თავი 12
ახალი მსოფლიო წესრიგი და თალმუდი *
(* თალმუდი - იუდაიზმის დოგმატური, რელიგიურ-ეთიკური და სამართლებრივი განწესებების კოდექსი).
ვის და რისთვის დასჭირდა თუ არა სატანას და სხვა დაცემულ სულებს ეს პირუტყვივით დანომრილი და დადაღული, დაბრმავებული და აშკარა ჭეშმარიტების ვერდამნახავი, გარყვნილებასა და თავქარიანობას მიცემული გაუსახურებული მასა? ვინ არიან ეს ბოროტმზრახველი ძალები? ამ კითხვას რომ ვუპასუხოთ, აუცილებელია გავარკვიოთ, როგორი იდეოლოგია უდევს საფუძვლად ადამიანთა გაუსახურებისა და გაპირუტყვების ჩვენს თვალწინ მიმდინარე პროცესებს.
უპირველეს ყოვლისა უნდა ვთქვათ, რომ გაუსახურების ქმედება ახასიათებს არა მარტო ფსევდორელიგიურ, არამედ საერთოდ, ყოველგვარ ანტიქრისტეანულ იდეოლოგიებსა და ფილოსოფიურ, პოლიტიკურ, სოციალურ და ფსიქოლოგიურ სწავლებებს. თანამედროვე ღვთისმეტყველების თქმით, ყველა სწავლება შეიძლება დავყოთ ორ სახეობად: სწავლებად ქრისტესი და სწავლებად ანტიქრისტესი. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ყველა სწავლება იყოფა იმ მიმართულებებად, რომლებიც ქმნიან და ამტკიებენ ადამიანში პიროვნებას, და იმ სწავლებებად, რომლებიც, პირიქით, ანგრევენ ამას. უკანასკნელი სხვა არაფერია თუ არა შავი, აპოკალიფსური კვამლი უფსკრულიდან, რომლის შესახებაც ლაპარაკია აპოკალიფსისში (გამოცხ. 9:2).
მრავალი ანტიქრისტეანული და ადამიანის ღირსების გამაუფასურებელი სწავლება და მსოფლმხედველობითი სისტემა შემუშავებულია სიონომასონობის მიერ, ან კიდევ სარგებლობენ უკვე არსებული მსგავსი სწავლებებით. მათ უნდა განვაკუთვნოთ, მაგალითად, დარვინიზმი (რომლის მიხედვითაც ადამიანი წარმოიშვა მაიმუნისგან და მას სხვა მიზანი არა აქვს, გარდა ბიოლოგიური არსებობისა), მალთუსიანელობა (რომელსაც ადამიანებს პირუტყვთა ჯოგად მიიჩნევდა, რომლის რაოდენობა უნდა დარეგულირდეს და არ იქნას დაშვებული "ზედმეტი მოსახლეობა") და მარქსიზმი. მარქსიზმის უღმერთობა, რომელიც დაფუძნებულია იუდეომასონობის მიერ (იხ. Боголюбов Н. Тайные общества ХХ века. Изд. 2-е. СПб., 1997. С. 33-34; Истоки зла (тайна коммунизма). М., 2000; Маркс // Букварь: Наука, философия, религия. Кн. 1), ადამიანებს აჯერებდა კაცობრივი ბუნების მატერიალურობაში, ადამიანს აიგივებდა მის სხეულთან და უთანაბრებდა პირუტყვს.
მარქსიზმმა მკვეთრად დასწია ადამიანის წარმოდგენა საკუთარ თავზე. მარქსის სწავლების თანახმად, ადამიანის ინტერესი ძირითადად ეკონომიკის სფეროში მდებარეობს. ადამიანი აწარმოებს ნივთებს საკუთარი საჭიროებისთვის, ამ მიზნითვე შედის ურთიერთობაში სხვა ადამიანებთან. ეს არის საზოგადოების საფუძველი, რომელსაც მარქსი ბაზისს უწოდებდა. ცოლ-ქმრობა, სიყვარული, მეგობრობა, ხელოვნება, მეცნიერება, რელიგია, ფილოსოფია - ყველაფერ ამას, არავითარი კავშირი არა აქვს კუჭთან და წარმაოდგენს ზედნაშენს, რომელიც, საბოლოო ჯამში, მაინც კუჭის მოთხოვნილებით არის განპირობებული.
