ერთი ქრისტიანი მსხვერპლად, ყოველ 5 წუთში.

   როგორც ეკლესიის ისტორიის სპეციალისტები აღნიშნავენ, ეკლესიის ცხოვრებაში არ არსებობს საყოველთაო სიმშვიდე და უდრტვინველი ცხოვრება. ქრისტეს ეკლესია ყოველ ჟამს ამართლებს თავის მიწიერ სახელს: „მებრძოლი ეკლესია.“ არ არსებობს დროის ისეთი მონაკვეთი, რომ ქრისტიანები დევნას არ განიცდიდნენ, ეს დევნა ხან მასიურია და ხან ლოკალური. რა თქმა უნდა არცაა გასაკვირი, რადგან მრავალთა მოსაზრებით დევნის ჟამს სულიერ ამაღლებას განიცდის უფლის წმინდა და მისტიური სხეულის კრებული. თავად მაცხოვარი ბრძანებს: „არ არის მონა, თავის ბატონზე უმეტესი. მე თუ მდევნიდნენ, თქვენც დაგიწყებენ დევნას;“ (იოანე.15.20)

დღეს როდესაც მსოფლიო საუბრობს სინდისის, აღმსარებლობის თავისუფლებაზე, როდესაც ყოველდღიურად იმართება შეხედრები და კონფერენციები ადამიანის უფლებათა დაცვის საკითხებზე, როდესაც მედია და პოლიტიკური პარტიები აქცენტს აკეთებენ ადამიანის უფლებათა დაცვის კონცეფციაზე, ჩემთვის შემაძრწუნებელი გახდა ის ცნობა, რომ 2012 წელს 105 000 ქრისტიანი აღესრულა რწმენის გულისთვის! (აშშ. დევიდ ბარეტის რელიგიური სტატისტიკის ცენტრის ცნობით.)

როგორც ვატიკანის რადიოს განუცხადა რელიგიური თავისუფლების სადამკვირვებლო კომიტეტის წარმომადგენელმა იატალიაში, მასიმო ინტროვინემ: „ეს ნიშნავს ერთ მსხვერპლს ყოველ 5 წუთში, პროპორციები ჭეშმარიტად შემაძრწუნებელია… არსებობს ისეთი ქვეყნები, როგორიც არის ნიგერია, სადაც ფუნდამენტალისტთა გამო წირვაზე წასვლაც კი სარისკოა, შეიძლება ეს სიცოცხლის ფასად დაგიჯდეთ… ასეთი მდგომარეობაა ეთნიკურ– ნაციონალური რეგიონებში, რადგან აქ კონკრეტული რელიგია ასოცირდება ეროვნულობასთან, ქრისტიანები წარმოუდგენიათ როგორც სამშობლოს მოღალატეები… პაკისტანში მიღებული კანონი რელიგიური თავისუფლების შესახებ, დიდ საშიშროებას წარმოადგენს, ამ კანონის მსხვერპლი გახდა ასია ბიბი, რომელსაც საერთაშორისო საზოგადოების ზეწოლით დღემდე უნარჩუნდება სიცოცხლე, მაგრამ არ უნდა დავივიწყოთ ლინჩის წესით გასამართლება, პაკისტანში ეს ჩვეულებრივი მოვლენაა და არც ასია ბიბის შემთხვევაა ერთადერთი.“

მასიმო ინტორვენემ ასევე ისაუბრა ქრისტიანთა დევნის ასპექტებზე: „შეუბრალებელ დევნას ადგილი აქვს ერთისმხრივ რადიკალური, ისლამური ფუნდამენტალისტური იდეოლოგიის მხრიდან, მეორეს მხრივ ეთნონაციონალიზმის აგრესიული ფრთისა და ასევე ძველი კომუნისტური იდეოლოგიის მხრიდან. როდესაც ჩვენ ვსაუბრობთ 105 ათას მსხვერპლზე, რა თქმა უნდა, ყოველი მათგანი საღვთისმეტყველო თვალსაზრისით არ არის მოწამე, მაგრამ მათ შორის არიან ისეთებიც, რომელნიც შეგნებულად სწირავენ სიცოცხლეს, ლოცულობენ თავიაანთი მდევნელებისათვის და ჰპატიობენ მათ. ეს ქრისტიანობის განსაკუთრებული მხარეა, რადგანაც ქრისტიანობამდელი და ასევე პოსტქრისტიანული იდეოლოგიები საუბრობენ სამაგიეროს მიზღვის უფლებაზე და ზოგჯერ მოვალეობაზეც კი. თანამედროვე ცივილიზაციის ჩამოყალიბებაში ქრისტიანობამ უდიდესი როლი შეასრულა, რამდენადაც შურისგების ლოგიკა შეცვალა პატიების ლოგიკით.“

