურობის შესახებ ირლანდიის წარმომადგენელმა ბრიტანეთის პარლამენტში აღნიშნა: "ჩვენმა ლიდერებმა პეტროგრადში გაგზავნეს ლორდი მილნერი იმ რევოლუციის მოსამზადებლად, რომელმაც გაანადგურა თვითმპყრობელობა მოკავშირე ქვეყანაში".
როგორც უკვე აღვნიშნეთ, გერმანიასა და ავსტრია-უნგრეთს რევოლუციონერთა მხარდაჭერის მიზეზი ჰქონდათ - ისინი იმედოვნებდნენ მათ წინააღმდეგ მებრძოლი რუსული არმიის გახრწნა-განადგურებას. აქაც მათ ეხმარებოდნენ ებრაელი ბანკირები, შიფ ვარბურგის ნათესავები და კომპანიები.
1917 წელს, როგორც მ. ნაზაროვი აღნიშნავდა, მასონებისგან შედგებოდნენ:
1. ებრაული პოლიტიკური ორგანიზაციების ბირთვი პეტერბურგში;
2. დროებითი მთავრობა (დროებითი მთავრობის ყველა II მინისტრი მასონი იყო);
3. პეტროგრადის მუშათა და ჯარისკაცთა დეპუტატების საბჭოს პირველი ხელმძღვანელობა (პრეზიდიუმის სამივე წევრი მასონი იყო - ა. ფ. კერენსკი, მ. ი. სკობელევი).
კერენსკის შესახებ ცნობილია, რომ იგი იშვილა ციმბირელმა მასონმა, რომლისგანაც გვარი მიიღო. ემიგრაციაში მას ებრაელი ქალის შვილად, არონ კირბისად თვლიდნენ. მას 32-ე ხარისხში ხელდასხმულ მასონად, მასონურ-ებრაული ტიტულით, "კადოშის რაინდად" მიიჩნევდნენ (შოტლანდიური მასონობა). თვითონ ტროცკი ებრაული მასონობის, "მირაიზმის" 97-ე ხარისხს მიეკუთვნებოდა.
1917 წელს კერენსკი ჯერ მეორეხარისხოვანი როლის (იუსტიციის მინისტრი) შემსრულებელი იყო. როგორც პ. ლანინი აღნიშნავს: "მომავალმა მთავარ-რწმუნებულმა", რომელმაც დარჩდილა გაკვირვებული, მაგრამ უპროტესტო მილუკოვი, შესძლო დაერწმუნებინა დიდი თავადი მიქაელ ალექსანდრეს ძე, რომ მან უარი უნდა თქვას მეფისგან გადმოცემულ ტახტზე - რასაკვირველია, რუსეთის სახელმწიფოს საკეთილდღეოდ.
შემდგომ ცნობილია, რომ ამ ისტერიულმა ყბედმა, დემაგოგმა და ნევრასტენიკმა, რომელიც სწრაფად გაძვრა პრემიერად და მთავარ უმაღლეს ხელმძღვანელად, ნახევარ წელიწადში გაანადგურა არმია, სახელმწიფო ხელისუფლება, სასამართლო, პოლიცია, გააუფასურა რუსული ფული, დაანგრია ეკონომიკა და გზა გაუხსნა მსოფლიო მაფიის საბოლოო მიზანს - რუსული სახელმწიფოებრიობის, განათლებული კლასისა, რუსული ეკლესიისა და კულტურის მოსპობის აღსრულებას.
ბოლშევიკების მასონებთან კავშირის შესახებ ჩენ ბევრი ისტორიული მასალა მოგვეპოვება. კერძოდ, მენშევიკი ნიკოლაევი წერდა, რომ მასონურ ორგანიზაციაში შედიოდნენ ბოლშევიკებიც. სწორედ მათი საშუალებით აწვდიდნენ მასონები ლენინს ფულად დახმარებას (1914 წ.). ამ ფინანსური აქციის შესახებ, რომელსაც ლენინი დადებითად შეხვდა, წერდა აგრეთვე გ. ი. არონსონი (მასონი 1941 წლამდე).
