მღვდელი ილია ჭიღლაძე სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის საშობაო ეპისტოლის გამო საზოგადოებაში ატეხილ აჟიოტაჟს ეხმაურება და სუროგაციასა და ხელოვნურ განაყოფიერებასთან დაკავშირებით თავის მოსაზრებას გამოთქვამს:
“უმთავრესი და უპირველესი რასაც ვერასოდეს შეეგუება ქრისტეს წმინდა, მართლმადიდებელი, სამოციქულო და კათოლიკე ეკლესია, ესაა აბორტები, მათ შორის, ხელოვნური განაყოფირების შემთხვევაში მრვალი ჩანასახის განდგურება და ერთის სიცოცხლის განვითარება. ვერასოდეს მოიწონებს ეკლესია უცხო სხეულის, სხვისი გენეტიკური შვილის სხვა ქალის სხეულში, როგორც ინკუბატორში გაზრდას, რადგან სხვა იქნება გენეტიკური დედა და სხვა იქნება მშობელი დედა, რაც ბუნებრივ და ღვთისაგან დაკანონებულ საზღვარს სცილდება და ბაბილონის მაშენებელთა სულისკვეთების განგრძობაა.
გარკვეული ფრაზა მავანთ ჩათვალეს ხელოვნური განაყოფიერების გზით ჩასახულთა დისკრიმინაციად, მაგრამ თუ ვიტყვით, მაგალითად, მშობელთაგან მიტოვებულ შვილებზე, რომ ”ეს პატარა ხომ თავიდანვე გაწირეს უსიყვარულობისათვის, მიუსაფრობისა და მარტოობისათვის. იგი კეთილდღეობაშიც რომ გაიზარდოს, … ამ სიმძიმეს ვერაფერი შეცვლის და ეს, აუცილებლად, იჩენს თავს ზრდასრულ ასაკში.” განა ეს დისკრიმინაცია იქნება მათი?! აქ საუბარია არაბუნებრივი, სუროგაციის გზით დაბადებული, ორი დედის მქონე ადამიანის ფსიქოლიგიურ განცდებზე, რაც ვფიქრობ, საკამათო არაა. როდესაც საუბრობენ ხელოვნური განაყოფირებით დაბადებული ბავშვების დისკრიმინაციაზე, კარგი იქნება, რომ მუცლად მყოფი ბავშვის სიცოცხლის მასობრივ განადგურებებზეც შესტკიოდეთ გული და საუბრობდნენ.
ჩვენ არ ვფიქრობთ, რომ რომელიმე ნაწერი, გარდა ბიბლიის საღმრთო გამოცხადებისა, არის უნაკლო, მაგრამ არის საკითხები რომელნიც არ უნდა იწვევდნენ კამათს და ყოველი ადამიანი, თანხმიერად აცნობიერებდეს და აფასებდეს. ეკლესია ლოცულობს, რომ ყოველ ოჯახს ჰყავდეს შვილები, მიესალმება სამედიცინო დახმარებას, მაგრამ ვერასოდეს მიესალმება აბორტებს და აბორტების ხარჯზე აშენებულ ”ბედნიერებას”. ეკლესია, ყოველ ადამიანს, განურჩევლად მისი წარმოშობისა ლოცავს და ავედრებს ღმერთს, მაგრამ ეკლესია ვერ იქნება გულგრილი ადამიანთა, თუნდაც ჯერ ისევ ემბრიონობის პერიოდში მოკვდინების გამო, ეს უნდა გააცნობიეროს ყველამ!”
შეგახსენებთ, კათოლიკოს–პატრიარქი საშობაო ეპისტოლეში აღნიშნავს:
“შეიძლება ოჯახი იყოს ბედნიერი, სადაც სუროგატი დედის მიერ დაბადებული ბავშვი იზრდება? ეს პატარა ხომ თავიდანვე გაწირეს უსიყვარულობისათვის, მიუსაფრობისა და მარტოობისათვის. იგი კეთილდღეობაშიც რომ გაიზარდოს, მუცლადყოფნის პერიოდის ამ სიმძიმეს ვერაფერი შეცვლის და ეს, აუცილებლად, იჩენს თავს ზრდასრულ ასაკში. პრობლემატურნი იქნებიან ის ბავშვებიც, რომლებიც ხელოვნური განაყოფიერებით დაიბადნენ და მათი სიცოცხლე მრავალი ემბრიონის განადგურების შედეგად განვითარდა”.
