ლგბტ _ ეს ცოდვისშვილების აბრევიატურაა, ლესბოსელების, გეების (იგივე პედერასტების), ბისექსუალების (მოპედერასტო ტიპების) და ტრანსსექსუალების (სექსშეცვლილების) აღმნიშვნელი. ყველაზე მრავალრიცხოვან პირველ ორ ჯგუფს კრებით სახელს – ჰომოსექსუალებს უწოდებენ. ქართული ენისთვის აბრევიატურები უცხოა, ამიტომ ლგბტ-ს ნაცვლად ტექსტში ჰომოსექსუალებს, პედერასტებს ან მამათმავლებს გამოვიყენებ. ამ კატეგორიაში შემავალმა პირებმა, დაახლოებით 50-60-მა ან, შესაძლოა, 100 ადამიანმა და მათმა მხარდამჭერებმა გადაწყვიტეს, აქციით აღენიშნათ «ჰომოფობიის წინააღმდეგ ბრძოლის საერთაშორისო დღე» 2013 წლის 17 მაისს თბილისის ცენტრალურ მოედანზე. ამ მცირერიცხოვან ჯგუფს, რაც არ უნდა გაუკვირდეთ დასავლეთში, დაუპირისპირდა 50-60 თუ 100 ათასი(!) თბილისელი ასამდე სასულიერო პირის წინამძღოლობით!
ერთი შეხედვით, ჰომოსექსუალებს სავსებით კანონიერი უფლება გააჩნდათ, შეკრებილიყვნენ იქ, სადაც სურდათ. იგივე განაცხადა სახალხო დამცველმა ნანუაშვილმაც: «ყველა მოქალაქეს, მიუხედავად განსხვავებული პოზიციისა, აქვს თანაბარი უფლებები, მათ შორის ლგბტ თემის წარმომადგენლებს და მათი უფლებების შეზღუდვას საქართველოს კანონმდებლობა ვერ დაუშვებს», რომ არ შეიძლება ადამიანებს შეეზღუდოთ ე. წ. გამოხატვის თავისუფლება.
ამაზე არც არავინ დავობს. ზოგადად ასეა, მაგრამ გამოხატვის თავისუფლება ყველაფრის გამოხატვის თავისუფლებას არ ნიშნავს. ვინაიდან ჰომოსექსუალების მოთხოვნები, პრეტენზიები, დიდი ხანია, ცნობილია, იმიტომაც აღსდგა ერი და ბერი მათ წინააღმდეგ. მნიშვნელობა არა აქვს, დღეს 50 კაცი თხოულობს, რასაც თხოულობს, თუ _ 100, ყველამ ვიცით დასავლეთის მაგალითზე, რომ ხვალ ათასები გახდებიან, ზეგ _ მილიონები და დაემშვიდობე მერე ოჯახს, ერს და ადამის მოდგმასაც საერთოდ!
და მაინც, რა სურთ კონკრეტულად ჰომოსექსუალებს, რა შიშების (ფობიების) წინააღმდეგ უნდა ებრძოლათ მათ 17 მაისს? არავითარ შიშთან ბრძოლას არავინ აპირებს, აქციებითა და აღლუმებით ისინი პროპაგანდას უწევენ ჰომოსექსუალობას და იბრძვიან თავიანთი მოთხოვნების დასაკანონებლად – ერთსქესიანთა ქორწინების, ბავშვების შვილად აყვანის და იმ შეღავათების (დეკრეტული შვებულების ჩათვლით!) მოსაპოვებლად, რომლებიც ნორმალურ, ქალისა და მამაკაცისგან შექმნილ ოჯახებს აქვთ მინიჭებული სახელმწიფოსგან. ამ მიზანს ჰომოსექსუალებმა უკვე დასავლეთის 14 სახელმწიფოში მიაღწიეს. ამიერიდან «დედა და მამა» სხვა სიტყვებით შეიცვლება _ «მშობელი #1» და მშობელი #2», ოღონდ ვის მიენიჭება #1 მშობლის საპატიო ადგილი, აქტიურ პედერასტს თუ პასიურს, უცნობია!
