მოლეკულა. ატომი.

მოლეკულა არის მოცემული ნივთიერების უმცირესი ფორმა. მოლეკულები შედგებიან მინიმუმ ორი ატომისგან, რომლებიც ერთმანეთს უკავშირდებიან ქიმიური კავშირით.მოლეკულები არიან ნეიტრალური მუხტის მატარებლები.

******************************


ატომი — მატერიის ერთ-ერთი ძირითადი კომპონენტი, რომელიც შედგება ნუკლონების მკვრივი ცენტრისგან, ხოლო ამ ცენტრს გარს აკრავს უარყოფითად დამუხტული ელექტრონები. ატომის ნუკლონები შედგება დადებითად დამუხტული პროტონისაგან და ელექტრულად ნეიტრალური ნეიტრონისგან (მხოლოდ წყალბადი-1-ის შემთხვევაში ეს ასე არაა. ის ერთადერთი სტაბილური ნუკლიდია, რომელსაც ნეიტრონები არ აქვს). ატომის ელექტრონები ნუკლონებთან ელექტრომაგნიტური ძალითაა დაკავშირებული. ატომების ჯგუფებს გაერთიანება შეუძლიათ და ამის შედეგად მოლეკულა წარმოიქმნება.

ატომი, რომელიც პროტონებისა და ელექტრონების ერთნაირ ოდენობას შეიცავს, ამ შემთხვევაში ის ელექტრულად ნეიტრალურია, ხოლო თუ მას ელექტრონების ნაკლებობა აქვს, ის დადებითადაა დამუხტული, უარყოფითად კი მეტი ელექტრონების შემთხვევაში. დადებითად ან უარყოფითად დამუხტული ატომი ცნობილია, როგორც იონი. ატომი თავის ბირთვში არსებული პროტონებისა და ნეიტრონების რიცხვის მიხედვითაა კლასიფიცირებული: პროტონების რიცხვი განსაზღვრავს ქიმიურ ელემენტს, ხოლო ნეიტრონების რიცხვი - ელემენტის იზოტოპს.

ატომის სახელი ბერძნული სიტყვიდან ἄτομος-დან მოდის (atomos, განუყოფელი), ἀ (a- "არა") და τέμνω (ვჭრი), რომელიც ნიშნავს გაუჭრელს, განუყოფელს. ატომზე წარმოდგენა, როგორც მატერიის განუყოფელი კომპონენტი, პირველად წამოჭრეს ინდოელმა და ბერძენმა ფილოსოფოსებმა. 19 საუკუნის დასასრულს და ადრეულ 20-ე საუკუნეში, ფიზიკოსებმა აღმოაჩინეს სუბატომური კომპონენტები და სტრუქტურა ატომს შიგნით, რისი დახმარებითაც მათ დაადგინეს, რომ ატომი გაყოფადი იყო.

ატომები უმნიშვნელო ზომის ობიექტები არიან, რომელთაც ძალიან მცირე მასები აქვთ. მათზე დაკვირვება შესაძლებელია მხოლოდ სპეციალური ინსტუმენტებით, როგორიცაა scanning tunneling microscope. ატომის მასის 99.94% ნუკლონებშია კონცენტრირებული. პროტონსა და ნეიტრონს თითქმის ტოლი მასები აქვთ. თითოეულ ელემენტს სულ ცოტა ერთი იზოტოპი აქვს (არასტაბილური ნუკლონებით), რომელსაც რადიოაქტიური დაშლის გადატანა შეუძლია. ეს შეიძლება გამოვლინდეს ტრანსმუტაციაში (გარდაქმნა), რომელიც პროტონებისა და ნეიტრონების რიცხვს ცვლის ნუკლონებში. ატომებში ჩამაგრებული ელექტრონები სტაბილურ ენერგიულ დონეებს (ან ორბიტალებს) ფლობენ და შეუძლიათ მათ შორის (ენერგიულ დონეებში) გადასვლა ფოტონის შთანთქმით ან გამოსხივებით, რომელიც ენერგიულ სხვაობებს ემთხვევა. ელექტრონები ელემენტის ქიმიურ თვისებებს განსაზღვრავენ და ძლიერი გავლენა აქვთ ატომის მაგნიტურ თვისებებზე.

მიუხედავად იმისა, რომ სიტყვა ატომი თავდაპირველად აღნიშნავდა, რომ მისი გაყოფა შეუძლებელი იყო უფრო პატარა ნაწილაკებად, თანამედროვე მეცნიერულ სამყაროში ატომი სხვადასხვაგვარი სუბატომური ნაწილაკებითაა გაჯერებული. მისი შემადგენელი ნაწილაკები არიან ელექტრონი, პროტონი და ნეიტრონი.

ატომის ბირთვი — ატომის ცენტრალური ნაწილი, რომელშიც თავმოყრილია ატომის მთელი დადებითი მუხტი და თითქმის მთელი მასა. ატომის ბირთვის (ან მოკლედ ბირთვის) არსებობა ექსპერიმენტულად დაადგინა ერნესტ რეზერფორდმა 1911 წელს. ბირთვი ატომში იკავებს უმნიშვნელო მოცულობას. ატომის თითქმის მთელი მასა მის ბირთვშია თავმოყრილი, ამიტომ ამ უკანასკნელის სიმკვრივე მეტად დიდია. ბირთვული ნივთიერების 1 სმ³ დაახლოებით ას მილიონ ტონას აიწონიდა.

