შეუძლებელია ხან ქრისტიანი იყო, ხან წარმართად იქცე.

დავფიქრდეთ, ძმებო, რამეთუ „კაცი ამაოებასა მიემსგავსა“ (ფსალმ. 143, 4) ... „ვითარცა თივა არიან დღენი მისნი“ (ფსალმ. 102, 15), გაირბენენ დროის ერთ გაელვებაში, და ყველაფერი ჩავლილია. რატომ შფოთავ ამაოდ, კაცო? ცხელების ერთი კვეთება დაასრულებს შენს ცეკვა-თამაშს... იქ (ჯოჯოხეთში) დიდი მწუხარებით იტირებენ, კბილების ღრჭენით და საკუთარ სახეში ცემით, მეძავნი და მემრუშენი, მპარავნი, მკვლელნი, მკითხავები, მწამვლელები, გრძნეულები, თაღლითები, მამათმავლები, წულთმხრწნელები (პედოფილები), მტაცებლები, სისხლისმსმელები. ყველა ისინი და მათი მსგავსნი, ბოლომდე შეუნანებლად მცოდველები და ფართო გზით მავალნი, რომელიც მიდის წარსაწყმედელში, უეჭველია, იპოვიან იქ შესაფერის სამკვიდრებელს, რამეთუ შეუძლებელია აქაც იცეკვო ეშმაკებთან ერთად და იქაც იხარო ანგელოზებთან ერთად, როგორც თქვა უფალმა: „ვაჲ თქუენდა, რომელნი იცინით აწ, რამეთუ იგლოვდეთ და სტიროდეთ“ იქ (ლუკ. 6,25). შეუძლებელია, ძმებო, ხან ქრისტიანი იყო, ხან წარმართად იქცე.



წმ. ეფრემ ასური