განათლება.11

თავი 11

განათლება

უფალმა ბრძანა: "ვინც დღისით დადის, არაფერს წამოჰკრავს ფეხს, ვინაიდან ამ ქვეყნის ნათელსა ხედავს. ღამით მოარული კი წაიბორძიკებს, ვინაიდან ნათელი არ არის მასში" (იოანე 11:9-10). "თქვენა ხართ ნათელი ქვეყნისა", - ეუბნება მაცხოვარი თავის მოწაფეებს (მათე 5:14).

ეკლესიის სწავლებით, ქრისტეანი, რომელიც ეს ესაა მოინათლა, იმწამსვე აღივსება ღვთიური ნათლით, ამიტომაც იწოდება ის "მონათლულად", "განათლებულად". განათლებული დადის ის ნათელში და ხედავს დაბრკოლებებს;პ ხოლო ვინც ვერ ხედავს, მას არ ჰქონია ნათელი საკუთარ თავში და არ განათლებულა; მაშ, როგორ შეიძლება ის ქრისტეანი იყოს? ზოგიერთი იტყვის, რომ ნათელშია და ხედავს დაბრკოლებებს, მაგრამ ასე რომ იყოს, მაშინ სიცრუეს არ შეიწყნარებდა ჭეშმარიტებად და შავს არ უწოდებდა თეთრს. ის ხედავს, მაგრამ როგორც ნათელმიუღებელი, ანუ არამონათლული. რადგან მათაც კი აქვთ კეთილისა და ბოროტის გარჩევის უნარი, მაგრამ ვერ აღწევენ თავს ბოროტებას, რადგან ნათლად ვერ ხედავენ რაშია სიკეთის არსი და რაში ბოროტების. ამგვარად, ვისაც სულიერი ნათელი არა აქვს, ის ჯერ კიდევ ვერ იქნება ქრისტეანი.

მოციქული პავლე ამბობს: "მაშ, გამოსცადეთ თქვენი თავი, მკვიდრობთ თუ არა რწმენაში... ნუთუ არ იცით, რომ თქვენშია იესო ქრისტე? თუ არა და, გამოცდისთვის ვერ გაგიძლიათ" (2 კორ. 13:5).

რაზეა დამოკიდებული ღმრთის ნათლის ზომა ადამიანში? ამ კითხვას მარკოზ დაყუდებული ასე პასუხობს: "ყოველი ჩვენგანი იმ ზომითაა განათლებული, რა ზომით შეიძულა მან ცოდვები და ვნებები, რა ზომით უარჰყო მან ისინი; და რამდენად უყვარს ცოდვა და ვნება, იმდენად ბნელდება მისი გონებაც". წმიდა მამათა სწავლებით უმთავრესი ვნებებია (რომლებიც მოიცავენ სხვა ვნებებს): ვერცხლისმოყვარეობა, ანუ მიდრეკილება სიმდიდრისა და ფუფუნებისკენ, სურვილისკენ ამქვეყნად იცხოვრონ უზრუნველად და კმაყოფაში; დიდებისმოყვარება, ანუ სურვილი იყო დაფასებული და პოპულარული; გემოთმოყვარება, ანუ მისწრაფება სხვადასხვა სახის ტკბობისადმი.

წმიდა მამები (მაგალითად, წმ. არეთა კესარიელი "აპოკალიფსისის" მისეულ კომენტარში) წინასწარმეტყველებდნენ, რომ ბოლო ჟამის ადამიანები გონებადაბნელებულნი იქნებოდნენ. აი, რატომაა რომ თანამედროვე ადამიანები, მათ შორის ისინიც, ვინც ქრისტეანად მიიჩნევს თავს (მცირე გამონაკლისის გარდა), ვერ ხედავს მიმდინარე მოვლენების ჭეშმარიტ არსს. წმიდა ბასილი დიდი თავის ჰომილიაში "ღმრთის სამსჯავროს შესახებ" ბრძანებს: "უმთავრეს საკითხებში სულიერი სიბრმავით ისჯებიან ისინი, რომლებმაც ჯერ კიდევ ადრე დაიბრმავეს თავიანთი სულიერი მზერა. ამის შიშით ბრძანებდა წმიდა დავითი: "მომხედე, მიპასუხე, უფალო, ღმერთო ჩემო! მოჰფინე სინათლე ჩემს თვალებს, რომ არ დავიძინო სასიკვდილოდ" (ფსალმ. 12:4).