http://www.ambioni.ge/mrvdeli-ilia-wirlaze-surogaciasa-da-xelovnur-ganayofierebaze
*
დეკანოზი სერაფიმე დანელია სუროგაციასა და ხელოვნურ განაყოფიერებაზე
სვეტიცხოვლის ტაძრის დეკანოზი სერაფიმე დანელია საშობაო ეპისტოლეს ირგვლივ ატეხილ ხმაურს ეხმაურება:
“საქართველოს კათალიკოს-პატრიარქის ეპისტოლეს ირგვლივ ატეხილი ხმაური, პირველ რიგში, საერო და სამწუხაროდ, სასულიერო საზოგადოების სულიერი დონის სისუსტეზე მიუთითებს, მეორე რიგში კი, ამ ეპისტოლეთი მხილებული ,,ამა სოფლის ძლიერთა” და ,,ბრძენთა” პოსტმოდერნისტულ და ფსევდო-ლიბერალურ გულისწყრომაზე…
საკითხში რომ გავერკვეთ, უპირველესად წმ. პავლე მოციქულის, პატრიარქის მიერ ციტირებული სიტყვები გავიხსენოთ: ,,ყველაფერი ნებადართულია, მაგრამ ყველაფერი როდია სარგო”… რას ამბობს ამით მოციქული? ის, რომ ყველაფერი შეიძლება ადამიანმა ჩაიდინოს: ცოდვა, სისულელე, შეცდომა, ასევე, ერთი შეხედვით კარგი საქციელი, სიკეთე, მაგრამ არ იყოს იგი სასარგებლო…აქ მთავარია კითხვა – სასარგებლო ვისთვის და რასთან მიმართებაში… რას გულისხმობს თავად მოციქული? რა თქმა უნდა, ის გულისხმობს – არასასარგებლოს და არახელისშემწყობს ადამიანის განღმთობისაკენ მისწრაფების გზაზე. მაგრამ აქ ყურადღებით ვიყოთ: ის არ ამბობს ,,აკრძალულია” ან ,,უნდა აიკრძალოს” – ის ამბობს: ,,ნებადართულია” ანუ არა კაცის მიერ, არამედ ღვთის მიერ არის ნებადართული და დაშვებული ადამიანის ნებისმიერი საქციელი, სწორედ ღვთაებრივი თავისუფლების უზენაესობის გამო.
მაშ სად არის პრობლემა? რა ვერ გაიყვეს ორთოდოქსებმა და ლიბერალებმა? სად გადის ზღვარი ნებადართულს და უსარგებლოს შორის? რას გულისხმობს პავლე მოციქული ამ ფრაზაში? ვგონებ უპირველესად იმას, რომ ვინც შეიყვარა ღმერთი და უნდა ღვთის მცნებისაებრ იაროს, ნებადართული თავისუფალი ქცევების სიმრავლიდან არჩევანი უნდა გააკეთოს და ღვთის მცნების შესაბამის, კონკრეტულად განსაზღვრულ გზას დაადგეს … ფაქტობრივად, ამაზე ისაუბრა კიდეც ჩვენმა პატრიარქმა, მაგრამ ატეხილი ხმაურის მიზეზი არა პატრიარქის მიერ ამ რეალობის გაჟღერება, არამედ ამ ყველაფერს დამატებული შეფასების ფაქტია (რისი სრული უფლებაცა და მოვალეობაც აქვს).