ბერბეროვას წიგნიდან ვგებულობთ, რომ მ. გორკი მასონებთან დაახლოვებული იყო თავისი მეუღლის, ე. პ. პეშკოვასა და აყვანილი შვილის, გამოჩენილი ფრანგი მასონის ზ. ა. პეშკოვის (ი. სვერდლოვის ძმის) მეშეობით. ლ. დ. ტროცკი ბოლშევიზმს მასონობიდან დაუკავშირდა და წითელი არმიის მომავალმა ორგანიზატორმა მასში მასონური სიმბოლიკის ნაწილი დაამკვიდრა. აარონ სიმონოვიჩის (გ. რასპუტინის პირადი მდივანი) წიგნში "მოგონებები" მოიპოვება ასეთი აღიარება: "ლეიბა დავითის ძე ტროცკი ილტვოდა მსოფლიოში უდიდესი სახელმწიფოს - რუსეთის დასანგრევად. ამ მიმართებით ის ამბობდა: "ჩვენ რუსეთი უნდა გადავაქციოთ უდაბნოდ, რომელიც დასახლებული იქნება თეთრი ზანგებით და, რომელთაც ისეთ ტირანიას დავუმკვიდრებთ, აღმოსავლეთის დესპოტებსაც რომ არ დასიზმრებიათ. განსხვავება მხოლოდ იმაშია, რომ ტირანია იქნება არა მარჯვნიდან, არამედ მარცხნიდან და არა თეთრი, არამედ წითელი, რამეთუ მოვაწყობთ ისეთ სისხლისღვრას, რომლის წინაშე კაპიტალისტური ომების ყველა ზოგადსაკაცობრიო დანაკარგი გაუფერულდება.
რევოლუციაში თუ გავიმარჯვებთ, რუსეთს გავჭყლეტთ და მის ნანგრევებზე სიონიზმის ძალაუფლებას გავამყარებთ. ჩვენ ვიქცევით იმ ძალად, რომლის წინაშე მთელი მსოფლიო დაიჩოქებს. ჩვენ გიჩვენებთ რა არის ნამდვილი ძალაუფლება. ტერორითა და სისხლისღვრით ჩვენ რუს ინტელიგენციას მივიყვანთ სრულ გამოთაყვანებამდე, იდიოტიზმამდე, პირუტყვულ მდგომარეობამდე...".
ზემოთ უკვე ვილაპარაკეთ ლენინის კავშირზე მასონებთან. ამჯერად საჭირო აღვნიშნოთ ლენინის პოლიტიკისა და დიადი აღმოსავლეთის ფრანგული ლოჟის გროსმაისტერის, ლაფერის პროგრამის თანხვედრა ეკლესიის განადგურების საკითხებთან დაკავშირებიტ. 1904 წელს ლაფერმა მასონობის მიზნად "ყველა ეკლესიისა და დოგმის დამარცხება" გამოაცხადა.
როგორც მღვდელი როდიონი მიგვითითებს: "ლენინი და მისი თანამოაზრეები აშკარად ვერ იტანდნენ ქრისტეანეობას. ეპისკოპოსებსა და სხვა მსახურებს ხვრეტდნენ, ასახლებდნენ საკონცენტრაციო ბანაკებში, ანადგურებდნენ მონასტრებს, ტაძრებს, ეკლესიებს, განსაკუთრებით სდევნიდნენ მართლმადიდებლურ საზოგადოებას, სადაც სუფევდა ქრისტეანული სიყვარული და ურთიერთდახმარება. პრაქტიკულად განადგურდა გლეხობა როგორც კლასი, რომელსაც მართლმადიდებლური მსოფლმხედველობა გააჩნდა და რომელიც განსაკუთრებულად სძულდა მასონურ იდეოლოგიას".
აი, პოლიტბიუროსადმი ლენინის საიდუმლო წერილიდან ამონაწერი, რომელიც ნათლად გვიჩვენებს საბჭოთა ხელისუფლების დამოკიდებულებას ეკლესიისადმი: "სწორედ ახლა და მხოლოდ ახლა, როდესაც შიმშილობის ადგილებში ადამიანებსაც კი ჭამენ და გზები ასობით და ათასობით გვამით მოფენილა, ჩვენ შეგვიძლია ყველაზე გააფთრებული და ულმობელი ენერგიით განვდევნოთ საეკლესიო ფასეულობა. არ შევუდრკებით არანაირ წინააღმდეგობას... ახლა ჩვენ უნდა გამოვუცხადოთ გადამწყვეტი და ულმობელი ბრძოლა შავრაზმელ სამღვდელოებას და მისი წინააღმდეგობა ჩავახშოთ ისეთი სიმკაცრით, რომ მათ ეს რამდენიმე ათწლეულის შემდეგაც ვერ დაივიწყონ".
ამრიგად, სახსრები, როგორც ამ წერილიდანვე ჩანს, განკუთვნილი იყო არა მშიერი ხალხისთვის, რომელთნაც ხელისუფლებას არაფერი ესაქმებოდა, არამედ "გენუაში საკუთარი პოზიციის შესანარჩუნებლად", ანუ პარტიის საიდუმლო პოლიტიკის განსახორციელებლად.
Комментариев нет:
Отправить комментарий