მართლმადიდებლური სამყარო და მასონობა.35.

35. დასკვნა.

  ყურადღებას თუ გავამახვილებთ მასონებისა და მათი მონათესავე ორგანიზაციების სწავლებებზე, უნებლიედ მივდივართ დასკვნამდე, რომ მათი სისტემა სრული და უნიათო ერთფეროვნებაა. მასონობა ჭეშმარიტად არის მსოფლიო სისაძაგლე, და ამაშია მთელი მისი ძალა.

მასონები მუშაობენ მარტივი შაბლონით, ყველგან და ყოველთვის მეორდება ერთი და იგივე აზრები, ერტი და იგივე სიტყვები. იცვლება მხოლოდ გამოთქმები, არსი ყველგან იგივე რჩება. გაუგებარია, როგორ აღიარებდნენ გონიერი და მგრძნობიარე ადამიანები მასონობას რაღაც ღრმა, ორიგინალურ და მშვენიერ მიმდინარეობად. როგორ შესძლო მსგავსმა სწავლებამ სრულიად კონკურენციის გარეშე ებატონა მასების გონებაზე მთელი საუკუნეების განმავლობაში, ყოფილიყო გადამწვეტი ფაქტორი კაცობრიობის ცხოვრებისა, იმდენად გადამწყვეტი, რომ მასონობის წინააღმდეგ გამოთქმული ყოველი სიტყვა აწყდებოდა მხურვალე პროტესტს და აღშფოთებას.

აღიარებდა რა უდავო ნიჭს დოსტოევსკისა, რუსულ საზოგადოებას არ სურდა დაეჯერებინა მისთვის ქი, სადაც ის ხმას აღიმაღლებდა ლიბერალური მიმართულების, ანუ მასონობის წინააღმდეგ. დიდი რუსი მოაზროვნე კონსტანტინე ლეონტიევი თითქმის უცნობი იყო რუსული საზოგადოებისთვის, ხოლო ჟუკოვსკი რომ არა მარტო პოეტი, არამედ ფილოსოფოსიც იყო, თითქმის არავინ უწყოდა. როზანოვს გონებადაბნელებულს უწოდებდნენ, ხოლო მედგარ რუს პატრიოტებს, ერონვული იდეისა და ეროვნული სიდიადისთვის მებრზოლთ: გრ. არაკჩეევს, გრ. რასტოპჩინს, მურავიოვს, სტოლიპინს და სხვებს ხალხის მტრებად თვლიდნენ. და ეს ყოველივე მხოლოდ იმიტომ, რომ ამ ადამიანებს მკაფიო აზრი და სინდისი უფლებას არ აძლევდა მათ დადუმებულიყვნენ მასონობასთან დაკავშირებით. როგორც სრულ მარტოობაში, თითქოსდა უღრან ტყეში იმყოფებიანო, ამაოდ მოუწოდებდნენ ისინი თავიანთ ხალხს ამოსულიყვნე იმ ჭაობიდან, რომელშიც შეჰყავდა იგი თვითკმაყოფილ და ბრიყვულ და გულისამრევ მასონურ დოქტრინას. საუკუნეების განმავლობაში ეთაყვანებოდა კაცობრიობა არა კერპს, არამედ ამპარტავნებით შეპყრობილ ადამიანთა ბრიყვულ იდეებს. და რაოდენ სამწუხაროა, რომ ამისთვის დღეს მწარე პასუხგება გვიწევს.

რამოდენიმე სიტყვით, სიტყვებისა და გამონათქვამების შეუცვლელად რომ ჩამოვაყალიბოთ, ზემოთ ჩამოთვლილი სწავლებები, დაბეჯითებით შეიძლება ვთქვათ, რომ ყველა მათგანი, ღამურებივით ერთმანეთს ჰგვანან.

მასონობა:

ა) წინ წამოწეული აქვს ადამიანის გონება, როგორც ყოველი არსის საზომი; ებრძვის "დოგმატიზმს" და "ცრურწმენებს" - დადებით რელიგიებს, ქმნის ჰუმანიტარიზმის საკუთარ რელიგიას და არარელიგიურ მორალს. ქადაგებს საყოველთაო, ყველა ადამიანის გამაერთიანებელ "სარწმუნოებას" და ამყარებს "საყოველთაო მორალის პრინციპს, რომელიც ნებისმიერ ვითარებაში ყველა ხალხისთვის იქნება მისაღები". მასონობა ამთავრებს ათეიზმით და სატანიზმით.