მამამთავარი თავის ნათქვამით ამბობს, რომ აბორტი, ხელოვნური განაყოფიერება, სუროგატი დედის საშუალებით ბავშვის გაჩენა და ა.შ. ,,ნებადართულია”, მაგრამ ასეთი საქციელი არასწორი, არასარგო და ცოდვაა, ამის ჩამდენი ღვთის მცნების შესაბამისად მიიღებს პრობლემებს ცხოვრებაში… რატომ დაინახეს პატრიარქის გამონათქვამში სუროგაციით გაჩენილი ბავშვების ან მათი მშობლების რაიმე სახით შეურცხოფა? ან პატრიარქს, თავისი ცხოვრების მანძილზე, ოდესმე გამოუხატავს მიუღებლობა ასეთი ადამიანისა? როცა პატრიარქმა ასეთი ბავშვების ,,განწირულობაზე” და ,,პრობლემატურობაზე” ისაუბრა, განა ამით გაწირა ისინი? თვითონ არ გვასწავლის ,,ნუ იქნებით კატეგორიულებიო?”… განა თვითონ უმეტესად არ გამოავლენდა სითბოს და ყურადღებას მათ მიმართ? თურმე მთქმელს მართლა ნდომებია გამგები…
რაც პატრიარქმა იგულისხმა, გასაგებია უბრალო ადამიანისთვისაც: არასწორია ასეთი ქმედებები და ამას მოყვება თავისი “არასარგო” შედეგები. და თუ მოწინააღმდეგეებს არ მიაჩნიათ ცოდვად აბორტი, ხელოვნური განაყოფერების გამოყენება, სუროგატობა ანუ ღვთის მიერ შექმნილი ადამიანის ბუნების ნებაყოფლობითი დაკნინება, მაშინ საერთოდ რა არის ცოდვა? ან იქნებ დაკნინებას და ,,არასარგო” ქმედებას არ წარმოადგენს ადამიანის მიერ სიკვდილ-სიცოცხლეზე საკუთარი უფლებების გავრცელების მცდელობა? მომინდეს -მოვკლა და მომინდეს -გავაჩენ… განა ეს ღვთის სიტყვის საწინააღმდეგო არაა? ,,მე ვკლავ და მე ვაცოცხლებ” ამბობს უფალი… ზოგმა თქვა: ,,თუ უარს ვამბობთ ბავშვის გაჩენაში ხელოვნურ დახმარებაზე, მაშინ უარი უნდა ვთქვათ ყოველნაირ ხელოვნური სახის დახმარებაზე…”
უფალმა, სწორედ სიკვდილ-სიცოცხლეზე გამოგვიცხადა თავისი უფლება და არა ხელოვნებასა და მეცნიერებაზე, ჩვენ კი ადამისა და ევას მსგავსად ღვთის ამ ერთადადერთ მოთხოვნას თუ თხოვნასაც მივადექით…ღმერთმა დაგვიფაროს იმის მსგავსი შედეგისაგან, რაც მოჰყვა მათ თავისუფალ, მაგრამ არასწორ არჩევანს… ქრისტესმიერ ძმანო და დანო! ქრისტეშობის ამ დღეების მადლით ვთხოვოთ უფალს, გამოგვზარდოს სიბრძნესა გულისხმისყოფაში, რაც ასე სჭირდება დღეს ჩვენს ერსა და ბერს…”
http://www.ambioni.ge/dekanozi-serafime-danelia-surogaciasa-da-xelovnur-ganayofierebaze#more-24301
“უმთავრესი და უპირველესი რასაც ვერასოდეს შეეგუება ქრისტეს წმინდა, მართლმადიდებელი, სამოციქულო და კათოლიკე ეკლესია, ესაა აბორტები, მათ შორის, ხელოვნური განაყოფირების შემთხვევაში მრვალი ჩანასახის განდგურება და ერთის სიცოცხლის განვითარება. ვერასოდეს მოიწონებს ეკლესია უცხო სხეულის, სხვისი გენეტიკური შვილის სხვა ქალის სხეულში, როგორც ინკუბატორში გაზრდას, რადგან სხვა იქნება გენეტიკური დედა და სხვა იქნება მშობელი დედა, რაც ბუნებრივ და ღვთისაგან დაკანონებულ საზღვარს სცილდება და ბაბილონის მაშენებელთა სულისკვეთების განგრძობაა.
გარკვეული ფრაზა მავანთ ჩათვალეს ხელოვნური განაყოფიერების გზით ჩასახულთა დისკრიმინაციად, მაგრამ თუ ვიტყვით, მაგალითად, მშობელთაგან მიტოვებულ შვილებზე, რომ ”ეს პატარა ხომ თავიდანვე გაწირეს უსიყვარულობისათვის, მიუსაფრობისა და მარტოობისათვის. იგი კეთილდღეობაშიც რომ გაიზარდოს, … ამ სიმძიმეს ვერაფერი შეცვლის და ეს, აუცილებლად, იჩენს თავს ზრდასრულ ასაკში.” განა ეს დისკრიმინაცია იქნება მათი?! აქ საუბარია არაბუნებრივი, სუროგაციის გზით დაბადებული, ორი დედის მქონე ადამიანის ფსიქოლიგიურ განცდებზე, რაც ვფიქრობ, საკამათო არაა. როდესაც საუბრობენ ხელოვნური განაყოფირებით დაბადებული ბავშვების დისკრიმინაციაზე, კარგი იქნება, რომ მუცლად მყოფი ბავშვის სიცოცხლის მასობრივ განადგურებებზეც შესტკიოდეთ გული და საუბრობდნენ.
