არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)
არქიმანდრიტი რაფაელ კარელინი არის თეოლოგი, ღვთისმეტყველი, მრავალი კვლევისა და წიგნის ავტორი.
რას წარმოადგენს იეჰოველების სწავლება?
ეს სწავლება არის ერთ-ერთი ყველაზე სახიფათო მწვალებლობა, რომელიც ამჟამად, ჩვენს დროში არსებობს. მწვალებლობა, ანუ ერესი, ცრუ სწავლებაა, დამახინჯებული სისტემა ქრისტიანული სარწმუნოების უმთავრესი ჭეშმარიტებების შესახებ, რომლებიც სახარებაშია განცხადებული და საეკლესიო გადმოცემაში დაცული. თავის დასაბამს ეკლესია წმიდა მოციქულთაგან - ქრისტეს მოწაფეთაგან იღებს. მისი სწავლება თითქოსდა ერთი მდინარის უწყვეტი ნაკადია. მწვალებელთა სექტებს კი არა აქვთ არც მემკვიდრეობითობა და არც ტრადიცია. ისინი სხვადასხვა დროს ჩნდებოდნენ და წარმოადგენდნენ დამახინჯებულ შეხედულებებს ქრისტიანობაზე. ამპარტავნებით შეპყრობილი ცალკეული ადამიანებისა თუ ადამიანთა ჯგუფებისა, რომლების მოსწყვეტოდნენ ქრისტეს ეკლესიას და თავიანთი ცრუ შეხედულებანი დაეპირისპირებინათ მისი ჭეშმარიტი სწავლებისათვის.
საიდან იღებს დასაბამს იეჰოველთა სექტა? მწვალებლობა დასაბამს იღებს ადამიანის გონების ამპარტავნებიდან, ეშმაკისმიერი ცდუნებიდან, რომელიც შთააგონებს ცოდვილი ადამიანის გონებასა და გულს თავის ცრუ სწავლებას, შინაარსით მრავალსახოვანსა და წინააგმდეგობრივს, მაგრამ ამავე დროს ერთი მიზნის მქონეს-შეარყიოს და მოსპოს ეკლესიის სწავლება, რომელსაც პავლე მოციქული უწოდებს ,,სუეტსა და სიმტკიცეს ჭეშმარიტებისას,, (1 ტიმ. 3,15). იეჰოველების სიძულვილი ქრისტეს ეკლესიისადმი იმდენად მძვინვარე და შეურაცმყოფელი ხასიათისაა, რომ ყურადღებით თუ ჩავუკვირდებით, ადვილად დავინახავთ, რა სული მოქმედებს მათში. მათმიერი გმობა ქრისტეს ეკლესიის მიმართ აღსავსეა ისეთი გამოთქმებით, როგორიცაა - სატანა, ბაბილონის მეძავი და ა.შ., რის უფლებას თავს ურწმუნო ადამიანიც არ მისცემდა.
როდის და საიდან აღმოცენდა იეჰოველების სექტა?
იეჰოველების სექტა აღმოცენდა ამერიკაში, პროტესტანტულ წრეში. თავის დროზე (XI ს.) მართლმადიდებლობას კათოლიციზმი გამოეყო, კათოლოციზმს-პროტესტანტობა (XVI ს), პროტესტანტობა კი სექტებად დაქუცმაცდა; აი სწორედ ერთ ერთი ასეთი სექტიდან გამოვიდა იეჰოველობის ფუძემდებელი რასელი, რომელიც პროფესიით კომერსანტი იყო. (რომელმაც სექტა 18 წლის ასაკში ჩამოაყალიბა. მ.ი.) იეჰოველობამ გააგრძელა მთელი წყება განხეთქილებათა, განდგომილებათა და მწვალებლობათა.
როდის წარმოიშვა ეს მწვალებლობა?
XIX საუკუნის სამოცდაათიან წლებში. ასაკის მხრივ იგი ერთ-ერთი ყველაზე ახალგაზრდა სექტაა. უფრო ახალი ვიდრე ბაპტიზმი, მოლოკანობა, ადვენტიზმი თუ პროტესტანტული სამყაროს სხვა ნამსხვრევებია.
ჰქონდა თუ არა რასელს შეძენილი რაიმე საღვთისმეტყველო განათლება?
რასელს არ ჰქონდა არანაირი საღვთისმეტყველო განათლება. ის მხოლოდ ვაჭრობასა და ბიზნესს მისდევდა და დიდ ქონებასაც მოუყარა თავი.
რით დაიწყო ეს მწვალებლობა?
იეჰოველების მწვალებლობაც იმითვე დაიწყო, რითაც თითქმის ყველა სხვა მწვალებლობა იწყებოდა - საღმრთო წერილისა და ბიბლიის თვითნებური, არასწორი, თავისუფალი განმარტებით. რასელმა ჩამოაყალიბა წრე, რომელიც ასე იწოდებოდა: ბიბლიის მკვლევარნი - ეს სახელწოდება მან შემდეგში შთამბეჭდავი გახადა და თავის წრეს კბიბლიის სერიოზული მკვლევარნილ უწოდა. რასელის მემკვიდრეთა ხელში ამ მწვალებლურმა სექტამ საბოლოოდ მიიღო დღევანდელი სახელწოდება ,,იეჰოვას მოწმეები.
რას ნიშნავს სიტყვა "იეჰოვა"?
ბიბლიაში გვხვდება მთელი რიგი საღმრთო სახელებისა, როგორიცაა, მაგალითად, ელოჰიმ საბაოთ ადონაილ და სხვანი. ღმერთის ერთ-ერთი ასეთი სახელია, იეჰოვა რაც ებრაულად მყოფს არსებულს ნიშნავს.
ჩვენთვის უცნობი მიზეზების გამო კი ეჰოველებილ უარყოფენ ღმერთის დანარჩენ სახელებს. ეს გამორჩევა ბიბლიის ტექსტში ყველა სექტანტისთვისაა დამახასიათებელი. მაგრამ, განსაკუთრებით, იეჰოველებისათვის. წინასწარმეტყველი და სჯულისმდებელი მოსე ამბობს: ,,უფალი ღმერთი მოშურნე სახელი არს მისი,, (გამოსვლათა 34, 14) . წინასწარმეტყველი დავითი ამბობს: ,,ვაქებდე სახელსა ღმრთისა ჩემისასა გალობითა და განვადიდო იგი ქებითალ (ფსალმ. 68, 31) , ებრაულ ტექსტში იგი გადმოცემულია სიტყვით ,,ელოჰიმლ , ბერძნულში თეოს, ქართულში ღმერთი, რუსულში ბოგ.
ესაია წინასწარმეტყველი ამბობს უფალი საბაოთ - სახელი მისილ (ესაია 48, 2) ამოს წინასწარმეტყველი ასე იტყვის: უფალი, ყოვლისა მპყრობელ, საბაოთ სახელი მისილ (ამოს 5, 27)
როგორც ხედავთ, იეჰოველები არღვევენ და უარყოფენ საღმრთო პირდაპირმოწმობას, მათ მხოლოდ ერთი სახელი აირჩიეს ღმერთისა, ხოლო ყველა სხვა, რომლებითაც ღმერთი თავს განუცხადებდა ადამიანებს, უკუაგდეს.
რატომ დაუშვებს უფალი ღმერთი მწვალებლობებისა და სექტების არსებობას?
პავლე მოციქული ამბობს: წვალებანიცა ყოფად არიან თქვენ შორის, რათა რჩეულნი იგი თქვენს შორის გამოჩნდნენლ (1 კორინთელთა, 11, 19)
უფალმა თავისუფალი ნება მიანიჭა ადამიანს. ცოდვა იმ უდიდესი საბოძვარის ბოროტად გამოყენების შედეგი იყო. მწვალებლობა კი მხოლოდ ნებიდან და გრძნობიდან გამომდინარე ცოდვა კი არ არის, არამედ, პირველად ყოვლისა, გონებისმიერი ცოდვაცაა. მწვალებლობის დასაბამი სიყვარულის არქონაა. იგი ვლინდება ამპარტავნებასა და განკერძოებაში. მწვალებლობათა შემომღებნი და მოძღვარნი თავიანთ სულიერ სიბრმავეში წინასწარმეტყველთა და მოციქულთა თანასწორად მიიჩნევდნენ თავს. ეკლესია სიყვარულით იწყება. მწვალებლობანი კი კრიტიკით, შფოთით. ბრძოლითა და სიძულვილით აღმოცენდებიან, მაგრამ, მეორეს მხრივ, მწვალებლებთან ბრძოლაში მართლმადიდებელი ქრისტიანი ქრისტეს მხნე მხედარი ხდება, და მისი დამოკიდებულებაც ეკლესიისადმი უფრო ღრმა და შეგნებულია, ანუ ადამიანი უფრო სრულყოფილი შეიქმნება და რჩეულნიც იგი ჩვენს შორის გამოჩნდებიანლ.
როდის შემოაღწია საქართველოში იეჰოველების ცრუ სწავლებამ?
არცთუისე დიდი ხნის წინ. მეოცე საუკუნის 50-იან წლებში, მეორე მსოფლიო ომის დროს, იეჰოველების სექტამ (შიმშილობით დასუსტებულ მ.ი.) უკრაინაში გაიდგა ფესვები. საქართველოში მათი პირველი მქადაგებლები სწორედ უკრაინიდან ჩამოვიდნენ. იეჰოველები აკრძალულ სექტათა შორის ირიცხებოდნენ, მაგრამ ეს სულაც არ უშლიდა მათ ხელს, თავიანთი ცრუ სწავლება ხალხში გაევრცელებინათ. მეტიც, მათ თავი მოჰქონდათ, როგორც წამებულთ და სიმართლისთვის დევნილთ.ლ ამაში მთავრობას კი არ სდებდნენ ბრალს, ადამედ მართლმადიდებელ ეკლესიას.
რამ შეუწყო ხელი იეჰოველობისლ გავრცელებას?
იეჰოველობის გავრცელებას ხელი შეიწყო იმ დევნა - შევიწროვებამ, რაც საბჭოთა მთავრობამ დაიწყო ქრისტეს ეკლესიის წინააღმდეგ, და რაც ათწლეულების მანძილზე გაგრძელდა. ამ დევნის შედეგად ხალხმა, რევოლუციის შემდგომი ორი თაობის ცხოვრების მანძილზე დაივიწყა ეკლესიის მართლმადიდებელი სწავლება. მონასტრებისა და ეკლესიების უმრავლესობა დახურეს. ბევრი მათგანი ააფეთქეს და სრულიად გაანადგურეს. სულიერი განათლება აღარსად იყო. ის ადამიანებიც, რომლებიც თავს ქრისტიანებად თვლიდნენ, არასდროს არ იღებდნენ ხელში სახარებას. ადრეული ბავშვობიდანვე საბჭოთა ადამიანი ათეისტურ აღზრდა-განათლებას იღებდა. ადამიანებს ასწავლიდნენ ეკლესიის იგნორირებას, სიძულვილს, სიწმიდეთა შებილწვას, ღმერთის გმობას. ყოველივე ამან ქვეყნის სულიერი ცხოვრება უკაცრიელ უდაბნოდ გადააქცია. იმისთვის, რომ აღვიდგინოთ წარსულის სულიერი ცხოვრება, დროა საჭირო. და აი, ამ სულიერ უდაბნოში ,,იეჰოველები შემოიჭრნენ, თანაც ისე, რომ არანაირ არსებით წინააღმდეგობას არ შეხვედრიან. აბა, რით უნდა შეპასუხებოდა მათ, ვთქვათ, ნებისმიერი გულუბრყვილო სოფლელი დედაკაცი, რომელმაც მხოლოდ ის იცოდა, რომ ბავშვები უნდა მოინათლონ. აღდგომას კი კვერცხი უნდა შეიღებოს. ადამიანის გული ხომ მარადის ღმერთისაკენ, თავისი შემოქმედისაკენ მიისწრაფვის, და ამას მოხერხებულად იყენებდნენ იეჰოველები. ისინი ყველას სთავაზობდნენ, ბიბლიას განგიმარტავთო, სახარებებით მოგამარაგებთო. ხოლო იმ ადგილებში, სადაც იეჰოველთა სექტა დამკვიდრდებოდა, მატერიალურ დახმარებასაც უწევდენენ მის წევრებს.
კიდევ რა საშუალებას იყენებენ იეჰოველები თავიანთი ცრუ სწავლების გასავრცელებლად? ისინი ასწავლიან ამქვეყნიურ ცხოვრებაზე და არა ზეციურზე. ქადაგებენ ამქვეყნიურ სუფევას და არა ცათა სასუფეველს, რომლის დასამკვიდრებლადაც უფალი სინანულად მოგვიწოდებს.: ,,შეინანეთ, რამეთუ მოახლოებულ არს სასუფეველი ცათაი (მათე 3, 2). ათეისტურ სახელმწიფოში აღზრდილი ადამიანები, რომელთაც დათრგუნვილი აქვთ სულიერება და რელიგიური გრძნობები, უფრო ადვილად იღებენ სწავლებას ამქვეყნიური ბედნიერი ცხოვრების შესახებ, რომელშიც, ვითომც, უხვად იქნება სარჩო-საბადებელი და ყოველნაირი შვება-სიამეც. იეჰოველები მოხერხებულად იყენებენ ადამიანთა მწუხარებას ახლობელთა სიკვდილის გამო და ჰპირდებიან მათ, რომ იეჰოვა ხელახლა შექმნის მათ, ამქვეყნად დააბრუნებს და თქვენ კვლავ შეხვდებითო ერთმანეთს. ასე სპეკულირებენ ისინი დედობრივ გრძნობებზე. ამგვარ დაპირებების შემდეგ იეჰოველები აცხადებენ, რომ მეორედ შექმნილი ეს ადამიანები კვლავ მოკვდებიან, თუკი დროულად არ მიიღებენ იეჰოველების სწავლებას.
იეჰოველებმა მთელი მსოფლიო თავიანთი ქადაგების ზონებად დაჰყვეს. ყველგან მრავლად აგზავნიან მქადაგებლებს და რეგულარულად იღებენ ადგილობრივი თემებისაგან ანგარიშგებებს, თუ როგორ მიდის ქადაგება, როგორია წარმატებანი, სად რა სიძნელეებია და რა სახის დახმარებაა საჭირო. ეს ანგარიშგებანი იგზავნება ნიუ-იორკის შტატში, ქალაქ ნიუ-იორკში, ბრუკლინში, სადაც იეჰოველთა მსოფლიო ცენტრი მდებარეობს.