ბ) მოუწოდებს მთელი კაცობრიობის გაერთიანებისკენ, რასის, ეროვნების, რელიგიის, ტომობრივი და კულტურული განსხვავებებისდა მიუხედავად.

გ) საბოლოო მიზანი მასონობისა გახლავთ მიწიერი ედემი, სიყვარულისა და ჭერშმარიტების სასუფეველი - ასტრეის სამეფო.

ახალგაზრდათა ქრისტეანული კავშირი:

ა) ქადაგებს აღმსარებლობითი გულგრილობა და რელიგიათა თანასწორობა. აერთიანებს მსოფლიოს ყველა ადამიანს ერთიანი ღმერთის იდეით. იესუ ქრისტე ადამიანი და "უდიდესი ებრაელი პატრიოტია" და არა ღმერთკაცი. ის მხოლოდ უდიდესი მოძღვარია.

ბ) წითელი სამკუთხედის ნიშნის ქვეშ, "აერთიანებს ყველა კლასს, ყველა ეროვნებას და ყველა რელიგიას".

გ) საბოლოო მიზანი - ღმრთის სასუფეველი დედამიწაზე.

როზენკრეიცერები და თეოსოფები:

ა) რელიგია - მხოლოდ ფიზიოლოგიური ფაქტია. პანთეიზმი. "ო დიადო გონებავ!" (როზენკრეიცერთა ერთ-ერტი ლოცვა). იბრძვის ჭეშმარიტებისთვის "დოგმატების გარეშე". იესუ ქრისტე - "უმაღლეს რეიკანრაციათა ერთ-ერთი ავატარია". გარდასახვა. ახალი მესიის მოლოდინი. ყველა რელიგიის სინთეზი. ქედის მოდრეკა იუდაიზმის წინაშე. რელიგიათა თანასწორობა. "თეოსოფია არის ჭეშმარიტება", და გზა ამ ჭეშმარიტებისკენ დევს "ქრისტეანობის აღგვაში პირისაგან მიწისა". სწამს გარდასახვებისა. იესუ ქრისტე - "მსოფლიოს დიდი მოძღვარია". "ყოველი ადამიანი პოტენციურად წარმოადგენს ქრისტეს". ელის თეოსოფიის მომავალ მესიას (ანუ ანტიქრისტეს - რედ.). იუდაიზმი მიაჩნია მომავლის რელიგიად, რადგან "იუდაური სარწმუნოება დგას პირველ პლანზე მსოფლიოს სხვა აღმსარებლობებთან შედარებით".

ბ) ქადაგებს "ინტერნაციონალური ძმობისადმი სიყვარულს, რომელიც მთელს მსოფლიოს მოიცავს".

გ) საბოლოო იდეალია "უფლის ქალაქის, ახალი იერუსალემის აშენება, მისი აღორძინება მსოფლიოში", სადაც იზეიმებს "დედამიწაზე განხორციელებული სამოთხის იდეა".

სექტანტები:

ა) ამბოხი და ბრძოლა ეკლესიის წინააღმდეგ. დოგმატთა და მართლმადიდებლური ეკლესიის საიდუმლოებების უარყოფა. საკუთარი სწავლების გამოცხადება უდიადეს და ერთადერთ "ჭეშმარიტებად". მესიის მოლოდინი.

ბ) სწამთ "მიწიერი სამოთხისა". "მთელი დედამიწა ედემის ბაღს დაემსგავსება".

სოფიანელები:

ა) ბრძოლა "დოგმატურ ღვთისმეტყველებასთან", რომელმაც "ადგილი უნდა დაუთმოს რელიგიურ ფილოსოფიას". ქადაგებს ახალ რელიგიას. "მკვდარი", "მოძველებული" მართლმადიდებლობის ნაცვლად - "ახალ, "ცოცხალ" ეკლესიას.