ატომის ბირთვი შედგება პროტონებისა და ნეიტრონებისაგან. ამ ნაწილაკებს ნუკლონებს უწოდებენ.

http://ka.wikipedia.org/wiki/ატომის_ბირთვი


სამყარო: იცით რა არის ყველაზე პატარა სამყაროში?

რა არის ჩვენს სამყაროში ყველაზე პატარა ნაწილაკი? თუ არ დაფიქრებულხართ აქამდის, ახლა დაგაფიქრებთ. თან რა თქმა უნდა გეტყვით კიდეც, თორემ მარტო ფიქრით შეიძლება ვერ აღმოაჩინოთ და რატომ ვიტანჯოთ თუ მეცნიერებს ამაზე უკვე უმტვრევიათ თავი და საბედნიეროდ აღმოუჩენიათ კიდეც.

აქ არ დაგვჭირდება მათემატიკის ან ფიზიკის კარგი ცოდნა. უბრალოდ გასაგებ ენაზე გეტყვით იმას რაც ბევრმა არ იცით და ალბათ უნდა გცოდნოდათ სკოლაში ერთხელ ფიზიკის მასწავლებლისთვის რომ გეკითხათ. მაგრამ მთლად ნუ გამიბრაზდებით მასწავლებლის ბრალიც შეიძლება იყოს, ტყუილად ხომ არ იღებენ მასწავლებელთა ტესტირებაში მოსწავლეებზე დაბალ ქულებს.

ბევრმა ეგეც არ იცის, მაგრამ შენ ალბათ გაგიგია ატომი. პატარა მრგვალი ბურთი. ან კიდევ უფრო მეტი და ისიც იცი რომ ატომი ატომბირთვისა და მის გარშემო მოძრავი ელექტრონისგან შედგება. თუ ასეა სასიამოვნოა ძალზედ.

ატომი ბერძნულად განუყოფელს ნიშნავს და მეცხრამეტე საუკუნემდე ასეც ეგონათ, მაგრამ ამ სიტყვის ენობრივი მნიშვნელობა უკვე აღარ ასახავდა სინამდვილეს, თუმცა მაინც ასე მოვიხსენიებთ ატომს. ატომი გაიყო ატომბირთვად და მის გარშემო მოძრავ ელექტრონად. ერნესტ რეზერფორდმა ცდებით დაადგინა რომ ატომის ბირთვის შემადგენლობაშია დადებითად დამუხტული ნაწილაკი პროტონი, ხოლო შემდგომ ჩედვიკმა ბირთვში შემავალი უმუხტო ნეიტრონი.

შემდეგ ეტაპზე აღმოჩენილი იქნა კვარკები. კვარკი არის ფუნდამენტური ნაწილაკი რომელისგანაც შექმნილია სამყარო,ლეფტონებთან და მათ შორის ურთიერთმქმედ ნაწილაკებთან ერთად.

სამი კვარკი ერთად ქმნის ნუკლონს(პროტონს ან ნეიტრონს)

კვარკები სულ ექვსი სახისაა, ესენია:ზედა(up), ქვედა(down), მოჯადოებული(charmed), უცნაური(strange), თხემა(top) და ძირა(bottom). თითოეულ ამ ნაწილაკს აქვს თავისი მუხტი. მაგალითად: ზედას +2/3 ქვედას -1/3 და ასე შემდეგ ორ წყვილსაც.. კვარკები ყოველთვის ერთად არიან და ქმნიან ადრონებს (პროტონი, ნეიტრონი..) მუხტები კი ისეა გადანაწილებული რომ ნებისმიერი სამი ქმნის მთელი რიცხვის ტოლ მუხტს ანუ, ან დადებით პროტონს, ან ნეიტრონს.

აქვე განვიხილოთ ლეპტონები, სადაც ჩვენთვის ნაცნობი, ატომბირთვის გარშემო მბრუნავი ელექტრონიც შედის. მაშ ასე, ელემენტარულ ნაწილაკებში კვარკებთან ერთად ლეპტონებიც შედის. ლეპტონებიც ასევე ექვსი სახისაა, როგორც კვარკები. ესენია:ელექტრონი (მუხტით -1), ელექტრონული ნეიტრინო (მუხტით 0), მიუ მინუს ლეპტონი ( -1 ), მიონური ნეიტრინო ( 0 ), ტაუ მინუს ლეპტონი ( -1 ), ტაონური ნეიტრინო ( 0 )

მაშ ასე, ვიცით რომ არსებობენ კვარკები, ექვსი სახის. აქვე გეტყვით, რომ ისინი სხვადასხვა ფერის ნაწილაკები არიან და 3 მათგანი ქმნის პროტონს ან ნეიტრონს. სურათზე ორი ზედა (up) და ერთი ქვედა (down) კვარკია. მათი მუხტების შეკრებით მივიღებთ + 1-ს. ანუ ეს პროტონია. P=(u,u,d)

