ათონელი ბერის წერილი.

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

უფალო მოგვეც ძალა, რომ შეგვეძლოს ნათელი მოვფინოთ იქ,
სადაც წყვდიადი გამეფებულა, რომ შეგვეძლოს სიხარულის
მიტანა იქ, სადაც მწუხარება დამკვიდრებულა,
რომ ვეძიოთ არა ის, რომ ვუყვარდეთ სხვას, არამედ ის,
რომ გვიყვარდეს ჩვენ.

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რომ არ ვიყოთ გულცივნი ადამიანებთან და გულგრილნი
მათი ტკივილების მიმართ. (რამეთუ ამით არის მოწამლული
კაცობრიობა).

რომ მოვიპოვოთ სულიერი ძალა იმისა, რომ, ყოველივე
რაც კი ჩვენი სურვილის საწინააღმდეგო შეგვემთხვევა,
მადლობით მივიღოთ, და მთელი გულით უთხრათ:
მადლობა ღმერთს.

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რომ შევძლოთ ტვირთვა მოყვასის სიმძიმისა.
რომ მეყვსეულად განვაგდოთ ყოველი ცოდვილი გულისთქმა.
რომ შეგვეძლოს სიხარულად ვექცეთ შეჭირვებულს.
რომ შეგვეძლოს იმედად ვექცეთ იმედგაცრუებულს.
რომ არ დავემონოთ კაცთა და სახმართა.
რომ გავთავისუფლდეთ მრისხანებისაგან, გულისწყრომისაგან
და საკუთარი ნების გატანის სურვილისაგან.
(წმიდა მამები ამბობენ: “დაამარცხა ქრისტიანმა მრისხანება
და თვითნებობა?”)
მან დაამარცხა ეშმაკი!

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რომ შევიცნოთ ჩვენს თავში ძველი ადამიანი და
დავამარცხოთ იგი.
რომ კი არ ვამბობდეთ ყველაფერს რასაც ვფიქრობთ,
არამედ კარგად დავფიქრდეთ თუ რა უნდა ვთქვათ.
რომ სიღრმისეულად შევიგნოთ ის, რომ ამასოფლიური
კეთილდღეობა მსწრაფლწარმავალი და არამდგრადია.

რომ იოლად არ ვაპატიოთ საკუთარ თავს უმცირესი
შეცდომოების დაშვებაც კი, რათა არ დავისაჯოთ მათ გამო.
რომ გულისხმავყოთ ის, რომ საუკეთესო საქმიანობა,
ყველაზე სასარგებლო შრომა და უმაღლესი მეცადინეობა
არის:

ყოველგან და ყოველჟამს
სიკეთეს ვიქმოდეთ,

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რათა არასოდეს დაგვავიწყდეს ის, რომ “გასაღები”
ჭეშმარიტი ბედნიერებისა და თავისუფლებისა ქრისტეს
ჯვარზე არის ჩამოკიდებული.
რომ გასაგები გახდეს ჩვენთვის ის, რომ ვინც სხვას
იმორჩილებს – ძლიერია, ხოლო ვინც ქრისტესთვის
ემორჩილება ის უძლეველია.

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რომ მოვიპოვოთ “უმაღლესი განათლება”, რაც სხვა
არ არის რა, თუ არა მოძულება ყოველივე უსჯულოებისა.
რომ ვისწავლოთ ჯერ ჩვენთვითონ ავასრულოთ ის,
რასაც სხვას ვურჩევთ.
რომ ცხოვრების წესად გვექცეს: არ ველოდოთ თუ
რას გაგვიკეთებს სხვა, არამედ ვზრუნავდეთ
თუ რას ვაკეთებთ ჩვენ სხვისთვის.
რომ სხვადახვა განსაცდელების და სიძნელეების
დროს მოვერიდოთ სიტყვას “რატომ”? (ყურადღება:
“რატომ?” არის შეცდომა, “რატომ?” ნიშნავს კიდევ
ერთი განსაცდელი მოვიწიოთ საკუთარ თავზე).
რომ მარადის მთელი გულით ვამბობდეთ:
იყავნ ნება შენი უფალო!

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რომ არასოდეს ვერეოდეთ სხვის საქმეში.
(ფრიად დამამწუხრებელია როდესაც ადამინი ცდილობს
სხვისი ქცევის მოწესრიგებას, მაშინ როცა მისი პირადი
ცხოვრება არის სრული უწესროგობა).
რომ არასოდეს გვავიწყდებოდეს:

1) დაუცადებელად მოვუხმობდეთ იესო ქრისტეს სახელს,
რომ არ გვავიწყდებოდეს.
2) მარადიული დანიშნულება ადამიანისა.
რომ არ გვავიწყდებოდეს.
3) პასუხისმგებლობა ვალდებულებებზე,
შრომისყოვარეობის სარგებელი,
სიტყვაძუნწობა და არა მრავლისმეტყველება.