ბ) ცდილობს მართლმადიდებლობა ათქვიფოს რელიგიურ ინტერნაციონალიზმში. აღიარებს მასონ ბრძენკაცთა (ბემი და სხვა) სწავლებას, რომელიც ქრისტეან წმინდანთა და მართალთა სწავლებაზე უდიდესად მიაჩნია. აღიარებს "ქრისტეანთა მსოფლიო გაერთიანების" იდეას.

რერიხი: ბრძოლა დოგმატიზმთან. პანთეიზმი. "სილამაზე - ღმერთია". ყველა რელიგიის სინთეზი. რწმენა გარდასახვისა და მომავალი მესიისადმი (ანტიქრისტესადმი - რედ.). მთელი კაცობრიობის გაერთიანება. მიწიერი სამოთხე. "საჭიროა ციხეები მოვრთოთ ყვავილებით, და მაშინ ციხეები აღარ იქნება".

მთავარი ბოროტება, რომელსაც ყველა ეს ორგანიზაცია და სწავლება გვაყენებს, არის ახალგაზრდობის გარყვნა და გაფუჭება. "თავი დაანებეთ მოხუცებს და ახალგაზრდებსა და ბავშვებს მიხედეთ", - ამბობენ მასონები. "ყურადღება არ მოაკლოთ ახალგაზრდობას", - ასწავლის რერიხი (ცხადია, მკითხველისთვის ნათელი უნდა იყოს თუ რაგვარ "ყურადღებაზეა" აქ ლაპარაკი - რედ.).

ეს მითითებები მასონების მიერ ყველგან სრულდება. მასონი პროფესორები მათთვის სასურველი სულისკვეთებით ამუშავებენ სტუდენტობას. YMCA და სოფიანელები ქმნიან ქრისტეანულ სტუდენტურ მოძრაობას და მასში ითრევენ რელიგიურ საკითხებში ჯერაც გაუცნობიერებელ ახალგაზრდობას, რომელიც მიამიტურად ღებულობს "ავტორიტეტთა" გამოცხადებებსა და სწავლებებს. ახალგაზრდობა თანდათანობით ისრუტავს ყველა ამ ცრუსწავლებას, და მასონი წინამძღოლებიც მათგან მართლმადიდებლობსის მომავალ "მოძღვრებსა" და "რეფორმატორებს" ძერწავენ.

YMCA-სა მეშვეობით მასონობა ქმნის სკოლებს, ხოლო სკოლებში სხვადასხვა სახის წრეებს: ლიტერატურულს, სპორტულს (ბრძოლა და გერლზ სკაუტები) და კიდევ ათასგვარს, ისეთ გრანდიოზულ პროექტებსაც კი, როგორიცაა "სამყაროს გვირგვინი" ("Corona mundi") - ინტერნაციონალური ხელოვნების ცენტრი და მრავალი სხვა.

თავისთავად სკოლები, მდიდრულად და კარგად აქვთ მოწყობილი. მათში ბევრი რამ სასარგებლოც კია, რადგან შესაძლებლობას აძლევენ მოზარდ თაობას მიიღონ განათლება. მაგრამ ეს სარგებელი უმეტეს ბოროტებაში ითქვიფება, ნაბიჯ-ნაბიჯ ახალგაზრდათა სულები მუშავდებიან სასურველი იდეოლოგიით, რადგან, როგორც ერთი მიტროპოლიტი წერდა, უბრალო თავაზიანობის გამო ბავშვები იძულებულნი არიან დაუთმონ მასონურ იდელოგიას. მაგრამ ეს კიდევ არაფერი. იმავე სკოლებში, უმთავრესად კი, სხვადაასხვა სახის წრეებში ხდება უფრო ნიჭიერი, უნარებიანი და ძლიერი ახალგაზრდების ამორჩევა, მათზე მახვილდება განსაკუთრებული ყურადღება, მათ განსაკუთრებულ ყურადღებას აქცევენ და თანდათანობით ამზადებენ დიდი სამუშაოსთვის ისე, რომ ითვალისწინებენ ყოველი მათგანის ძლიერ და სუსტ მხარეს, რათა მიუდგენ მათ სხვადასხვა და უფრო მომგებიანი მხრიდან, ეთამაშონ მათ თავმოყვარეობას, ცნობისმოყვარეობას, ამპარტავნებას, დიდებისმოყვარებას, პოპულარობისკენ სწრაფვას, ზოგჯერ კი მომხვეჭელობის სიყვარულსაც. მათგან მასონ აქტივისტებს და შავი საქმის მებრძოლებს ამზადებენ.