არ არის გასაკვირი, რომ მარქსი ძლიერ გაახარა დარვინის წიგნმა, რომელიც, მისი აზრით, კიდევ ერთ დარტყმას წარმოადგენდა სარწმუნოების წინააღმდეგ, რომელიც ადამიანს ღვთითგაჩენილობას ასწავლის და უმაღლეს მიზნებს უსახავს.
მარქსისა და ენგელსის მოძღვარი, ებრაელი მოსე ჰესი კიოლნში ენგელსთან ერთ-ერთი შეხვედრის შემდეგ ამბობდა: "ის ჩემგან წავიდა, როგორც გულანთებული კომუნისტი. ასე ვთესავ მე გაპარტახებას". ნამდვილი, სატანისტური სიძულვილით აღძრული მარქსი წერდა: "ზიზღით მივახლი სახეში ხელთათმანს მთელს მსოფლიოს და ვაკვირდები, როგორ ილევა ეს ქონდრისკაცი, მაგრამ მისი დაცემაც კი ვერ ანუგეშებს მისდამი ჩემს სიძულვილს. ღმერთივით დავიწყებ ბორიალს მსოფლიოს ნანგრევებზე და, მივცემ რა ჩემს სიტყვებს ნამდვილ ძალს, ვიგრძნობ შემოქმედთან ჩემს ტოლფასოვნებას".
კაცობრიობის ("ქონდრისკაცის") განადგურებისთვის საჭირო წინაპირობები მარქს თავის კომუნისტურ მანიფესტში აქვს ჩამოთვლილი: "არსებობს ერთგვარი მარადიული ჭეშმარიტება, როგორიცაა თვისუფლება, სამართლიანობა, და ა. შ. კომუნიზმი კი აუქმებს ამ მარადიულ ჭეშმარიტებებს, ის აუქმებს რელიგიას, მორალს (და არ ცდილობს მის გადაკეთებას ახლებურად), კომუნიზმი ეწინააღმდეგება წინმსწრობი განვითარების ფორმებს... კომუნიზმი რადიკალურად წყვეტს კავშირს ყოველ ადრე არსებულ იდეასთან".
მარქსი ამბობდა იმის შესახებ, რომ "კომუნიზმი პირდაპრი ათეიზმიდან" და "ადამიანის ნივთად და მოხმარების საგნად" გადაქცევიდან იწყება. "მუშათა კლასს" მარქსი "მარადიული ბრძოლისკენ" მოუწოდებდა. 1871 წელს მარქი მიესალმა პარიზელ კომუნისტებს, რომლებმაც გამოაცხადეს: "ღმერთი - ჩვენი მტერია. ღმრთის სიძულვილი - დასაბამია სიბრძნისა". მარქსის თანახმად, თავისუფლად შეიძლება მხოლოდ იმ ადამიანის მართვა, ვინც დამოუკიდებლად ვერ აზროვნებს. ეს მართვადი ადამიანი ავტომატურად იქცევა მანქანად ისეთი "მარადიული ჭეშმარიტებების" გარეშე, როგორიცაა: "თავისუფლება", "სამართლიანობა", "რელიგია" და "მორალი".
"მე დავცინე ზეცას, - ამბობდა სატანისტი მარქსი, - მე ზუსტად ვიცი. ჩემი სული, რომელიც ოდესღაც ღმერთს ეკუთვნოდა, ახლა ჯოჯოხეთის საკუთრება გახდა. დიახ, მარადისობა - ეს ჩვენი მარადიული სატანჯველია" (Цит. по: Букварь: Наука, философия, религия. Кн. 2. С. 1268-1269).
