საერთაშორისო ბანკირების მეშვეობით ილუმინატებს, რომელიც დაკავშირებულნი არიან მოხსენიებულ ელიტარულ საზოგადოებებთან და მათ მიერ შექმნილ იმპერიებთან, მსოფლიო აღვირით უჭირავთ. ისინი ისწრაფვიან უფრო მეტად განამტკიცონ თავიანთი გავლენა ამ პლანეტაზე. კონტროლის უმთავრესი იარაღი სახელმწიფოების ნაციონალური დავალიანებაა. ამასთან ერთდ, არსებობენ საერთაშორისო პოლიციური ძალებიც - გაეროს ჯარები, მაგალითად, რომლებსაც ხელში უპყრია ისეთი დამოუკიდებელი სახელმწიფოები, როგორიცაა ლიბია და ირანი. საერთაშორისო კონტროლისგან დამოუკიდებლად, საკუთარი დამოუკიდებლობის წყალობით, ლიბია ახალი მსოფლიო წესრიგის პირდაპირ გამოწვევას წარმოდგენს. მასობრივი საინფორმაციო წყაროების საშუალებით მუამარ კადაფი წარმოდგენილია ტერორისტად იმისთვის, რათა გაამართლონ ლიბიის წინააღმდეგ მიმართული აგრესია. ეს არის "ტვინის გამორეცხვის" ახალი საშუალება.
ჯორჯ ბუში უფროსი ერთ-ერთი საუკეთესო მოთამაშე იყო მათ შორის, ვინც კი ოდესმე ჰყოლიათ ილუმინატებს, რადგან მას მტკიცე კავშირი ჰქონდა ნარკოტიკების არალეგალური ბრუნვის სისტემასთან. ის იყო ცსს-სა და CFR-ის ყოფილი დირექტორი, ორდენ "ქალა და ძვლების" წევრი, "სამმხრივი კომისიის" წევრი და ასევე "კომიტეტ 300"-ის წევრი. ბუში ილუმინატებს უნდა ემსახუროს სიცოცხლის უკანასკნელ წუთამდე.
მისი კონკურენტი საპრეზიდენტო არჩევნებზე, ბილ კლინტონი ასევე (და არის ახლაც) "სამმხრივი კომისიის" და "ბილდერბერგერების" წევრი გახლდათ. როგორც ბუში ასევე კლინტონი სიცოცხლის ბოლომდე თავისუფალი კალატოზების წევრი იქნება. 1980-იანი წლების დასაწყისიდან კლინტონი "სამმხრივი კომისიის" წევრია. "სამმხრივი კომისიის" წარმომადგენლები არიან მისი უახლოესი მრჩეველები, რომელთაც პოლ ვოლვერი (საუკეთესო პერსპექტივა აქვთ დაიკავონ მთავრობაში უმაღლესი პოსტები. მათგან ყველაზე მნიშვნელოვანნი იყვნენ: მრჩეველი ეკონომიკის დარგში), რობერტ ჰორტმატსი (კარტერის დროს საეიმისიო ბანკის ყოფილი დირექტორი), მრჩეველი სავაჭრო საკითხებში პოლა სტერნი (ნიუ-იორკის საბანკო სახლ "გოლდმან საკსიდან") და ასევე მისი მრჩეველი საგარეო პოლიტიკაში უორენ კრისტოფერი. კლინტონის გუნდს მიეკუთვნებოდნენ აგრეთვე წამყვანი ხელმძღვანელები საერთაშორისო კავშირების საბჭოდან (GFR) და "ბრუკლინის ინსტიტუტიდან". მათ შორის ყველაზე მნიშვნელოვანი პირები არიან ბანკირები - პეტერ პეტერსენი, რობერ რუბინი და როჯერ ალტმანი.
ამრიგად, ეს ყოველივე ნიშნავს, რომ ორივე პრეზიდენტი იდგა ილუმინატების მხარეს, და მხოლოდ ამ ორთა შორის შეეძლო ამერიკელ ხალხს გაეკეთებინა არჩევანი. ეს ძალიან გვაგონებს არჩევნებს, რომლებიც ტარდებოდა გერმანიის დემოკრატიულ რესპუბლიკაში, სოციალისტთა ერთიან პარტიაში. თუმცა, იგივეს ვხედავთ გერმანიაში ფედერალურ კანცლერთა შორისაც, რომლებიც "კომიტეტ 300-ისა" და "ბილდერბერგერების" წევრები არიან.