ვნებები იმონებენ ადამიანს, ვინაიდან "ვინც რისაგან არის ძლეული, მისივე მონაა" (2 პეტრე 2:19). ადამიანი შეპყრობილი ხდება, მასში ითრგუნება ნება, მაშასადამე, დაბლა იწევა მისი პიროვნების დონე, რადგან ნების თავისუფლება ეს არის ქრისტეანული სულიერი ცხოვრების უმთავრესი ნიშანი. ვნებებისადმი მონება ავიწროებს და ჰკრავს ადამიანის პიროვნებას, სულიერად ჰკლავს მას. ამის შესახებ სრულიად ნათლად ბრძანებს ბიბლია. მაგალითად, წმ. მოციქულ პავლეს თქმით, "განცხრომის მოყვარე კი - ცოცხლადვე მკვდარია" (1 ტიმ. 5:6).

ამრიგად, გამოდის, რომ რაც უფრო სრულია ადამიანის სულიერი ცხოვრება, რაც უფრო პიროვნულია, რაც უფრო გამოხატულია მასში მისი თავისუფალი ნება, რომელიც ღმერთს ელტვის, მით უფრო ძლიერად მოქმედებს მასში ღვთიური განათლება. მხოლოდ სახარებისეული მცნებების მიხედვით მცხოვრები ადამიანები აღივსებიან წმიდა წერილის სიტყვებით: "მართებულია უფლის ბრძანებანი, გულს ახარებენ; მცნება უფლისა სპეტაკია, შუქს აძლევს თვალებს" (ფსალმ. 18:9)

ღმერთი არის ნათელი და თავისი ნათლისგან ანათლებს მათ, ვინც ღმერთთან ერთობაშია მათი განწმენდის ზომისაებრ. ამიტომაც, უმეტეს ღვთიურ განათლებას მიეწიფებოდნენ ღმრთის წმინდანები, რაზეც უთითებს მათ ხატებზე გამოსახული ნიმბები.

ადამიანი, რომელსაც გააჩნია სულიერი ხედვა, სულიერი ნათელი, ნივთებს მათი არსისაებრ ჭვრეტს. "ნათელი საგანთა ჭეშმარიტ არსს წარმოაჩენს, - ბრძანებს ღირ. ისააკ ასურელი, - და მატულობს ან მცირდება ცხოვრების წესისდა მიხედვით" ("Слова подвижнические", ჰომ. 18). ხოლო კაცი, რომელიც უმეცრების ბნელში მკვიდრობს, ყოველივეს დამახინჯებულად აღიქვამს, ის თითქოსდა ყალბ, "ვირტუალურ" რეალობაში ცხოვრობს, რომელშიც საკუთარ სულსაც კი ვერ ხედავს. "როდესაც გონება ერთს ხედავს მეორის ნაცვლად, უნდა გულისხმავყოთ, რომ ვერ არის ჯეროვნად განწმენდილი" (წმ. ისააკ ასურელი. "Слова подвижнические", ჰომ. 55).