ამ პედერასტების მხარდამჭერი უფასო თუ კარგად დაფინანსებული ადვოკატები სიტყვას არ ძრავენ მამათმავლობაზე, როგორც საშიშ და სამარცხვინო, ქართველი ერის ტრადიციებისა და რწმენის შეურაცხმყოფელ მოვლენაზე, ყველა ლაპარაკობს, მხოლოდ 17 მაისს გამოჩენილ აგრესიაზე, ძალადობაზე, ჩაშლილ აქციაზე _ რომ პოლიციამ ვერ უზრუნველყო აქციის ჩატარება და, მიუხედავად იმისა, რომ არცერთი(!) ლესბოსელი და პედერასტი არ დაშავებულა, მაინც მოითხოვენ პოლიციელების, სასულიერო პირების და სხვათა მკაცრ დასჯას. ეს «ჰომოდამცველები» პედერასტებზე უარესები არიან!
ისინი მხოლოდ უცხოეთის გამოხმაურებაზე წუხან («ეს რა სირცხვილი ვჭამეთ, ხომ გაგვიტყდა სახელი ცივილიზებულ მსოფლიოში» და ა. შ.) და 17 მაისთან დაკავშირებით იმათ გამონათქვამებს იშველიებენ (უცხოელი დიპლომატებიდან დაწყებული სახელმწიფო დეპარტამენტით დამთავრებული), ვისაც ქართველი ხალხისთვის შენიშვნების მოცემის არავითარი მორალური უფლება არ აქვთ, ვისაც ხმა არ ამოუღია სააკაშვილის 9-წლიანი სისხლიანი რეჟიმის დანაშაულობებზე, ვისთვისაც პედერასტების ერთი ადგილი და ჩიორა თაქთაქიშვილის ცხვირი უფრო მეტად ფასობს, ვიდრე ქართველი კაცის ღირსება, რწმენა და ტრადიციები! უცხოეთზე მიჩერებული ეს პოლიტიკურად გაპედერასტებული ბედოვლათები საკუთარ ერს უკანასკნელი სიტყვებით ლანძღავენ _ 50 თუ 100 ათასამდე პროტესტანტს საზოგადოების ველურ ნაწილს უწოდებენ, მართლმადიდებელ ხალხს _ მართლმადი-დებილებს.
ძალიან მიკვირს, ზოგიერთებს _ პოეტებად და მწერლებად, პუბლიცისტებად და უფლებადამცველებად, პოლიტიკოსებად და ექსპერტებად წოდებულებს, ენა როგორ უტრიალდებათ პირში ქართველი ერის შეურაცხყოფისთვის, როცა მათ მშვენივრად მოეხსენებათ ქართველი ერის შემწყნარებლური ხასიათის შესახებ. ცოტა ვინმე თუ დაიკვეხნის მსოფლიოში იმ ტოლერანტული თვისებებით, რომლებიც ოდითგან ჩაგვინერგეს ჩვენმა გამჭრიახმა მეფეებმა. მხოლოდ უახლესი ორი მოვლენის გახსენება კმარა ამის დასადასტურებლად – 1989 წლის 9 აპრილის ტრაგედიის შემდეგ რუსეთზე გამწარებულ ქართველ კაცს ხელი არ დაუკარებია საქართველოში მცხოვრები რუსი ეროვნების ადამიანისთვის, ხოლო 2007-12 წლებში ლამის პერმანენტულად მიმდინარე მასშტაბურ აქციებზე (ათეულობით და ასეულობით ათასი ადამიანის მონაწილეობით!) კი ერთი მინა არ ჩაუმსხვრევია უკვე საკუთარ ხელისუფლებაზე გამწარებულ «ველურ» ქართველს! შეგიძლია უმკაცრესად გააკრიტიკო შენი ერი და ამის არაერთი მაგალითი ვიცით ჯერ კიდევ IX საუკუნიდან, მაგრამ პრობლემის, მისი გამომწვევი მიზეზების(!) სერიოზული განხილვის გარეშე მოდგე და ლანძღო იგი, და მას ე.წ. გამოხატვის თავისუფლებაზე ჭკუისდამრიგებლური ტონით ქედმაღლურად ელაპარაკო (ზოგიერთების საამებლად თუ თავის გამოსაჩენად), ყოვლად გაუმართლებელია და უზნეო!