ჩვენ არ ვფიქრობთ, რომ რომელიმე ნაწერი, გარდა ბიბლიის საღმრთო გამოცხადებისა, არის უნაკლო, მაგრამ არის საკითხები რომელნიც არ უნდა იწვევდნენ კამათს და ყოველი ადამიანი, თანხმიერად აცნობიერებდეს და აფასებდეს. ეკლესია ლოცულობს, რომ ყოველ ოჯახს ჰყავდეს შვილები, მიესალმება სამედიცინო დახმარებას, მაგრამ ვერასოდეს მიესალმება აბორტებს და აბორტების ხარჯზე აშენებულ ”ბედნიერებას”. ეკლესია, ყოველ ადამიანს, განურჩევლად მისი წარმოშობისა ლოცავს და ავედრებს ღმერთს, მაგრამ ეკლესია ვერ იქნება გულგრილი ადამიანთა, თუნდაც ჯერ ისევ ემბრიონობის პერიოდში მოკვდინების გამო, ეს უნდა გააცნობიეროს ყველამ!”
შეგახსენებთ, კათოლიკოს–პატრიარქი საშობაო ეპისტოლეში აღნიშნავს:
“შეიძლება ოჯახი იყოს ბედნიერი, სადაც სუროგატი დედის მიერ დაბადებული ბავშვი იზრდება? ეს პატარა ხომ თავიდანვე გაწირეს უსიყვარულობისათვის, მიუსაფრობისა და მარტოობისათვის. იგი კეთილდღეობაშიც რომ გაიზარდოს, მუცლადყოფნის პერიოდის ამ სიმძიმეს ვერაფერი შეცვლის და ეს, აუცილებლად, იჩენს თავს ზრდასრულ ასაკში. პრობლემატურნი იქნებიან ის ბავშვებიც, რომლებიც ხელოვნური განაყოფიერებით დაიბადნენ და მათი სიცოცხლე მრავალი ემბრიონის განადგურების შედეგად განვითარდა”.
http://www.ambioni.ge/mrvdeli-ilia-wirlaze-surogaciasa-da-xelovnur-ganayofierebaze
*
დეკანოზი სერაფიმე დანელია სუროგაციასა და ხელოვნურ განაყოფიერებაზე
სვეტიცხოვლის ტაძრის დეკანოზი სერაფიმე დანელია საშობაო ეპისტოლეს ირგვლივ ატეხილ ხმაურს ეხმაურება:
“საქართველოს კათალიკოს-პატრიარქის ეპისტოლეს ირგვლივ ატეხილი ხმაური, პირველ რიგში, საერო და სამწუხაროდ, სასულიერო საზოგადოების სულიერი დონის სისუსტეზე მიუთითებს, მეორე რიგში კი, ამ ეპისტოლეთი მხილებული ,,ამა სოფლის ძლიერთა” და ,,ბრძენთა” პოსტმოდერნისტულ და ფსევდო-ლიბერალურ გულისწყრომაზე…
საკითხში რომ გავერკვეთ, უპირველესად წმ. პავლე მოციქულის, პატრიარქის მიერ ციტირებული სიტყვები გავიხსენოთ: ,,ყველაფერი ნებადართულია, მაგრამ ყველაფერი როდია სარგო”… რას ამბობს ამით მოციქული? ის, რომ ყველაფერი შეიძლება ადამიანმა ჩაიდინოს: ცოდვა, სისულელე, შეცდომა, ასევე, ერთი შეხედვით კარგი საქციელი, სიკეთე, მაგრამ არ იყოს იგი სასარგებლო…აქ მთავარია კითხვა – სასარგებლო ვისთვის და რასთან მიმართებაში… რას გულისხმობს თავად მოციქული? რა თქმა უნდა, ის გულისხმობს – არასასარგებლოს და არახელისშემწყობს ადამიანის განღმთობისაკენ მისწრაფების გზაზე. მაგრამ აქ ყურადღებით ვიყოთ: ის არ ამბობს ,,აკრძალულია” ან ,,უნდა აიკრძალოს” – ის ამბობს: ,,ნებადართულია” ანუ არა კაცის მიერ, არამედ ღვთის მიერ არის ნებადართული და დაშვებული ადამიანის ნებისმიერი საქციელი, სწორედ ღვთაებრივი თავისუფლების უზენაესობის გამო.