როდესაც ქრისტეანები მხეცის ბეჭედს უარყოფენ, ეს აჩვენებს, რომ მათთვის ღმერთი ცოცხალი პიროვნებაა. ღმერთთან ასეთივე ურთიერთობა გააჩნდა ყველა წმინდანს და აღმსარებელს (ისევე როგორც სხვა დანარჩენ წმინდანებს). მოწამეები ვერ დაითმენდნენ წამებას, ღმრთისგან განათლებულნი რომ არ ყოფილიყვნენ; რომ არ არსებულიყო ცოცხალი ურთიერთობა ღმერთთან. "ღმერთო, მე არ გაგცემ შენ!", - შესძახებს თანამედროვე აღმსარებელი და ეს მოწმობს იმაზე, რომ ისიც ცოცხლად ურთიერთობს ღმერთთან, უყვარს ის, და ყოველთვის თვალწინ ჰყავს, იმყოფება მასთან ლოცვით ურთიერთობაში. აი რატომ არ შეუძლია ასეთ ქრისტეანს მიიღოს ანტიქრისტეს ბეჭედი, რომლის შესახებაც ასე გვაფრთხილებს წმიდა წერილი. ის ხომ მისთვის უბრალოდ წმიდა ტექსტი და მოძღვრების წყარო არ არის, არამედ "ცოცხალი ღმრთის სიტყვაა" (ღირ. სიმეონ ახალი ღვთისმეტყველი); და მხოლოდ ამგვარი აღქმის შემდეგ გაეხსნება მას წერილის ჭეშმარიტი და ღრმა აზრი. გარდა ამისა, ამგვარ ქრისტეანებზე აღსრულდება მოციქულ იოანეს სიტყვები: "თუმცა ცხება, რომელიც მისგან მიიღეთ (ანუ განმწმენდელი და განმანათლებელი მადლი ღმრთისა, რომელიც არის ღმერთთან პირადი ურთიერთობის შედეგი - ავტ.), კვლავაც თქვენშია, და არ გჭირდებათ, რომ ვინმემ გასწავლოთ, რადგანაც ცხება, ჭეშმარიტი და არა ყალბი, თვითონვე გასწავლით ყველაფერს, ამიტომ რასაც გასწავლით, მასშივე დარჩით" (1 ინ. 2:27). "ხოლო სული ცხადად მეტყველებს, რომ უკანასკნელ ჟამს რწმენისაგან განდგებიან ზოგიერთნი და შეუდგებიან მაცდურ სულთა და დემონთა მოძღვრებას" (1 ტიმ. 4:1). "თუ სულით ვცოცხლობთ, სულითვე უნდა ვიაროთ" (გალატ. 5:26).

როგორც ვიცით ადამიანები ან ხორციელი ცხოვრებით ცხოვრობენ ან სულიერით. სულიერი, სულიერად მხედველი ადამიანია, რომელიც ღმრთისგან არის განათლებული და სულიერადვე მოქმედებს და ფიქრობს. ღმრთის მადლი მას უჩვენებს ეშმაკის მახეთა სულიერ საშიშროებებს. ამიტომაც ეწინააღმდეგება ის "ახალი მსოფლიო წესრიგის" არქიტექტორთა სატანურ მიზნებს და არ სურს მონაწილეობა მიიღოს ამ საქმეში.

ხორციელ ადამიანს კი არაფერი აკავშირებს ღმერთთან, რადგან ამგვარი, უკეთეს შემთხვევაში, ღმერთს აღიქვამს როგორც განყენებულ იდეას. "ის ვერ გრძნობს ღმრთის მადლს, ანუ ისე, რომ გამოცდილებით უწყოდეს, რომ აქვს მადლი, ამიტომაც ამაოდ იწოდება ქრისტეანად" (ღირ. სიმეონ ახალი ღვთისმეტყველი). ღმრთის მადლისგან დაცლილი ხორციელადვე მოქმედებს და მჭევრმეტყველებს. მას არ გააჩნია ღვთიური განათლება, ის სულიერი სიბრმავითაა დასნეულებული, მოწყლულია შინაგანი გულგრილობით სულიერი ცხოვრებისა და საკითხებისადმი, მას მხოლოდ საკუთარი "პრობლემები" აწუხებს, რომელიც ძირითადად არის მატერიალური ხასიათის. ყველაფერს ის უყურებს ხორციელი თვალით და აზრადაც კი არ დაუშვებს, რომ შესაძლებელია ცხოვრებას შეხედო სხვაგვარი თვალით. აპოკალიფსისში უფალი ამგვარ "ქრისტეანებს" ეუბნება: "სახელი ისეთი გაქვს, თითქოს ცოცხალი იყო, და მკვდარი კი ხარ" (გამოცხ. 3:1).

"ვისი გული ვნებებს დაუპყრია, მის ენასაც ვნებები მართავენ. როდესაც ამგვარი კაცი სულიერ საგნებზე იწყებს ლაპარაკს, ვნების ზეგავლენის ქვეშ მოქცეული ხორციელად განსჯის. ბრძენი უცებ ამჩნევს ასეთ ადამიანს და წმიდა კაცი გრძნობს მის სიმყრალეს" (ღირ. ისააკ ასურელი. "Слова подвижнические", слово 8).

"მაგრამ მშვინვიერი კაცი არ შეიწყნარებს იმას, რაც ღვთის სულისაგან არის, რადგანაც სიშლეგედ მიაჩნია და ვერ მიმხვდარა, რომ ეს სულიერად უნდა განსაჯო" (1 კორ. 3:14). აი, რატომ ვერ იტყვის უარს ზოგიერთი ანტიქრისტეს ბეჭედზე, რადგან სულიერად დაუძლურებული და საწუთროს მიჯაჭვული საკთუარ თავში ძალას ვერ იპოვის.