ესე იგი, უნდა ვიცოდეთ რომ ნებისმიერი ნივთიერება, მაგალითად წყალი ან რკინა შედგება მოლეკულებისაგან, მოლეკულები ატომებისგან, ატომები ბირთვისა და ელექტრონისგან დანარჩენს უკვე გააგრძელებთ ალბათ. არ ვთვლი საჭიროთ დამატებით ინფორმაცია ამ საკითხში მოგაწოდოთ. მგონი საკმარისია. ხოლო ბოზონებს, შემდეგში შევეხოთ. ისე ეს ბოზონები(რომელიც არაფიზიკური განათლებით სხვა რამეზე მიგანიშნებთ ) არიან ურთიერთქმედების გადამტანი ნაწილაკები.მაგალითად გრავიტონები გრავიტაციის.უფრო მცირე ზომებში ფოტონები სინათლის მაგალითად და კიდევ ბევრი ბევრი სხვა..

უბრალოდ ერთს დავამატებ რომ ყველა ამ ნაწილაკს აქვს თავისი ანტინაწილაკი,რომლითაც შეიძლება შეიქმნას ანტიატომი, ანტიმოლეკულა, ანტინივთიერება და იქნებ ანტი სამყაროც,მაგრამ ასე მარტივადაც არ არის. დღეს კი ცნობილია რომ სამყაროში ნივთიერება უფრო მეტია ვიდრე ანტინივთიერება.
http://ucnauri.com/177286/სამყარო-იცით-რა-არის-ყველ/



რა არის ოზონი?


მაღალი ძაბვის ელექტრული მუხტის სამედიცინო ჟანგბადზე ზემოქმედებით. ოზონი არის ჟანგბადის მოლეკულა ერთი ზედმეტი ჟანგბადის ატომით. როცა ოზონი ხვდება ორგანიზმში, იგი ურთიერთქმედებს სისხლის, ლიმფის და ცხიმოვანი ქსოვილის უჯრედებთან. ამ რეაქციის შედეგად ოზონი იშლება ჟანგბადის მოლეკულად და ჟანგბადის ატომად. ჟანგბადის მოლეკულა ახდენს ქსოვილის ოქსიდაციას, ხოლო ჟანგბადის ატომი ანეიტრალებს(ჟანგავს) ორგანული თუ არაორგანული წარმოშობის მიკროორგანიზმებს მათთან კონტაქტისას. ბიოოქსიდაცია ოზონოთერაპიის უმნიშვნელოვანესი მომენტია, რადგან ამ დროს ხდება ქსოვილების ჟანგბადით გამდიდრება. ჟანგბადი კი, სიცოცხლის ძირითადი ელემენტია. ადამიანს შეუძლია რამოდენიმე კვირა იცოცხლოს საკვების გარეშე, რამოდენიმე დღე სითხის გარეშე და მხოლოდ რამოდენიმე წუთი ჟანგბადის გარეშე.


რატომ ვიყენებთ ოზონს?

ოზონი ერთ - ერთი ყველაზე ძლიერი ანტიოქსიდანტია. იგი ანადგურებს ნებისმიერ პათოგენურ მიკროფლორას(ვირუსებს, სოკოებს, ბაქტერიებს), აგრეთვე თავისუფალ რადიკალებს. ოზონი ამცირებს არტერიულ წნევას. ოზონი კლავს ჰერპესისა და ჰეპატიტის ვირუსებს. ოზონი აუმჯობესებს გულის კუნთის მუშაობას....


ოზონოთერაპიის გამოყენების სპექტრი ძალიან ფართეა - ოზონოთერაპია წაემატებით გამოიყენება კარდიოლოგიაში - გულის იშემიური დაავადების, ჰიპერტონიის, რევმატიზმის და რევმატოიდული ართრიტების მკურნალობისას, პულმონოლოგიაში - ქრონიკული ბრონქიტების, ბრონქული ასთმის და ტუბერკულოზის წინაღმდეგ, გასტროენტეროლოგიაში - ქრონიკული გასტრიტის, კუჭის წყლულის, კოლიტის, გასტროდუოდენიტის, ქოლეცისტიტის, პანკრეატიტის სამკურნალოდ, პოტენციის გაქვეითებისას. გინეკოლოგიაში - საშვილოსნოს ყელის ეროზიების დროს, ორსულთა ანემიისა და ნაყოფის ჰიპოქსიის სამკურნალოდ. ნევროლოგიაში - თავის ტვინის სისხლძარღვების ათეროსკლეროზის, ქრონიკული დაღლილობის სინდრომის, შაკიკის წინააღმდეგ. ოზონოთერაპიით საუკეთესო შედეგები მიიღწევა AA, B და C ჰეპატიტების მკურნალობაში. ოზონოთერაპიის გამოყენება მიზანშეწონილია მძიმე დაავადებების პრევენციის მიზნითაც. მცირდება ინფარქტის, ინსულტის, დიაბეტის, სიმსივნური დაავადებების ალბათობა.