მარქსს სძულდა ღმერთი და მისი მარადიული "თანამოსაუბრე" - ადამიანი. ამ სიძულვილმა და შურისგების გრძნობამ უბიძგა მარქსს შეექმნა ათეისტური ფილოსოფია, სადაც ჭეშმარიტებას ცვლის დიალექტიკა, ხოლო ღმრთის არსებობა მატერიალისტური პოზიციებიდან არის უარყოფილი.
მარქსის პროგრამა მიმართულია მოაზროვნე ადამიანის განადგურებისკენ საყოველთაო კეთილდღეობის მქონე სახელმწიფოს შემქნის გზით (მარქსის მიხედვით: არ არსებობს პრობლემა - არ არსებობს აზროვნება), სახელმწიფოს აბსოლუტიზაციის გზით. რადგანაც ნათელია, რომ არსებას, რომელსაც წაართვეს სული და ჭეშმარიტება, რომელიც არის მხოლოდ ბიოლოგიური არსება, გააჩნია მხოლოდ გრძნობა და მგრძნობელობა, პირუტყვის დონეზე იმყოფება და არ შეუძლია გააჩნდეს პიროვნული ურთიერთობა ღმერთთან, მარქსმაც დაისახა წაერთმია სული და ჭეშმარიტება ადამიანისთვის. ქრისტე კი საპირისპიროდ ბრძანებს: "ღმერთი სულია და მისი თაყვანისმცემელნიც სულითა და ჭეშმარიტებით უნდა სცემდნენ თაყვანს" (ინ. 4:24).
სატანამ ვერ შესძლო ღმრთის ძლევა, ამიტომაც გააუფასურა მან ადამიანი. ადამიანი, ღმრთის ხატი და გვირგვინი ქმნილებისა, მარქსმა და დარვინმა კუჭის მონისა და პირუტყვის შთამომავლის მდგომარეობამდე ჩამოაქვეითეს. მოგვიანებით ფროიდმა გააგრძელა ამ ორი სატანური გიგანტის საქმე და ადამიანის არსი ფაქტობრივად სქესობრივ ლტოლვას და ინსტინქტურ აგრესიულობას გაუთანაბრა. შემთხვევითი არ არის ის, რომ აშშ-ს კომუნისტური პარტიის პროგრამაში ნათქვამია: "გარყვენით ახალგაზრდობა, გაათავისუფლეთ ის რელიგიის ზეგავლენისგან, გაუღვივეთ მას სექსისადმი ინტერესი" (Там же. С. 1269).
მარქსის თანამედროვე ნიცშე წერდა: "სოციალიზმი - ეს არის ნახირის მორალი, რომელიც ბოლომდეა მიყვანილი" (Там же. С. 1268). "მართავდნენ რა იუდეველებთან ერთად ყველა სოციალურ მოძრაობას, - წერდა 1906 წელს. ა. ს. შმაკოვი წიგნში "Свобода и евреи" ("თავისუფლება და ებრაელები"), - მასონები სარგებლობენ ამ საშინელი იარაღით, ჯერ არნახული ტირანიის საშუალებით, როგორც გზით რომელმაც უნდა მიიყვანოს თანამედროვე საზოგადოება პირუტყვულ მდგომარეობამდე" (Цит. по: Игум. Феодосий (Кульчицкий). Кто мастера вкусной приправы? Кто они? Прочтешь – прозришь, не прочтешь – рабство. М., 1996. С. 29).
ფინეთში მყოფი ლენინი წერდა: "ჩვენ აუცილებლად გავიმარჯვებთ, რადგან ხალხი უკვე სასოწარკვეთამდე და გამხეცებამდეა მისული" (Анненков Ю. Дневник моих встреч. Цит. по: Воробьевский Ю., Соболева Е. Пятый Ангел вострубил. С. 259). ბუხარინი, ლენინის თანამებრძოლი, აცხადებდა: "არა თუ ღმრთისადმი, არამედ მოყვასისადმი სიყვარულიც კი საშინელი მტერია კომუნიზმის... უნდა გავანადგუროთ ქრისტეანული სიყვარული მოყვასისადმი, როგორც ჩვენი დაუძინებელი მტერი, ეს არის მსოფლიოს დაპყრობის საშუალება" (Букварь: Наука, философия, религия. Кн. 2. С. 1269).
