რამდენიმე ხნის წინ მოხდა შემთხვევა, რომელმაც გამოააშკარავა ჩვენი დაცემის რიალური სახე.
ერთი ბიჭუნა სახელად ანდრია, სულ ოთხი წლის იყო, როცა დედამ ოფიციალურად უარი თქვა მის აღზრდაზე და იგი თავის დედას, ნინა ანდრიას ასულს გადააბარა. გავიდა ერთი წელი და ბებიამ გადაწყვიტა მოეშორებინა ბიჭუნა. უფრო სწორედ გაეყიდა იგი. 30 წლის „ბიძია სერგი“ და 32 წლის რძლის, ლარისას თანხმობით ბიჭუნა მიჰყიდეს ერთ-ერთ უცხოურ კლინიკას, როგორც მასალა ადამიანის ორგანოს გადასანერგად. ბებია ორი დღე ვაჭრობდა და ბოლოს შეთანხმდნენ 90 ათას დოლარზე. თუმცა შვილს და რძალს უთხრა, რომ 70 ათასზე შეთანხმდა. საბედნიეროდ ისინი მილიციის თანამშრომლებმა დააკავეს ყიდვა-გაყიდვის დროს.
თქვენ იფიქრებთ ოჯახი გაჭირვებაში ცხოვრობდა? შიმშილობდა? სერგი ტკაჩოვი მუშაობდა ყასაბად რიაზანის ცენტრალურ ბაზარში, ნინა და ლარისა კი ვაჭრობდნენ.
ვიღაცა იტყვის, ესენი ადამიანები კი არა, ცხოველები არიან! მაგრამ განა რომელიმე ცხოველი გაწირავს შვილს შესაჭმელად? ამგვარად მოქცევა შეუძლია მხოლოდ ადამიანს, რომელმაც სული ეშმაკს მიჰყიდა.
ეს ისტორია დიდად დამაფიქრებელია. 21 -ე საუკუნის მიჯნაზე ჩვენ ვიმკით იმას, რაც დავთესეთ, თუმცა თავდაპირველად ხომ ყველაფერი თითქოს „უმტკივნეულოდ“ დაიწყო. თავისუფლება, ძმობა, თანასწორობა! „ჰუმანისტურმა ფასეულობებმა, ლიბერალიზმმა, ღვთისგან განდგომამ და ღვთისმბრძოლობამ მიგვიყვანა ამ სავალალო შედეგამდე. ჭეშმარიტება არ არსებობს ყველაფერი დაშვებულია“ – ასეთი ლოზუნგით შეაბიჯა „განვითარებულმა კაცობრიობამ“ 20-ე საუკუნეში. ცეცხლითა და მახვილით ავრცელებდნენ მთელს მსოფლიოში დემოკრატიისა და ადამიანის უფლებათა დაცვის იდეებს. აღამაღლეს და გააძლიერეს ადამიანის არსიდან ყველაზე საშინელი თვისებანი – სარწმუნოებისაგან განდგომა, ეროვნული იდეების ღალატი. ადამიანებს სურთ იცხოვრონ მხოლოდ საკუთარი სიამოვნებისათვის. თავშეუკავებლად იკმაყოფილებდნენ ყველა ვნებიან მოთხოვნილებას. ღალატობენ ერთმანეთს. ჩვენი უმრავლესობა ვერ არჩევს სიკეთეს ბოროტებისაგან.
რამ მიგვიყვანა ამ შედეგამდე? – სარწმუნოების უარყოფამ, რადგან ამით დავკაგედ ჭეშმარიტი სულიერი საყრდენი, ცხოვრების აზრი. ადამიანი სუსტია, ეშმაკი კი ძლიერი. იგი მოქმედებს ყველგან და ყველაფერში. არის მხოლოდ ერთი გზა წინ აღუდგე ამ ბოროტებას – ღვთის წყალობა, ღვთის მადლი, რომელიც ქრისტეს ერთგულ მოღვაწეებს ეძლევა. მხოლოდ ის ხდის ადამანს დაუმარცხებელს ეშმაკის წინაშე.
სულიერი აღორძინება ჩვენი საზოგადოების გადარჩენის ერთადერთი პირობაა. ეს კი შესაძლებელია მხოლოდ ქრისტიანული, ზნეობრივი იდეალების დაბრუნებით ჩვენს ცხოვრებაში. სწორედ იგი იყო ჩვენი ყოფა-ქცევის ბარომეტრი – გლეხით დაწყებული, მეფით დამთავრებული.