სანამ მთავარ სათქმელზე გადავიდოდე, მანამდე ჰომოდამცველების იმ არგუმენტებზე შევჩერდები, რითაც ისინი მათი დაცვის ქვეშ მყოფი მამათმავლების გამართლებას ცდილობენ. ესთეტიკურ ბრალდებებზე ისინი გვპასუხობენ, რომ ესთეტიკური მხარე გემოვნების საქმეა, ვის მოსწონს და ვის _ არა; რაც გარყვნილება გგონიათ, ის სექსის ნაირსახეობაა; ჰომოსექსუალობის ცოდვად მიჩნევაზე აცხადებენ, რომ ეს დრომოჭმული შეხედულებაა, ზოგიერთი ეკლესია აღარ თვლის მამათმავლობას ცოდვად და ჯვარსაც კი სწერსო, ამავე დროს აბსოლუტური უმრავლესობა ათეისტია და რელიგიური შეხედულებების გაზიარებას არც ერთი ქვეყნის კანონმდებლობა არ ითვალისწინებსო; რაც შეეხება ამ მოვლენის ფსიქიკურ დაავადებად განხილვას, ეს ხომ რახანია უარყოფილია მეცნიერების მიერ და ამიტომ გიჩივლებთ კიდეც, თუ ავადმყოფებს დაუძახებთ ჰომოსექსუალებსო! აი, ასე მარტივად აბათილებენ ისინი, თავისი ჭკუით, ჩვენს არგუმენტებს.
პედერასტების და მათი დამცველების გასაგონად და პოლიტიკურ მოვლენებში ნაკლებად ჩახედული მკითხველისთვისაც განვმარტავ, რომ ჰომოსექსუალობის ამოღება ფსიქიკურ დაავადებათა ნუსხიდან მოხდა არა მეცნიერულ საფუძველზე ან ხალხის მოთხოვნით (როდის ეკითხებოდნენ ხალხს რამეს სადმე?!), არამედ პოლიტიკური ნებით, პოლიტიკური ზეწოლით, რასაც თითქმის 20 წელი ეწინააღმდეგებოდა ევროპის სამედიცინო საზოგადოება.
გადაწყვეტილებები და კანონები პოლიტიკური ნებით რომ იცვლება, ამის საუკეთესო მაგალითია გაეროს გენერალური ასამბლეის 1975 წლის რეზოლუცია – «სიონიზმი _ რასიზმისა და რასობრივი დისკრიმინაციის ფორმაა», რომელიც 1991 წელს თავადვე გააუქმა. ცხადია, არც სიონიზმი შეცვლილა 16 წელიწადში და არც _ რასიზმის ცნება! ეს მხოლოდ და მხოლოდ განსაზღვრული ძალების პოლიტიკური ნება იყო და სხვა არაფერი; ასევეა მეცნიერებაშიც, სამართალშიც (რისი მოწმენიც ყველანი ვართ დღეს, 1 ოქტომბრის არჩევნებში გამარჯვების შემდეგაც!) და ჩვენი ცხოვრების ყველა სფეროში. ბევრი იფაფხურა ხალხმა მშვიდობიანად საფრანგეთში, 800 ათასზე(!) მეტი ადამიანიც გამოვიდა პარიზის ქუჩებში იანვარში, მაგრამ, მიუხედავად ყოველდღიური მიტინგებისა, მიუხედავად იმისა, რომ ერთსქესიანთა ქორწინების მოწინააღმდეგენი რვაჯერ(!) აღემატებოდნენ ჰომოქორწინების მომხრეებს, საფრანგეთის პრეზიდენტმა მაინც მოაწერა ერთსქესიანთა ქორწინების და ჰომოსექსუალური წყვილების მიერ ბავშვების შვილად აყვანის კანონს ხელი მაისში! ამის საპასუხოდ, პროტესტის ნიშნად, ცნობილმა ფრანგმა მწერალმა, მრავალი ლიტერატურული პრემიის ლაურეატმა, 78 წლის დომინიკ ვენერმა თავი მოიკლა პარიზის ღვთისმშობლის ტაძარში 21 მაისს, ორი საათით ადრე, ვიდრე ბასტილიის მოედანზე ერთსქესიანი ქორწინების მომხრეთა «გამარჯვების» აღსანიშნავი კონცერტი დაიწყებოდა. სამწუხაროდ, ჰომოსექსუალების მფარველ ხელისუფლებებს შიმშილობითა და თვითმკვლელობით ვერაფერს შეასმენ. და მე არ მინდა ასეთი დღე გაგვითენდეს საქართველოში!
