გოდება იერემიასი. III.

ძველი აღთქმა

გოდება იერემიასი


თავი მესამე


1. მე ვარ კაცი, ტანჯვის მნახველი მისი რისხვის კვერთხის ქვეშ;

2. წამიძღვა და მივყავდი ბნელისკენ, არა ნათლისკენ;

3. მხოლოდ ჩემკენ იღერებს და იღერებს ხელს მთელი დღე იგი;

4. გამიცვითა მან ხორცი და კანი, შემიმუსრა ძვლები;

5. შემომადგა და შემომარტყა ტანჯვა და წამება;

6. ჩამსვა წყვდიადში საუკუნოდ მკვდარივით;

7. ზღუდე შემომავლო და ვერ გავდივარ, დამიმძიმა ბორკილები;

8. კიდეც რომ ვიღაღადო და შველა ვითხოვო, ის აბრკოლებს ჩემს ვედრებას;

9. გზა ჩამიხერგა ლოდებით და დამიხლართა ბილიკები;

10. დათვია ის ჩემთვის, საფარში მჯდარი, და ლომი, დადარნებული;

11. გზებს გადამაგდინა და გამწეწა, ცარიელი დამტოვა;

12. მოზიდა მშვილდი და ისართა სამიზნედ დამსვა;

13. გულ-ღვიძლში გამიტარა თავისი კაპარჭის ამონასხლეტი;

14. ქვეყნის ხალხის სასაცილო შევიქენი, მათ სამღერელად მთელი დღისთვის;

15. სიმწარით გამაძღო და აბზინდა შემასვა;

16. კბილები ჩამილეწა ხრეშით, მტვერში გამთელა;

17. მშვიდობა წაართვი ჩემს სულს, დამავიწყდა კეთილდღეობა;

18. ვთქვი: წამერთვა ღონე და უფლის იმედი;

19. გაიხსენე ჩემი განჯვა და ჩემი სიმწარე, აბზინდა და შხამი;

20. კარგად ვიხსენებ ამას და მიღონდება სული;

21. ასე ვპასუხობ ჩემს გულს, რადგან მაქვს იმედი;

22. არ დაილევა უფლის მადლი, არ შეწყდება მისი წყალობები;

23. განახლდება ყოველ სისხამზე, დიდია შენი იმედი.

24. ჩემი ხვედრია უფალი, ამბობს ჩემი სული; ამიტომაც იმედი მაქვს მისი;

25. კეთილია უფალი მისი მოსავისთვის, მისი მძებნელი სულისათვის;

26. კარგია, როცა კაცი მდუმარედ მოელის ხსნას უფლისაგან;

27. კარგია, როცა კაცი უღელს ატარებს სიჭაბუკეში;

28. ზის სიმარტოვეში და სდუმს, რადგან უფალმა დაადო ტვირთი;

29. მტვერითაც რომ აუვსო პირი, მაინც ექნება უფლის იმედი;

30. თუნდაც მიუშვიროს ლოყა მის მცემელს, გაძღეს გინებით;

31. არ გასწირავს საუკუნოდ უფალი;

32. კიდეც დასტანჯავს და კიდეც შეიბრალებს დიდი წყალობით;

33. რადგან გულით როდი სტანჯავს და აწვალებს კაცისშვილებს,

34. როცა ფეხქვეშ თელავენ ქვეყნის პატიმრებს,

35. როცა სამართალს უმრუდებენ კაცს უზენაესის წინაშე,

36. როცა ჩაგრავენ ადამიანს მის სამართალში, განა ამას ვერ ხედავს უფალი?

37. ვის თქმაზე აღსრულდება რამე, თუ უფალმა არ ბრძანა?

38. განა უზენაესის პირიდან არ გამოდის უბედურება და სიკეთე?

39. რატომ ჩივის ცოცხალი კაცი, ვაჟკაცი, თავის ცოდვებზე?

40. გავჩხრიკოთ ჩვენი საქციელი, გავარკვიოთ და უფალს დავუბრუნდეთ;

41. ხელებით აღვმართოთ ჩვენი გული ცაში უფლისადმი:

42. ჩვენ შევცოდეთ და განვდექით, შენ არ გვაპატიე;

43. რისხვით მოიბურე და გვდევნი, გვხოცავ შეუბრალებლად;

44. ღრუბლით მოიბურე, რომ აირიდო ჩვენი ლოცვები;

45. ნაგვად და სიბინძურედ გვაქციე ხალხთა შორის;

46. ხახა დააღეს ჩვენს ჩასანთქმელად ჩვენმა მტრებმა;

47. შიში და საფრთხე გვხვდა წილად, ნგრევა და დაღუპვა;

48. ცრემლის ნაკადულები სდის ჩემს თვალებს ჩემი ერის ასულის დაღუპვის გამო;

49. იღვრება ჩემი თვალი განუწყვეტლივ, არ არის შვება;

50. ვიდრე არ მოხედავს და არ იხილავს უფალი ციდან;

51. ჩემი თვალები სულს მიდარდიანებენ ჩემი ქალაქის ასულთა გამო;

52. მომინადირეს ჩემმა მტრებმა როგორც ჩიტი რამ, უმიზეზოდ;

53. ცოცხლად ჩამაგდეს ორმოში და ქვები დამაყარეს;

54. გადამფარა წყალმა, ვთქვი, დავიღუპე-მეთქი;

55. ვუხმე შენს სახელს, უფალო, ორმოს სიღრმიდან;

56. ხომ მოგესმა ჩემი ხმა, ნუ წაუყრუებ ჩემს ხვეწნა-ვედრებას;

57. შენ ახლოს ხარ, როცა გიხმობ; ამბობ: ნუ გეშინის!

58. შენ ესარჩლებოდი ჩემს სულს, უფალო, შენ გამოისყიდე ჩემი სიცოცხლე!

59. შენ დაინახე ჩემი ჩაგვრა, უფალო, მაშ, გაიკითხე ჩემი სამართალი!

60. შენ დაინახე მათი შური ჩემს მიმართ, მათი ზრახვები ჩემს წინააღმდეგ!

61. შენ გაიგონე მათი გინება, უფალო, მათი ზრახვები ჩემს წინააღმდეგ!

62. ჩემს მომხდურთა ბაგეები და ფიქრები ჩემს წინააღმდეგ არის მთელი დღე;

63. სხედან თუ დგანან, შეხედე, მათი სამღერელი შევიქენი;

64. მიაგე მათ საზღაური, უფალო, მათ ხელთა საქმეთაებრ!

65. მოუვლინე მათ გულის სიბნელე, უფალო, და წყევლა შენი!

66. რისხვით დაედევნე მათ და მუსრი გაავლე უფლის ცისქვეშეთში!