მოკრძალება და არა საკუთარი თავის წარმოჩენა.
თბილი ღიმილი და არა პირქუშობა.

განრიდება ყოველივე უსჯულოებისაგან.
რომ განუწყვეტლივ ვებრძოდეთ დაცემულობას
ადამიანისას, ოღონდ ისე, რომ ადამიანს ჭრილობა
არ მივაყენოთ,

რომ ვიყოთ დაუღალავნი სხვათა შეწევნაში.
რომ დაუვიწყარი გახდეს ჩვენთვის უდიდესი კანონი:
ცხოვრება არის უწყვეტი მსხვერპლისგაღება.
(და ვინც არ შეიყვარა და მოყვარის ტკივილი არ გაინაწილა
მარადის გლახაკი დარჩება!)

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...
რომ წესად დავიდოთ სანამ რაიმეს ვიტყოდეთ, ვკითხოთ
საკუთარ თავს” “ის რაც უნდა ვთქვათ”:
1. არის სიმართლე?
2. არის სასარგებლო?
3. არის აუცულებელი?
4. არის კეთილშობილური?
5. არის ქრისტიანული?
ნებავს ღმერთს???
რომ ვიყოთ მშვიდობისმყოფელნი და შემრიგებელნი
ადამიანებთან ურთიერთობისას.
რომ ვიქცეთ სულიერ “ოაზისად” ამა სოფლის “საქარაში”.
რომ შეგვეძლოს “ჩვენი უფლებების” მსხვერპლად გაღება
იმისათვის, რომ შევინარჩუნოთ
მშვიდობა,
მეგობრობა,
თანასწორობა,
ჰარმონია.

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რომ გავხედეთ ნამდვილი ბრძენნი, (ამისათვის კი
საკმარისია საკუთარი უვიცობის დანახვა).
რომ გავხდეთ შემწყნარებელნი და მომთმენნი სხვათა
შეცდომების მიმართ.
რომ ვიყოთ თავისუფალნი, მაგრამ არა უწესრიგონი.
(უდისციპლინონი).
რომ არასოდეს აკლდეს ჩვენს სიტყვებს, ჩვენს
ქმედებას, და ყოველ ჩვენს ქცევას “მარილი”.

რომელი “მარილი?”
მარილი ჭეშმარიტი სიყვარულისა

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რომ მივემსგავსოთ ვარდებს, რომლებიც არ ლაპარაკობენ,
არამედ მხოლოდ სურნელს აფრქვევნ.
რომ სულიერი შფოთის და მრისხანების ჟამს
არაფერს ვამბობდეთ და ვიქმოდეთ, არამედ მხოლოდ
ვითმენდეთ და ვლოცულობდეთ.
რომ ვიმყოფებოდეთ მარადჟამს სულიერ მღვიძარებაში, და
გვახსოვდეს,
რომ კაცთმოყვარე ღმერთი არ მოითხოვს ჩვენგან იმდენ
შრომასა და ღავაწლს ცათა სასუფლევლისათვის, რამდენადაც
სატანა ჯოჯოხეთისათვის.

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რომ ვხედავდეთ ნათლად: თუ არ მოვკვდით ქრისტესთვის
ვერ ვიცხოვრებთ მასთან ერთად.
რომ გვჯეროდეს და გვწამდეს, რომ ყველა სხვა
გამარჯვებაზე შეუდარებლად აღმატებული არის
გამარჯვება საკუთარ ეგოიზმზე, (საკუთარ თავში
ძველ ადამიანზე).

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...
რომ შევიყვაროთ და მოვიხვეჭოთ კეთილშობილება
(ხასიათისა), რომელიც შეიძინება უსასყიდლოდ,
მაგრამ ყიდულობს ყველაფერს.
რომ ვირწმუნოთ: არ არსებობს “კარი” დაკეტილი
რომელიც არ იღება
სიყვარულით და მოთმინებით.