ბუნებაში აბსოლუტურად ყველა მოვლენას აქვს დადებითი და უარყოფითი მხარეები, ყველას, ჰომოსექსუალების გარდა. მას მხოლოდ უარყოფითი გააჩნია (რამე დადებითი რომ ჰქონდეს, ხომ თავს წაგვჭამდნენ აქამდე)! მაგრამ მხოლოდ ცოდვა, გარყვნილება და სიმახინჯე არაა ჰომოსექსუალობა, იგი უდიდესი საფრთხეა ადამის მოდგმისთვის! მთავარი საფრთხე, რომელიც ჰომოსექსუალებიდან მოდის, ეს არის დემოგრაფიული კატასტროფის საფრთხე, რის წინაშეც, ჩვენ ისედაც ვდგავართ დღეს! დიდი ანგარიში არ სჭირდება იმას, რომ გაპედერასტების არნახულ მზარდ ტენდენციას, პედერასტებისა და ლესბოსელების მომრავლებას, გადაგვარება-გადაჯიშებასთან ერთად, საბოლოო ჯამში ჩვენი (და სხვა პატარა ერებისაც, ცხადია!) ფიზიკური გადაშენება მოყვება! ამიტომ სრული უფლება გვაქვს, დავასკვნათ და შესაბამისი კანონიც(!) მივიღოთ იმის თაობაზე, რომ ვინც თავისი ე. წ. «სქესობრივი ორიენტაციით» ადამის მოდგმის, კერძოდ კი საკუთარი ერის, გადაშენებას უწყობს ხელს და, თან მოწოდებებით («გაფერადდით» და ა.შ.) სხვების აყოლიებას ცდილობს, ის მკაცრად უნდა დაისაჯოს. უნდა დაისაჯოს არა თავისი გაუკუღმართებული სექსუალური ცხოვრებისთვის, არამედ მხოლოდ და მხოლოდ იმ შემთხვევებში, თუ შეეცდება საჯაროდ ყურადღების მიპყრობას და თავისი იდეების სხვებისთვის თავს მოხვევას. ვიმეორებ, უფლებების შეზღუდვა უნდა მოხდეს არა იმიტომ, რომ პედერასტები ვინმესთვის მოსაწონი არ არიან, არამედ იმისთვის, რომ ისინი თავიანთი მისწრაფებებით უდიდეს საფრთხეს წარმოადგენენ ადამიანთა მოდგმისთვის!
ჰომოსექსუალების წახალისება (ერთსქესიანთა ქორწინების და ბავშვის შვილად აყვანის დაკანონებით), როგორც ეს შეგნებულად(!) ხდება ამერიკა-ევროპაში, არც მეტი, არც ნაკლები, არის დანაშაული კაცობრიობის წინაშე! ეს წახალისება არის ადამიანის მიერ პირადი ნებით თვითგამრავლებაზე უარის თქმის ანუ, ფაქტობრივად, თვითმკვლელობის წახალისება.
პრობლემის მორალური, რელიგიური და სამედიცინო ასპექტები უმნიშვნელოვანესია, მაგრამ მათზე დაყრდნობით რაიმე ამკრძალავი (შემზღუდველი) კანონის მიღება დღეს ნებისმიერ ხელისუფლებას გაუჭირდება. ერთადერთი და უდავო მიზეზი, რაც ყველა ნორმალურ ხელისუფლებას შესაბამისი კანონის შემოღების თავისუფლებას მისცემს, ეს არის ის უდიდესი დემოგრაფიული საფრთხე, რომელიც პროპორციულად თან სდევს ჰომოსექსუალობას, რაც იმთავითვე ჩადებულია მის არსში. ვერც ერთი მეგობარი თუ «სტრატეგიული პარტნიორი» ქვეყნის ხელისუფლება ვერ იტყვის, რომ ჩვენ, როგორც ერს, არაფერი გვემუქრება, ვერც იმას გვეტყვიან, რომ ამ მოტივით დამცავი მექანიზმების ამოქმედების უფლება არ გვაქვს, რომ ადამის მოდგმის გადარჩენის მიზნით მიღებული სათანადო კანონი ანტიჰუმანური იქნება.
