იმერული ნანინა.

ვუძღვნი საბატონო ყმების ახალშობილ შვილებს


გაპუტულო გლეხის შვილო, შენ პაწაწინაო!

აგრე ტკბილად, უდარდელად რამ დაგაძინაო?

დედის მკერდში მიგიგნია შენ ტკბილი ბინაო...

დაიძინე ვარდო-ნანა, იავ-ნანინაო!...


დედა ეტყვის: “გენაცვალოს შენი მშობელიო,

ძუძუებში ჩაგივლია პაწაწა ხელიო!

შენს ვაჟკაცობას მომასწრებს მე ღვთისმშობელიო,

მამიშენის ბედის არ ხარ, შენ სხვა ბედს ელიო:


შენი ვარსკვლავი სხვა არის! - ბედმა გიცინაო!

იავ-ნანა, ვარდო-ნანა, იავ-ნანინაო!...


ღმერთს შენი ბედნიერება წინეთ უსახავსო,

შენც მის ნაცვლად ემსახურე, ნურას იზამ ავსო,

დედას თმას ნუ მაწეწინებ, ნუ ჩამაცმევ შავსო!

სხვებ რა გიჭირს: ხომ შეიტყვე, ბატონი არ გყავსო!


რისთვის შეკრთი? მართალია!... რამ შეგაშინაო?

იავ-ნანა, ვარდო-ნანა, იავ-ნანინაო!...


გაიზრდები, გენაცვალე, თავისუფალიო;

ბატონი ვერ შეგაწუხებს, ვერც გაგტეხს ვალიო;

შენს მტერსა და მოშურნესა დაუდგეს თვალიო;

ჭირისა და ავ თვალისგან გიხსნის უფალიო!


ხომ გიამა, გენაცვალე! მან გაგაცინაო?

იავ-ნანა, ვარდო-ნანა, იავ-ნანინაო!...


დიდი-კაცის შვილს სკოლაში გვერდთ მოუჯდებიო;

აბა შენ იცი, ბიჭოჯან, როგორ ეცდებიო;

ძველ ბატონის შვილს სწავლაში ნუ ჩამორჩებიო,

გლეხსა ნიჭი არა აქვსო, არ აფიქრებიო!..


შენი დაჩაგრული ძმები შენ უნდა იხსნაო,

იავ-ნანა, ვარდო-ნანა, იავ-ნანინაო!...


ჩინოვნიკებიც არიან ჩვენი გამწვალეო:

ჩვენს საქმეზე როცა მივალთ, გვეტყვიან: “ხვალეო”,

და, ჩვენ როცა დაგვსაქმებენ, მაშინ კი - “მალეო!”

ამას შენ ვეღარ გეტყვიან, შენ გენაცვალეო,


რომ ვეღარ დაგიბრიყვებენ, თუ რომ თავი სცნაო!

იავ-ნანა, ვარდო-ნანა, იავ-ნანინაო!...


პაწაწინა იადონო და ვარდის კონაო,

დღეს ხომ კარგად გაიგონე ჩემი ნანინაო?

და, თუ კარგად გაიგონე, ხომ მოგეწონაო?

მაშ ნუ გძინავს! გაიღვიძე! იცან ქვეყანაო!


შენც შეიტყვე ამა სოფლის ცრუ გამოცანაო!

იავ-ნანა, ვარდო-ნანა, იავ-ნანინაო!...



აკაკი წერეთელი

1864 წ.