სხვა არაკაცი და კაცთმოძულე, ებრაელი ლევ (ლეიბა) ტროცკი (ბრონშტეინი), მეორე ფიგურა ბოლშევიკურ მთავრობაში, პირდაპირ აცხადებდა: "... ჩვენ ისეთ სისხლისღვრას მოვაწყობთ, რომლის წინაშეც შეძრწუნდება და გაფერმკრთალდება კაპიტალისტური ომების ყოველგვარი ადამიანური დანაკარგი. ოკეანისგაღმელი უმსხვილესი (ებრაელი - ავტ.) ბანკირები უმჭიდროვეს კონტაქტში იმუშავებენ ჩვენთან ერთად. რევოლუციას თუ მოვიგებთ და გავსრისავთ რუსეთს, მის ნანგრევებზე გავამყარებთ სიონიზმის ძალაუფლებას და ისეთ ძალად გარდავიქმნებით, რომლის წინაშე მსოფლიო დაიჩოქებს... ტერორისა და სისხლის აბანოების გზით რუს ინტელიგენციას სრულ გამოთაყვანებამდე, იდიოტიზმამდე და გაპირუტყვებამდე მივიყვანთ" (Цит. по: Яковицкий А. Геноцид в Новозаветной истории: цели, методы, средства // Общественно-политический сборник «Стояние за истину». М.: МОО «Святая Русь», 2002. С. 19). როდესაც ე. წ. შრომით რაზმებს ქმნიდა, ტროცკი წერდა: "შრომისმოყვარეობა სულაც არ არის ბუნებრივი თვისება: ის წარმოიშვება ეკონომიკური ზეწოლით და საზოგადოებრივი აღზრდით. შეიძლება ითქვას, რომ ადამიანი საკმაოდ ზარმაცი პირუტყვია" (Цит. по: «Русский Вестник». 1991, № 5. С. 6).
გაგრძელება იქნება.
ახალი მსოფლიო წესრიგი და თალმუდი *
ვის და რისთვის დასჭირდა თუ არა სატანას და სხვა დაცემულ სულებს ეს პირუტყვივით დანომრილი და დადაღული, დაბრმავებული და აშკარა ჭეშმარიტების ვერდამნახავი, გარყვნილებასა და თავქარიანობას მიცემული გაუსახურებული მასა? ვინ არიან ეს ბოროტმზრახველი ძალები? ამ კითხვას რომ ვუპასუხოთ, აუცილებელია გავარკვიოთ, როგორი იდეოლოგია უდევს საფუძვლად ადამიანთა გაუსახურებისა და გაპირუტყვების ჩვენს თვალწინ მიმდინარე პროცესებს.
უპირველეს ყოვლისა უნდა ვთქვათ, რომ გაუსახურების ქმედება ახასიათებს არა მარტო ფსევდორელიგიურ, არამედ საერთოდ, ყოველგვარ ანტიქრისტეანულ იდეოლოგიებსა და ფილოსოფიურ, პოლიტიკურ, სოციალურ და ფსიქოლოგიურ სწავლებებს. თანამედროვე ღვთისმეტყველების თქმით, ყველა სწავლება შეიძლება დავყოთ ორ სახეობად: სწავლებად ქრისტესი და სწავლებად ანტიქრისტესი. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ყველა სწავლება იყოფა იმ მიმართულებებად, რომლებიც ქმნიან და ამტკიებენ ადამიანში პიროვნებას, და იმ სწავლებებად, რომლებიც, პირიქით, ანგრევენ ამას. უკანასკნელი სხვა არაფერია თუ არა შავი, აპოკალიფსური კვამლი უფსკრულიდან, რომლის შესახებაც ლაპარაკია აპოკალიფსისში (გამოცხ. 9:2).