გაამსოფლიურებული ქრისტეანები, ვინაც საკუთარი ზემოთხსენებულ სან ვნებას დაუმონა, ანუ ვისთვისაც ღმერთი არის მამონა (ფული), ამქვეყნიური სიამტკბილობა და პატივი, ვერ შეეწინააღმდეგებიან ტოტალური კონტროლის ანტიქრისტეანულ სისტემას, რადგან ეს ვნებები აქეზებენ მათ მხეცის ბეჭდის მისაღებად და თვით ეს ბეჭედი ხელს უწყობს მათ ვნებების დაკმაყოფილებაში. აი, რატომ ფიქრობს დღეს მრავალი ქრისტეანი არა იმაზე, თუ როგორ არ ჩამოსცილდეს ღმერთს და როგორ იყოს მასთან მარადის, არამედ იმაზე, როგორმა არ დაჰკარგოს ამსოფლიური სიამენი, პური, სამუშაო, ნეტარებანი. ორივე ხელითა და ფეხით ჩაფრენილან ისინი წუთისოფლის სიამეებს, თითქოსდა მარადიულად აპირებენო აქ დარჩენას.

ასეთი ადამიანები, წმიდა პავლე მოციქულის სიტყვებით რომ ვთქვათ, "თავიანთი გონების ამაოებით იქცევიან თავიანთი უმეცრებისა და გულქვაობის გამო გონებადაბნელებულნი და საღმრთო სიცოცხლისაგან გაუცხოებულნი" (შეად. ეფეს. 4:17-18). ამიტომაც აღსრულდება მათზე ესაიას წინასწარმეტყველება, რომელიც ამბობდა: "სმენით მოისმინეთ და ვერას გაიგებთ, ხილვით იხილავთ და ვერ დაინახავთ" (მათე 13:14). ამიტომაც, ისინი იმდენად მხეცის ხატის მიღებისთვის არ დაისჯებიან, რამდენადაც იმისთვის, რომ ძლიერ შეიყვარეს წუთისოფელი, რომელშიც, წმიდა წერილის თქმით დამკვიდრებულა "ხორიცელი ვნება და ამსოფლური ამპარტავნება", რომელიც "ბოროტებასა შინა ძევს" და იმისთვის, რომ აღვსილნი არიან ამსოფლიური ბრძენმეტყველებით, რომელიც არის "მტერობა ღმრთისა" (იხ.: იაკ. 4:4; 1 ინ. 2:15; რომ. 8:7). იმისთვის, რომ "ხორცნი არიან" (დაბ. 6:3), ისევე როგორც ნოეს თანამედროვენი, რომელიც ღმერთმა წარღვნით დასაჯა. "ნუ შეიყვარებთ ამ ქვეყანას, ნურც ამქვეყნიურს რასმე; ვისაც ეს ქვეყანა უყვარს, მამის სიყვარული არ არის მასში" (1 იოანე 2:15), ანუ მასში არ არის ღმრთის სიყვარული.

ანტიქრისტეს სული უხილავად მოქმედებს მადლგაცლილ "ქრისტეანებზე", ისინი ვერ ამჩნევენ როგორ ხდებიან ეშმაკის მსახურნი. მის შთაგონებებს საკუთარ იდეებად აღიქვამენ და "ვერაფერს ირგებენ ქრისტესაგან" (გალატ. 5:2). მარხვისას იძლევიან ხორციელი ვნებებით, ლოცვისას მათ გონებას იტაცებს ეშმაკი და ამიტომაც, უყურადღებოდ ლოცულობენ, არა აქვთ შიში ღმრთის წინაშე, აოცნებებთ ფუჭი მისწრაფებები, ზოგჯერ კი ბილწიც. მათი ლოცვა უფრო პირის გაღებაა, ვიდრე გულის აღმოთქმა.