მრავალი ჩვენგანი დგას ეკლესიის კარიბჭესათან და ვერ ბედავს იქ შესვლას. თუმცა გრძნობს, რომ სწორედ მართლმადიდებლობაა ის სულიერი და ზნეობრივი ძალა, რომელიც მრავალი საუკუნეების მანძილზე ამხნევებდა ჩვენს ერს და აერთიანებდა სახელმწიფოს. დღეს ალბათ, მხოლოდ ძალიან ზარმაცი არ ლაპარაკობს, რომ სურს დაეხმაროს სახელმწიფოს აღორძინებას, მაგარმ „სარწმუნოება თვინიერ საქმეთა მკვდარ არს“ – ამბობს იაკობ მოცუქილი. ესე იგი, თუ ჩვენ სარწმუნოებრივი საქმეებით არ ვცხოვრობთ, არ გვქონია ჭეშმარიტი რწმენა. ხშირად გავიგონებთ: ეკლესიამ უნდა იმოქმედოს, ეკლესია არ უნდა დადუმდეს, მაგრამ ეკლესია ხომ ჩვენ ვართ, მორწმუნენი, მონათლულნი მართლმადიდებელ ეკლესიაში. ამიტომ, არა მხოლოდ სასულიერო პირი, არამედ ყველა მონათლული ადამიანი აგებს პასუხს ჩვენი სარწმუნოებისათვის. ერის კაცი, რომელიც ხედავს უსჯულოებას და დუმს, ხდება ღვთის მოღალატე. რისი გვეშინია? ჩვენ ხომ მოწამეთა და აღმსარებელთა ეკლესიის წევრნი ვართ.
სოფელ მინინოში, მოსკოვთან ახლოს, ცხოვრობს ერთი გლეხი, გიორგი ბოიჩენკო. იგი 83 წლისაა. ომის დროს ტანკისტი იყო. დიდი ტკივილი მიაყენეს ძველ ჯარისკაცს ხელისუფლების წარმომადგენლებმა – შესთავაზეს ჰუმანიტარული დახმარება გერმანიიდან. „მოწინააღმდეგისაგან?!“ – ჩაილაპარაკა მან – არ მივიღებ დახმარებას მათგან. ეჰ, მე მირჩევნია მშიერი მოვკვდე. ასე თუ გაგრძელდა თქვენ ღმერთსაც გაცვლით „ ჰუმანიტარულების“ სანაცვლოდ. არ დაგიანხოთ მეორდ აქ მოსული! ჩვენ კი განგვიცხადა: „ჩემზე უკეთესად არავინ ცხოვრობს“ – და პირჯვარი გადაისახა.
გასული საუკუნის ეს ორი ამბავი ერთის მხრივ წყვდიადს და დაცემას მოასწავებს, მეორეს მხრივ კი იმედს გვანიჭებს. ჩვენი გადასაწყვეტია, რას ავირჩევთ მომავალ საუკუნეში!
ჟურნალ „რუსკი დომ“-ის რედაქტორი:
ალექსანდრე კრუტოვი
თარგმან: დავით ჯინჭარაძემ
ერთი ბიჭუნა სახელად ანდრია, სულ ოთხი წლის იყო, როცა დედამ ოფიციალურად უარი თქვა მის აღზრდაზე და იგი თავის დედას, ნინა ანდრიას ასულს გადააბარა. გავიდა ერთი წელი და ბებიამ გადაწყვიტა მოეშორებინა ბიჭუნა. უფრო სწორედ გაეყიდა იგი. 30 წლის „ბიძია სერგი“ და 32 წლის რძლის, ლარისას თანხმობით ბიჭუნა მიჰყიდეს ერთ-ერთ უცხოურ კლინიკას, როგორც მასალა ადამიანის ორგანოს გადასანერგად. ბებია ორი დღე ვაჭრობდა და ბოლოს შეთანხმდნენ 90 ათას დოლარზე. თუმცა შვილს და რძალს უთხრა, რომ 70 ათასზე შეთანხმდა. საბედნიეროდ ისინი მილიციის თანამშრომლებმა დააკავეს ყიდვა-გაყიდვის დროს.
თქვენ იფიქრებთ ოჯახი გაჭირვებაში ცხოვრობდა? შიმშილობდა? სერგი ტკაჩოვი მუშაობდა ყასაბად რიაზანის ცენტრალურ ბაზარში, ნინა და ლარისა კი ვაჭრობდნენ.
ვიღაცა იტყვის, ესენი ადამიანები კი არა, ცხოველები არიან! მაგრამ განა რომელიმე ცხოველი გაწირავს შვილს შესაჭმელად? ამგვარად მოქცევა შეუძლია მხოლოდ ადამიანს, რომელმაც სული ეშმაკს მიჰყიდა.
ეს ისტორია დიდად დამაფიქრებელია. 21 -ე საუკუნის მიჯნაზე ჩვენ ვიმკით იმას, რაც დავთესეთ, თუმცა თავდაპირველად ხომ ყველაფერი თითქოს „უმტკივნეულოდ“ დაიწყო. თავისუფლება, ძმობა, თანასწორობა! „ჰუმანისტურმა ფასეულობებმა, ლიბერალიზმმა, ღვთისგან განდგომამ და ღვთისმბრძოლობამ მიგვიყვანა ამ სავალალო შედეგამდე. ჭეშმარიტება არ არსებობს ყველაფერი დაშვებულია“ – ასეთი ლოზუნგით შეაბიჯა „განვითარებულმა კაცობრიობამ“ 20-ე საუკუნეში. ცეცხლითა და მახვილით ავრცელებდნენ მთელს მსოფლიოში დემოკრატიისა და ადამიანის უფლებათა დაცვის იდეებს. აღამაღლეს და გააძლიერეს ადამიანის არსიდან ყველაზე საშინელი თვისებანი – სარწმუნოებისაგან განდგომა, ეროვნული იდეების ღალატი. ადამიანებს სურთ იცხოვრონ მხოლოდ საკუთარი სიამოვნებისათვის. თავშეუკავებლად იკმაყოფილებდნენ ყველა ვნებიან მოთხოვნილებას. ღალატობენ ერთმანეთს. ჩვენი უმრავლესობა ვერ არჩევს სიკეთეს ბოროტებისაგან.