საერთაშორისო უფლებადამცველმა ქრისტიანულმა ორგანიზაცია Open Doors–მა გამოაქვეყნა იმ ქვეყნების სია, სადაც ქრისტანები ყველაზე მეტად არიან შევიწროებულნი. უკვე მეათეჯერ სიის სათავეში ჩრდილოეთ კორეა დგას.

ჩრდილოეთ კორეაში ქრისტიანები აღმოჩნდნენ ყველაზე მასშტაბური შევიწროების მსხვერპლნი, დაახლოებით 200–400 ათასი ქრისტიანი იძულებულია თავისი აღმსარებლობა მკაცრად გაასაიდუმლოს, ხოლო დაახლოებით 50–70 ათასი ქრისტიანი იმყოფება სამხედრო ტყვეთა ბანაკებში.

სიას აგრძელებენ: ავღანეთი, საუდის არაბეთი, სომალი, ირანი, უზბეკეთი, იემენი და ერაყი. პაკისტანი შევიდა პირველ ათეულში, მეათე ადგილით, ქრისტიანთა დევნისა და ასევე მინისტრთა კაბინეტის წევრის, შაბხაზ ბჰატის მკვლელობისათვის, რომელიც გამოვიდა რელიგიური ხულიგნობის კანონის შემსუბუქების წინადადებით. აღნიშნული კანონი მოქმედებს 1986 წლიდან და ითვალისწინებს სიკვდილით დასჯას წინასწარმეტყველ მუჰამედის შეურაცხყოფისათვის, ხოლო ყურანის უპატივცემულობისათვის სამუდამო პატიმრობას.

მეთორმეტე ადგილზე გადმოინაცვლა ლაოსმა, ხოლო მას მოსდევს ნიგერია, ეგვიპტე და სუდანი. ოფიციალური მონაცემებით ნიგერიაში გასულ წელს მოკლული იქნა 300 ქრისტიანი, ხოლო რეალურად ეს რიცხვი შესაძლოა სამჯერ მეტიც კი იყოს. შეგახსენებთ, რომ 2009 წელს ექტრემისტ ბოევიკთა დაჯგუფება „ბოკო ხარამმა“ დაანგრია ორმოცდაათამდე ტაძარი და მოკლა 10 ღვთისმსახური. სავარაუდოდ ღვთისმსახურთა ყველაზე დიდი რაოდენობა სიცოცხლეს გამოემშვიდობა ჩრდილოეთ კორეაში, თუმცა რიცხვის დაზუსტება რთულია, ქვეყნის იზოლაციური პოლიტიკის გამო.

წლის განმავლობაში დაახლოებით 100 მილიონ ქრისტიან, აპატიმრებენ, იბარებენ დაკითხვებზე და უწევენ დისკრიმინაციას. – აცხადებს Open Doors.

მიუხედავად იმისა, რომ ზემოთმოყვანილი ცნობები არ წარმოადგენენ სტატისტიკის სრულ ვერსიას, და არ შეიცავენ დეტალებს, დამეთანხმებით ის მაინც შემაძრწუნებელია. სამწუხაროა, რომ საერთაშორისო საზოგადოება მხოლოდ განცხადებებით, კვლევებითა და ჰუმანიტარული აქციებით იფარგლება, ვფიქრობ ამ საკითხის დარეგულირებისათვის მნიშვნელოვანია ადგილობრივი ეკლესიებისა და სხვადასხვა ქრისტიანული კონფესიების ერთობლივი, შეთანხმებული მოქმედება!

მოამზადა ბექა ებრალიძემ.