მრავალი ანტიქრისტეანული და ადამიანის ღირსების გამაუფასურებელი სწავლება და მსოფლმხედველობითი სისტემა შემუშავებულია სიონომასონობის მიერ, ან კიდევ სარგებლობენ უკვე არსებული მსგავსი სწავლებებით. მათ უნდა განვაკუთვნოთ, მაგალითად, დარვინიზმი (რომლის მიხედვითაც ადამიანი წარმოიშვა მაიმუნისგან და მას სხვა მიზანი არა აქვს, გარდა ბიოლოგიური არსებობისა), მალთუსიანელობა (რომელსაც ადამიანებს პირუტყვთა ჯოგად მიიჩნევდა, რომლის რაოდენობა უნდა დარეგულირდეს და არ იქნას დაშვებული "ზედმეტი მოსახლეობა") და მარქსიზმი. მარქსიზმის უღმერთობა, რომელიც დაფუძნებულია იუდეომასონობის მიერ (იხ. Боголюбов Н. Тайные общества ХХ века. Изд. 2-е. СПб., 1997. С. 33-34; Истоки зла (тайна коммунизма). М., 2000; Маркс // Букварь: Наука, философия, религия. Кн. 1), ადამიანებს აჯერებდა კაცობრივი ბუნების მატერიალურობაში, ადამიანს აიგივებდა მის სხეულთან და უთანაბრებდა პირუტყვს.
მარქსიზმმა მკვეთრად დასწია ადამიანის წარმოდგენა საკუთარ თავზე. მარქსის სწავლების თანახმად, ადამიანის ინტერესი ძირითადად ეკონომიკის სფეროში მდებარეობს. ადამიანი აწარმოებს ნივთებს საკუთარი საჭიროებისთვის, ამ მიზნითვე შედის ურთიერთობაში სხვა ადამიანებთან. ეს არის საზოგადოების საფუძველი, რომელსაც მარქსი ბაზისს უწოდებდა. ცოლ-ქმრობა, სიყვარული, მეგობრობა, ხელოვნება, მეცნიერება, რელიგია, ფილოსოფია - ყველაფერ ამას, არავითარი კავშირი არა აქვს კუჭთან და წარმაოდგენს ზედნაშენს, რომელიც, საბოლოო ჯამში, მაინც კუჭის მოთხოვნილებით არის განპირობებული.
არ არის გასაკვირი, რომ მარქსი ძლიერ გაახარა დარვინის წიგნმა, რომელიც, მისი აზრით, კიდევ ერთ დარტყმას წარმოადგენდა სარწმუნოების წინააღმდეგ, რომელიც ადამიანს ღვთითგაჩენილობას ასწავლის და უმაღლეს მიზნებს უსახავს.
მარქსისა და ენგელსის მოძღვარი, ებრაელი მოსე ჰესი კიოლნში ენგელსთან ერთ-ერთი შეხვედრის შემდეგ ამბობდა: "ის ჩემგან წავიდა, როგორც გულანთებული კომუნისტი. ასე ვთესავ მე გაპარტახებას". ნამდვილი, სატანისტური სიძულვილით აღძრული მარქსი წერდა: "ზიზღით მივახლი სახეში ხელთათმანს მთელს მსოფლიოს და ვაკვირდები, როგორ ილევა ეს ქონდრისკაცი, მაგრამ მისი დაცემაც კი ვერ ანუგეშებს მისდამი ჩემს სიძულვილს. ღმერთივით დავიწყებ ბორიალს მსოფლიოს ნანგრევებზე და, მივცემ რა ჩემს სიტყვებს ნამდვილ ძალს, ვიგრძნობ შემოქმედთან ჩემს ტოლფასოვნებას".
კაცობრიობის ("ქონდრისკაცის") განადგურებისთვის საჭირო წინაპირობები მარქს თავის კომუნისტურ მანიფესტში აქვს ჩამოთვლილი: "არსებობს ერთგვარი მარადიული ჭეშმარიტება, როგორიცაა თვისუფლება, სამართლიანობა, და ა. შ. კომუნიზმი კი აუქმებს ამ მარადიულ ჭეშმარიტებებს, ის აუქმებს რელიგიას, მორალს (და არ ცდილობს მის გადაკეთებას ახლებურად), კომუნიზმი ეწინააღმდეგება წინმსწრობი განვითარების ფორმებს... კომუნიზმი რადიკალურად წყვეტს კავშირს ყოველ ადრე არსებულ იდეასთან".