"ბილდერბერგერები" გვევლინება როგორც ინტერნაციონალისტების ორგანიზაცია, რომელიც "მსოფლიო მართვას" უწევს პროპაგანდას და იმდენად გასაიდუმლოებულია, რომ ბუნდესტაგის მრავალ წევრს მისი არარსებობაც კი სჯერა. თუმცა, გამოსარკვევია, ეს მტკიცება დაუდეევრობაა თუ თავის მოკატუნება.
1973 წლის მაისში, სალტშობადენში (შვედ. Saltsjöbaden. შვედი ბანკირების ოჯახის გალენბერგების საკუთრება) ორგანიზებულ შეხვედრაზე 84 ადამიანი იღებდა მონაწილეობას. მათ მიზნად დაისახეს განემტკიცებინათ ანგლო-ამერიკული ფინანსური ინტერესების შერყეული ძალაუფლება და დაებრუნებინათ მისთვის მთელს მსოფლიოში ფულის მიმოქცევის კონტროლი. ამ მიზნისთვის მათ ისევ ნაცად ხერხს მისმართს და ნავთობზე ფასის მომატების გადაწყვეტილება მიიღეს.
ამდენად ფასმა 400%-ით აიწია იმისთვის, რომ შეენარჩუენბინათ აშშ-ს ვალუტა ნავთობის დოლარებით, რაც განხორციელდა კიდეც. ალბათ, აქ საინტერესოა აღინიშნოს, რომ სალტშობადენში შეხვედრის ორგანიზატორი იყო ვინმე რობერტ დ. მერფი. მისი ისტორია თავისთავად საყურადღებოა. რობერტ დ. მერფი 1922 წელს, როგორც აშშ-ს გენერალური კონსული პირველად ადოლფ ჰიტლერს შეხვდა. ამ შხვედრის შემდეგ მან ვაშინგტონში გააგზავნა ანგარიში, რომელშიც ქება-დიდებას ასხამდა ადოლფ ჰიტლერის საქმიანობას. იგივე მერფი 1944 წელს მოქმედებდა როგორც ამერიკის მთავრობის "პოლიტიკური მრჩეველი გერმანიაში", ხოლო 1945 წელს - "გერმანიაში ამერიკის სამხედრო მთავრობის პოლიტკური მრჩეველი" იყო.
1988 წელს შეხვედრის ადგილად დაინიშნა ავსტრიის ქალაქი ტელეფცი, ინსბრუკი სმახლობლად. ამჯერად მასში მონაწილეობას ღებულობდა ბუნდესკანცლერი ჰელმუტ კოლიც.
1990 წლის 6-9 ივნისში ბადენ-ბადენში შედგა ბილდერბერგერების შეხვედრა. მის ერთ-ერთ თემას წარმოადგენდა "მარშლის გეგმა", რომელიც დსთ-ს ქვეყნებისთვის 100 მილიონი დოლარით დახმარებას ითვალისწინებდა, რათა დსთ-ს ქვეყნები თავისუფალ საბაზრო ეკონომიკაზე გადასულიყვნენ. აქვე იყო მიღებული საბოლოო გადაწყვეტილება სადამის კუვეიტში შესვლის თაობაზე.
ჩემთვის ცნობილი ბოლო შეხვერა 1992 წლის 20 მაისს შედგა საფრანგეთში, ევიანში, სასტუმრო "ერმიტაქსში". კონფერენციის ძირითადი თემა იყო "დღის წესრიგი 2000", ანუ მსოლიოს მართვის მიღწევა 2000 წლისთვის.
როგორც ხედავთ ეს თემა სულ უფრო და უფრო აქტიური ხდება, მაშინაც კი თუ ის გარეგნულად არც თუ ისე შესამჩნევია.
აქ მოკლედ დავამატებ, რომ ახლადგარდაცვლილი ვილი ბრანდტი (ბილდერბერგერებისა და "კომიტეტ 300"-ის წევრი) წიგნში - "ჩრდილოეთი-სამხრეთი: გადარჩენის პროგრამა", - აღწერს თუ როგორ მართავს მსოფლიოს გაერო.