მამათმავლობა უხსოვარი დროიდან იყო ცნობილი მსოფლიოს ხალხებისთვის, მაგრამ ყველგან დიდ იშვიათობას წარმოადგენდა ყველა ეპოქაში, ასე შავი ჭირის პანდემიასავით იგი არასოდეს მოსდებია დედამიწას, გადაშენებით არასოდეს დამუქრებია ხალხებს. მისგან მომდინარე საფრთხე იმდენად ცხადია, რომ დანაშაულის ტოლფასია, გულხელდაკრეფილებმა ვუყუროთ ჩვენს მესაფლავეებს. ადამიანის უფლებები უსაზღვრო არ არის, ყველას უფლებას იქ და მაშინ ედება ზღვარი, როცა ეს უფლებები ადამიანთა საზოგადოებას დაემუქრება. ჰომოსექსუალობა, რომელიც ადამის მოდგმას ორგვარად _ გადაგვარებით და გადაშენებით ემუქრება, უნდა განეიტრალდეს ყველანაირი საშუალებით, პირველ რიგში კი _ კანონის ძალით!
იაკობ ლეჟავა
(იბეჭდება შემოკლებით)
ერთი შეხედვით, ჰომოსექსუალებს სავსებით კანონიერი უფლება გააჩნდათ, შეკრებილიყვნენ იქ, სადაც სურდათ. იგივე განაცხადა სახალხო დამცველმა ნანუაშვილმაც: «ყველა მოქალაქეს, მიუხედავად განსხვავებული პოზიციისა, აქვს თანაბარი უფლებები, მათ შორის ლგბტ თემის წარმომადგენლებს და მათი უფლებების შეზღუდვას საქართველოს კანონმდებლობა ვერ დაუშვებს», რომ არ შეიძლება ადამიანებს შეეზღუდოთ ე. წ. გამოხატვის თავისუფლება.
ამაზე არც არავინ დავობს. ზოგადად ასეა, მაგრამ გამოხატვის თავისუფლება ყველაფრის გამოხატვის თავისუფლებას არ ნიშნავს. ვინაიდან ჰომოსექსუალების მოთხოვნები, პრეტენზიები, დიდი ხანია, ცნობილია, იმიტომაც აღსდგა ერი და ბერი მათ წინააღმდეგ. მნიშვნელობა არა აქვს, დღეს 50 კაცი თხოულობს, რასაც თხოულობს, თუ _ 100, ყველამ ვიცით დასავლეთის მაგალითზე, რომ ხვალ ათასები გახდებიან, ზეგ _ მილიონები და დაემშვიდობე მერე ოჯახს, ერს და ადამის მოდგმასაც საერთოდ!
და მაინც, რა სურთ კონკრეტულად ჰომოსექსუალებს, რა შიშების (ფობიების) წინააღმდეგ უნდა ებრძოლათ მათ 17 მაისს? არავითარ შიშთან ბრძოლას არავინ აპირებს, აქციებითა და აღლუმებით ისინი პროპაგანდას უწევენ ჰომოსექსუალობას და იბრძვიან თავიანთი მოთხოვნების დასაკანონებლად – ერთსქესიანთა ქორწინების, ბავშვების შვილად აყვანის და იმ შეღავათების (დეკრეტული შვებულების ჩათვლით!) მოსაპოვებლად, რომლებიც ნორმალურ, ქალისა და მამაკაცისგან შექმნილ ოჯახებს აქვთ მინიჭებული სახელმწიფოსგან. ამ მიზანს ჰომოსექსუალებმა უკვე დასავლეთის 14 სახელმწიფოში მიაღწიეს. ამიერიდან «დედა და მამა» სხვა სიტყვებით შეიცვლება _ «მშობელი #1» და მშობელი #2», ოღონდ ვის მიენიჭება #1 მშობლის საპატიო ადგილი, აქტიურ პედერასტს თუ პასიურს, უცნობია!
ამ პედერასტების მხარდამჭერი უფასო თუ კარგად დაფინანსებული ადვოკატები სიტყვას არ ძრავენ მამათმავლობაზე, როგორც საშიშ და სამარცხვინო, ქართველი ერის ტრადიციებისა და რწმენის შეურაცხმყოფელ მოვლენაზე, ყველა ლაპარაკობს, მხოლოდ 17 მაისს გამოჩენილ აგრესიაზე, ძალადობაზე, ჩაშლილ აქციაზე _ რომ პოლიციამ ვერ უზრუნველყო აქციის ჩატარება და, მიუხედავად იმისა, რომ არცერთი(!) ლესბოსელი და პედერასტი არ დაშავებულა, მაინც მოითხოვენ პოლიციელების, სასულიერო პირების და სხვათა მკაცრ დასჯას. ეს «ჰომოდამცველები» პედერასტებზე უარესები არიან!