მარქსი ამბობდა იმის შესახებ, რომ "კომუნიზმი პირდაპრი ათეიზმიდან" და "ადამიანის ნივთად და მოხმარების საგნად" გადაქცევიდან იწყება. "მუშათა კლასს" მარქსი "მარადიული ბრძოლისკენ" მოუწოდებდა. 1871 წელს მარქი მიესალმა პარიზელ კომუნისტებს, რომლებმაც გამოაცხადეს: "ღმერთი - ჩვენი მტერია. ღმრთის სიძულვილი - დასაბამია სიბრძნისა". მარქსის თანახმად, თავისუფლად შეიძლება მხოლოდ იმ ადამიანის მართვა, ვინც დამოუკიდებლად ვერ აზროვნებს. ეს მართვადი ადამიანი ავტომატურად იქცევა მანქანად ისეთი "მარადიული ჭეშმარიტებების" გარეშე, როგორიცაა: "თავისუფლება", "სამართლიანობა", "რელიგია" და "მორალი".
"მე დავცინე ზეცას, - ამბობდა სატანისტი მარქსი, - მე ზუსტად ვიცი. ჩემი სული, რომელიც ოდესღაც ღმერთს ეკუთვნოდა, ახლა ჯოჯოხეთის საკუთრება გახდა. დიახ, მარადისობა - ეს ჩვენი მარადიული სატანჯველია" (Цит. по: Букварь: Наука, философия, религия. Кн. 2. С. 1268-1269).
მარქსს სძულდა ღმერთი და მისი მარადიული "თანამოსაუბრე" - ადამიანი. ამ სიძულვილმა და შურისგების გრძნობამ უბიძგა მარქსს შეექმნა ათეისტური ფილოსოფია, სადაც ჭეშმარიტებას ცვლის დიალექტიკა, ხოლო ღმრთის არსებობა მატერიალისტური პოზიციებიდან არის უარყოფილი.
მარქსის პროგრამა მიმართულია მოაზროვნე ადამიანის განადგურებისკენ საყოველთაო კეთილდღეობის მქონე სახელმწიფოს შემქნის გზით (მარქსის მიხედვით: არ არსებობს პრობლემა - არ არსებობს აზროვნება), სახელმწიფოს აბსოლუტიზაციის გზით. რადგანაც ნათელია, რომ არსებას, რომელსაც წაართვეს სული და ჭეშმარიტება, რომელიც არის მხოლოდ ბიოლოგიური არსება, გააჩნია მხოლოდ გრძნობა და მგრძნობელობა, პირუტყვის დონეზე იმყოფება და არ შეუძლია გააჩნდეს პიროვნული ურთიერთობა ღმერთთან, მარქსმაც დაისახა წაერთმია სული და ჭეშმარიტება ადამიანისთვის. ქრისტე კი საპირისპიროდ ბრძანებს: "ღმერთი სულია და მისი თაყვანისმცემელნიც სულითა და ჭეშმარიტებით უნდა სცემდნენ თაყვანს" (ინ. 4:24).
სატანამ ვერ შესძლო ღმრთის ძლევა, ამიტომაც გააუფასურა მან ადამიანი. ადამიანი, ღმრთის ხატი და გვირგვინი ქმნილებისა, მარქსმა და დარვინმა კუჭის მონისა და პირუტყვის შთამომავლის მდგომარეობამდე ჩამოაქვეითეს. მოგვიანებით ფროიდმა გააგრძელა ამ ორი სატანური გიგანტის საქმე და ადამიანის არსი ფაქტობრივად სქესობრივ ლტოლვას და ინსტინქტურ აგრესიულობას გაუთანაბრა. შემთხვევითი არ არის ის, რომ აშშ-ს კომუნისტური პარტიის პროგრამაში ნათქვამია: "გარყვენით ახალგაზრდობა, გაათავისუფლეთ ის რელიგიის ზეგავლენისგან, გაუღვივეთ მას სექსისადმი ინტერესი" (Там же. С. 1269).