"ლიგა დეფამაციის წინააღმდეგ" (ADL) "ბნაი ბრიტთან" ერთად ისრაელის სპეცსამსახურების არაოფიციალურ უცხოურ აგენტურას წარმოადგენს. უკანასკნელ წლებში მან მრავალი სასამართლო პროცესი გამართა დამოუკიდებელი მკვლევარების წინააღმდეგ, განსაკუთრებით გაილაშქრა მან "პროჟექტორის" წინააღმდეგ. ის მუშაობს "თავისუფალ კალატოზთა შოტლანდიურ წრესთან" ერთად, რაც კარგად ხსნის, თუ რატომ გამოდის ასე მკვეთრად ალბერტ პაიკის ძეგლის მხარდამჭერად და სწავლული-ეკონომისტისა და პრეზიდენტობის მრავალგზის კანდიდატის, ლინდონ ლარუშის წინააღმდეგ. ლარუში 1989 წლის 29 იანვრიდან მინესოტის ფედერალურ ციხეში ზის როგორც პოლიტიკური პატიმარი. მას 15 წლიანი პატიმრობა მიუსაჯეს სკანდალური სასამართლო პროცესის შედეგად, რომელიც ამერიკული ისტებლიშმენტის მიერ იქნა ინსცენირებული.
ილუმინატების თვალსაზრისით, ლარუში მეტად არასასიამოვნო მოწინააღმდეგედ გადაიქცა, რადგანაც მან დღის სინათლეზე გამოიტანა ყველა დახლართული კავშირი ისტებლიშმენტს, კუ-კლუქს-კლანს, ADL-ს, ბ'ნაი ბრიტს, შოტლანდიურ წრეს, GFR-ს, სამმხრივ კომისიასა და სხვა ორგანიზაციებს შორის. "ლიგამ დეფამაციის წინააღმდეგ" (ADL) ლარუშის საწინააღმდეგო ძლიერი პროპაგანდისტული კამპანიის მეშვეობით შესძლო წარმოედგინა იგი, როგოროც მემარჯვენე ექსტრემისტი, მიუხედავად იმისა, რომ სწორედ ლარუში იყო ის ძირითადი აგიტატორი, რომელიც მოითხოვდა ვაშინგტონიდან ალბერტ პაიკის ქანდაკების აღებას.
ამის შესახებ პერი ალენი წერს:
როტშილდების ებრაელობა არის მიზეზი იმისა, რომ ისტორიულ-პოლიტიკურ მოვლენებში საერთაშორისო ბანკირების როლზე არაფერს ამბობენ. ანტისემიტები თვითონ უწყობენ ხელს შეთქმულებას იმით, რომ ცდილობენ შეთქმულება მთელ ებრაელ ერს მიაწერონ, თუმცა ამგვარი მტკიცება შორსაა რეალობიდან. პ. მორგანისა და როკფელერის ტრადიციული ანგლო-საქსონური საბანკო ინსტიტუტები შეთქმულებაში მთავარ როლს თამაშობენ, მაგრამ მასში როტშილდისა და მისი სატელიტების მნიშვნელობის დაკნინებაც არ შეიძლება.
ამრიგად, უსამართლობა და უგუნურება იქნება როტშილდის დანაშაულობებისთვის დავადანაშაულოთ ყველა ებრაელი. შეთქმულების ებრაელი წევრები იარაღად იყენებენ ორგანიზაციას, რომელიც თავის თავს "დეფამაციის წინააღმდეგ მებრძოლ ლიგას" (ADL) უწოდებს, და რომლის დახმარებითაც ცდილობენ ისინი როტშილდებისა და მასთან კავშირში მყოფი პიროვნებების ნებისმიერი კრიტიკა ებრაელთა საწინააღმდეგო გამოხდომად შეირაცხოს. ასეთივე გზით ახშობენ ყოველ ხელმისაწვდომ ინფორმაციას საერთაშორისო ბანკირებზე და ეს თემა ტაბუდადებულია. ყოველი ცალკე ადამიანი ან წიგნი, რომელიც მცირეოდენ წინააღმდეგობას გაუწევს შეთქმულებას, მაშინვე ADL-ის მსგავსი ასეულობით ორგანიზაციის შეტევის საგანი ხდება. ADL არასოდეს არ ზრუნავს საგანთა რეალურ არსზე ან თავისი მაღალპროფესიული ცილისმწამებლური ტაქტიკის ლოგიკაზე... სინამდვილეში, ებრაელებზე მეტად არავინ შეიძლება იყოს გაბრაზებული როტშილდებზე, რადგან როტშილდების იმპერიის ნაწილი - ვარბურგერები, ადოლფ ჰიტლერსაც კი აფინანსებდნენ.