აქედან ყველა მიმართულებით ფართო ნაკადად მიედინება სექტის ლიტერატურა, წიგნები და ჟურნალები ასზე მეტ ენაზე, მრავალ მილიონიანი ტირაჟებით. ეს გამოცემები მდიდრულად არის ილუსტრირებული. იეჰოველები მათში გახსნილი, ნათელი სახეებით არიან გამოხატულნი, ბედნიერი ღიმილით გაცისკროვნებულნი. მათ სახეებზე სიხარულია აღბეჭდილი იმის გამო, რომ ისინი იეჰოველები გამხდარან. იეჰოველებს ისინი ციხიდან გამოქცეულ ბოროტმოქმედებისავით გამოსახავენ. გაბოროტებულებს, დაღვრემილთ, სიძულვილით აღსავსეთ. იესო ქრისტე მათ გამოცემებში გამოხატულია, როგორც ვინმე ახალგაზრდა ფერმერი ან ქაუბოი, მიმზიდველღიმილიანი, ხორციელ სიამის მქადაგებელი, ამაქვეყნის მოყვარე... იეჰოველების ფუძემდებელი რასელი კომერსანტი იყო, და კარგად იცოდა რეკლამის ყადრი. მიუხედავად იმისა, რომ იეჰოველთა წიგნების შინაარსი არ გამოირჩევა რაიმე განსაკუთრებულობით, გარეგნულად გაფორმებული, ჭყეტელა ფერებით გაფორმებული ბუკლეტები პატარა ბავშვებივით იზიდავს მათკენ ადამიანებს.
რა ბოროტება მოაქვს იეჰოველობას ადამიანისათვის?
ყოველგვარი სულიერი სიცრუე უკვე თავისთავად არის დიდი ბოროტება, როგორც არასწორ გზაზე დამდგარი ადამიანი სულ უფრო მოშორდება მიზანს, ასევე ცრუსწავლებას დამონებული ადამიანიც სულ უფრო განეშOრება ღმერთს.. იეჰოველობა მახვილივით არის მიმართული გულის გულისაკენ ქრისტიანობისა. ჩვენი რწმენის საფუძველი, ჩვენი იმედი და სასოება იმაში მდგომარებს, რომ იესო ქრისტე ღმერთია, რომელმაც ადამიანური სხეული მიიღო და განკაცდა, რათა გამოესყიდა, ეხსნა კაცობრიობა. ხოლო იეჰოველები ასწავლიან, რომ ჩვენი მხსნელი იესო ქრისტე ღმერთი კი არ არის, არამედ უმაღლესი ანგელოსია. კვალად ისინი განარჩევენ ,,დიდ ღმერთსალ და ,,მცირე ღმერთსლ მაგრამ განა შესაძლებელია რომ ღმერთი მცირეც იყოს? იგი ხომ დაუსრულებელი და მარადიული სულია. იეჰოველები სიტყვიერ ხრიკებს მიმართავენ, რომელთა მიზანიც ერთია: დაარწმუნონ ადამიანები იმაში, რომ რომ იესი ქრისტე არ არის თანასწორი და ერთარსი თავისი ღვთაებრივი მამისა, და ამიტომ, თითქოს მისი ჯვარცმა არ ყოფილა სრულყოფილი მსხვერპლი, გაღებული კაცობრიობის გამოსასყიდად.
ქრისტიანის სახელს ქართველი ხალხი ჩვიდმეტ საუკუნეზე მეტი ხნის განმავლობაში ღირსეულად ატარებს. და აი ახლა, იეჰოველებს სურთ სხვა სახელით შეცვალონ იგი. მაგრამ ,,იეჰოვასლ სახელს ხომ ებრაელებიც (იუდეველებიც) იყენებენ, როცა ,,იაჰვესლ მოუხმობენ. ასევე, მუსულმანებიც, როცა ,,ალლაჰლს ამბობენ! მხოლოდ ქრისტიანის სახელი მოწმობს იმას, რომ ჩვენ იესო ქრისტე გვწამს როგორც ჭეშმარიტი ღმერთი და ჩვენი მხსნელიც.
იეჰოველები უარყოფენ ეკლესიას, მიუხედავად იმისა, რომ თვით ქრისტე გვიმოწმებს მის არსებობას და აუცილებლობას: ,, . . . ამას კლდესა ზედა აღვაშენო ეკლესიაი ჩემი და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას.ლ იეჰოველებს არათუ მიაჩნიათ, რომ ეკლესია უკვე დამარცხებულია ჯოჯოხეთის მიერ, არამედ ,,ბაბილონის მეძავადაცლ აცხადებენ მას. ამგვარი გმობა, აქამდე არნახული და წარმოუგენელი, მხოლოდ ცოფიანის, ბოროტად ეშმაკეულის საქციელია.
იეჰოველები უარყოფენ ქრისტეს ეკლესიის უმთავრეს დოგმატს ყოვლადწმიდა სამებას და საღმრთო პირთა მამის, ძის და სულიწმიდის თანასწორობასა და ერთარსობას. ისინი ამტკიცებენ, რომ იესო ქრისტე ღმერთის ძეა არა საკუთრივი მნიშვნელობით ამ სიტყვისა, არამედ როგორც მხოლოდ მართალი და კეთილმსახური ადამიანი, რომ ღირსებით იგი ანგელოზთა თანასწორია. სულიწმინდა კი იეჰოველებს მიაჩნიათ მხოლოდ გამოსხივებად იეჰოვასი, სინათლისა თუ რადიაციის მსგავს ენერგიად..
საქართველოში ძველთაგანვე განსაკუთრებული მოწიწებით ეთაყვანებოდნენ ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელს, -ივერია ხომ მისი წილხვედრი ქვეყანაა. ცნობები ამის შესახებ სხვა ხალხების მატეანეშიც გვხვდება. ამ თაყვანისცემით იყო გამსჭვალული ქართველთა არამარტო სარწმუნეობრივი ცხოვრება, არამედ-საოჯახო-საეროც. უძველესი დროიდანვე ზეციური დედოფლის სადიდებლად სწევდნენ სასმისს ყოველი პურობის დასრულებისას და მისმიერი დალოცვით ემშვიდობებოდნენ ერთმანეთს. იეჰოველებს კი ჩვენს სიწმინდეზე ყოვლადწმინდა ღმრთისმშობელზეც-მარადის ქალწულ მარიამზეც აღუმართავთ ხელი. ისინი ცრუდ ამბობენ, რომ მას შემდეგ, რაც იესო ქრისტე იშვა სულიწმინდისაგან, ღვთისმშობელს, თითქოს, სხვა შვილებიც ეყოლა იოსებ დამწინდველისაგან. თვით იესო ქრისტე ბრძანებს, რომ უქორწინებლობა უმჯობესი ხვედრია ადამიანისთვის, და ,,რომელი შეძლებად არს დატევნად, დაიტიენ!ლ-ო. (მათე 19, 12) ასევე პავლე მოციქულიც წერს: ლთუკი არ დააქორწინებ შენს ასულს, უმჯობესად იქმო.ლ (1 კორ. 7, 38). ხოლო თუკი იეჰოველების ცრუ-სწავლებას დავუჯერებთ, დედა ღვთისა, რომლისაგანაც კაცობრივი სხეული მიიღო იესო ქრისტემ და რომლის რძითაც იგი აღიზრდებოდა, ზნეობრივი თვალსაზრისით ქრისტეს ბევრ მიმდევარზე დაბლა მდგომი ყოფილა! აი, სადამდე მიდიან იეჰოველები თავიანთ გმობაში! განა შეეძლო სულიწმინდისაგან თავისი პირმშოს სასწაულებრივი ჩასახვისა და უბიწოდ შობის შემდეგ ქალწულ მარიამს მამაკაცისაგანაც ჩაესახა სხვა შვილები?! ამის გაფიქრებაც ხომ საშინელი მკრეხელობაა! და თუკი იეჰოველების მტკიცებისამებრ, ღვთისმშობელს შვილები ჰყავდა იოსებ დამწინდველისაგან, მაშინ მისი სული ვნებით ყოფილა მიწყლული და ამ ვნებას იგი უსათუოდ გადასცემდა თავის ძესაც; და განა შეიძლება კაცობრიობის მხსნელი იყოს ის, რომელიც თავის შობითვე არასრულყოფილია?! აი, რისი ჩაგონება სურთ ადამიანებისთვის იეჰოველ მწვალებლებს.! ისინი, ვისაც სახარებაში იესოს ძმანი ეწოდებათ, სინამდვილეში იოსებ დამწინდველის შვილები არიან მისი პირველი ქორწინებიდან. იუდეველი ხალხისა და ასევე ბევრი სხვა ძველი ხალხის კანონებით ასეთი ნათესაობა სისხლისმიერ და-ძმობას უთანაბრდებოდა.
იეჰოველები ხატმებრძოლებიც არიან. უარყოფენ წმინდა ხატებს, მათს თაყვანისცემას და ამბობენ, ხატები კერპებიაო. მაგრამ როგორც ვიცით, ქერუბიმთა გამოსახულებანი ეს პირველი ხატები სჯულის კიდობნის თავზე ჰქონდათ გამოსახული ძველ იუდეველებს, და ისინი ძველი აღთქმის კრეტსაბმელზეც იყო ამიქარგული წმიდათა წმიდაში - საკურთხეველში. იმისათვის, რომ გვერდი აუქციონ თავისთვის ამ უსიამო ფაქტს ბიბლიის მოწმობას სჯულის კარავსა და იერუსალიმის ტაძარში არსებული წმიდა გამოსახულებების შესახებ, იეჰოველები ამბობენ, რომ, თითქოს ეს მხოლოდ ნახატები იყო ხალხისთვის, აწინდელი მათი ილუსტრირებული წიგნების მსგავსი. მაგრამ ,,წმიდათაწმიდაშილ, ძველი აღთქმის ტაძრის საკურთხეველში შესვლა მხოლოდ მღვდელმთავარს შეეძლო, და ისიც წელიწადში ერთხელ, რათა იქ მთელი ერისთვის აღევლინა ლოცვა ვედრება და სამსხვერპლო სისხლი ეპკურებინა. ამიტომაც, იეჰოველების ეს ახსნა-განმარტება არ შეესაბამება სინამდვილეს. კვალად, იეჰოველები უარყოფენ გარდაცვლილთა მკვდრეთით აღდომასაც და ამბობენ, რომ ღმერთი, რომელსაც დამახსოვრებული ჰყავს თითოეული ადამიანი, მეორედ შექმნის მათ. ისინი უარყოფენ თვით სულს და სულის უკვდავებასაც, ზუსტად ისევე, როგორც ათეისტები და მატერიალისტები. და ეს მაშინ, როცა სახარების იგავში გლახაკ ლაზარესა და მოულოდნელად მომკვდარ უკეთურ მდიდარზე ქრისტე თავად გვეუბნება სიკვდილზე, როგორც სულისა და სხეულის გაყრაზე შემდგომი არამატერიალური არსებობით სულისა, რომელსაც შენარჩუნებული აქვს გონება, მახსოვრობა, გრძნობები და სიყვარულიც თავისი ახლობლებისადმი. (იხილეთ: ლუკა 19, 31) იოანეს გამოცხადებაში აღწერილია გარდაცვლილ მოწამეთა სულები, რომლებიც ლოცულობენ უფლის საყდრის წინაშე (6, 9-11) საღმრთო წერილის ყველა ამ მოწმობას იეჰოველები უარყოფენ და არად აგდებენ. მსოფლიოს ყველა ხალხის გადმოცემაში დაცულია მოწმობანი სულის უკვდავების შესახებ, გარდაცვლილ ადამიანებთან ურთიერთობაზე ამქვეყნად მცხოვრებ ადამიანებთან. ამ შემთხვევაში იეჰოველები იმეორებენ სადუკეველთა, (იმ უღმრთო იუდეველთა) სწავლებას, რომელთაც განეკუთვნებოდნენ ქრისტეს ჯვართმცმელი მრვდელთმთავარნი ანნა და კაიაფა.
იეჰოველები უარყოფენ მღვდლობასაც, თუმცა კი ცნობილია რომ, თვითუფლის წმიდა მოციქულნი ხელს ასხამდნენ და აკურთხევდნენ ეპისკოპოსებს, მღვდლებს და დიაკვნებს ახალი აღქთმის ეკლესიისათვის. (იხილეთ პავლე მოციქულის ეპისტოლეები ტიტესა და ტიმოთესადმი). წმიდა მოციქულთა იოანესა და პავლეს მოწაფე ეგნატე ღმერთშემოსილი და პეტრეს მოწაფე კლიმენტი რომაელი მოუწოდებენ მორწმუნე ერს, პატივი მიაგეთ ღვთისმსახურთ და ყოველივეში დაემორჩილეთო. ჩვენამდე მოღწეულია სხვადასხვა ქრისტიანი ერების ლიტურგიათა უძველესი ტექსტების ხელნაწერები, რომლებიც გვიდასტურებენ, რომ საზოგადო ღვთისმსახურებას ყოველთვის აღასრულებდნენ ეპისკოპოსები და მღვდლები.
იეჰოველები უარყოფენ საეკლესიო წეს-ჩვეულებებსაც. მაგალითად, სანთლებისა და კანდელების დანთებას. და ეს მაშინ, როცა ცეცხლი აქ თაყვანისცემის საგანი კი არ არის, არამედ, მხოლოდ სიმბოლოა. აკი ყოველდღიურ ცხოვრებაშიც ვიტყვით ხოლმე ,,სულის ცეცხლი, გულის მგზნებარებალ, კგონების სინათლელ და ასე შემდეგ. სანთელიც ცეცხლი ნათელი ლოცვითი სურვილია იმისა, რომ ჩვენი სიცოცხლეც სიყვარულით იწვოდეს და კეთილი საქმეებით ანათებდეს ღმერთისა და ადამიანთა წინაშე, რათა ღვთაებრივი მადლი სანთლისა, თუ კანდელის, ნათელივით გვინათებდეს ცხოვრების გზაზე. იოანეს გამოცხადებაში მოხსენიებული შვიდი ანთებული ლამპარის ქვეშ (4,5) იგულისხმება შვიდი ანგელოზი, ანუ ქვეყნიური ეკლესია, რომელიც სახეა ზეციური ეკლესიისა.
იეჰოველებს სძაგთ ჯვარი და იმისათვის, რომ ჯვრის ხსოვნაც კი მოესპოთ, თალმუდს დაესესხნენ ცნობას მასზედ, თითქოს, იესო ქრისტე ბოძს, ძელს მიამსჭვალეს და არა ჯვარს. (აქ გვახსენდება იესოს სიტყვები: ,,მათი ნაყოფით იცნობთ მათლ რამეთუ მართლმადიდებელმა ქრისტიანმა იცის, ვის ეშინია ჯვრის და ვინ გარბის მის დანახვაზე. სწორედ ჯვარი დაინახა კონსტანტინემ ცაზე სასწაულებრივად გამოსახული, და სიტყვები: ,,ამით სძლოლ რის შემდეგადაც მთელ რომის იმპერიაში სახელმწიფო რელიგიად გამოცხადდა ქრისტიანობა. მ.ი.) შვილებს ჯვრით ლოცავდა ყოველი ქრისტიანი დედა. ჯვრებით აცისკროვნებდნენ ჩვენი მამა პაპების საფლავებს. ჯვრებს აღმართავდა ხალხი მაღალ მთებსა და მიუდგომელ კლდეებზე, რითაც ღმერთს მიუძღვნიდა თავის მიწა-წყალს. ჯვარი ჩვენი სიმდიდრეა, რასაც შეცდომად და უგუნურთა კერპად აცხადებენ იეჰოველი მწვალებლები. ((ამ რამდენიმე წლის წინ, თურქი მძღოლების მოთხოვნით, აჭარაში, გზის პირას აღმართული ჯვარი მოშალეს, ვითომდა, შეურაცხმყოფელიაო ჩვენთვის, (საქართველოს მიწაზე აღმართული ჯვარი !) რომელიც, შემდგომ, მოსახლეობამ აღადგინა)). ჯვრის გამოსახულებები ძველი აღთქმის ეკლესიაშიც იყო. სწორედ, ჯვრის გამოსახულება გააკეთებინა მოსემ, როცა აღმართულ ბოძზე სპილენძის გველი მიაკვრევინა და ხალხს უთხრა, გველი რომ დაგგესლავთ, რწმენით შეხედეთ ამ გამოსახულებას ჯვარს და ღმერთი სიკვდილისაგან დაგიხსნითო. და ამის შემდეგ ყველა დაგესლილი ცოცხალი რჩებოდა. ჯვრის გამოსახულება იყო ის სისხლიანი ნიშანიც, რომელიც ეგვიპტეში გამოიყენეს ებრაელებმა თავიანთი სახლების კარებზე, რათა უფლის ანგელოზს მათი ყრმანი არ მოეკლა. კიდევ უამრავი მაგალითის მოყვანა შეიძლება, რომელიც ჯვრის სიწმიდესა და საღმრთო დანიშნულებას ადასტურებენ ჯერ კიდევ ძველი აღთქმის წიგნებში.