რამ მიგვიყვანა ამ შედეგამდე? – სარწმუნოების უარყოფამ, რადგან ამით დავკაგედ ჭეშმარიტი სულიერი საყრდენი, ცხოვრების აზრი. ადამიანი სუსტია, ეშმაკი კი ძლიერი. იგი მოქმედებს ყველგან და ყველაფერში. არის მხოლოდ ერთი გზა წინ აღუდგე ამ ბოროტებას – ღვთის წყალობა, ღვთის მადლი, რომელიც ქრისტეს ერთგულ მოღვაწეებს ეძლევა. მხოლოდ ის ხდის ადამანს დაუმარცხებელს ეშმაკის წინაშე.
სულიერი აღორძინება ჩვენი საზოგადოების გადარჩენის ერთადერთი პირობაა. ეს კი შესაძლებელია მხოლოდ ქრისტიანული, ზნეობრივი იდეალების დაბრუნებით ჩვენს ცხოვრებაში. სწორედ იგი იყო ჩვენი ყოფა-ქცევის ბარომეტრი – გლეხით დაწყებული, მეფით დამთავრებული.
მრავალი ჩვენგანი დგას ეკლესიის კარიბჭესათან და ვერ ბედავს იქ შესვლას. თუმცა გრძნობს, რომ სწორედ მართლმადიდებლობაა ის სულიერი და ზნეობრივი ძალა, რომელიც მრავალი საუკუნეების მანძილზე ამხნევებდა ჩვენს ერს და აერთიანებდა სახელმწიფოს. დღეს ალბათ, მხოლოდ ძალიან ზარმაცი არ ლაპარაკობს, რომ სურს დაეხმაროს სახელმწიფოს აღორძინებას, მაგარმ „სარწმუნოება თვინიერ საქმეთა მკვდარ არს“ – ამბობს იაკობ მოცუქილი. ესე იგი, თუ ჩვენ სარწმუნოებრივი საქმეებით არ ვცხოვრობთ, არ გვქონია ჭეშმარიტი რწმენა. ხშირად გავიგონებთ: ეკლესიამ უნდა იმოქმედოს, ეკლესია არ უნდა დადუმდეს, მაგრამ ეკლესია ხომ ჩვენ ვართ, მორწმუნენი, მონათლულნი მართლმადიდებელ ეკლესიაში. ამიტომ, არა მხოლოდ სასულიერო პირი, არამედ ყველა მონათლული ადამიანი აგებს პასუხს ჩვენი სარწმუნოებისათვის. ერის კაცი, რომელიც ხედავს უსჯულოებას და დუმს, ხდება ღვთის მოღალატე. რისი გვეშინია? ჩვენ ხომ მოწამეთა და აღმსარებელთა ეკლესიის წევრნი ვართ.
სოფელ მინინოში, მოსკოვთან ახლოს, ცხოვრობს ერთი გლეხი, გიორგი ბოიჩენკო. იგი 83 წლისაა. ომის დროს ტანკისტი იყო. დიდი ტკივილი მიაყენეს ძველ ჯარისკაცს ხელისუფლების წარმომადგენლებმა – შესთავაზეს ჰუმანიტარული დახმარება გერმანიიდან. „მოწინააღმდეგისაგან?!“ – ჩაილაპარაკა მან – არ მივიღებ დახმარებას მათგან. ეჰ, მე მირჩევნია მშიერი მოვკვდე. ასე თუ გაგრძელდა თქვენ ღმერთსაც გაცვლით „ ჰუმანიტარულების“ სანაცვლოდ. არ დაგიანხოთ მეორდ აქ მოსული! ჩვენ კი განგვიცხადა: „ჩემზე უკეთესად არავინ ცხოვრობს“ – და პირჯვარი გადაისახა.
გასული საუკუნის ეს ორი ამბავი ერთის მხრივ წყვდიადს და დაცემას მოასწავებს, მეორეს მხრივ კი იმედს გვანიჭებს. ჩვენი გადასაწყვეტია, რას ავირჩევთ მომავალ საუკუნეში!
ჟურნალ „რუსკი დომ“-ის რედაქტორი:
ალექსანდრე კრუტოვი
თარგმან: დავით ჯინჭარაძემ
Комментариев нет:
Отправить комментарий