ყველას! ყველას! ყველას!

მურმან ლებანიძე.


ქართლ-კახეთად, იმერეთად, სამეგრელოდ, გურიად,

ვისაც ჩვენი გაყოფა... და გათიშვა სწყურია,

ან ჭკვიანი მტერი არის, ან უგნური მოყვარე,

ამიტომაც, სადაც წავწვდი,

ერთიანად მოვთხარე.

მიყვარს - მტკვარი,

მიყვარს - ქსანი,

ტეხური და ენგური!

მიყვარს - "ლილე",

მიყვარს - "ლალე",

მიყვარს - "ჩელა"

მეგრული...

მაგრამ ყველას მირჩევნია ერთ დიდ მუშტად შეკრული,

რა თქმა უნდა საქართველო - ვიყოთ მისი ერთგული!

დღეგრძელ იყოს, საქართველოვ, შენი მზე და შენი ცა,

მრავალ ახალ, მრავალ ახალ,

მრავალ ახალ წელიწადს!


1971 წ.