ამრიგად მიიღება ასეთი ჯაჭვი: ვნებებისა და ამა სოფლისადმი მსახურება - სულიერი დაბნელება - გამყიდველობა. ეს სულიერი კანონზომიერება კარგად ჩანს იუდას მაგალითზე. ზიარების წინა ლოცვებში მართლმადიდებელი ქრისტეანები კითხულობენ: "რაჟამს დიდებულნი მოწაფენი საბანელსა მას სერობისასა განათლდებოდეს, მაშინ უსჯულო იუდა ვეცხლისმოყვარეობისა (ანუ ამა სოფლის ინტერესებისადმი მსახურების - ავტ.) სენითა დაბნელდებოდა (სულიერი დაბნელება - ავტ.) და უსჯულოთა მსაჯულთა შენ მართალსა მსაჯულსა მიგცემდა (გამყიდველობა - ავტ.). იხილეთ, ჰოი, მორწმუნენო, ტრფიალი იგი ვეცხლისა...". ზუსტად ასე, დღეს, ვინც ანტიქრისტეანულ გლობალიზაციას შეიწყნარებს, ის "ქრისტეანი" ჰყიდის უფალს, იმყოფება ვნებათა ბნელში და ამის გამო ვერ მიეწიფება ღვთიურ განათლებას.

"ვინც ჰპოვებს თავის სულს, დაჰკარგავს მას; და ვინც ჩემი გულისათვის დაჰკარგავს თავის სულს, მოიპოვებს მას" (მათე 10:39), ანუ მოიპოვებს მას თავისი ჯვარცმული ცხოვრებით, ტანჯვით, ღვაწლით... (წმ. ისააკ ასურელი. ჰომ. 21). წმიდა მღვდელმოწამე იპოლიტე რომაელი წერდა: "ცხოვრებისეული ვითარებით შევიწროება და ხორციელი ვნებებით შეპყრობა მრავალს წააქეზებს ანტიქრისტეს ბეჭდის მისაღებად" (Свт. Ипполит Римский. Творения. ТСЛ, 1997. Т. 2. С. 77). "ფრთხილად იყავით, - გვაფრთხილებდა უფალი, - რათა არ დამძიმდეს თქვენი გული განცხრომით, სიმთვრალითა და ამქვეყნიური საზრუნავით, და ანაზდეულად არ გიწიოთ იმ დღემ. რადგანაც მახესავით დაეცემა მთელი დედამიწის მკვიდრთ. მაშ, იფხიზლეთ და ილოცეთ მარადჟამ, რათა შეგეძლოთ თავი დააღწიოთ ყველაფერს, რაც მოიწევა, და კაცის ძის წინაშე წარსდგეთ" (ლუკა 21:34-36).

ანტიქრისტეს ბეჭდის მიღება წარმოაჩენს ადამიანში მის ზნეობრივ არჩევანას. რას ირჩევს იგი, რას აძლევს უპირატესობას, - ზეციერს თუ მიწიერს? "დადგება დრო, - წინასწარმეტყველებდა ღირ. ანტონი დიდი, - როდესაც ადამიანები გამხეცდებიან. დაინახავენ, მაგალითად, ჯანსაღ, საზოგადო სნეულებებით მოუწყვლელ ადამიანს, აღსდგებიან მის წინააღმდეგ და ეტყვიან: შენ ხარ ავადმყოფი, რადგან ჩვენნაირი არ ხარ".

პირმოთნე და მოღალატე ქრისტეანებს წმიდა წერილი "ცრუ ძმებს" უწოდებს (იხ.: 2 კორ. 11:26; გალ. 2:4). ასეთი ცრუ ძმა შეიძლება აღმოჩნდეს დღეს ნებისმიერი ქრისტეანი (ვინც გინდა იყოს, ერისკაცი იქნება ის თუ ბერი, მღვდელი თუ მღვდელმთავარი), რომელიც გუნდრუკს უკმევს მხეცის სისტემას და მას არანაირად ეწინააღმდეგება. ამ ანტიქრისტეანული სისტემის შეწყნარებით ის საკუთარ თავს აყენებს უფლის მარცხნივ, მისი ეკლესიის მტრებთან ერთად და ამ სისტემის მიერ ჭეშმარიტ და ჯანსაღ ქრისტეანთა დევნაზეც იძლევა თავის თანხმობას.

დღეს ჩვენ ვხედავთ, როგორ უწოდებენ ანტიქრისტეანული, გლობალური სისტემის წინააღმდეგ გამომავალ ქრისტეანებს მათივე "თანამოძმენი" "რასკოლნიკებს", პროვოკატორებს, უმეცარ მარგინალებს, ფსიქიურად ავადმყოფ ადამიანებს, ეკლესიისა და სახელმწიფოს მტრებს, ექსტრემისტებს და "მართლმადიდებელ ვაჰაბისტებსაც" კი (იხ. მაგ.: Кураев А., диакон. Основы православной культуры как лекарство от экстремизма: Очень личные размышления. М., 2003. С.30).