მასონები სკოლას განიხილავენ, როგორც ერთ დიდ სატყუარას, რომლის მეშვეობითაც საკუთარ ბადეში ხვევენ მომავალ თაობას. საკუთარი შესაძლებლობებიდან და საშუალებებიდან გამომდინარე, ასევე დასაჭერი კადრებისდა მიხედვით, ეს სატყუარები დრო და დრო იცვლება. მეთოდისტები ეძებენ პოპულარობას საავადმყოფოების, ამბულატორიებისა და აფთიაქების გახსნით. ადვენტისტები "მფარველობენ" მომავალ ადეპტს: ღარიბთათვის ყიდულობენ ძროხას, ღარიბ ოჯახებს უხდიან სწავლის ქირას, თავიან ადეპტებ უგვარებენ საბინაო-კომუნალურ პრობლემებს და სხვა... უხილავად, ზოგჯერ კი ღიადაც, თამაშობენ რა სულის უხილავ სიმებზე, ასევე ითვალისწინებენ რა ადამიანის მიდრეკილებას ოცნებებისკენ, ჯერ მართლმადიდებლოებას აძაგებენ, შემდეგ კი საკუთარი "ჭეშმარიტებების" ხოტბა-დიდებაზე გადადიან. ადამიანებს უბნელებენ გონებას, აძინებენ სინდისს და სასურველ შედეგსაც აღწევენ.

ბრძოლა სხვადასხვა გზებით სწარმოებს, მაგრამ მიზანი ერთია და ეს მიზანი - მართლმადიდებლური სამყაროს განადგურებაა

მასონობა, ყველა მის გამოვლინებაში, და კომუნიზმი, თითქოსდა შორს დგანან ერთურთისგან, მაგრამ დასახული მიზნის განსახორციელებლად ისინი უდავო მოკავშირეები არიან.

1917 წლის რევოლუცია მასონების ორგანიზებული იყო. მასონობა გახლდათ ამ რევოლუციის იდეოლოგი და უზენაესი ხელმძღვანელი. კომუნიზმი - ეს იყო უხეში ძალა, რომელსაც უნდა გაენადგურებინა ძველი სამყარო და ახალი ჩაენაცვლებინა. კომუნიზმს რუსეთში, თავისი აღმოცენების დღიდან დღემდე, განუწყვეტლად უჭერდა მხარს მასონობა. რაც უფრო ძლიერია მასონობის ზეგავლენა ამა თუ იმ ქვეყნის მთავრობაზე, მით უფრო აქტიურად დგება ეს ქვეყანა საბჭოთა კავშირის მხარეს. ამერიკა და საფრანგეთი ამისი უტყუარი დასტურია. ბელგიის მეფე არტური და მეფე ალექსანდრე იმიტომ დაიღუპნენ, რომ უარი თქვეს ეცნოთ ახალგაზრდა საბჭოთა სახელმწიფო და მხარი დაეჭირათ კომუნისტური რუსეთისთვის.

როზენკრეიცერები, თეოსოფები და რერიხები ღიად გამოთქვამენ თავიანთ სიმპათიას "უწმიდესი და უკეთილშობილესი კომუნიზმისა" და მისი ბელადის, "ახალი ცხოვრების მასწავლებლის" ვ. ი. ლენინისადმი.

სოფიანელები კომუნისტებთან მიმართებაში კეთილგანწყობილ ნეიტრალიტეტს ადგანან და მას მორალურად უჭერენ მხარს. ისინი ამბობენ, რომ კომუნიზმთან ბრძოლა ღმრთისსაწინააღმდეგო საქმეა.

ასე, რომ გზები განსხვავებულია, მაგრამ მიზანი ერთია!

http://www.apocalypse.ge/usjuloebis_saidumlo_masonebi_sarchevi.html