ჯორჯ ბუში უფროსი ერთ-ერთი საუკეთესო მოთამაშე იყო მათ შორის, ვინც კი ოდესმე ჰყოლიათ ილუმინატებს, რადგან მას მტკიცე კავშირი ჰქონდა ნარკოტიკების არალეგალური ბრუნვის სისტემასთან. ის იყო ცსს-სა და CFR-ის ყოფილი დირექტორი, ორდენ "ქალა და ძვლების" წევრი, "სამმხრივი კომისიის" წევრი და ასევე "კომიტეტ 300"-ის წევრი. ბუში ილუმინატებს უნდა ემსახუროს სიცოცხლის უკანასკნელ წუთამდე.
მისი კონკურენტი საპრეზიდენტო არჩევნებზე, ბილ კლინტონი ასევე (და არის ახლაც) "სამმხრივი კომისიის" და "ბილდერბერგერების" წევრი გახლდათ. როგორც ბუში ასევე კლინტონი სიცოცხლის ბოლომდე თავისუფალი კალატოზების წევრი იქნება. 1980-იანი წლების დასაწყისიდან კლინტონი "სამმხრივი კომისიის" წევრია. "სამმხრივი კომისიის" წარმომადგენლები არიან მისი უახლოესი მრჩეველები, რომელთაც პოლ ვოლვერი (საუკეთესო პერსპექტივა აქვთ დაიკავონ მთავრობაში უმაღლესი პოსტები. მათგან ყველაზე მნიშვნელოვანნი იყვნენ: მრჩეველი ეკონომიკის დარგში), რობერტ ჰორტმატსი (კარტერის დროს საეიმისიო ბანკის ყოფილი დირექტორი), მრჩეველი სავაჭრო საკითხებში პოლა სტერნი (ნიუ-იორკის საბანკო სახლ "გოლდმან საკსიდან") და ასევე მისი მრჩეველი საგარეო პოლიტიკაში უორენ კრისტოფერი. კლინტონის გუნდს მიეკუთვნებოდნენ აგრეთვე წამყვანი ხელმძღვანელები საერთაშორისო კავშირების საბჭოდან (GFR) და "ბრუკლინის ინსტიტუტიდან". მათ შორის ყველაზე მნიშვნელოვანი პირები არიან ბანკირები - პეტერ პეტერსენი, რობერ რუბინი და როჯერ ალტმანი.
ამრიგად, ეს ყოველივე ნიშნავს, რომ ორივე პრეზიდენტი იდგა ილუმინატების მხარეს, და მხოლოდ ამ ორთა შორის შეეძლო ამერიკელ ხალხს გაეკეთებინა არჩევანი. ეს ძალიან გვაგონებს არჩევნებს, რომლებიც ტარდებოდა გერმანიის დემოკრატიულ რესპუბლიკაში, სოციალისტთა ერთიან პარტიაში. თუმცა, იგივეს ვხედავთ გერმანიაში ფედერალურ კანცლერთა შორისაც, რომლებიც "კომიტეტ 300-ისა" და "ბილდერბერგერების" წევრები არიან.
"ბილდერბერგერები" გვევლინება როგორც ინტერნაციონალისტების ორგანიზაცია, რომელიც "მსოფლიო მართვას" უწევს პროპაგანდას და იმდენად გასაიდუმლოებულია, რომ ბუნდესტაგის მრავალ წევრს მისი არარსებობაც კი სჯერა. თუმცა, გამოსარკვევია, ეს მტკიცება დაუდეევრობაა თუ თავის მოკატუნება.