ისინი მხოლოდ უცხოეთის გამოხმაურებაზე წუხან («ეს რა სირცხვილი ვჭამეთ, ხომ გაგვიტყდა სახელი ცივილიზებულ მსოფლიოში» და ა. შ.) და 17 მაისთან დაკავშირებით იმათ გამონათქვამებს იშველიებენ (უცხოელი დიპლომატებიდან დაწყებული სახელმწიფო დეპარტამენტით დამთავრებული), ვისაც ქართველი ხალხისთვის შენიშვნების მოცემის არავითარი მორალური უფლება არ აქვთ, ვისაც ხმა არ ამოუღია სააკაშვილის 9-წლიანი სისხლიანი რეჟიმის დანაშაულობებზე, ვისთვისაც პედერასტების ერთი ადგილი და ჩიორა თაქთაქიშვილის ცხვირი უფრო მეტად ფასობს, ვიდრე ქართველი კაცის ღირსება, რწმენა და ტრადიციები! უცხოეთზე მიჩერებული ეს პოლიტიკურად გაპედერასტებული ბედოვლათები საკუთარ ერს უკანასკნელი სიტყვებით ლანძღავენ _ 50 თუ 100 ათასამდე პროტესტანტს საზოგადოების ველურ ნაწილს უწოდებენ, მართლმადიდებელ ხალხს _ მართლმადი-დებილებს.
ძალიან მიკვირს, ზოგიერთებს _ პოეტებად და მწერლებად, პუბლიცისტებად და უფლებადამცველებად, პოლიტიკოსებად და ექსპერტებად წოდებულებს, ენა როგორ უტრიალდებათ პირში ქართველი ერის შეურაცხყოფისთვის, როცა მათ მშვენივრად მოეხსენებათ ქართველი ერის შემწყნარებლური ხასიათის შესახებ. ცოტა ვინმე თუ დაიკვეხნის მსოფლიოში იმ ტოლერანტული თვისებებით, რომლებიც ოდითგან ჩაგვინერგეს ჩვენმა გამჭრიახმა მეფეებმა. მხოლოდ უახლესი ორი მოვლენის გახსენება კმარა ამის დასადასტურებლად – 1989 წლის 9 აპრილის ტრაგედიის შემდეგ რუსეთზე გამწარებულ ქართველ კაცს ხელი არ დაუკარებია საქართველოში მცხოვრები რუსი ეროვნების ადამიანისთვის, ხოლო 2007-12 წლებში ლამის პერმანენტულად მიმდინარე მასშტაბურ აქციებზე (ათეულობით და ასეულობით ათასი ადამიანის მონაწილეობით!) კი ერთი მინა არ ჩაუმსხვრევია უკვე საკუთარ ხელისუფლებაზე გამწარებულ «ველურ» ქართველს! შეგიძლია უმკაცრესად გააკრიტიკო შენი ერი და ამის არაერთი მაგალითი ვიცით ჯერ კიდევ IX საუკუნიდან, მაგრამ პრობლემის, მისი გამომწვევი მიზეზების(!) სერიოზული განხილვის გარეშე მოდგე და ლანძღო იგი, და მას ე.წ. გამოხატვის თავისუფლებაზე ჭკუისდამრიგებლური ტონით ქედმაღლურად ელაპარაკო (ზოგიერთების საამებლად თუ თავის გამოსაჩენად), ყოვლად გაუმართლებელია და უზნეო!
სანამ მთავარ სათქმელზე გადავიდოდე, მანამდე ჰომოდამცველების იმ არგუმენტებზე შევჩერდები, რითაც ისინი მათი დაცვის ქვეშ მყოფი მამათმავლების გამართლებას ცდილობენ. ესთეტიკურ ბრალდებებზე ისინი გვპასუხობენ, რომ ესთეტიკური მხარე გემოვნების საქმეა, ვის მოსწონს და ვის _ არა; რაც გარყვნილება გგონიათ, ის სექსის ნაირსახეობაა; ჰომოსექსუალობის ცოდვად მიჩნევაზე აცხადებენ, რომ ეს დრომოჭმული შეხედულებაა, ზოგიერთი ეკლესია აღარ თვლის მამათმავლობას ცოდვად და ჯვარსაც კი სწერსო, ამავე დროს აბსოლუტური უმრავლესობა ათეისტია და რელიგიური შეხედულებების გაზიარებას არც ერთი ქვეყნის კანონმდებლობა არ ითვალისწინებსო; რაც შეეხება ამ მოვლენის ფსიქიკურ დაავადებად განხილვას, ეს ხომ რახანია უარყოფილია მეცნიერების მიერ და ამიტომ გიჩივლებთ კიდეც, თუ ავადმყოფებს დაუძახებთ ჰომოსექსუალებსო! აი, ასე მარტივად აბათილებენ ისინი, თავისი ჭკუით, ჩვენს არგუმენტებს.