მეტიც, სახელმწიფო ხელისუფლებასაც კი ამტერებენ მათ და ეს სხვა არაფერია თუ არა მაცხოვრის იმ სიტყვების აღსრულება, რომლის მიხედვითაც: "მრავალი შეცდება მაშინ, გასცემენ და შეიძულებენ ერთურთს" (მათე 24:10). იმ დროს, როგორც ეკლესიის მოძღვარნი ამბობენ, ანტიქრისტეს მოწინააღმდეგეებს შერაცხავენ მეამბოხეებად, საზოგადოებრივი კეთილდღეობისა და წესრიგის მტრებად და მათ აშკარა თუ ფარულ დევნას დაიწყებენ. მაგრამ, "ღვთის ხალხთან ერთად ტანჯვა უნდა ვამჯობინოთ მცირე ხნით ცოდვილ განცხრომას" (ებრ. 11:25). ქრისტესავით დამცირება უფრო დიდ სიმდიდრედ მიგვაჩნია ვიდრე "ეგვიპტის მთელი სიმდიდრე", რადგანაც ვხედავთ საზღაურს, რომელიც მიეგება მართალთ (შეად. ებრ. 11:26).

"ნუ გიკვირთ, ძმანო, თუ ქვეყანას სძულხართ" (1 ინ. 3:13), - გვამხნევებს იოანე მახარობელი და ბრძანებს: "თქვენ ღვთისაგან ხართ, შვილებო, და სძლიეთ მათ, რადგანაც ის, ვინც თქვენშია, მეტია იმაზე, ვინც არის ქვეყნად. ისინი ქვეყნისანი არიან, ამიტომ ქვეყნისას იტყვიან და ქვეყანაც უსმენს მათ. ჩვენ კი ღვთისაგან ვართ; ვინც იცნობს ღმერთს, ის გვისმენს, ხოლო ვინც ღვთისაგან არ არის, არ გვისმენს ჩვენ. ამით შევიცნობთ სულს ჭეშმარიტებისას და სულს ცთომისას"(1 ინ. 4:4-6). და კიდევ სხვა ადგილას: "ყრმანო, უკანასკნელი ჟამია, და, როგორც გსმენიათ, რომ მოდის ანტიქრისტე, აწ უკვე მრავლად არიან ანტიქრისტენი, საიდანაც ვიგებთ, რომ უკანასკნელი ჟამია. ჩვენგან გამოვიდნენ, მაგრამ არ იყვნენ ჩვენგანნი, ვინაიდან ჩვენგანნი რომ ყოფილიყვნენ, ჩვენთანვე დარჩებოდნენ; მაგრამ გამოვიდნენ, რათა ცხადი გამხდარიაო, რომ ყველანი როდი არიან ჩვენგანნი. თქვენ კი ცხება გაქვთ წმიდისგან და იცით ყოველი. იმიტომ კი არ მოგწერეთ, რომ არ იცით ჭეშმარიტება, არამედ იმიტომ, რომ იცით და ისიც გესმით, რომ არცერთი სიცრუე ჭეშმარიტებისგან არ არის" (1 ინ. 2:18-21).

"როდესაც კაცობრიობა ანტიქრისტეს ბეჭედს მიიღებს, წაშლის ზნეობრიობის ყოველგვარ ზღვარს" («Духовные беседы и наставления старца Антония», часть 1-я). ხოლო უზნეო ადამიანი პირუტყვი და მხეცი ხდება. წმ. იოანე ოქროპირი აღნიშნავს, რომ ღმრთის ერთგული ერთი კაციც კი საკმარისია, მთელი ქალაქის გამოსასწორებლად ("ქანდაკებათა შესახეებ"). ხოლო თუ დღეს ქალაქები არ სწორდებიან და მეტიც, ზნეობრივად ეცემიან, მიუხედავად მათში მცხოვრები მრავალი ქრისტეანისა, ეს მკვეთრად ახასიათებს მათ საქმიანობასა და უძლურებას. თუ თორმეტმა კაცმა, - ბრძანებს იგივე წმ. იოანე ოქროპირი, - მთელი დედამიწა ააფუვა, იფიქრე, როგორია ჩვენი საკუთარი მტრობა და ბოღმა, თუკი არ ძალგვიძს დანარჩენი ადამიანების მოქცევა, როდესაც ირგვლივ იმდენი ქრისტეანია, რომელიც საკმარისი იქნებოდა ათეულობით ათასი საზოგადოების გასაქრისტეანებლად" (ჰომილიებიდან მათეს სახარებაზე).