მაჰმადიანები ნებას არ აძლევდნენ ქრისტიანებს, ჯვრები აღემართათ ეკლესიების გუმბათებზე. უღმერთონი ხალხს გულიდან ჰგლეჯდნენ ჯვრებს. საბჭოთა არმიაში აკრძალული იყო ჯვრების ტარება. ადამიანს შეეძლო სამსახური დაეკარგა, თუკი მას ჯვარს დაუნახავდნენ. ახლა კი იეჰოველებს სურთ, სასაცილოდ აიგდონ, წაბილწონ ჯვარი. ჯვარი უფლისა ის ძალაა, რომლითაც იესო ქრისტემ ჯოჯოხეთს სძლია. ამიტომაც, სატანას ბოროტ სულს სძულს ჯვარი, სძრწის მის წინაშე და ყველა მანქანებითა და მზაკვრობით ებრძვის მას თავისი მსახურების-იეჰოველი მწვალებლების მეშვეობით..
ყველაზე მეტად რას ქადაგებენ იეჰოველები?
იეჰოველები ქადაგებენ იმას, რაც ყველაზე მეტად აინტერესებს და იტაცებს ადამიანს ანუ ქვეყნის დასასრულის საშინელ ამბებს. იეჰოველებმა წარსულში რამდენჯერმე დათქვეს ქვეყნის დასასრულის ,,ზუსტი თარიღილ , მაგრამ, რა თქმა უნდა, ეს არ მომხდარა. ამას სულაც არ შეუცბუნებია ისინი. ყოველთვის გამონახავდნენ ხოლმე თავიანთი შეცდომების გამამართლებელ მიზეზს. და ამბობდნენ ქრისტე ნამდვილად მოვიდა ამ ქვეყნად ჩვენს მიერ დათქმულ დღეს, ოღონდ ჯერ მხოლოდ სულიერი სახითო. ანდა, ამტკიცებდნენ რომ, თითქოს, ამ წელს დაიწყო უფლის უხილავი სამსჯავრო მსოფლიოზეო. ამგვარი ,,ქრისტეს უხილავი მეორედ მოსვლისლ ახსნა შეუძლებელია შემოწმდეს, დამტკიცდეს თუ უარყოფილ იქნას. და იეჰოველები იოლად გადიან ფონს. უკანასკნელად, ქვეყნის დასასრულის თარიღად გამოაცხადეს 1956 წელი. ამის შემდეგ კი გადაწყვიტეს, რომ უმჯობესია, მხოლოდ ქვეყნის დასასრულის ნიშნების აღწერით დაკმაყოფილდნენ ხოლმე და არამცდაარამც არ გამოაცხადონ ზუსტი თარიღები. პირველი მსოფლიო ომის შემდეგ, იეჰოველების ლიდერმა დიდებული სასახლე შეიძინა კალიფორნიის შტატში, რათა ქვეყნის დასასრულის შემდეგ, ვითომც მასში მიეღო მეფენი - დავითი, სოლომონი და სხვა მართალი მორწმუნეები ძველი აღთქმისა.
იეჰოველების ქადაგებებში განსაკუთრებული ადგილი აქვს დათმობილი უკანასკნელი, მსოფლიო ბრძოლის აღწერას, ეგეთ წოდებულ არმაგედონს, ანუ იმ ხოცვა-ჟლეტას, რომელშიც მთელი კაცობრიობა უნდა მოისპოს. რა თქმა უნდა, იეჰოველების გამოკლებით. თუმცა კი ახალ აღთქმაში სულ სხვა მოვლენებზეა ლაპარაკი ქრისტეს მეორედ მოსვლისა და ქვეყნის დასასრულის წინ: ანტიქრისტეს გამოჩენაზე, რომელიც ცრუმოძღვარი და ტირანი იქნება ადამიანისა, ვინც სატანის განსაკუთრებული ზემოქმედების ქვეშ მოექცევა და ყოველივეში მის ბოროტ ნებას აღასრულებს. აგრეთვე, აპოსტასიაზე ღვთისაგან დიდ განდგომილებაზე კაცობრიობის უდიდესი ნაწილისა. იეჰოველები უარყოფენ ეკლესიის სწავლებას ანტიქრისტეზე, როგორც ღვთის მებრძოლზე, რომელიც შეეცდება წინ აღუდგეს ქრისტეს. და ამას იმისთვის აკეთებენ, რომ მათ მიერ შეცდენილმა ადამიანებმა ვერ შეძლონ მომზადება მომავალ უბედურებათათვის და რომ ისინი უძლურნი, მოუმზადებელნი შეეგებონ ქრისტეს ეკლესიის დიდ დევნილებას, რაც ანტიქრისტემ უნდა დაიწყოს. თუკი ჩვენ არ გვეცოდინება ჭეშმარიტი სწავლება ანტიქრისტეზე, მაშინ მისი გამოჩენა მოულოდნელი იქნება ჩვენთვის და მისი ცრუ, მოჩვენებითი სასწაულებიც შეგვაცდენს, ჭეშმარიტ, ღვთაებრივ სასწაულებად მივიღებთ მათ.
იეჰოველები უარყოფენ იესო ქრისტეს სხეულებრივ მკვდრეთით აღდგომას. მათი შეხედულებით, მისი სხეული ან კვლავაც სადღაც მიწისქვეშა მღვიმეში დევს, ანდა ჰაერს განზავებია და სრულიად გამქრალა. იეჰოველებისათვის არ არსებობს პასექის ქრისტეს ბრწყინვალე აღდგომის დღესასწაული და ამ ლოგიკით ისინი არც კვირას საუფლო დღეს არ აღნიშნავენ. სიტყვები ,,ქრისტე აღსდგა! ჭეშმარიტად აღსდგა! არ განათბობენ მათ გულებს და არ განანათლებენ მათ სულებს.
თუ აქვთ იეჰოველებს რაიმე დღესასწაულები? თუ იკრიბებიან ისინი ერთად ლოცვისათვის? იეჰოველებს მხოლოდ ერთი დღესასწაული აქვთ- ,,ქრისტეს ვნების-ძელზე გამოკიდებისლ მოხსენიება, რომლის დროსაც გამოაქვთ წითელი ღვინო და პური. ამ ,,ტრაპეზშილ მხოლოდ ისინი მონაწილეობენ იეჰოველთაგან, რომელთაც იეჰოვას ,,რჩეულებადლ მოაქვთ თავი, სხვანი კი, ,,რიგითნილ ამ დროს დუმილით ადევნებენ თვალს ამ სცენას. ლოცვითი შეკრებისლ დროს იეჰოველების უფროსი ხმამაღლა კითხულობს ,,იმპროვიზირებულლ ლოცვას, სხვები კი მხოლოდ უსმენენ.
როგორ მოქმედებენ იეჰოველები
იეჰოველებილ ყოველთვის ძალზე დაჟინებით და ენერგიულად მოქმედებენ, ყოველ მათგანს გეგმა აქვს შემუშავებული, კვირაში რამდენი საათი დაუთმოს ქადაგებებსა და საუბრებს და რამდენი თავიანთი წიგნებისა და ჟურნალების გავრცელებას. ყოველი წევრი ვალდებულია, რამდენიმე ადამიანი მაინც მიიყვანოს სექტაში. ამიტომაც, იეჰოველები ხშირად ქუჩაში აჩერებენ ადამიანებს და ესაუბრებიან. ასევე სამსახურებში, დადიან კარ-და-კარ, ხალხმრავალ ადგილებში, ტრანსპორტში ელაპარაკებიან ყველას თავიანთი სექტის შესახებ და ცდილობენ მათ ,,მოქცევასლ. სექტაში ჩათრევას. შინაც გეწვევითო, სთავაზობენ ისინი გულუბრყვილო ადამიანებს, რათა თავიანთი პოზიციებიდან კგანუმარტონლ ბიბლია. მოურიდებლად მიადგებიან ხოლმე სრულიად უცნობ ადამიანებს. ძალით აჩეჩებენ თავიანთ ლიტერატურას, ყოველივე ეს ძალდატანებაა, კართა მტვრევაა. იმას, ვინაც თუნდაც სულ მცირე ინტერესს გამოხატავს მათი ცრუ სწავლებისადმი, იეჰოველები უკვე არ ჰკარგავენ მხედველობის არედან. იეჰოველების უმთავრესი საზრუნავია ბიბლიის შემსწავლელი წრეების ჩამოყალიბება. სემინარების მოწყობა, ასევე, ახალ მქადაგებელთა მომზადება. რა თქმა უნდა, ბიბლიის ახსნა-განმარტება ხდება იეჰოველების პოზიციებიდან, ბრუკლინის ცენტრიდან გამოგზავნილი დირექტივების მიხედვით.
რა არის აუცილებელი იმისათვის, რომ მართლმადიდებელი ქრისტიანი ქმედითად აღუდგეს წინ მათ სწავლებას? ამისათვის, პირველ ყოვლისა, საჭიროა ეკლესიური ცხოვრება, სულიერი ცოდნის გაღრმავება და განვრცობა. სახარებისა და საეკლესიო წიგნების შესწავლა სულიერი მოძღვრის ხელმძღვანელობით. ცხოვრების ქრისტიანული წესისა რა რიტმის დამკვიდრება ოჯახში, რაც გულისხმობს დილისა და საღამოს ლოცვების აღსრულებას, კვირაობით ღვთისმსახურებაზე დასწრებას. მონაწილეობას საეკლესიო საიდუმლოებებში. უმთავრესად, სინანულისა (აღსარება) და ზიარების საიდუმლოებებში. ადამიანთა ქრისტიანული განათლება უნდა დავიწყოთ ყველაზე მარტივი მცნებების მიწოდებით. მართლმადიდებელი სარწმუნოების ყველაზე საჭირბოროტო საკითხების გარკვევით. უმთავრესი კი ის არის, რომ ყოველ სოფელში, დაბასა თუ უბანში აღდგეს, აშენდეს ან ამოქმედდეს ეკლესია ტაძრები, სამლოცველოები. ქრისტეს მართლმადიდებელი ეკლესიის სწავლებას ძალა შესწევს ნებისმიერი ადამიანის სულიერი მოთხოვნილება დააკმაყოფილოს. ყოველი ადამიანის სულიერი წყურვილი დაარწყულოს. როგორც დიდი, წყალუხვი მდინარე დაარწყულებს ყველას, ვინც კი მის ნაპირთან მიდის.
რა მოაქვს ქართველი ხალხისთვის იეჰოველთა ცრუსწავლებას?
უპირველესად, ცრუ სულიერი ორიენტირები, ასევე უარის თქმა თავის მრავალსაუკუნოვან ტრადიციებსა და წეს-ჩვეულებებზე, რომლებიც განუყრელადაა დაკავშირებული მართლმადიდებელ სარწმუნოებასთან, და რის გარეშეც ადამიანები სხვაგვარნი ხდებიან. იეჰოველთა მთელი სწავლება და საქმიანობა შეიძლება წარმოვიდგინოთ, როგორც ერთი დიდი სამედიცინო ოპერაცია, რომელსაც ხალხის გულს უტარებენ. ამ ოპერაციის მიზანია ამპუტირება, ამოგლეჯა და მოსპობა იმისა, რაც საუკუნეთა მანძილზე ყველაზე ძვირფასი იყო ქართველი ხალხისათვის. ეს კი გამოიწვევდა უარის თქმას საკუთარ ისტორიაზე, თვით საკუთარ თავზეც.
იეჰოველ მწვალებლებს რომ ვუსმინოთ, გამოვა, რომ საქართველოს მატიანე მხოლოდ შეცდომების ისტორიაა. დიდებულ ტაძრებსაც, რომლებიც ქართველმა ხალხმა ააგო, როგორც ხორცშესხმული გამოხატულება თავისი სიყვარულისა ღმერთისადმი და თავისი ერთგულებისა მართლმადიდებელი სარწმუნოებისადმი, იეჰოველები მიიჩნევენ საკერპე ბომონებად, სადაც მათი აზრით, ბოროტი სულები, ეშმაკნი დამკვიდრებულან. ძველი ქართული ლიტერატურის ძეგლებსაც, რომლებშიც აღწერილია სასულიერო თუ საერ პირთა მOღვაწეობისა და გმირობის ამბები, ისინი მასიურ თვალისახვევად თვლიან, ხოლო წმინდანთა და რჩეულ მოსაგრეთა სახელებს აუგად მოიხსენიებენ და მათ დემონთა მსახურებად აცხადებენ. იეჰოველები წმინდა ხატებს ცინიკურად უწოდებენ კერპებს, წმინდა ნინოს ჯვარს რომლითაც იგი საქართველოში შემოვიდა ჯოხს. წმიდა დიდმოწამესა და ძლევამოსილ გიორგის, რომლის პატივადაც საქართველოს მსოფლიოს მრავალი ხალხის ენებში ,,გეორგიალ ანუ გიორგის ქვეყანალ ქვია, სამხედრო დამნაშავედ ხმობენ, რადგან იგი მხედართმთავარი იყო და ბევრ ბრძოლაში მიუღია მონაწილეობა. კვალად იმ მხედრებსაც, ბრძოლაში რომ დაცემულან რწმენისა და მამულისათვის და ამით ქართველი ერის ისტორიული თვითმყოფადობა და დამოუკიდებლობა შეუნარჩუნებიათ, იეჰოველები დიდ ცოდვილებად რაცხავენ. რადგან იეჰოველები საერთოდ, ყველა ქვეყნის შეიარაღებულ ძალებს დანაშაულებრივ ორგანიზაციებად აცხადებენ, სამშობლოს დამცველებად კი არ მიიჩნევენ. მათი შეხედულებით ხომ იარაღის ხელში აღება უკვე თავისთავად არის შეცდომა. ხოლო სამშობლოს დათმობას მტრისათვის ისინი სავსებით დასაშვებ საქმედ მიიჩნევენ, ეტყობა ფიქრობენ, რომ შემოსეულ მძვინვარე მტერს, მკვლელებსა და მოძალადეებს, შეიძლება უიარაღოდაც შეეწინააღმდეგო. მხოლოდ, ცრუ მოძღვარ რასელის ბროშურებით ხელში. თვით მოსეც, ვისი საშუალებითაც ღმერთმა ათი მცნება მოსცა ადამიანებს, კარა კაც კლალ და სხვანი, ომის ჟამს იარაღს იღებდა ხელში და თავისი ხალხის ჯარის მხედართმთავარი ხდებოდა. მაშასადამე, ამ საღმრთო მცნებაში ლაპარაკია სულ სხვა რაიმეზე, ანუ იმაზე, რომ დაუშვებელია ადამიანის მოკვლა შურისძიების, ანგარებისა და ა.შ. მიზნით. საკუთარი ისტორიისადმი გულგრილობითა და ზიზღით აღვსილი ხალხი იმ უდედმამო ბავშვს გავს, რომელიც უპატრონოთა სახლში მიუციათ აღსაზრდელად. და რომელსაც არც თავისი სახელი ახსოვს და არც გვარი.