მარქსის თანამედროვე ნიცშე წერდა: "სოციალიზმი - ეს არის ნახირის მორალი, რომელიც ბოლომდეა მიყვანილი" (Там же. С. 1268). "მართავდნენ რა იუდეველებთან ერთად ყველა სოციალურ მოძრაობას, - წერდა 1906 წელს. ა. ს. შმაკოვი წიგნში "Свобода и евреи" ("თავისუფლება და ებრაელები"), - მასონები სარგებლობენ ამ საშინელი იარაღით, ჯერ არნახული ტირანიის საშუალებით, როგორც გზით რომელმაც უნდა მიიყვანოს თანამედროვე საზოგადოება პირუტყვულ მდგომარეობამდე" (Цит. по: Игум. Феодосий (Кульчицкий). Кто мастера вкусной приправы? Кто они? Прочтешь – прозришь, не прочтешь – рабство. М., 1996. С. 29).
ფინეთში მყოფი ლენინი წერდა: "ჩვენ აუცილებლად გავიმარჯვებთ, რადგან ხალხი უკვე სასოწარკვეთამდე და გამხეცებამდეა მისული" (Анненков Ю. Дневник моих встреч. Цит. по: Воробьевский Ю., Соболева Е. Пятый Ангел вострубил. С. 259). ბუხარინი, ლენინის თანამებრძოლი, აცხადებდა: "არა თუ ღმრთისადმი, არამედ მოყვასისადმი სიყვარულიც კი საშინელი მტერია კომუნიზმის... უნდა გავანადგუროთ ქრისტეანული სიყვარული მოყვასისადმი, როგორც ჩვენი დაუძინებელი მტერი, ეს არის მსოფლიოს დაპყრობის საშუალება" (Букварь: Наука, философия, религия. Кн. 2. С. 1269).
სხვა არაკაცი და კაცთმოძულე, ებრაელი ლევ (ლეიბა) ტროცკი (ბრონშტეინი), მეორე ფიგურა ბოლშევიკურ მთავრობაში, პირდაპირ აცხადებდა: "... ჩვენ ისეთ სისხლისღვრას მოვაწყობთ, რომლის წინაშეც შეძრწუნდება და გაფერმკრთალდება კაპიტალისტური ომების ყოველგვარი ადამიანური დანაკარგი. ოკეანისგაღმელი უმსხვილესი (ებრაელი - ავტ.) ბანკირები უმჭიდროვეს კონტაქტში იმუშავებენ ჩვენთან ერთად. რევოლუციას თუ მოვიგებთ და გავსრისავთ რუსეთს, მის ნანგრევებზე გავამყარებთ სიონიზმის ძალაუფლებას და ისეთ ძალად გარდავიქმნებით, რომლის წინაშე მსოფლიო დაიჩოქებს... ტერორისა და სისხლის აბანოების გზით რუს ინტელიგენციას სრულ გამოთაყვანებამდე, იდიოტიზმამდე და გაპირუტყვებამდე მივიყვანთ" (Цит. по: Яковицкий А. Геноцид в Новозаветной истории: цели, методы, средства // Общественно-политический сборник «Стояние за истину». М.: МОО «Святая Русь», 2002. С. 19). როდესაც ე. წ. შრომით რაზმებს ქმნიდა, ტროცკი წერდა: "შრომისმოყვარეობა სულაც არ არის ბუნებრივი თვისება: ის წარმოიშვება ეკონომიკური ზეწოლით და საზოგადოებრივი აღზრდით. შეიძლება ითქვას, რომ ადამიანი საკმაოდ ზარმაცი პირუტყვია" (Цит. по: «Русский Вестник». 1991, № 5. С. 6).
გაგრძელება იქნება.
Комментариев нет:
Отправить комментарий