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...
რომ ვისწავლოთ როგორ გავიღოთ მსხვერპლად რაიმე
პირადი დროიდან, რომ სიყვარული იქცეს საქმედ... იქცეს
მსხვერპლად... იქცეს ძღვენად...
რომ ვისწავლოთ თუ როგორ ვიცხოვროთ ამა სოფელში ისე,
რომ ამასოფელმა არ იცხოვროს ჩვენში.
რომ ჩვენში მხოლოდ ღმრთის სიყვარული სუფევდეს და
ვცხოვრობდეთ მისი წმიდა ნების აღსასრულებლად და
მოყვასის სიყვარულისთვის.
რომ დავინახოთ ჩვენი მდგომარეობა, დავინახოთ სიღრმე
ჩვენი სინანულისა, ჩვენი სულიერი ჭრილობები, თუ როგორ აავსო
“სოფელმა” სული ჩვენი უშჯულოებით, თუ როგორ სავსე
ვართ “ეგოიზმით”, და მაშინ მივხვდებით, რომ სხვათა
გამოსწორებას კი არ უნდა ვცდილობდეთ, არამედ მხოლოდ
და მხოლოდ საკუთარ სულიერ გაჯანმრთელებაზე
ვზრუნავდეთ.

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რომ ჩავწვდეთ არსს იმისას, რომ უდიდესი ბედნიერება
მიენიჭება ადამიანს, სხვისთვის ბედნიერების მინიჭების
მცდელობისას.

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რომ სიღრმისეულად შევიმეცნოთ:
ჭეშმარიტი სიყვარული ნიშნავს საკუთარი თავის
მსხვერპლადგაღებას.

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რომ მარადის გვახსოვდეს:
მონა ქრისტესი არის ყველაზე
თავისუფალი ადამიანი.

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რომ შევიმეცნოთ თუ რა არის ნამდვილი “თავისუფლება”.
რამეთუ თავისუფლება არ ნიშნავს შეგეძლოს აკეთო ის,
რაც გინდა, რაც მოგეხასიათება, არამედ თავისუფლება
არის: შეგეძლოს (უნარი გქონდეს) აკეთო
ის, რაც სწორია (რაც ღმერთს უნდა!)

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რომ შევძლოთ სწავლა მოთმინებისა.
...რამეთუ მან ვინც ისწავლა მოთმინება,
ისწავლა თითქმის ყველაფერი,
რომ შეგვეძლოს ტკივილის ჩვენთვის დატოვება,
ხოლო სიხარულის სხვათათვის განაწილება.

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რომ შევისისხლხორცოთ, რომ მტერი ჩვენი ის კი არ
არის ვისაც ჩვენ ვძულვართ, არამედ მტერი ჩვენი არის
ის, რომ: ჩვენ გვძულს.

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რომ შევძლოთ ცრემლი მოვწმინდოთ შეჭირვებულს
რომ ჯვარს ვეცვათ იმისათვის, რომ აღვსდეგეთ.
რომ მოვკვდეთ ამასოფლისთვის,
რათა ვიცხოვროთ ქრისტეში.
რომ ვეძებდეთ არა იმას, რომ ესმოდეთ ჩვენი,
არამედ იმას, რომ ჩვენ გვესმოდეს სხვისი.

...უფლისა მიმართ ვილოცოთ...

რომ შევიგნოთ, თუ ჯერ კიდევ მხოლოდ
საკუთარი თავისთვის ვცხოვრობთ,

არსობრივად ცხოვრება არ დაგვიწყია!

რომ გავინაწილოთ სხვისი მწუხარება და ტკივილი.
და თუ ამას მოვახერხებთ მაშინ მთელს კაცობრიობასთან
და მთელს სამყაროსთან ვიქნებით დაკავშირებულნი
ერთი საიდუმლო კავშირით.

კავშირით სიყვარულისა...

ვილოცოთ რომ ვაქციოთ მდუმარება ქადაგებად,
ვილოცოთ რომ ვიქადაგოთ საკუთარი სიმდაბლით,
ვილოცოთ რომ ვიქცეთ ნათელ მაგალითად ყველასათვის,
ვილოცოთ რომ ყურადღებით მოვეკიდოთ ყოველდღიურ
ცხოვრების ყოველ წვრილმანსაც კი, რამეთუ ეს უმნიშვნელო
წვრილმანები განსაზღვრავენ ხასიათს სრულისას, და
წვრილმანების სრულყოფა წვრილმანი კი აღარ არის, არამედ
თავად სრულყოფილება.

ვილოცოთ რომ ვისწრაფოდეთ სრულყოფილებისაკენ,
და მთელი ცხოვრება იქცეს ერთ ცოცხალ ქრისტიანულ
მაგალითად, და დაუცხრომელად ვადიდებდეთ
ყოვლადწმიდასა სამებასა
მამასა და ძესა და სულსა წმიდასა
აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.

ამინ!