ამგვარად, იეჰოველები ხალხის სიწმიდეთა შემბილწველნი, მოგვევლინნენ მეორე დამანგრევლებად ეკლესია-მონასტრებისა კომუნისტების შემდეგ. ოღონდ იმ განსხვავებით, რომ კომუნისტები უხეში ძალის გამოყენებით სპობდნენ ყოველივეს, რაც კი სარწმუნოებასთან და სულიერ ცხოვრებასთან იყო დაკავშირებული, იეჰოველებს კი სურთ, თითოეული ადამიანი გადააქციოონ ღვთის ტაძრის ნებაყოფლობით დამანგრეველად როგორც ქვათაგან აგებულისა, ასევე სულიერისაც, ანუ საკუთარი სულისაც. გამოდის, რომ, იეჰოველები ღვთის საწინააღმდეგო საქმეში სოლიდარულნი არიან კომუნისტებთან და სწორედ მათ ბოროტ საქმეს აგრძელებენ. თუკი ხალხს მის წარსულს წაართმევენ, მას აღარც მომავალი ექნება. იგი გადაიქცევა გაურკვეველ ამორფულ მასად, რომელსაც გარედან ზემოქმედებით ნებისმიერი სახის მიღება შეუძლია.
იეჰოველები უარყოფენ სახელმწიფოს, არმიას, ეკლესიას. რა დაემართებოდა საქართველოს ასეთ ცრუმოძღვრებას ჭიასავით რომ გამოეხრა მისი სარწმუნოებრივი თუ სახელმწიფოებრივი ცხოვრება? იგი ერთ წელიწადსაც ვერ გაუძლებდა მტრის შემოსევას, ვერც ისეთი მძლავრი სახელმწიფოებისას, როგორიც წარსულში სპარსეთი და თურქეთი იყვნენ. და ვერც სხვა რომელიმესი, დაე, თუნდაც ნებისმიერი ველური ტომისა.
ქრისტიანობს მსოფლიოში აღმოსავლეთიდან გავრცელდა. ახლა კი, შავბნელი ღრუბელი იეჰოველთა მწვალებლობისა დასავლეთიდან მოემართება ჩვენსკენ. მართლმადიდებელი აღმოსავლეთი ბრძენია და შემმეცნებელი. აღმოსავლეთს ყოველთვის სულიერი სიმდიდრე ერჩია მატერიალურ კეთილდრეობას. და ამიტომაც, ყოველთვის, მარადიულზე, საღმრთოზე ფიქრში იყო ჩაძირული. დასავლეთმა კი სხვა მოდელი შემოგვთავაზა. ტექნიკური ცივილიზაცია, რომელშიც ადამიანის სულიერი პროგრესი შეცვლილია მანქანური, ავტომატური პროგრესით. მაგრამ სულიერებისა და რელიგიურობის მხრივ, ის ყოველთვის მართლმადიდებელ აღმოსავლეთზე დაბლა იდგა. ამჟამად დასავლეთს სურს, მართლმადიდებელი აღმოსავლეთის მასწავლებელი იყოს და ავიწყდება, რომ ერთ დროს თვითონ სწავლობდა მისგან.
საქართველოს ისტორია მის მძლავრ მტრებთან მხოლოდ ბრძოლისა და ომების მატიანე კი არ არის, როცა ქვეყნის ცხოვრება სისხლით მოისყიდებოდა, არამედ ეს, უპირველესად, სხვადასხვა სარწმუნოებრივ გამოცდათა, განსაცდელთა მატიანეა.
ცეცხლთაყვანისმცემლობის ბატონობის ჟამს წარმართები სხვადასხვა პრივილეგიასა და ჯილდოს აღუთქვამდნენ ქრისტიანებს ჭეშმარიტი სარწმუნოების უარყოფისა და წარმართობაში გადასვლის სანაცვლოდ. მაგალითად, ბაჟისა და გადასახადების გაუქმებას, მაღალი წოდებებისა და თანამდებობების მიცემას აზნაურებისათვის. ხშირად კი, პირდაპირ მოსყიდვასაც არ ერიდებოდნენ. მაგრამ ქრისტიან ქართველ ერს ყოველთვის რწმენის ერთგულება ერჩია ყოველგვარ სიმდიდრესა და კეთილდღეობას, და მას არასდროს არ გაუყიდია სული. იმჟამად სპარსელები სპეციალურ სკოლებში, მაგალითად, განძაკში, თავიანთი მქადაგებლების მთელ ჯარს ამზადებდნენ, რომლების შემდეგ, საქართველოში მოდიოდნენ ცეცხლთაყვანისმცემელთა ბომონების ასაშენებლად სპარსული ფულით, და ქართველ ჭაბუკებს უფასო განათლებას სთავაზობდნენ სპარსეთში, მაგრამ ქართველი ერი ყოველთვის შეურყევლად იდგა ჭეშმარიტ სარწმუნოებაზე, ხოლო როცა ამის საშუალება ეძლეოდა, როგორც ეს ვახტანგ გორგასლის ზეობისას იყო, ქვეყნიდან განდევნიდა კიდეც ამ წარმართ მქადაგებლებს. (დღესაც გრძელდება ფარული ბრძოლა ქრისტიანობის წინააღმდეგ თურქეთის მხრიდან, იგივე სტრატეგიით, ასობით სალოცავი (ჯამე) და ყურანის შემსწავლელი ჯგუფია (მედრესი) აჭარაში ოჯახებში მოქმედი, რომლებიც ადრეული ასაკიდან შეიკედლებენ ბავშვებს და ყურანზე ზრდიან, და მათი არსებობის შესახებ საქართველოს მოსახლეობამ არაფერი იცის!)
მუსლიმთა ბატონობისას ქრისტიანთა მდგომარეობა მშვიდობიანობის დროსაც კი მძიმე იყო. არაბები, სპარსნი თუ თურქნი დიდძალი გადასახადებით შეაჭირვებდნენ მათ. გადასახადებს კი უმალვე უუქმებდნენ იმას, ვინც მაჰმადიანობას მიიღებდა. გარდა ამისა, თავად-აზნაურობას მაღალ თანამდებობებსაც ჰპირდებოდნენ მაჰმადიანურ ქვეყნებში. მაგრამ, ქრისტიანმა ქართველმა ერმა ამ განსაცდელსაც გაუძლო. საქართველო კვლავაც ქრისტიანულ ქვეყნად დარჩა, და კჯვარის მტვირთველისლ სახელწოდებაც დაიმსახურა.
იეჰოველები მატერიალურ დახმარებას პირდებიან თავიანთი სექტის მომავალ წევრებს, და ამას გარეშე თვალისგან მალავენ. საიდან მომდინარეობს ეს მხარდაჭერა? უანგაროა კი იგი? ბიბლიაში მოთხრობილია, თუ როგორ გაჰყიდა შიმშილით შეწუხებულმა ესავმა თავისი პირმშოობა და მამისეული კურთხევა ერთ ქოთან ოსპის შეჭამადზე.
სახარებაში წერია, რომ უკანასკნელ ჟამს, ქვეყნის დასასრულის წინ, გამოჩნდებიან ახალი ცრუსწავლებანი და ცრუმოძღვრები, რომლებიც მრავალთ შეაცდენენ. ცოდვის გამრავლება ამქვეყნად, ურთიერთ სიყვარულის გაიშვიათება ადამიანებში, მატერიალურ ინტერესებში ჩაფლობა რელიგიური უმეცრება და უგულისხმობა, ყოველივე ეს ფართო ასპარეზს გადაუშლის ამ ცრუმოძღვრებს მოქმედებისათვის.
ეშმაკს არ შეუძლია, შექმნას რაიმე, ის მხოლოდ ანგრევს. და ეს ადამიანებიც იეჰოველი ცრუმოძღვრებიც, სულიერ მნგრეველებად გვევლინებიან. ისინი გმობენ, ცილს სწამებენ, აბუჩად იგდებენ ყოველივე იმას, რითაც ხალხი საუკუნეთა მანძილზე ცხოვრობდა, და სანაცვლოდ ბრუკლინში დაბეჭდილ იმ ბრჭყვიალა სურათებიან ბროშურებს გვთავაზობენ, კკოკა-კოლასლ რეკლამას რომ წააგავს. მართლმადიდებელ ქრისტიანებს ისინი ველურ ხალხად, უბირ პაპუასებად მიიჩნევენ, რომელნიც უნდა განანათლოლ, და ავიწყდებათ ის, რომ როდესაც ქართველნი თავიანთ ცივილიზებულ სახელმწიფოში ბიბლიას თარგმნიდნენ, მაშინ ბრუკლინის ადგილას ველური ინდიელები ტიპიში ცხოვრობდნენ.
ზნეობრივი თვალსაზრისით, იეჰოველთა მწვალებლობას მხოლოდ ნიჰილისტის აღრზდა შეუძლია, ანუ ისეთი ადამიანისა, რომელსაც დაკარგული აქვს იდეალები, ტრადიციები, ყოველგვარი სიწმინდეები; იეჰოველები უარყოფენ და აბუჩად იგდებენ ყოველივეს, რაც კი ჩვენთვის ძვირფასია. ისინი თავად არაფერს ქმნიან. მათ მიერ აღზრდილი ადამიანიც ასეთია: არ სჯერა სულის, როგორც სხეულისაგან განსხვავებული ბუნების არსებობა, ზედაპირულია და ამქვეყნიურ საზრუნავს მოუცავს მისი არსება. ფსალმუნების მგალობელმა დავით მეფემ სულიწმიდის კარნახით დაწერა ფსალმუნში: ჰბაძვიდა იგი პირუტყვთა უგუნურთა და მიემდგავსა მათლ (ფსალმ. 48, 13)
თავისი არსით, იეჰოველები ანტიქრისტიანული სექტაა, მაგრამ ქრისტეს სახელით ინიღბებიან, რადგან ადამიანს უყვარს თავისი მხსნელი, საუკუნო ცხოვრების მომნიჭებელი იესო ქრისტე, თუნდაც უმრავლესობამ არ იცის მართლმადიდებლობის საფუძვლებიც კი, და მეტადრე, ღვთისმეტყველება..
იეჰოველებს მხოლოდ ერთი რამ სურთ, დაარწმუნონ ადამიანები იმაში, რომ იესო ქრისტე არ არის ჭეშმარიტი ღმერთი, და თუ ისინი ამას მოახერხებენ, მაშინ შემცდარ ადამიანებს აღარ ეყოლებათ უფალი ჩვენი იესო ქრისტე, როგორც კაცობრიობის მხსნელი, მაცხოვარი.
ამიტომაც, იეჰოველთა მწვალებლობასა და ქრისტიანობას შორის ღრმა, გაუვალი უფსკრულია. იეჰოველებთან მისული ადამიანი უკვე ამითვეა იესო ქრისტეს უარმყოფელი, როგორც სრულად ღმრთისა და სრულად კაცისა. ანგელოზსა და ადამიანს ძალუძთ ერთგულად ემსახურონ შემოქმედ ღმერთს, მაგრამ მათ არ შეუძლიათ კაცობრიობის ხსნა. ქრისტიანობის საფუძველი იმაში მდგომარეობს, რომ ღმერთი ხორციელ იქმნა და განკაცდა, იმისთვის რომ გამოესყიდა ადამიანები ეშმაკის ტყვეობისაგან, გაეთავისუფლებინა ისინი ჯოჯოხეთისაგან და მიენიჭებინა მათთვის ცათა სასუფეველი. საუკუნო ნეტარი ცხოვრება და ღმერთთან მადლმოსილი ერთობა.
ათეისტები უარყოფენ ქრისტეს. იეჰოველებიც უარყოფენ მას. მბობენ რომ ქრისტე არის შექმნილი, და არა შემქმნელი. არა კერთარსი მამისა, რომლისაგან ყოველი შეიქმნალ, არამედ ერთ ერთი ანგელოსი. შედეგი ათეისტური და იეჰოველური უარყოფისა ერთია: მათ მიერ შეცდენილი ადამიანი მარტოდმარტო რჩება თავისი გამოუსყიდველი ცოდვებით დამძიმებული, ღმერთის სამართლიანი, (საშინელი) სამსჯავროს წინაშე.
მაშ შენ რას ამოირჩევ, მართლმადიდებელო ქრისტიანო, ქართველო კაცო, ჭეშმარიტ ეკლესიას, რომელმაც გადაარჩინა საქართველო, თუ დამღუპველ მწვალებლობას, რომელიც გადაშენებას უქადის მას?...წმიდა გიორგის მაცხოვნებელ ეკლესიას თუ იეჰოველ მწვალებელთა სულის წარმწყმედ კლუბს? იერუსალიმის ღვთაებრივ ნათელს, თუ ჭყეტელა ბრუკლინურ რეკლამებს? ვისთან ერთად გსურს შენ საუკუნო ცხოვრება: შენს სულმნათ წინაპრებთან ერთად, რომელნიც საკუთარი სისხლით იცავდნენ ქრისტიანობას, და მართლმადიდებელი სარწმუნოებაც თავის მძლე საფარველს ჰფენდა მათ; თუ გსურს იმ უღირს ადამიანებთან ერთად, ამქვეყნიური, წამიერი, კწუთისოფლისლ ცხოვრება, მათთან, რომლებიც ბოროტ სულს ემსახურებიან და ფეხით სთელავენ შენს საუკუნოვან სიწმინდეებს?!
უფალი ღმერთი, შემოქმედი შენი, ასე მოგიწოდებს: კმოწამეს-ვჰყოფ დღეს ცასა და ქვეყანასა, რამეთუ ცხოვრებასა და სიკვდილსა დავსდებ თქვენ წინაშე, კურთხევასა და წყევასა. გამოირჩიე შენ კურთხევაი იგი, რათა სცხონდე შენ და ნათესავი შენი! (მეორე სჯული 30, 19), - სცხონდე უფალ იესო ქრისტეს მიერ, რომელსა შვენის დიდება, პატივი და თაყვანისცემა თანა მამით და სულიწმიდითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ!