1973 წლის მაისში, სალტშობადენში (შვედ. Saltsjöbaden. შვედი ბანკირების ოჯახის გალენბერგების საკუთრება) ორგანიზებულ შეხვედრაზე 84 ადამიანი იღებდა მონაწილეობას. მათ მიზნად დაისახეს განემტკიცებინათ ანგლო-ამერიკული ფინანსური ინტერესების შერყეული ძალაუფლება და დაებრუნებინათ მისთვის მთელს მსოფლიოში ფულის მიმოქცევის კონტროლი. ამ მიზნისთვის მათ ისევ ნაცად ხერხს მისმართს და ნავთობზე ფასის მომატების გადაწყვეტილება მიიღეს.
ამდენად ფასმა 400%-ით აიწია იმისთვის, რომ შეენარჩუენბინათ აშშ-ს ვალუტა ნავთობის დოლარებით, რაც განხორციელდა კიდეც. ალბათ, აქ საინტერესოა აღინიშნოს, რომ სალტშობადენში შეხვედრის ორგანიზატორი იყო ვინმე რობერტ დ. მერფი. მისი ისტორია თავისთავად საყურადღებოა. რობერტ დ. მერფი 1922 წელს, როგორც აშშ-ს გენერალური კონსული პირველად ადოლფ ჰიტლერს შეხვდა. ამ შხვედრის შემდეგ მან ვაშინგტონში გააგზავნა ანგარიში, რომელშიც ქება-დიდებას ასხამდა ადოლფ ჰიტლერის საქმიანობას. იგივე მერფი 1944 წელს მოქმედებდა როგორც ამერიკის მთავრობის "პოლიტიკური მრჩეველი გერმანიაში", ხოლო 1945 წელს - "გერმანიაში ამერიკის სამხედრო მთავრობის პოლიტკური მრჩეველი" იყო.
1988 წელს შეხვედრის ადგილად დაინიშნა ავსტრიის ქალაქი ტელეფცი, ინსბრუკი სმახლობლად. ამჯერად მასში მონაწილეობას ღებულობდა ბუნდესკანცლერი ჰელმუტ კოლიც.
1990 წლის 6-9 ივნისში ბადენ-ბადენში შედგა ბილდერბერგერების შეხვედრა. მის ერთ-ერთ თემას წარმოადგენდა "მარშლის გეგმა", რომელიც დსთ-ს ქვეყნებისთვის 100 მილიონი დოლარით დახმარებას ითვალისწინებდა, რათა დსთ-ს ქვეყნები თავისუფალ საბაზრო ეკონომიკაზე გადასულიყვნენ. აქვე იყო მიღებული საბოლოო გადაწყვეტილება სადამის კუვეიტში შესვლის თაობაზე.
ჩემთვის ცნობილი ბოლო შეხვერა 1992 წლის 20 მაისს შედგა საფრანგეთში, ევიანში, სასტუმრო "ერმიტაქსში". კონფერენციის ძირითადი თემა იყო "დღის წესრიგი 2000", ანუ მსოლიოს მართვის მიღწევა 2000 წლისთვის.
როგორც ხედავთ ეს თემა სულ უფრო და უფრო აქტიური ხდება, მაშინაც კი თუ ის გარეგნულად არც თუ ისე შესამჩნევია.
აქ მოკლედ დავამატებ, რომ ახლადგარდაცვლილი ვილი ბრანდტი (ბილდერბერგერებისა და "კომიტეტ 300"-ის წევრი) წიგნში - "ჩრდილოეთი-სამხრეთი: გადარჩენის პროგრამა", - აღწერს თუ როგორ მართავს მსოფლიოს გაერო.