პედერასტების და მათი დამცველების გასაგონად და პოლიტიკურ მოვლენებში ნაკლებად ჩახედული მკითხველისთვისაც განვმარტავ, რომ ჰომოსექსუალობის ამოღება ფსიქიკურ დაავადებათა ნუსხიდან მოხდა არა მეცნიერულ საფუძველზე ან ხალხის მოთხოვნით (როდის ეკითხებოდნენ ხალხს რამეს სადმე?!), არამედ პოლიტიკური ნებით, პოლიტიკური ზეწოლით, რასაც თითქმის 20 წელი ეწინააღმდეგებოდა ევროპის სამედიცინო საზოგადოება.
გადაწყვეტილებები და კანონები პოლიტიკური ნებით რომ იცვლება, ამის საუკეთესო მაგალითია გაეროს გენერალური ასამბლეის 1975 წლის რეზოლუცია – «სიონიზმი _ რასიზმისა და რასობრივი დისკრიმინაციის ფორმაა», რომელიც 1991 წელს თავადვე გააუქმა. ცხადია, არც სიონიზმი შეცვლილა 16 წელიწადში და არც _ რასიზმის ცნება! ეს მხოლოდ და მხოლოდ განსაზღვრული ძალების პოლიტიკური ნება იყო და სხვა არაფერი; ასევეა მეცნიერებაშიც, სამართალშიც (რისი მოწმენიც ყველანი ვართ დღეს, 1 ოქტომბრის არჩევნებში გამარჯვების შემდეგაც!) და ჩვენი ცხოვრების ყველა სფეროში. ბევრი იფაფხურა ხალხმა მშვიდობიანად საფრანგეთში, 800 ათასზე(!) მეტი ადამიანიც გამოვიდა პარიზის ქუჩებში იანვარში, მაგრამ, მიუხედავად ყოველდღიური მიტინგებისა, მიუხედავად იმისა, რომ ერთსქესიანთა ქორწინების მოწინააღმდეგენი რვაჯერ(!) აღემატებოდნენ ჰომოქორწინების მომხრეებს, საფრანგეთის პრეზიდენტმა მაინც მოაწერა ერთსქესიანთა ქორწინების და ჰომოსექსუალური წყვილების მიერ ბავშვების შვილად აყვანის კანონს ხელი მაისში! ამის საპასუხოდ, პროტესტის ნიშნად, ცნობილმა ფრანგმა მწერალმა, მრავალი ლიტერატურული პრემიის ლაურეატმა, 78 წლის დომინიკ ვენერმა თავი მოიკლა პარიზის ღვთისმშობლის ტაძარში 21 მაისს, ორი საათით ადრე, ვიდრე ბასტილიის მოედანზე ერთსქესიანი ქორწინების მომხრეთა «გამარჯვების» აღსანიშნავი კონცერტი დაიწყებოდა. სამწუხაროდ, ჰომოსექსუალების მფარველ ხელისუფლებებს შიმშილობითა და თვითმკვლელობით ვერაფერს შეასმენ. და მე არ მინდა ასეთი დღე გაგვითენდეს საქართველოში!