არქიმანდრიტი რაფაელ კარელინი არის თეოლოგი, ღვთისმეტყველი, მრავალი კვლევისა და წიგნის ავტორი.
რას წარმოადგენს იეჰოველების სწავლება?
ეს სწავლება არის ერთ-ერთი ყველაზე სახიფათო მწვალებლობა, რომელიც ამჟამად, ჩვენს დროში არსებობს. მწვალებლობა, ანუ ერესი, ცრუ სწავლებაა, დამახინჯებული სისტემა ქრისტიანული სარწმუნოების უმთავრესი ჭეშმარიტებების შესახებ, რომლებიც სახარებაშია განცხადებული და საეკლესიო გადმოცემაში დაცული. თავის დასაბამს ეკლესია წმიდა მოციქულთაგან - ქრისტეს მოწაფეთაგან იღებს. მისი სწავლება თითქოსდა ერთი მდინარის უწყვეტი ნაკადია. მწვალებელთა სექტებს კი არა აქვთ არც მემკვიდრეობითობა და არც ტრადიცია. ისინი სხვადასხვა დროს ჩნდებოდნენ და წარმოადგენდნენ დამახინჯებულ შეხედულებებს ქრისტიანობაზე. ამპარტავნებით შეპყრობილი ცალკეული ადამიანებისა თუ ადამიანთა ჯგუფებისა, რომლების მოსწყვეტოდნენ ქრისტეს ეკლესიას და თავიანთი ცრუ შეხედულებანი დაეპირისპირებინათ მისი ჭეშმარიტი სწავლებისათვის.
საიდან იღებს დასაბამს იეჰოველთა სექტა? მწვალებლობა დასაბამს იღებს ადამიანის გონების ამპარტავნებიდან, ეშმაკისმიერი ცდუნებიდან, რომელიც შთააგონებს ცოდვილი ადამიანის გონებასა და გულს თავის ცრუ სწავლებას, შინაარსით მრავალსახოვანსა და წინააგმდეგობრივს, მაგრამ ამავე დროს ერთი მიზნის მქონეს-შეარყიოს და მოსპოს ეკლესიის სწავლება, რომელსაც პავლე მოციქული უწოდებს ,,სუეტსა და სიმტკიცეს ჭეშმარიტებისას,, (1 ტიმ. 3,15). იეჰოველების სიძულვილი ქრისტეს ეკლესიისადმი იმდენად მძვინვარე და შეურაცმყოფელი ხასიათისაა, რომ ყურადღებით თუ ჩავუკვირდებით, ადვილად დავინახავთ, რა სული მოქმედებს მათში. მათმიერი გმობა ქრისტეს ეკლესიის მიმართ აღსავსეა ისეთი გამოთქმებით, როგორიცაა - სატანა, ბაბილონის მეძავი და ა.შ., რის უფლებას თავს ურწმუნო ადამიანიც არ მისცემდა.
როდის და საიდან აღმოცენდა იეჰოველების სექტა?
იეჰოველების სექტა აღმოცენდა ამერიკაში, პროტესტანტულ წრეში. თავის დროზე (XI ს.) მართლმადიდებლობას კათოლიციზმი გამოეყო, კათოლოციზმს-პროტესტანტობა (XVI ს), პროტესტანტობა კი სექტებად დაქუცმაცდა; აი სწორედ ერთ ერთი ასეთი სექტიდან გამოვიდა იეჰოველობის ფუძემდებელი რასელი, რომელიც პროფესიით კომერსანტი იყო. (რომელმაც სექტა 18 წლის ასაკში ჩამოაყალიბა. მ.ი.) იეჰოველობამ გააგრძელა მთელი წყება განხეთქილებათა, განდგომილებათა და მწვალებლობათა.
როდის წარმოიშვა ეს მწვალებლობა?
XIX საუკუნის სამოცდაათიან წლებში. ასაკის მხრივ იგი ერთ-ერთი ყველაზე ახალგაზრდა სექტაა. უფრო ახალი ვიდრე ბაპტიზმი, მოლოკანობა, ადვენტიზმი თუ პროტესტანტული სამყაროს სხვა ნამსხვრევებია.
ჰქონდა თუ არა რასელს შეძენილი რაიმე საღვთისმეტყველო განათლება?
რასელს არ ჰქონდა არანაირი საღვთისმეტყველო განათლება. ის მხოლოდ ვაჭრობასა და ბიზნესს მისდევდა და დიდ ქონებასაც მოუყარა თავი.
რით დაიწყო ეს მწვალებლობა?
იეჰოველების მწვალებლობაც იმითვე დაიწყო, რითაც თითქმის ყველა სხვა მწვალებლობა იწყებოდა - საღმრთო წერილისა და ბიბლიის თვითნებური, არასწორი, თავისუფალი განმარტებით. რასელმა ჩამოაყალიბა წრე, რომელიც ასე იწოდებოდა: ბიბლიის მკვლევარნი - ეს სახელწოდება მან შემდეგში შთამბეჭდავი გახადა და თავის წრეს კბიბლიის სერიოზული მკვლევარნილ უწოდა. რასელის მემკვიდრეთა ხელში ამ მწვალებლურმა სექტამ საბოლოოდ მიიღო დღევანდელი სახელწოდება ,,იეჰოვას მოწმეები.
რას ნიშნავს სიტყვა "იეჰოვა"?
ბიბლიაში გვხვდება მთელი რიგი საღმრთო სახელებისა, როგორიცაა, მაგალითად, ელოჰიმ საბაოთ ადონაილ და სხვანი. ღმერთის ერთ-ერთი ასეთი სახელია, იეჰოვა რაც ებრაულად მყოფს არსებულს ნიშნავს.
ჩვენთვის უცნობი მიზეზების გამო კი ეჰოველებილ უარყოფენ ღმერთის დანარჩენ სახელებს. ეს გამორჩევა ბიბლიის ტექსტში ყველა სექტანტისთვისაა დამახასიათებელი. მაგრამ, განსაკუთრებით, იეჰოველებისათვის. წინასწარმეტყველი და სჯულისმდებელი მოსე ამბობს: ,,უფალი ღმერთი მოშურნე სახელი არს მისი,, (გამოსვლათა 34, 14) . წინასწარმეტყველი დავითი ამბობს: ,,ვაქებდე სახელსა ღმრთისა ჩემისასა გალობითა და განვადიდო იგი ქებითალ (ფსალმ. 68, 31) , ებრაულ ტექსტში იგი გადმოცემულია სიტყვით ,,ელოჰიმლ , ბერძნულში თეოს, ქართულში ღმერთი, რუსულში ბოგ.
ესაია წინასწარმეტყველი ამბობს უფალი საბაოთ - სახელი მისილ (ესაია 48, 2) ამოს წინასწარმეტყველი ასე იტყვის: უფალი, ყოვლისა მპყრობელ, საბაოთ სახელი მისილ (ამოს 5, 27)
როგორც ხედავთ, იეჰოველები არღვევენ და უარყოფენ საღმრთო პირდაპირმოწმობას, მათ მხოლოდ ერთი სახელი აირჩიეს ღმერთისა, ხოლო ყველა სხვა, რომლებითაც ღმერთი თავს განუცხადებდა ადამიანებს, უკუაგდეს.
რატომ დაუშვებს უფალი ღმერთი მწვალებლობებისა და სექტების არსებობას?
პავლე მოციქული ამბობს: წვალებანიცა ყოფად არიან თქვენ შორის, რათა რჩეულნი იგი თქვენს შორის გამოჩნდნენლ (1 კორინთელთა, 11, 19)
უფალმა თავისუფალი ნება მიანიჭა ადამიანს. ცოდვა იმ უდიდესი საბოძვარის ბოროტად გამოყენების შედეგი იყო. მწვალებლობა კი მხოლოდ ნებიდან და გრძნობიდან გამომდინარე ცოდვა კი არ არის, არამედ, პირველად ყოვლისა, გონებისმიერი ცოდვაცაა. მწვალებლობის დასაბამი სიყვარულის არქონაა. იგი ვლინდება ამპარტავნებასა და განკერძოებაში. მწვალებლობათა შემომღებნი და მოძღვარნი თავიანთ სულიერ სიბრმავეში წინასწარმეტყველთა და მოციქულთა თანასწორად მიიჩნევდნენ თავს. ეკლესია სიყვარულით იწყება. მწვალებლობანი კი კრიტიკით, შფოთით. ბრძოლითა და სიძულვილით აღმოცენდებიან, მაგრამ, მეორეს მხრივ, მწვალებლებთან ბრძოლაში მართლმადიდებელი ქრისტიანი ქრისტეს მხნე მხედარი ხდება, და მისი დამოკიდებულებაც ეკლესიისადმი უფრო ღრმა და შეგნებულია, ანუ ადამიანი უფრო სრულყოფილი შეიქმნება და რჩეულნიც იგი ჩვენს შორის გამოჩნდებიანლ.
როდის შემოაღწია საქართველოში იეჰოველების ცრუ სწავლებამ?
არცთუისე დიდი ხნის წინ. მეოცე საუკუნის 50-იან წლებში, მეორე მსოფლიო ომის დროს, იეჰოველების სექტამ (შიმშილობით დასუსტებულ მ.ი.) უკრაინაში გაიდგა ფესვები. საქართველოში მათი პირველი მქადაგებლები სწორედ უკრაინიდან ჩამოვიდნენ. იეჰოველები აკრძალულ სექტათა შორის ირიცხებოდნენ, მაგრამ ეს სულაც არ უშლიდა მათ ხელს, თავიანთი ცრუ სწავლება ხალხში გაევრცელებინათ. მეტიც, მათ თავი მოჰქონდათ, როგორც წამებულთ და სიმართლისთვის დევნილთ.ლ ამაში მთავრობას კი არ სდებდნენ ბრალს, ადამედ მართლმადიდებელ ეკლესიას.
რამ შეუწყო ხელი იეჰოველობისლ გავრცელებას?
იეჰოველობის გავრცელებას ხელი შეიწყო იმ დევნა - შევიწროვებამ, რაც საბჭოთა მთავრობამ დაიწყო ქრისტეს ეკლესიის წინააღმდეგ, და რაც ათწლეულების მანძილზე გაგრძელდა. ამ დევნის შედეგად ხალხმა, რევოლუციის შემდგომი ორი თაობის ცხოვრების მანძილზე დაივიწყა ეკლესიის მართლმადიდებელი სწავლება. მონასტრებისა და ეკლესიების უმრავლესობა დახურეს. ბევრი მათგანი ააფეთქეს და სრულიად გაანადგურეს. სულიერი განათლება აღარსად იყო. ის ადამიანებიც, რომლებიც თავს ქრისტიანებად თვლიდნენ, არასდროს არ იღებდნენ ხელში სახარებას. ადრეული ბავშვობიდანვე საბჭოთა ადამიანი ათეისტურ აღზრდა-განათლებას იღებდა. ადამიანებს ასწავლიდნენ ეკლესიის იგნორირებას, სიძულვილს, სიწმიდეთა შებილწვას, ღმერთის გმობას. ყოველივე ამან ქვეყნის სულიერი ცხოვრება უკაცრიელ უდაბნოდ გადააქცია. იმისთვის, რომ აღვიდგინოთ წარსულის სულიერი ცხოვრება, დროა საჭირო. და აი, ამ სულიერ უდაბნოში ,,იეჰოველები შემოიჭრნენ, თანაც ისე, რომ არანაირ არსებით წინააღმდეგობას არ შეხვედრიან. აბა, რით უნდა შეპასუხებოდა მათ, ვთქვათ, ნებისმიერი გულუბრყვილო სოფლელი დედაკაცი, რომელმაც მხოლოდ ის იცოდა, რომ ბავშვები უნდა მოინათლონ. აღდგომას კი კვერცხი უნდა შეიღებოს. ადამიანის გული ხომ მარადის ღმერთისაკენ, თავისი შემოქმედისაკენ მიისწრაფვის, და ამას მოხერხებულად იყენებდნენ იეჰოველები. ისინი ყველას სთავაზობდნენ, ბიბლიას განგიმარტავთო, სახარებებით მოგამარაგებთო. ხოლო იმ ადგილებში, სადაც იეჰოველთა სექტა დამკვიდრდებოდა, მატერიალურ დახმარებასაც უწევდენენ მის წევრებს.
კიდევ რა საშუალებას იყენებენ იეჰოველები თავიანთი ცრუ სწავლების გასავრცელებლად? ისინი ასწავლიან ამქვეყნიურ ცხოვრებაზე და არა ზეციურზე. ქადაგებენ ამქვეყნიურ სუფევას და არა ცათა სასუფეველს, რომლის დასამკვიდრებლადაც უფალი სინანულად მოგვიწოდებს.: ,,შეინანეთ, რამეთუ მოახლოებულ არს სასუფეველი ცათაი (მათე 3, 2). ათეისტურ სახელმწიფოში აღზრდილი ადამიანები, რომელთაც დათრგუნვილი აქვთ სულიერება და რელიგიური გრძნობები, უფრო ადვილად იღებენ სწავლებას ამქვეყნიური ბედნიერი ცხოვრების შესახებ, რომელშიც, ვითომც, უხვად იქნება სარჩო-საბადებელი და ყოველნაირი შვება-სიამეც. იეჰოველები მოხერხებულად იყენებენ ადამიანთა მწუხარებას ახლობელთა სიკვდილის გამო და ჰპირდებიან მათ, რომ იეჰოვა ხელახლა შექმნის მათ, ამქვეყნად დააბრუნებს და თქვენ კვლავ შეხვდებითო ერთმანეთს. ასე სპეკულირებენ ისინი დედობრივ გრძნობებზე. ამგვარ დაპირებების შემდეგ იეჰოველები აცხადებენ, რომ მეორედ შექმნილი ეს ადამიანები კვლავ მოკვდებიან, თუკი დროულად არ მიიღებენ იეჰოველების სწავლებას.
იეჰოველებმა მთელი მსოფლიო თავიანთი ქადაგების ზონებად დაჰყვეს. ყველგან მრავლად აგზავნიან მქადაგებლებს და რეგულარულად იღებენ ადგილობრივი თემებისაგან ანგარიშგებებს, თუ როგორ მიდის ქადაგება, როგორია წარმატებანი, სად რა სიძნელეებია და რა სახის დახმარებაა საჭირო. ეს ანგარიშგებანი იგზავნება ნიუ-იორკის შტატში, ქალაქ ნიუ-იორკში, ბრუკლინში, სადაც იეჰოველთა მსოფლიო ცენტრი მდებარეობს.