"ლიგა დეფამაციის წინააღმდეგ" (ADL) "ბნაი ბრიტთან" ერთად ისრაელის სპეცსამსახურების არაოფიციალურ უცხოურ აგენტურას წარმოადგენს. უკანასკნელ წლებში მან მრავალი სასამართლო პროცესი გამართა დამოუკიდებელი მკვლევარების წინააღმდეგ, განსაკუთრებით გაილაშქრა მან "პროჟექტორის" წინააღმდეგ. ის მუშაობს "თავისუფალ კალატოზთა შოტლანდიურ წრესთან" ერთად, რაც კარგად ხსნის, თუ რატომ გამოდის ასე მკვეთრად ალბერტ პაიკის ძეგლის მხარდამჭერად და სწავლული-ეკონომისტისა და პრეზიდენტობის მრავალგზის კანდიდატის, ლინდონ ლარუშის წინააღმდეგ. ლარუში 1989 წლის 29 იანვრიდან მინესოტის ფედერალურ ციხეში ზის როგორც პოლიტიკური პატიმარი. მას 15 წლიანი პატიმრობა მიუსაჯეს სკანდალური სასამართლო პროცესის შედეგად, რომელიც ამერიკული ისტებლიშმენტის მიერ იქნა ინსცენირებული.
ილუმინატების თვალსაზრისით, ლარუში მეტად არასასიამოვნო მოწინააღმდეგედ გადაიქცა, რადგანაც მან დღის სინათლეზე გამოიტანა ყველა დახლართული კავშირი ისტებლიშმენტს, კუ-კლუქს-კლანს, ADL-ს, ბ'ნაი ბრიტს, შოტლანდიურ წრეს, GFR-ს, სამმხრივ კომისიასა და სხვა ორგანიზაციებს შორის. "ლიგამ დეფამაციის წინააღმდეგ" (ADL) ლარუშის საწინააღმდეგო ძლიერი პროპაგანდისტული კამპანიის მეშვეობით შესძლო წარმოედგინა იგი, როგოროც მემარჯვენე ექსტრემისტი, მიუხედავად იმისა, რომ სწორედ ლარუში იყო ის ძირითადი აგიტატორი, რომელიც მოითხოვდა ვაშინგტონიდან ალბერტ პაიკის ქანდაკების აღებას.
ამის შესახებ პერი ალენი წერს:
როტშილდების ებრაელობა არის მიზეზი იმისა, რომ ისტორიულ-პოლიტიკურ მოვლენებში საერთაშორისო ბანკირების როლზე არაფერს ამბობენ. ანტისემიტები თვითონ უწყობენ ხელს შეთქმულებას იმით, რომ ცდილობენ შეთქმულება მთელ ებრაელ ერს მიაწერონ, თუმცა ამგვარი მტკიცება შორსაა რეალობიდან. პ. მორგანისა და როკფელერის ტრადიციული ანგლო-საქსონური საბანკო ინსტიტუტები შეთქმულებაში მთავარ როლს თამაშობენ, მაგრამ მასში როტშილდისა და მისი სატელიტების მნიშვნელობის დაკნინებაც არ შეიძლება.
ამრიგად, უსამართლობა და უგუნურება იქნება როტშილდის დანაშაულობებისთვის დავადანაშაულოთ ყველა ებრაელი. შეთქმულების ებრაელი წევრები იარაღად იყენებენ ორგანიზაციას, რომელიც თავის თავს "დეფამაციის წინააღმდეგ მებრძოლ ლიგას" (ADL) უწოდებს, და რომლის დახმარებითაც ცდილობენ ისინი როტშილდებისა და მასთან კავშირში მყოფი პიროვნებების ნებისმიერი კრიტიკა ებრაელთა საწინააღმდეგო გამოხდომად შეირაცხოს. ასეთივე გზით ახშობენ ყოველ ხელმისაწვდომ ინფორმაციას საერთაშორისო ბანკირებზე და ეს თემა ტაბუდადებულია. ყოველი ცალკე ადამიანი ან წიგნი, რომელიც მცირეოდენ წინააღმდეგობას გაუწევს შეთქმულებას, მაშინვე ADL-ის მსგავსი ასეულობით ორგანიზაციის შეტევის საგანი ხდება. ADL არასოდეს არ ზრუნავს საგანთა რეალურ არსზე ან თავისი მაღალპროფესიული ცილისმწამებლური ტაქტიკის ლოგიკაზე... სინამდვილეში, ებრაელებზე მეტად არავინ შეიძლება იყოს გაბრაზებული როტშილდებზე, რადგან როტშილდების იმპერიის ნაწილი - ვარბურგერები, ადოლფ ჰიტლერსაც კი აფინანსებდნენ.
Комментариев нет:
Отправить комментарий