ბუნებაში აბსოლუტურად ყველა მოვლენას აქვს დადებითი და უარყოფითი მხარეები, ყველას, ჰომოსექსუალების გარდა. მას მხოლოდ უარყოფითი გააჩნია (რამე დადებითი რომ ჰქონდეს, ხომ თავს წაგვჭამდნენ აქამდე)! მაგრამ მხოლოდ ცოდვა, გარყვნილება და სიმახინჯე არაა ჰომოსექსუალობა, იგი უდიდესი საფრთხეა ადამის მოდგმისთვის! მთავარი საფრთხე, რომელიც ჰომოსექსუალებიდან მოდის, ეს არის დემოგრაფიული კატასტროფის საფრთხე, რის წინაშეც, ჩვენ ისედაც ვდგავართ დღეს! დიდი ანგარიში არ სჭირდება იმას, რომ გაპედერასტების არნახულ მზარდ ტენდენციას, პედერასტებისა და ლესბოსელების მომრავლებას, გადაგვარება-გადაჯიშებასთან ერთად, საბოლოო ჯამში ჩვენი (და სხვა პატარა ერებისაც, ცხადია!) ფიზიკური გადაშენება მოყვება! ამიტომ სრული უფლება გვაქვს, დავასკვნათ და შესაბამისი კანონიც(!) მივიღოთ იმის თაობაზე, რომ ვინც თავისი ე. წ. «სქესობრივი ორიენტაციით» ადამის მოდგმის, კერძოდ კი საკუთარი ერის, გადაშენებას უწყობს ხელს და, თან მოწოდებებით («გაფერადდით» და ა.შ.) სხვების აყოლიებას ცდილობს, ის მკაცრად უნდა დაისაჯოს. უნდა დაისაჯოს არა თავისი გაუკუღმართებული სექსუალური ცხოვრებისთვის, არამედ მხოლოდ და მხოლოდ იმ შემთხვევებში, თუ შეეცდება საჯაროდ ყურადღების მიპყრობას და თავისი იდეების სხვებისთვის თავს მოხვევას. ვიმეორებ, უფლებების შეზღუდვა უნდა მოხდეს არა იმიტომ, რომ პედერასტები ვინმესთვის მოსაწონი არ არიან, არამედ იმისთვის, რომ ისინი თავიანთი მისწრაფებებით უდიდეს საფრთხეს წარმოადგენენ ადამიანთა მოდგმისთვის!
ჰომოსექსუალების წახალისება (ერთსქესიანთა ქორწინების და ბავშვის შვილად აყვანის დაკანონებით), როგორც ეს შეგნებულად(!) ხდება ამერიკა-ევროპაში, არც მეტი, არც ნაკლები, არის დანაშაული კაცობრიობის წინაშე! ეს წახალისება არის ადამიანის მიერ პირადი ნებით თვითგამრავლებაზე უარის თქმის ანუ, ფაქტობრივად, თვითმკვლელობის წახალისება.
პრობლემის მორალური, რელიგიური და სამედიცინო ასპექტები უმნიშვნელოვანესია, მაგრამ მათზე დაყრდნობით რაიმე ამკრძალავი (შემზღუდველი) კანონის მიღება დღეს ნებისმიერ ხელისუფლებას გაუჭირდება. ერთადერთი და უდავო მიზეზი, რაც ყველა ნორმალურ ხელისუფლებას შესაბამისი კანონის შემოღების თავისუფლებას მისცემს, ეს არის ის უდიდესი დემოგრაფიული საფრთხე, რომელიც პროპორციულად თან სდევს ჰომოსექსუალობას, რაც იმთავითვე ჩადებულია მის არსში. ვერც ერთი მეგობარი თუ «სტრატეგიული პარტნიორი» ქვეყნის ხელისუფლება ვერ იტყვის, რომ ჩვენ, როგორც ერს, არაფერი გვემუქრება, ვერც იმას გვეტყვიან, რომ ამ მოტივით დამცავი მექანიზმების ამოქმედების უფლება არ გვაქვს, რომ ადამის მოდგმის გადარჩენის მიზნით მიღებული სათანადო კანონი ანტიჰუმანური იქნება.
მამათმავლობა უხსოვარი დროიდან იყო ცნობილი მსოფლიოს ხალხებისთვის, მაგრამ ყველგან დიდ იშვიათობას წარმოადგენდა ყველა ეპოქაში, ასე შავი ჭირის პანდემიასავით იგი არასოდეს მოსდებია დედამიწას, გადაშენებით არასოდეს დამუქრებია ხალხებს. მისგან მომდინარე საფრთხე იმდენად ცხადია, რომ დანაშაულის ტოლფასია, გულხელდაკრეფილებმა ვუყუროთ ჩვენს მესაფლავეებს. ადამიანის უფლებები უსაზღვრო არ არის, ყველას უფლებას იქ და მაშინ ედება ზღვარი, როცა ეს უფლებები ადამიანთა საზოგადოებას დაემუქრება. ჰომოსექსუალობა, რომელიც ადამის მოდგმას ორგვარად _ გადაგვარებით და გადაშენებით ემუქრება, უნდა განეიტრალდეს ყველანაირი საშუალებით, პირველ რიგში კი _ კანონის ძალით!
იაკობ ლეჟავა
(იბეჭდება შემოკლებით)
geworld.ge
Комментариев нет:
Отправить комментарий