აქედან ყველა მიმართულებით ფართო ნაკადად მიედინება სექტის ლიტერატურა, წიგნები და ჟურნალები ასზე მეტ ენაზე, მრავალ მილიონიანი ტირაჟებით. ეს გამოცემები მდიდრულად არის ილუსტრირებული. იეჰოველები მათში გახსნილი, ნათელი სახეებით არიან გამოხატულნი, ბედნიერი ღიმილით გაცისკროვნებულნი. მათ სახეებზე სიხარულია აღბეჭდილი იმის გამო, რომ ისინი იეჰოველები გამხდარან. იეჰოველებს ისინი ციხიდან გამოქცეულ ბოროტმოქმედებისავით გამოსახავენ. გაბოროტებულებს, დაღვრემილთ, სიძულვილით აღსავსეთ. იესო ქრისტე მათ გამოცემებში გამოხატულია, როგორც ვინმე ახალგაზრდა ფერმერი ან ქაუბოი, მიმზიდველღიმილიანი, ხორციელ სიამის მქადაგებელი, ამაქვეყნის მოყვარე... იეჰოველების ფუძემდებელი რასელი კომერსანტი იყო, და კარგად იცოდა რეკლამის ყადრი. მიუხედავად იმისა, რომ იეჰოველთა წიგნების შინაარსი არ გამოირჩევა რაიმე განსაკუთრებულობით, გარეგნულად გაფორმებული, ჭყეტელა ფერებით გაფორმებული ბუკლეტები პატარა ბავშვებივით იზიდავს მათკენ ადამიანებს.
რა ბოროტება მოაქვს იეჰოველობას ადამიანისათვის?
ყოველგვარი სულიერი სიცრუე უკვე თავისთავად არის დიდი ბოროტება, როგორც არასწორ გზაზე დამდგარი ადამიანი სულ უფრო მოშორდება მიზანს, ასევე ცრუსწავლებას დამონებული ადამიანიც სულ უფრო განეშOრება ღმერთს.. იეჰოველობა მახვილივით არის მიმართული გულის გულისაკენ ქრისტიანობისა. ჩვენი რწმენის საფუძველი, ჩვენი იმედი და სასოება იმაში მდგომარებს, რომ იესო ქრისტე ღმერთია, რომელმაც ადამიანური სხეული მიიღო და განკაცდა, რათა გამოესყიდა, ეხსნა კაცობრიობა. ხოლო იეჰოველები ასწავლიან, რომ ჩვენი მხსნელი იესო ქრისტე ღმერთი კი არ არის, არამედ უმაღლესი ანგელოსია. კვალად ისინი განარჩევენ ,,დიდ ღმერთსალ და ,,მცირე ღმერთსლ მაგრამ განა შესაძლებელია რომ ღმერთი მცირეც იყოს? იგი ხომ დაუსრულებელი და მარადიული სულია. იეჰოველები სიტყვიერ ხრიკებს მიმართავენ, რომელთა მიზანიც ერთია: დაარწმუნონ ადამიანები იმაში, რომ რომ იესი ქრისტე არ არის თანასწორი და ერთარსი თავისი ღვთაებრივი მამისა, და ამიტომ, თითქოს მისი ჯვარცმა არ ყოფილა სრულყოფილი მსხვერპლი, გაღებული კაცობრიობის გამოსასყიდად.
ქრისტიანის სახელს ქართველი ხალხი ჩვიდმეტ საუკუნეზე მეტი ხნის განმავლობაში ღირსეულად ატარებს. და აი ახლა, იეჰოველებს სურთ სხვა სახელით შეცვალონ იგი. მაგრამ ,,იეჰოვასლ სახელს ხომ ებრაელებიც (იუდეველებიც) იყენებენ, როცა ,,იაჰვესლ მოუხმობენ. ასევე, მუსულმანებიც, როცა ,,ალლაჰლს ამბობენ! მხოლოდ ქრისტიანის სახელი მოწმობს იმას, რომ ჩვენ იესო ქრისტე გვწამს როგორც ჭეშმარიტი ღმერთი და ჩვენი მხსნელიც.
იეჰოველები უარყოფენ ეკლესიას, მიუხედავად იმისა, რომ თვით ქრისტე გვიმოწმებს მის არსებობას და აუცილებლობას: ,, . . . ამას კლდესა ზედა აღვაშენო ეკლესიაი ჩემი და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას.ლ იეჰოველებს არათუ მიაჩნიათ, რომ ეკლესია უკვე დამარცხებულია ჯოჯოხეთის მიერ, არამედ ,,ბაბილონის მეძავადაცლ აცხადებენ მას. ამგვარი გმობა, აქამდე არნახული და წარმოუგენელი, მხოლოდ ცოფიანის, ბოროტად ეშმაკეულის საქციელია.
იეჰოველები უარყოფენ ქრისტეს ეკლესიის უმთავრეს დოგმატს ყოვლადწმიდა სამებას და საღმრთო პირთა მამის, ძის და სულიწმიდის თანასწორობასა და ერთარსობას. ისინი ამტკიცებენ, რომ იესო ქრისტე ღმერთის ძეა არა საკუთრივი მნიშვნელობით ამ სიტყვისა, არამედ როგორც მხოლოდ მართალი და კეთილმსახური ადამიანი, რომ ღირსებით იგი ანგელოზთა თანასწორია. სულიწმინდა კი იეჰოველებს მიაჩნიათ მხოლოდ გამოსხივებად იეჰოვასი, სინათლისა თუ რადიაციის მსგავს ენერგიად..
საქართველოში ძველთაგანვე განსაკუთრებული მოწიწებით ეთაყვანებოდნენ ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელს, -ივერია ხომ მისი წილხვედრი ქვეყანაა. ცნობები ამის შესახებ სხვა ხალხების მატეანეშიც გვხვდება. ამ თაყვანისცემით იყო გამსჭვალული ქართველთა არამარტო სარწმუნეობრივი ცხოვრება, არამედ-საოჯახო-საეროც. უძველესი დროიდანვე ზეციური დედოფლის სადიდებლად სწევდნენ სასმისს ყოველი პურობის დასრულებისას და მისმიერი დალოცვით ემშვიდობებოდნენ ერთმანეთს. იეჰოველებს კი ჩვენს სიწმინდეზე ყოვლადწმინდა ღმრთისმშობელზეც-მარადის ქალწულ მარიამზეც აღუმართავთ ხელი. ისინი ცრუდ ამბობენ, რომ მას შემდეგ, რაც იესო ქრისტე იშვა სულიწმინდისაგან, ღვთისმშობელს, თითქოს, სხვა შვილებიც ეყოლა იოსებ დამწინდველისაგან. თვით იესო ქრისტე ბრძანებს, რომ უქორწინებლობა უმჯობესი ხვედრია ადამიანისთვის, და ,,რომელი შეძლებად არს დატევნად, დაიტიენ!ლ-ო. (მათე 19, 12) ასევე პავლე მოციქულიც წერს: ლთუკი არ დააქორწინებ შენს ასულს, უმჯობესად იქმო.ლ (1 კორ. 7, 38). ხოლო თუკი იეჰოველების ცრუ-სწავლებას დავუჯერებთ, დედა ღვთისა, რომლისაგანაც კაცობრივი სხეული მიიღო იესო ქრისტემ და რომლის რძითაც იგი აღიზრდებოდა, ზნეობრივი თვალსაზრისით ქრისტეს ბევრ მიმდევარზე დაბლა მდგომი ყოფილა! აი, სადამდე მიდიან იეჰოველები თავიანთ გმობაში! განა შეეძლო სულიწმინდისაგან თავისი პირმშოს სასწაულებრივი ჩასახვისა და უბიწოდ შობის შემდეგ ქალწულ მარიამს მამაკაცისაგანაც ჩაესახა სხვა შვილები?! ამის გაფიქრებაც ხომ საშინელი მკრეხელობაა! და თუკი იეჰოველების მტკიცებისამებრ, ღვთისმშობელს შვილები ჰყავდა იოსებ დამწინდველისაგან, მაშინ მისი სული ვნებით ყოფილა მიწყლული და ამ ვნებას იგი უსათუოდ გადასცემდა თავის ძესაც; და განა შეიძლება კაცობრიობის მხსნელი იყოს ის, რომელიც თავის შობითვე არასრულყოფილია?! აი, რისი ჩაგონება სურთ ადამიანებისთვის იეჰოველ მწვალებლებს.! ისინი, ვისაც სახარებაში იესოს ძმანი ეწოდებათ, სინამდვილეში იოსებ დამწინდველის შვილები არიან მისი პირველი ქორწინებიდან. იუდეველი ხალხისა და ასევე ბევრი სხვა ძველი ხალხის კანონებით ასეთი ნათესაობა სისხლისმიერ და-ძმობას უთანაბრდებოდა.
იეჰოველები ხატმებრძოლებიც არიან. უარყოფენ წმინდა ხატებს, მათს თაყვანისცემას და ამბობენ, ხატები კერპებიაო. მაგრამ როგორც ვიცით, ქერუბიმთა გამოსახულებანი ეს პირველი ხატები სჯულის კიდობნის თავზე ჰქონდათ გამოსახული ძველ იუდეველებს, და ისინი ძველი აღთქმის კრეტსაბმელზეც იყო ამიქარგული წმიდათა წმიდაში - საკურთხეველში. იმისათვის, რომ გვერდი აუქციონ თავისთვის ამ უსიამო ფაქტს ბიბლიის მოწმობას სჯულის კარავსა და იერუსალიმის ტაძარში არსებული წმიდა გამოსახულებების შესახებ, იეჰოველები ამბობენ, რომ, თითქოს ეს მხოლოდ ნახატები იყო ხალხისთვის, აწინდელი მათი ილუსტრირებული წიგნების მსგავსი. მაგრამ ,,წმიდათაწმიდაშილ, ძველი აღთქმის ტაძრის საკურთხეველში შესვლა მხოლოდ მღვდელმთავარს შეეძლო, და ისიც წელიწადში ერთხელ, რათა იქ მთელი ერისთვის აღევლინა ლოცვა ვედრება და სამსხვერპლო სისხლი ეპკურებინა. ამიტომაც, იეჰოველების ეს ახსნა-განმარტება არ შეესაბამება სინამდვილეს. კვალად, იეჰოველები უარყოფენ გარდაცვლილთა მკვდრეთით აღდომასაც და ამბობენ, რომ ღმერთი, რომელსაც დამახსოვრებული ჰყავს თითოეული ადამიანი, მეორედ შექმნის მათ. ისინი უარყოფენ თვით სულს და სულის უკვდავებასაც, ზუსტად ისევე, როგორც ათეისტები და მატერიალისტები. და ეს მაშინ, როცა სახარების იგავში გლახაკ ლაზარესა და მოულოდნელად მომკვდარ უკეთურ მდიდარზე ქრისტე თავად გვეუბნება სიკვდილზე, როგორც სულისა და სხეულის გაყრაზე შემდგომი არამატერიალური არსებობით სულისა, რომელსაც შენარჩუნებული აქვს გონება, მახსოვრობა, გრძნობები და სიყვარულიც თავისი ახლობლებისადმი. (იხილეთ: ლუკა 19, 31) იოანეს გამოცხადებაში აღწერილია გარდაცვლილ მოწამეთა სულები, რომლებიც ლოცულობენ უფლის საყდრის წინაშე (6, 9-11) საღმრთო წერილის ყველა ამ მოწმობას იეჰოველები უარყოფენ და არად აგდებენ. მსოფლიოს ყველა ხალხის გადმოცემაში დაცულია მოწმობანი სულის უკვდავების შესახებ, გარდაცვლილ ადამიანებთან ურთიერთობაზე ამქვეყნად მცხოვრებ ადამიანებთან. ამ შემთხვევაში იეჰოველები იმეორებენ სადუკეველთა, (იმ უღმრთო იუდეველთა) სწავლებას, რომელთაც განეკუთვნებოდნენ ქრისტეს ჯვართმცმელი მრვდელთმთავარნი ანნა და კაიაფა.
იეჰოველები უარყოფენ მღვდლობასაც, თუმცა კი ცნობილია რომ, თვითუფლის წმიდა მოციქულნი ხელს ასხამდნენ და აკურთხევდნენ ეპისკოპოსებს, მღვდლებს და დიაკვნებს ახალი აღქთმის ეკლესიისათვის. (იხილეთ პავლე მოციქულის ეპისტოლეები ტიტესა და ტიმოთესადმი). წმიდა მოციქულთა იოანესა და პავლეს მოწაფე ეგნატე ღმერთშემოსილი და პეტრეს მოწაფე კლიმენტი რომაელი მოუწოდებენ მორწმუნე ერს, პატივი მიაგეთ ღვთისმსახურთ და ყოველივეში დაემორჩილეთო. ჩვენამდე მოღწეულია სხვადასხვა ქრისტიანი ერების ლიტურგიათა უძველესი ტექსტების ხელნაწერები, რომლებიც გვიდასტურებენ, რომ საზოგადო ღვთისმსახურებას ყოველთვის აღასრულებდნენ ეპისკოპოსები და მღვდლები.
იეჰოველები უარყოფენ საეკლესიო წეს-ჩვეულებებსაც. მაგალითად, სანთლებისა და კანდელების დანთებას. და ეს მაშინ, როცა ცეცხლი აქ თაყვანისცემის საგანი კი არ არის, არამედ, მხოლოდ სიმბოლოა. აკი ყოველდღიურ ცხოვრებაშიც ვიტყვით ხოლმე ,,სულის ცეცხლი, გულის მგზნებარებალ, კგონების სინათლელ და ასე შემდეგ. სანთელიც ცეცხლი ნათელი ლოცვითი სურვილია იმისა, რომ ჩვენი სიცოცხლეც სიყვარულით იწვოდეს და კეთილი საქმეებით ანათებდეს ღმერთისა და ადამიანთა წინაშე, რათა ღვთაებრივი მადლი სანთლისა, თუ კანდელის, ნათელივით გვინათებდეს ცხოვრების გზაზე. იოანეს გამოცხადებაში მოხსენიებული შვიდი ანთებული ლამპარის ქვეშ (4,5) იგულისხმება შვიდი ანგელოზი, ანუ ქვეყნიური ეკლესია, რომელიც სახეა ზეციური ეკლესიისა.
იეჰოველებს სძაგთ ჯვარი და იმისათვის, რომ ჯვრის ხსოვნაც კი მოესპოთ, თალმუდს დაესესხნენ ცნობას მასზედ, თითქოს, იესო ქრისტე ბოძს, ძელს მიამსჭვალეს და არა ჯვარს. (აქ გვახსენდება იესოს სიტყვები: ,,მათი ნაყოფით იცნობთ მათლ რამეთუ მართლმადიდებელმა ქრისტიანმა იცის, ვის ეშინია ჯვრის და ვინ გარბის მის დანახვაზე. სწორედ ჯვარი დაინახა კონსტანტინემ ცაზე სასწაულებრივად გამოსახული, და სიტყვები: ,,ამით სძლოლ რის შემდეგადაც მთელ რომის იმპერიაში სახელმწიფო რელიგიად გამოცხადდა ქრისტიანობა. მ.ი.) შვილებს ჯვრით ლოცავდა ყოველი ქრისტიანი დედა. ჯვრებით აცისკროვნებდნენ ჩვენი მამა პაპების საფლავებს. ჯვრებს აღმართავდა ხალხი მაღალ მთებსა და მიუდგომელ კლდეებზე, რითაც ღმერთს მიუძღვნიდა თავის მიწა-წყალს. ჯვარი ჩვენი სიმდიდრეა, რასაც შეცდომად და უგუნურთა კერპად აცხადებენ იეჰოველი მწვალებლები. ((ამ რამდენიმე წლის წინ, თურქი მძღოლების მოთხოვნით, აჭარაში, გზის პირას აღმართული ჯვარი მოშალეს, ვითომდა, შეურაცხმყოფელიაო ჩვენთვის, (საქართველოს მიწაზე აღმართული ჯვარი !) რომელიც, შემდგომ, მოსახლეობამ აღადგინა)). ჯვრის გამოსახულებები ძველი აღთქმის ეკლესიაშიც იყო. სწორედ, ჯვრის გამოსახულება გააკეთებინა მოსემ, როცა აღმართულ ბოძზე სპილენძის გველი მიაკვრევინა და ხალხს უთხრა, გველი რომ დაგგესლავთ, რწმენით შეხედეთ ამ გამოსახულებას ჯვარს და ღმერთი სიკვდილისაგან დაგიხსნითო. და ამის შემდეგ ყველა დაგესლილი ცოცხალი რჩებოდა. ჯვრის გამოსახულება იყო ის სისხლიანი ნიშანიც, რომელიც ეგვიპტეში გამოიყენეს ებრაელებმა თავიანთი სახლების კარებზე, რათა უფლის ანგელოზს მათი ყრმანი არ მოეკლა. კიდევ უამრავი მაგალითის მოყვანა შეიძლება, რომელიც ჯვრის სიწმიდესა და საღმრთო დანიშნულებას ადასტურებენ ჯერ კიდევ ძველი აღთქმის წიგნებში.