მაშ სად არის პრობლემა? რა ვერ გაიყვეს ორთოდოქსებმა და ლიბერალებმა? სად გადის ზღვარი ნებადართულს და უსარგებლოს შორის? რას გულისხმობს პავლე მოციქული ამ ფრაზაში? ვგონებ უპირველესად იმას, რომ ვინც შეიყვარა ღმერთი და უნდა ღვთის მცნებისაებრ იაროს, ნებადართული თავისუფალი ქცევების სიმრავლიდან არჩევანი უნდა გააკეთოს და ღვთის მცნების შესაბამის, კონკრეტულად განსაზღვრულ გზას დაადგეს … ფაქტობრივად, ამაზე ისაუბრა კიდეც ჩვენმა პატრიარქმა, მაგრამ ატეხილი ხმაურის მიზეზი არა პატრიარქის მიერ ამ რეალობის გაჟღერება, არამედ ამ ყველაფერს დამატებული შეფასების ფაქტია (რისი სრული უფლებაცა და მოვალეობაც აქვს).
მამამთავარი თავის ნათქვამით ამბობს, რომ აბორტი, ხელოვნური განაყოფიერება, სუროგატი დედის საშუალებით ბავშვის გაჩენა და ა.შ. ,,ნებადართულია”, მაგრამ ასეთი საქციელი არასწორი, არასარგო და ცოდვაა, ამის ჩამდენი ღვთის მცნების შესაბამისად მიიღებს პრობლემებს ცხოვრებაში… რატომ დაინახეს პატრიარქის გამონათქვამში სუროგაციით გაჩენილი ბავშვების ან მათი მშობლების რაიმე სახით შეურცხოფა? ან პატრიარქს, თავისი ცხოვრების მანძილზე, ოდესმე გამოუხატავს მიუღებლობა ასეთი ადამიანისა? როცა პატრიარქმა ასეთი ბავშვების ,,განწირულობაზე” და ,,პრობლემატურობაზე” ისაუბრა, განა ამით გაწირა ისინი? თვითონ არ გვასწავლის ,,ნუ იქნებით კატეგორიულებიო?”… განა თვითონ უმეტესად არ გამოავლენდა სითბოს და ყურადღებას მათ მიმართ? თურმე მთქმელს მართლა ნდომებია გამგები…
რაც პატრიარქმა იგულისხმა, გასაგებია უბრალო ადამიანისთვისაც: არასწორია ასეთი ქმედებები და ამას მოყვება თავისი “არასარგო” შედეგები. და თუ მოწინააღმდეგეებს არ მიაჩნიათ ცოდვად აბორტი, ხელოვნური განაყოფერების გამოყენება, სუროგატობა ანუ ღვთის მიერ შექმნილი ადამიანის ბუნების ნებაყოფლობითი დაკნინება, მაშინ საერთოდ რა არის ცოდვა? ან იქნებ დაკნინებას და ,,არასარგო” ქმედებას არ წარმოადგენს ადამიანის მიერ სიკვდილ-სიცოცხლეზე საკუთარი უფლებების გავრცელების მცდელობა? მომინდეს -მოვკლა და მომინდეს -გავაჩენ… განა ეს ღვთის სიტყვის საწინააღმდეგო არაა? ,,მე ვკლავ და მე ვაცოცხლებ” ამბობს უფალი… ზოგმა თქვა: ,,თუ უარს ვამბობთ ბავშვის გაჩენაში ხელოვნურ დახმარებაზე, მაშინ უარი უნდა ვთქვათ ყოველნაირ ხელოვნური სახის დახმარებაზე…”
უფალმა, სწორედ სიკვდილ-სიცოცხლეზე გამოგვიცხადა თავისი უფლება და არა ხელოვნებასა და მეცნიერებაზე, ჩვენ კი ადამისა და ევას მსგავსად ღვთის ამ ერთადადერთ მოთხოვნას თუ თხოვნასაც მივადექით…ღმერთმა დაგვიფაროს იმის მსგავსი შედეგისაგან, რაც მოჰყვა მათ თავისუფალ, მაგრამ არასწორ არჩევანს… ქრისტესმიერ ძმანო და დანო! ქრისტეშობის ამ დღეების მადლით ვთხოვოთ უფალს, გამოგვზარდოს სიბრძნესა გულისხმისყოფაში, რაც ასე სჭირდება დღეს ჩვენს ერსა და ბერს…”
http://www.ambioni.ge/dekanozi-serafime-danelia-surogaciasa-da-xelovnur-ganayofierebaze#more-24301
Комментариев нет:
Отправить комментарий