კითხვაზე, რა შეიძლება დაუპირისპირდეს ჩვენი ეპოქის ზნეობრივ ქაოსს, ერთი პასუხია: ნამდვილი, ადამიანური პიროვნება. პიროვნება, რომელიც საფუარივით იმოქმედებს და უზარმაზარი ცომის აფუება შეუძლია. შეუძლებელია ნამდვილი პიროვნება საფუარივით არ მოქმედებდეს თავის გარემოში. როდესაც პიროვნება საფუარივით მოქმედებს, რომელმაც დიდი ცომი ააფუვა, და აკეთილშობილებს თავის თანამედროვე და ირგვლივ მყოფ საზოგადოებას, ის მსოფლიოში მოქმედებს როგორც შემოქმედებითი ძალა. შეიძლება თუ არა მსოფლიო მობრუნდეს ქრისტეანობისკენ სხვა საკითხია. მაგრამ არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ მსოფლიოში ყოველი სასიკეთო შემობრუნება უმრავლესობის მიერ კი არ წყდება, არამედ უმცირესობის მიერ.

მცირე, მაგრამ ნამდვილი, ქრისტეანული სულით მოქმედი მართლმადიდებელი უმცირესობა კაცობრიობას შესთავაზებს იმას, რასაც ის ასე მონდომებით ეძებს და შესთავაზებს მას უბიწო და სრულყოფილი ფორმით" (Георгий Мандзаридис, «Глобализация и глобальность: химера и истина»).

ამრიგად, ანტიქრისტეს ბეჭდის უარყოფა, ანტიქრისტეს გამაუსახურებელი სისტემისადმი წინააღმდეგობა - ეს არის ღმრთისა და მოყვასის სიყვარულის გამოხატულება, წუთისოფლის სიყვარულის უარყოფა, ხოლო ანტიქრისტეს სისტემის შეწყნარება, მასთან თანხმობა და მისი გამართლება - წუთისოფლისადმი სიყვარულის გამოხატულებაა და ღალატია ღმრთისა და მოყვასისა. აი, რატომ ებრძვის დღეს მრავალი მართლმადიდებელი ქრისტეანი ანტიქრისტეს სისტემას. ამისკენ მათ სიყვარული უბიძგებთ...

ელექტრონული სისტემის მკვდარი და უსულგულო სისტემა, რომელიც ადამიანს ეპყრობა როგორც ნომერს, როგორც საკონსერვო ქილას, რომელსაც ისეთივე ნომერი აწერია, - ქმნის მხეცის სამეფოს, მხეცის საპყრობილეებს, მის საკვრელებს, რომელიც ადამიანის თავისუფლების უმცირეს გამოხატულებასაც კი შეჰკრავს. ამ სისტემის შექმნის ძირითადი ინსტრუმენტი კი - საიდენტიფიკაციო კოდებია, რომლებითაც მომავალ მსოფლიოში, ამ მომავალ ელექტრონულ-საკონცენტრაციო ბანაკში გააკონტროლებენ მთელს კაცობრიობას, დედამიწის მთელ მოსახლეობას.

სწორედ ამ პიროვნული კოდის მეშვეობით მოხვდება დედამიწის ყოველი მოსახლე ერთიან საყოველთაო საინფორმაციო ქსელში, ელექტრონულ-მაკონტროლებელ სისტემაში, რომელსაც "ქსელი" ჰქვია. "ქსელური საზოგადოების" შექმნა სრულიად ეწინააღმდეგება უფლის განგებულებას სამყაროსა და ადამიანთან დაკავშირებით და წარმოადგენს ღმრთითდადგენილი წესრიგისადმი წინააღმდეგობას. წინააღმდეგობას ადამიანისადმი, რომელიც შეიქმნა "ხატად და მსგავსად ღმრთისა".


გაგრძელება

თავი 12

ახალი მსოფლიო წესრიგი და თალმუდი