მაჰმადიანები ნებას არ აძლევდნენ ქრისტიანებს, ჯვრები აღემართათ ეკლესიების გუმბათებზე. უღმერთონი ხალხს გულიდან ჰგლეჯდნენ ჯვრებს. საბჭოთა არმიაში აკრძალული იყო ჯვრების ტარება. ადამიანს შეეძლო სამსახური დაეკარგა, თუკი მას ჯვარს დაუნახავდნენ. ახლა კი იეჰოველებს სურთ, სასაცილოდ აიგდონ, წაბილწონ ჯვარი. ჯვარი უფლისა ის ძალაა, რომლითაც იესო ქრისტემ ჯოჯოხეთს სძლია. ამიტომაც, სატანას ბოროტ სულს სძულს ჯვარი, სძრწის მის წინაშე და ყველა მანქანებითა და მზაკვრობით ებრძვის მას თავისი მსახურების-იეჰოველი მწვალებლების მეშვეობით..
ყველაზე მეტად რას ქადაგებენ იეჰოველები?
იეჰოველები ქადაგებენ იმას, რაც ყველაზე მეტად აინტერესებს და იტაცებს ადამიანს ანუ ქვეყნის დასასრულის საშინელ ამბებს. იეჰოველებმა წარსულში რამდენჯერმე დათქვეს ქვეყნის დასასრულის ,,ზუსტი თარიღილ , მაგრამ, რა თქმა უნდა, ეს არ მომხდარა. ამას სულაც არ შეუცბუნებია ისინი. ყოველთვის გამონახავდნენ ხოლმე თავიანთი შეცდომების გამამართლებელ მიზეზს. და ამბობდნენ ქრისტე ნამდვილად მოვიდა ამ ქვეყნად ჩვენს მიერ დათქმულ დღეს, ოღონდ ჯერ მხოლოდ სულიერი სახითო. ანდა, ამტკიცებდნენ რომ, თითქოს, ამ წელს დაიწყო უფლის უხილავი სამსჯავრო მსოფლიოზეო. ამგვარი ,,ქრისტეს უხილავი მეორედ მოსვლისლ ახსნა შეუძლებელია შემოწმდეს, დამტკიცდეს თუ უარყოფილ იქნას. და იეჰოველები იოლად გადიან ფონს. უკანასკნელად, ქვეყნის დასასრულის თარიღად გამოაცხადეს 1956 წელი. ამის შემდეგ კი გადაწყვიტეს, რომ უმჯობესია, მხოლოდ ქვეყნის დასასრულის ნიშნების აღწერით დაკმაყოფილდნენ ხოლმე და არამცდაარამც არ გამოაცხადონ ზუსტი თარიღები. პირველი მსოფლიო ომის შემდეგ, იეჰოველების ლიდერმა დიდებული სასახლე შეიძინა კალიფორნიის შტატში, რათა ქვეყნის დასასრულის შემდეგ, ვითომც მასში მიეღო მეფენი - დავითი, სოლომონი და სხვა მართალი მორწმუნეები ძველი აღთქმისა.
იეჰოველების ქადაგებებში განსაკუთრებული ადგილი აქვს დათმობილი უკანასკნელი, მსოფლიო ბრძოლის აღწერას, ეგეთ წოდებულ არმაგედონს, ანუ იმ ხოცვა-ჟლეტას, რომელშიც მთელი კაცობრიობა უნდა მოისპოს. რა თქმა უნდა, იეჰოველების გამოკლებით. თუმცა კი ახალ აღთქმაში სულ სხვა მოვლენებზეა ლაპარაკი ქრისტეს მეორედ მოსვლისა და ქვეყნის დასასრულის წინ: ანტიქრისტეს გამოჩენაზე, რომელიც ცრუმოძღვარი და ტირანი იქნება ადამიანისა, ვინც სატანის განსაკუთრებული ზემოქმედების ქვეშ მოექცევა და ყოველივეში მის ბოროტ ნებას აღასრულებს. აგრეთვე, აპოსტასიაზე ღვთისაგან დიდ განდგომილებაზე კაცობრიობის უდიდესი ნაწილისა. იეჰოველები უარყოფენ ეკლესიის სწავლებას ანტიქრისტეზე, როგორც ღვთის მებრძოლზე, რომელიც შეეცდება წინ აღუდგეს ქრისტეს. და ამას იმისთვის აკეთებენ, რომ მათ მიერ შეცდენილმა ადამიანებმა ვერ შეძლონ მომზადება მომავალ უბედურებათათვის და რომ ისინი უძლურნი, მოუმზადებელნი შეეგებონ ქრისტეს ეკლესიის დიდ დევნილებას, რაც ანტიქრისტემ უნდა დაიწყოს. თუკი ჩვენ არ გვეცოდინება ჭეშმარიტი სწავლება ანტიქრისტეზე, მაშინ მისი გამოჩენა მოულოდნელი იქნება ჩვენთვის და მისი ცრუ, მოჩვენებითი სასწაულებიც შეგვაცდენს, ჭეშმარიტ, ღვთაებრივ სასწაულებად მივიღებთ მათ.
იეჰოველები უარყოფენ იესო ქრისტეს სხეულებრივ მკვდრეთით აღდგომას. მათი შეხედულებით, მისი სხეული ან კვლავაც სადღაც მიწისქვეშა მღვიმეში დევს, ანდა ჰაერს განზავებია და სრულიად გამქრალა. იეჰოველებისათვის არ არსებობს პასექის ქრისტეს ბრწყინვალე აღდგომის დღესასწაული და ამ ლოგიკით ისინი არც კვირას საუფლო დღეს არ აღნიშნავენ. სიტყვები ,,ქრისტე აღსდგა! ჭეშმარიტად აღსდგა! არ განათბობენ მათ გულებს და არ განანათლებენ მათ სულებს.
თუ აქვთ იეჰოველებს რაიმე დღესასწაულები? თუ იკრიბებიან ისინი ერთად ლოცვისათვის? იეჰოველებს მხოლოდ ერთი დღესასწაული აქვთ- ,,ქრისტეს ვნების-ძელზე გამოკიდებისლ მოხსენიება, რომლის დროსაც გამოაქვთ წითელი ღვინო და პური. ამ ,,ტრაპეზშილ მხოლოდ ისინი მონაწილეობენ იეჰოველთაგან, რომელთაც იეჰოვას ,,რჩეულებადლ მოაქვთ თავი, სხვანი კი, ,,რიგითნილ ამ დროს დუმილით ადევნებენ თვალს ამ სცენას. ლოცვითი შეკრებისლ დროს იეჰოველების უფროსი ხმამაღლა კითხულობს ,,იმპროვიზირებულლ ლოცვას, სხვები კი მხოლოდ უსმენენ.
როგორ მოქმედებენ იეჰოველები
იეჰოველებილ ყოველთვის ძალზე დაჟინებით და ენერგიულად მოქმედებენ, ყოველ მათგანს გეგმა აქვს შემუშავებული, კვირაში რამდენი საათი დაუთმოს ქადაგებებსა და საუბრებს და რამდენი თავიანთი წიგნებისა და ჟურნალების გავრცელებას. ყოველი წევრი ვალდებულია, რამდენიმე ადამიანი მაინც მიიყვანოს სექტაში. ამიტომაც, იეჰოველები ხშირად ქუჩაში აჩერებენ ადამიანებს და ესაუბრებიან. ასევე სამსახურებში, დადიან კარ-და-კარ, ხალხმრავალ ადგილებში, ტრანსპორტში ელაპარაკებიან ყველას თავიანთი სექტის შესახებ და ცდილობენ მათ ,,მოქცევასლ. სექტაში ჩათრევას. შინაც გეწვევითო, სთავაზობენ ისინი გულუბრყვილო ადამიანებს, რათა თავიანთი პოზიციებიდან კგანუმარტონლ ბიბლია. მოურიდებლად მიადგებიან ხოლმე სრულიად უცნობ ადამიანებს. ძალით აჩეჩებენ თავიანთ ლიტერატურას, ყოველივე ეს ძალდატანებაა, კართა მტვრევაა. იმას, ვინაც თუნდაც სულ მცირე ინტერესს გამოხატავს მათი ცრუ სწავლებისადმი, იეჰოველები უკვე არ ჰკარგავენ მხედველობის არედან. იეჰოველების უმთავრესი საზრუნავია ბიბლიის შემსწავლელი წრეების ჩამოყალიბება. სემინარების მოწყობა, ასევე, ახალ მქადაგებელთა მომზადება. რა თქმა უნდა, ბიბლიის ახსნა-განმარტება ხდება იეჰოველების პოზიციებიდან, ბრუკლინის ცენტრიდან გამოგზავნილი დირექტივების მიხედვით.
რა არის აუცილებელი იმისათვის, რომ მართლმადიდებელი ქრისტიანი ქმედითად აღუდგეს წინ მათ სწავლებას? ამისათვის, პირველ ყოვლისა, საჭიროა ეკლესიური ცხოვრება, სულიერი ცოდნის გაღრმავება და განვრცობა. სახარებისა და საეკლესიო წიგნების შესწავლა სულიერი მოძღვრის ხელმძღვანელობით. ცხოვრების ქრისტიანული წესისა რა რიტმის დამკვიდრება ოჯახში, რაც გულისხმობს დილისა და საღამოს ლოცვების აღსრულებას, კვირაობით ღვთისმსახურებაზე დასწრებას. მონაწილეობას საეკლესიო საიდუმლოებებში. უმთავრესად, სინანულისა (აღსარება) და ზიარების საიდუმლოებებში. ადამიანთა ქრისტიანული განათლება უნდა დავიწყოთ ყველაზე მარტივი მცნებების მიწოდებით. მართლმადიდებელი სარწმუნოების ყველაზე საჭირბოროტო საკითხების გარკვევით. უმთავრესი კი ის არის, რომ ყოველ სოფელში, დაბასა თუ უბანში აღდგეს, აშენდეს ან ამოქმედდეს ეკლესია ტაძრები, სამლოცველოები. ქრისტეს მართლმადიდებელი ეკლესიის სწავლებას ძალა შესწევს ნებისმიერი ადამიანის სულიერი მოთხოვნილება დააკმაყოფილოს. ყოველი ადამიანის სულიერი წყურვილი დაარწყულოს. როგორც დიდი, წყალუხვი მდინარე დაარწყულებს ყველას, ვინც კი მის ნაპირთან მიდის.
რა მოაქვს ქართველი ხალხისთვის იეჰოველთა ცრუსწავლებას?
უპირველესად, ცრუ სულიერი ორიენტირები, ასევე უარის თქმა თავის მრავალსაუკუნოვან ტრადიციებსა და წეს-ჩვეულებებზე, რომლებიც განუყრელადაა დაკავშირებული მართლმადიდებელ სარწმუნოებასთან, და რის გარეშეც ადამიანები სხვაგვარნი ხდებიან. იეჰოველთა მთელი სწავლება და საქმიანობა შეიძლება წარმოვიდგინოთ, როგორც ერთი დიდი სამედიცინო ოპერაცია, რომელსაც ხალხის გულს უტარებენ. ამ ოპერაციის მიზანია ამპუტირება, ამოგლეჯა და მოსპობა იმისა, რაც საუკუნეთა მანძილზე ყველაზე ძვირფასი იყო ქართველი ხალხისათვის. ეს კი გამოიწვევდა უარის თქმას საკუთარ ისტორიაზე, თვით საკუთარ თავზეც.
იეჰოველ მწვალებლებს რომ ვუსმინოთ, გამოვა, რომ საქართველოს მატიანე მხოლოდ შეცდომების ისტორიაა. დიდებულ ტაძრებსაც, რომლებიც ქართველმა ხალხმა ააგო, როგორც ხორცშესხმული გამოხატულება თავისი სიყვარულისა ღმერთისადმი და თავისი ერთგულებისა მართლმადიდებელი სარწმუნოებისადმი, იეჰოველები მიიჩნევენ საკერპე ბომონებად, სადაც მათი აზრით, ბოროტი სულები, ეშმაკნი დამკვიდრებულან. ძველი ქართული ლიტერატურის ძეგლებსაც, რომლებშიც აღწერილია სასულიერო თუ საერ პირთა მOღვაწეობისა და გმირობის ამბები, ისინი მასიურ თვალისახვევად თვლიან, ხოლო წმინდანთა და რჩეულ მოსაგრეთა სახელებს აუგად მოიხსენიებენ და მათ დემონთა მსახურებად აცხადებენ. იეჰოველები წმინდა ხატებს ცინიკურად უწოდებენ კერპებს, წმინდა ნინოს ჯვარს რომლითაც იგი საქართველოში შემოვიდა ჯოხს. წმიდა დიდმოწამესა და ძლევამოსილ გიორგის, რომლის პატივადაც საქართველოს მსოფლიოს მრავალი ხალხის ენებში ,,გეორგიალ ანუ გიორგის ქვეყანალ ქვია, სამხედრო დამნაშავედ ხმობენ, რადგან იგი მხედართმთავარი იყო და ბევრ ბრძოლაში მიუღია მონაწილეობა. კვალად იმ მხედრებსაც, ბრძოლაში რომ დაცემულან რწმენისა და მამულისათვის და ამით ქართველი ერის ისტორიული თვითმყოფადობა და დამოუკიდებლობა შეუნარჩუნებიათ, იეჰოველები დიდ ცოდვილებად რაცხავენ. რადგან იეჰოველები საერთოდ, ყველა ქვეყნის შეიარაღებულ ძალებს დანაშაულებრივ ორგანიზაციებად აცხადებენ, სამშობლოს დამცველებად კი არ მიიჩნევენ. მათი შეხედულებით ხომ იარაღის ხელში აღება უკვე თავისთავად არის შეცდომა. ხოლო სამშობლოს დათმობას მტრისათვის ისინი სავსებით დასაშვებ საქმედ მიიჩნევენ, ეტყობა ფიქრობენ, რომ შემოსეულ მძვინვარე მტერს, მკვლელებსა და მოძალადეებს, შეიძლება უიარაღოდაც შეეწინააღმდეგო. მხოლოდ, ცრუ მოძღვარ რასელის ბროშურებით ხელში. თვით მოსეც, ვისი საშუალებითაც ღმერთმა ათი მცნება მოსცა ადამიანებს, კარა კაც კლალ და სხვანი, ომის ჟამს იარაღს იღებდა ხელში და თავისი ხალხის ჯარის მხედართმთავარი ხდებოდა. მაშასადამე, ამ საღმრთო მცნებაში ლაპარაკია სულ სხვა რაიმეზე, ანუ იმაზე, რომ დაუშვებელია ადამიანის მოკვლა შურისძიების, ანგარებისა და ა.შ. მიზნით. საკუთარი ისტორიისადმი გულგრილობითა და ზიზღით აღვსილი ხალხი იმ უდედმამო ბავშვს გავს, რომელიც უპატრონოთა სახლში მიუციათ აღსაზრდელად. და რომელსაც არც თავისი სახელი ახსოვს და არც გვარი.
ამგვარად, იეჰოველები ხალხის სიწმიდეთა შემბილწველნი, მოგვევლინნენ მეორე დამანგრევლებად ეკლესია-მონასტრებისა კომუნისტების შემდეგ. ოღონდ იმ განსხვავებით, რომ კომუნისტები უხეში ძალის გამოყენებით სპობდნენ ყოველივეს, რაც კი სარწმუნოებასთან და სულიერ ცხოვრებასთან იყო დაკავშირებული, იეჰოველებს კი სურთ, თითოეული ადამიანი გადააქციოონ ღვთის ტაძრის ნებაყოფლობით დამანგრეველად როგორც ქვათაგან აგებულისა, ასევე სულიერისაც, ანუ საკუთარი სულისაც. გამოდის, რომ, იეჰოველები ღვთის საწინააღმდეგო საქმეში სოლიდარულნი არიან კომუნისტებთან და სწორედ მათ ბოროტ საქმეს აგრძელებენ. თუკი ხალხს მის წარსულს წაართმევენ, მას აღარც მომავალი ექნება. იგი გადაიქცევა გაურკვეველ ამორფულ მასად, რომელსაც გარედან ზემოქმედებით ნებისმიერი სახის მიღება შეუძლია.
იეჰოველები უარყოფენ სახელმწიფოს, არმიას, ეკლესიას. რა დაემართებოდა საქართველოს ასეთ ცრუმოძღვრებას ჭიასავით რომ გამოეხრა მისი სარწმუნოებრივი თუ სახელმწიფოებრივი ცხოვრება? იგი ერთ წელიწადსაც ვერ გაუძლებდა მტრის შემოსევას, ვერც ისეთი მძლავრი სახელმწიფოებისას, როგორიც წარსულში სპარსეთი და თურქეთი იყვნენ. და ვერც სხვა რომელიმესი, დაე, თუნდაც ნებისმიერი ველური ტომისა.
ქრისტიანობს მსოფლიოში აღმოსავლეთიდან გავრცელდა. ახლა კი, შავბნელი ღრუბელი იეჰოველთა მწვალებლობისა დასავლეთიდან მოემართება ჩვენსკენ. მართლმადიდებელი აღმოსავლეთი ბრძენია და შემმეცნებელი. აღმოსავლეთს ყოველთვის სულიერი სიმდიდრე ერჩია მატერიალურ კეთილდრეობას. და ამიტომაც, ყოველთვის, მარადიულზე, საღმრთოზე ფიქრში იყო ჩაძირული. დასავლეთმა კი სხვა მოდელი შემოგვთავაზა. ტექნიკური ცივილიზაცია, რომელშიც ადამიანის სულიერი პროგრესი შეცვლილია მანქანური, ავტომატური პროგრესით. მაგრამ სულიერებისა და რელიგიურობის მხრივ, ის ყოველთვის მართლმადიდებელ აღმოსავლეთზე დაბლა იდგა. ამჟამად დასავლეთს სურს, მართლმადიდებელი აღმოსავლეთის მასწავლებელი იყოს და ავიწყდება, რომ ერთ დროს თვითონ სწავლობდა მისგან.
საქართველოს ისტორია მის მძლავრ მტრებთან მხოლოდ ბრძოლისა და ომების მატიანე კი არ არის, როცა ქვეყნის ცხოვრება სისხლით მოისყიდებოდა, არამედ ეს, უპირველესად, სხვადასხვა სარწმუნოებრივ გამოცდათა, განსაცდელთა მატიანეა.
ცეცხლთაყვანისმცემლობის ბატონობის ჟამს წარმართები სხვადასხვა პრივილეგიასა და ჯილდოს აღუთქვამდნენ ქრისტიანებს ჭეშმარიტი სარწმუნოების უარყოფისა და წარმართობაში გადასვლის სანაცვლოდ. მაგალითად, ბაჟისა და გადასახადების გაუქმებას, მაღალი წოდებებისა და თანამდებობების მიცემას აზნაურებისათვის. ხშირად კი, პირდაპირ მოსყიდვასაც არ ერიდებოდნენ. მაგრამ ქრისტიან ქართველ ერს ყოველთვის რწმენის ერთგულება ერჩია ყოველგვარ სიმდიდრესა და კეთილდღეობას, და მას არასდროს არ გაუყიდია სული. იმჟამად სპარსელები სპეციალურ სკოლებში, მაგალითად, განძაკში, თავიანთი მქადაგებლების მთელ ჯარს ამზადებდნენ, რომლების შემდეგ, საქართველოში მოდიოდნენ ცეცხლთაყვანისმცემელთა ბომონების ასაშენებლად სპარსული ფულით, და ქართველ ჭაბუკებს უფასო განათლებას სთავაზობდნენ სპარსეთში, მაგრამ ქართველი ერი ყოველთვის შეურყევლად იდგა ჭეშმარიტ სარწმუნოებაზე, ხოლო როცა ამის საშუალება ეძლეოდა, როგორც ეს ვახტანგ გორგასლის ზეობისას იყო, ქვეყნიდან განდევნიდა კიდეც ამ წარმართ მქადაგებლებს. (დღესაც გრძელდება ფარული ბრძოლა ქრისტიანობის წინააღმდეგ თურქეთის მხრიდან, იგივე სტრატეგიით, ასობით სალოცავი (ჯამე) და ყურანის შემსწავლელი ჯგუფია (მედრესი) აჭარაში ოჯახებში მოქმედი, რომლებიც ადრეული ასაკიდან შეიკედლებენ ბავშვებს და ყურანზე ზრდიან, და მათი არსებობის შესახებ საქართველოს მოსახლეობამ არაფერი იცის!)
მუსლიმთა ბატონობისას ქრისტიანთა მდგომარეობა მშვიდობიანობის დროსაც კი მძიმე იყო. არაბები, სპარსნი თუ თურქნი დიდძალი გადასახადებით შეაჭირვებდნენ მათ. გადასახადებს კი უმალვე უუქმებდნენ იმას, ვინც მაჰმადიანობას მიიღებდა. გარდა ამისა, თავად-აზნაურობას მაღალ თანამდებობებსაც ჰპირდებოდნენ მაჰმადიანურ ქვეყნებში. მაგრამ, ქრისტიანმა ქართველმა ერმა ამ განსაცდელსაც გაუძლო. საქართველო კვლავაც ქრისტიანულ ქვეყნად დარჩა, და კჯვარის მტვირთველისლ სახელწოდებაც დაიმსახურა.
იეჰოველები მატერიალურ დახმარებას პირდებიან თავიანთი სექტის მომავალ წევრებს, და ამას გარეშე თვალისგან მალავენ. საიდან მომდინარეობს ეს მხარდაჭერა? უანგაროა კი იგი? ბიბლიაში მოთხრობილია, თუ როგორ გაჰყიდა შიმშილით შეწუხებულმა ესავმა თავისი პირმშოობა და მამისეული კურთხევა ერთ ქოთან ოსპის შეჭამადზე.
სახარებაში წერია, რომ უკანასკნელ ჟამს, ქვეყნის დასასრულის წინ, გამოჩნდებიან ახალი ცრუსწავლებანი და ცრუმოძღვრები, რომლებიც მრავალთ შეაცდენენ. ცოდვის გამრავლება ამქვეყნად, ურთიერთ სიყვარულის გაიშვიათება ადამიანებში, მატერიალურ ინტერესებში ჩაფლობა რელიგიური უმეცრება და უგულისხმობა, ყოველივე ეს ფართო ასპარეზს გადაუშლის ამ ცრუმოძღვრებს მოქმედებისათვის.
ეშმაკს არ შეუძლია, შექმნას რაიმე, ის მხოლოდ ანგრევს. და ეს ადამიანებიც იეჰოველი ცრუმოძღვრებიც, სულიერ მნგრეველებად გვევლინებიან. ისინი გმობენ, ცილს სწამებენ, აბუჩად იგდებენ ყოველივე იმას, რითაც ხალხი საუკუნეთა მანძილზე ცხოვრობდა, და სანაცვლოდ ბრუკლინში დაბეჭდილ იმ ბრჭყვიალა სურათებიან ბროშურებს გვთავაზობენ, კკოკა-კოლასლ რეკლამას რომ წააგავს. მართლმადიდებელ ქრისტიანებს ისინი ველურ ხალხად, უბირ პაპუასებად მიიჩნევენ, რომელნიც უნდა განანათლოლ, და ავიწყდებათ ის, რომ როდესაც ქართველნი თავიანთ ცივილიზებულ სახელმწიფოში ბიბლიას თარგმნიდნენ, მაშინ ბრუკლინის ადგილას ველური ინდიელები ტიპიში ცხოვრობდნენ.
ზნეობრივი თვალსაზრისით, იეჰოველთა მწვალებლობას მხოლოდ ნიჰილისტის აღრზდა შეუძლია, ანუ ისეთი ადამიანისა, რომელსაც დაკარგული აქვს იდეალები, ტრადიციები, ყოველგვარი სიწმინდეები; იეჰოველები უარყოფენ და აბუჩად იგდებენ ყოველივეს, რაც კი ჩვენთვის ძვირფასია. ისინი თავად არაფერს ქმნიან. მათ მიერ აღზრდილი ადამიანიც ასეთია: არ სჯერა სულის, როგორც სხეულისაგან განსხვავებული ბუნების არსებობა, ზედაპირულია და ამქვეყნიურ საზრუნავს მოუცავს მისი არსება. ფსალმუნების მგალობელმა დავით მეფემ სულიწმიდის კარნახით დაწერა ფსალმუნში: ჰბაძვიდა იგი პირუტყვთა უგუნურთა და მიემდგავსა მათლ (ფსალმ. 48, 13)
თავისი არსით, იეჰოველები ანტიქრისტიანული სექტაა, მაგრამ ქრისტეს სახელით ინიღბებიან, რადგან ადამიანს უყვარს თავისი მხსნელი, საუკუნო ცხოვრების მომნიჭებელი იესო ქრისტე, თუნდაც უმრავლესობამ არ იცის მართლმადიდებლობის საფუძვლებიც კი, და მეტადრე, ღვთისმეტყველება..
იეჰოველებს მხოლოდ ერთი რამ სურთ, დაარწმუნონ ადამიანები იმაში, რომ იესო ქრისტე არ არის ჭეშმარიტი ღმერთი, და თუ ისინი ამას მოახერხებენ, მაშინ შემცდარ ადამიანებს აღარ ეყოლებათ უფალი ჩვენი იესო ქრისტე, როგორც კაცობრიობის მხსნელი, მაცხოვარი.
ამიტომაც, იეჰოველთა მწვალებლობასა და ქრისტიანობას შორის ღრმა, გაუვალი უფსკრულია. იეჰოველებთან მისული ადამიანი უკვე ამითვეა იესო ქრისტეს უარმყოფელი, როგორც სრულად ღმრთისა და სრულად კაცისა. ანგელოზსა და ადამიანს ძალუძთ ერთგულად ემსახურონ შემოქმედ ღმერთს, მაგრამ მათ არ შეუძლიათ კაცობრიობის ხსნა. ქრისტიანობის საფუძველი იმაში მდგომარეობს, რომ ღმერთი ხორციელ იქმნა და განკაცდა, იმისთვის რომ გამოესყიდა ადამიანები ეშმაკის ტყვეობისაგან, გაეთავისუფლებინა ისინი ჯოჯოხეთისაგან და მიენიჭებინა მათთვის ცათა სასუფეველი. საუკუნო ნეტარი ცხოვრება და ღმერთთან მადლმოსილი ერთობა.
ათეისტები უარყოფენ ქრისტეს. იეჰოველებიც უარყოფენ მას. მბობენ რომ ქრისტე არის შექმნილი, და არა შემქმნელი. არა კერთარსი მამისა, რომლისაგან ყოველი შეიქმნალ, არამედ ერთ ერთი ანგელოსი. შედეგი ათეისტური და იეჰოველური უარყოფისა ერთია: მათ მიერ შეცდენილი ადამიანი მარტოდმარტო რჩება თავისი გამოუსყიდველი ცოდვებით დამძიმებული, ღმერთის სამართლიანი, (საშინელი) სამსჯავროს წინაშე.
მაშ შენ რას ამოირჩევ, მართლმადიდებელო ქრისტიანო, ქართველო კაცო, ჭეშმარიტ ეკლესიას, რომელმაც გადაარჩინა საქართველო, თუ დამღუპველ მწვალებლობას, რომელიც გადაშენებას უქადის მას?...წმიდა გიორგის მაცხოვნებელ ეკლესიას თუ იეჰოველ მწვალებელთა სულის წარმწყმედ კლუბს? იერუსალიმის ღვთაებრივ ნათელს, თუ ჭყეტელა ბრუკლინურ რეკლამებს? ვისთან ერთად გსურს შენ საუკუნო ცხოვრება: შენს სულმნათ წინაპრებთან ერთად, რომელნიც საკუთარი სისხლით იცავდნენ ქრისტიანობას, და მართლმადიდებელი სარწმუნოებაც თავის მძლე საფარველს ჰფენდა მათ; თუ გსურს იმ უღირს ადამიანებთან ერთად, ამქვეყნიური, წამიერი, კწუთისოფლისლ ცხოვრება, მათთან, რომლებიც ბოროტ სულს ემსახურებიან და ფეხით სთელავენ შენს საუკუნოვან სიწმინდეებს?!
უფალი ღმერთი, შემოქმედი შენი, ასე მოგიწოდებს: კმოწამეს-ვჰყოფ დღეს ცასა და ქვეყანასა, რამეთუ ცხოვრებასა და სიკვდილსა დავსდებ თქვენ წინაშე, კურთხევასა და წყევასა. გამოირჩიე შენ კურთხევაი იგი, რათა სცხონდე შენ და ნათესავი შენი! (მეორე სჯული 30, 19), - სცხონდე უფალ იესო ქრისტეს მიერ, რომელსა შვენის დიდება, პატივი და თაყვანისცემა თანა მამით და სულიწმიდითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ!
Комментариев нет:
Отправить комментарий